Με τη γέννηση της κόρης μας, αρχίσαμε να ζούμε ξανά!

Η ιστορία της Έφης

(Η Έφη γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)

Eιμαι πραγματικα παρα πολυ συγκινημενη, καθως τα γραφω… Mα παρα πολυ!

Δευτερα 1/8 του 2006 εχασα ενα αγορακι, ενω ημουν στην 26η εβδομαδα κυησης απο πολλαπλες ανωμαλιες διαπλασης και καπου εκει σταματησε ο χρονος. Αγχος, κρισεις πανικου, ψυχολογοι, κλαματα και μετα γιατροι και εξετασεις και ενα μωρο που δεν ξαναερχοταν… Δεν εμενα εγκυος! Ωσπου 1/6/2008 πηρα θετικη χοριακη και εκει ξεκινησε το ταξιδι στο ονειρο!

Δευτερα 16/2/2009 ξεκινησε παλι η ζωη μου και ο χρονος μαζι!

Αυπνη ολο το βραδυ απο το αγχος, ξεκιναμε στις 5:30 το πρωι μπροστα εγω και ο αντρας μου με την αδερφη μου και πισω σε αλλο αμαξι οι γονεις μου, η θεια μου και η γιαγια μου και απο καπου αλλου ξεκινανε τα πεθερικα μου (ολοι αυτοι ηταν  μαζι μου οπως και 3 χρονια πριν που κλαιγανε μαζι μου, οταν γενναγα φυσιολογικα ενα παιδακι που ειχε πεθανει)

Η αδερφη μου σε ολο το δρομο επαιρνε με καμερα, εγω μεσα στα νευρα και στο αγχος. Φτανουμε, η αδερφη μου συνεχιζε με καμερα μεχρι που μπηκα μεσα. Το αγχος στο φουλ και ολοι απεξω λες και παω για απογχονισμο να κλαινε… Απο χαρα ομως, γιατι την προηγουμενη φορα -Δευτερα παλι ηταν πριν 2 χρονια- ολοι αυτοι ηταν εκει και κλαιγανε παλι καθως εμπαινα μεσα… απο λυπη…

Καθως εμπαινα μεσα, σκεφτομουνα οτι καταφερα να αντιστρεψω τους ορους, ναι τα ειχα καταφερει, εμπαινα με αγχος, με φοβο, με με με, με χιλιες δυο αρνητικες σκεψεις, αλλα τα ειχα καταφερει! Εχασα ενα αγγελουδι αλλα ο θεουλης μου εστειλε ενα αλλο και εγω μπαινω να γεννησω και ολο αυτοι που με αγαπανε, που ζησανε μαζι μου τον πανικο, το αγχος, το χασιμο ηταν εκει να κλαινε και αυτοι που τα ειχα καταφερει!

Φιλαω τον αντρα, τους γονεις μου και την αδερφη και καθως μπαινω τους λεω «Μπαινω μια, θα βγουμε δυο» και κλεινει η πορτα και ξεκιναει  το αγχος.

Η μαια -να ειναι καλα- ηταν απο πανω μου συνεχεια, εγω τρελλαμενη, καποια στιγμη εβαλε και τον αντρα μου μεσα, δεν ηρεμουσα με τιποτα. Οι σφυξεις ηδη ηταν στο 125 με 130 ωσπου ερχεται η μαγικη ωρα 9:30 και το φορειο ερχεται να με παρει.

Ο αντρας  μου ιδρωμενος μου λεει «Μην αγχωνεσαι, ερχεται η πριγκηπεσσα μας«

Φτανουμε στην αιθουσα, ο γιατρος και η μαια απο πανω μου, αστεια συνεχεια, εγω καθηλωμενη. Κατα τις 10:15 ερχεται και ο αναισθησιολογος, εγω εκει τα εκανα πανω μου, μου κανει την επισκληριδιο και απο τον φοβο μου μαλλον οι σφυξεις 198! Βαρεσαμε κοκκινο, η πιεση 17, αμεσως ηρθαν και μου εβαλαν κατι στον ορο και ηρεμησα, αλλα οι σφυξεις ανεβαιναν συνεχεια… Τρομαξα που παρελυσα, επαθα σοκ!

Και 10:30 ξεκιναμε! Η μαια με ειχε συνεχεια αγκαλια και μιλαγαμε για ασχετα, ο γιατρος ολη την ωρα στο χαβαλε… Καποια στιγμη μου λεει «Εφουλα, πως εισαι;«

Του λεω «Γιατρε πως με κοβεις; 200 οι σφυγμοι μου!«

Λεει «Υπομονη, στους 250 καιγεσαι«

Κατα τις 11 μου λεει η μαια «Λοιπον, τωρα θα αισθανθεις κατι σαν ξεριζωμα» και οντως ενιωθα οτι μου τραβανε τα σωθικα και τσουπ! Ακουω το ωραιοτερο κλαμα της ζωης μου! Το ονειρο ηρθε, εφτασε, ηταν εκει 2 βηματα απο εμενα! 2680, πολυ μικρουλα, οι σφυξεις σιγα σιγα στο 120 και πεφτανε…

Ενω συνεχιζε ο γιατρος, εμενα μου βαλανε το μωρο πανω μου… Με το που το βαλανε, να κλαιει αυτο, να κλαιω και εγω!

Η μαια αμεσως πηρε τον αντρα μου να μας ακουσει, ο αντρας μου σχεδον λιποθυμησε μολις ακουσε εμενα να κλαιω και να λεω «Αγαπη μου!» και τη μπεμπα να κλαιει… Ολοι απεξω κλαιγανε!

Και εκει που η μαια τον αποτελειωσε, οταν μας πηρε φωτογραφια το μωρο πανω μου, το χερακι της στην μυτη μου και να κλαιμε και του την εστειλε!

Δεν θυμαμαι μετα τιποτα, μονο οταν τους ειδα ολους να εχουν πεσει πανω μου και να κλαινε, η γιαγια μου και η μαμα μου με λυγμους και εγω να μην μπορω να σταματησω το κλαμα, ο αντρας να με φιλαει και να μου λεει «Εχουμε μωρακι, εχουμε μωρακι!» και εκει καπου ξεκινησαμε να ζουμε!

Ωσπου μετα απο 7 μηνες και εντελως τυχαια, χωρις να το περιμενω, εμεινα παλι εγκυος! Ο καλος Θεουλης μου εστειλε ενα αγορακι, ενα  αγορακι σαν αυτο που εχασα και τωρα το εχω στην αγκαλια μου και ειναι 11 μηνων και τον ευχαριστω πολυυυυ!

Εχασα ενα μωρακι και εχω 2 στην αγκαλια μου!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com