Τον ερωτεύτηκα ξανά γιατί ήταν δίπλα μου βράχος ακλόνητος!

Γεια σας και απο μένα γλυκές μου μανούλες!

Σας διαβάζω πολυ πριν μείνω έγκυος και εσείς μου κρατουσατε συντροφιά σε όλη μου την εγκυμοσυνη. Να λοιπόν και η δική μας ιστορια εγκυμοσύνης και τοκετού.

Νοέμβριος 2012

Ημέρα Δευτέρα

Λίγο μετά την πρώτη μας επέτειο και με δυο μέρες καθυστερηση κάνω τεστ εγκυμοσύνης και βγαίνει θετικό. Το θέλαμε και το προσπαθούσαμε σχεδόν τρεις μήνες. Ναι ξερω, σχεδόν αμέσως έμεινα έγκυος, αλλά μέχρι να δεις αυτές τις ροζ γραμμουλες σου φαίνεται αιώνας. Μόλις το κοίταξα και σιγουρευτηκα ότι ειναι θετικό θολωσα. Κόλλησε το μυαλό μου. Διάβαζα πολλές ιστορίες κάθε νύχτα που ξαπλώνα στο κρεβάτι και πραγματικά φοβήθηκα τοσο πολυ με αυτά που είχα διαβάσει. Κάνω ένα τσιγάρο και παίρνω τον άντρα μου που ήταν στην δουλειά (ναι δεν περίμενα δυο ώρες να σχολάσει). Αμέσως παίρνω τον γιατρό μου τηλέφωνο και του λέω ότι ειναι επείγον και πρέπει να έρθω αμέσως, έπρεπε και αυτός να φύγει γιατί είχε το μωράκι του άρρωστο αλλά δεν τον άφησα. Κάνω ένα μπάνιο και πάω στο ιατρείο. Με εξετάζει και μου λέει να μην το πω σε κανέναν γιατί ειναι τόσο μικρό που σχεδόν δεν φαίνεται. Δεν έκανα εξετάσεις αίματος αλλα πήγα πάλι την Παρασκευή με τον άντρα μου να με δει. Φύγαμε απο το ιατρείο και χορευαμε μέχρι την έξοδο. Οι μήνες περνούσαν και εγω μόνο υπνηλία, πείνα, ζαλαδα και εμετους είχα. Η τέλεια εγκυμοσύνη!!!

Ιούνιος 2013

Έξι μέρες αφού είχα κλείσει τον όγδοο και με μια κοιλαρα μέχρι τον θεό με κάτι πόδια τούμπανο απο την ζέστη και με νεύρα που δεν περιγράφονται, με ξυπνάει ο άντρας μου 8 παρα το πρωί να μου πει ότι έχει πολλη δουλειά στο γραφείο ότι θέλει να παει το απόγευμα να δουλέψει με την ησυχία του μέχρι αργά και θέλει να σηκωθώ να ετοιμαστω να πάμε τώρα στο γιατρό και όχι το απόγευμα. Νευρίασα και του έβαλα τις φωνές, σηκώθηκα όμως και ετοιμάστηκα.

Δεν πρέπει να ήταν εννιά που φτάσαμε στο ιατρείο το οποίο στεγάζεται στην κλινική του γιατρού. Αυτος ήταν σε τοκετό και μέχρι να τελειώσει με παιρνει μια μαία και με βάζει στον καρδιοτοκογραφο. Δίπλα μου μια κοπέλα που την ετοίμαζαν για καισαρικη ουρλιαζε και έβριζε. Να σας πω την πικρή μου αλήθεια την κορόιδευα μέχρι αηδιας. Ήθελα να το παίξω και έξυπνη. Κάποια στιγμή νοιωθω την μαία να μου πατάει την κοιλιά γυρίζω την βλέπω χλωμη (κοριτσάκι γύρω στα 25) μου πιάνει συζήτηση την κόβει στην μέση και βγαίνει σε 2 λεπτά ο γιατρός μου μπαίνει μέσα και λέει να περπατήσω να φάω τοστ να πιω έναν χυμό και να γυρίσω σε μισή ώρα γιατί το μωρό κοιμάται.

Πηγαίνουμε τρώμε και γυρνάμε. Μόλις ξαπλώνω μπαίνει μέσα ο γιατρός μου και ο συνεργάτης του με αφήνουν στο μηχάνημα 1 τέταρτο και μετα μου λένε να πάω άλλη μια βόλτα να περπατήσω και να γυρίσω πάλι. Πήγα εγω η κυρία στο σπιτάκι μου έκανα το μπάνιο μου αλλαξα εσώρουχα και πήγα πάλι. Ξανά πάλι στο μηχάνημα να δούμε αν ξύπνησε η Μαρία μας. «Κοιμάται» μας είπαν, κοιμάται νομίζαμε και εμεις και κάναμε και πλάκα στο δρόμο για το σπίτι!!!

Μόλις πήγα και με έβαλαν ξανά στον καρδιοτοκογραφο μετα απο λίγο μου λέει η μαία να πάω στο γραφείο του γιατρού με τον άντρα μου να μας δει. Ο γιατρός μου χλωμος να μου λέει «Καλώς την κουκλαρα μου. Κάτσε εδώ ψυχή μου να μιλήσουμε και λίγο». Καθόμαστε κάτω και μας λέει ότι το μωράκι μας νοιώθει μια ενόχληση μέσα στην κοιλίτσα της μαμάς του δεν μπορεί να δει απο τον υπερηχο όμως τι ειναι αυτό και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε ειναι να το βγάλουμε απο την κοιλίτσα. Ο άντρας μου χλωμος και το δάκρυ μου κορομηλο.

«Θα παει τώρα» μου είπε «ο αντρουλης σου να πάρει τα ρούχαλακια σας και όταν έρθει θα γίνετε γονείς!!!»

Αν δεν είχα και αυτόν τον άνθρωπο με τα τόσα ήρεμα λόγια θα ήμουν χαμένη.

Γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι 14:45, την Μαρία μας, τον άγγελο της ζωής μας. 2.700 και 54 πόντους. Ο γιατρός μας είπε ότι είχε τον τέλειο κομπο. Θηλιά στο λαιμό που την έκλεινε με το ποδαράκι της. Αν δεν φώναζε ο άντρας μου να ξυπνήσω θα ξυπνούσα το μεσημέρι χωρίς μωράκι. Άργησα να το ξεπεράσω γιατι όταν εκλεινα τα ματια μου τα έβλεπα όλα στον ύπνο μου και έκλαιγα για τα χειρότερα που μπορούσαν να συμβούν. Αυτόν τον άντρα τον ερωτεύτηκα ξανά γιατι πάντα ήταν βράχος ακλόνητος που μου κράταγε σφιχτά το χέρι!!!

Φιλια απο μια πολυ νέα Μαμα!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com