Μια γέννα όχι όπως την ήθελα…
Ονομάζομαι Χριστίνα, είμαι 22 ετων και έχω ενα αντρακι 3,5 μηνών! Όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν γνώρισα τον άντρα μου, η σχέση δεν άργησε να ερθει και το 2013 τον Μάιο αρραβωνιαστηκαμε, ενώ 3 μηνες μετα κρατούσα το θετικό τεστ στο χερι!! Φυσικά και τα χάσαμε, δεν το περιμεναμε, ηταν νωρίς ακόμα, εννοείται πως κανεις μας δεν σκέφτηκε ουτε για μια στιγμη να μην κρατήσουμε το μωρο…
Και έτσι ξεκίνησε ενα μαγικό ταξιδι με εμετούς και ζαλάδες!!
Αρχές Νοεμβρίου αυχενική και η γιατρός μας λέει δειλά δειλά οτι μάλλον είναι αγόρι (μεταξύ μας εγώ το περίμενα, γιατί όλο το σοι του άντρα μου έχει αγόρια). Χαρά ο άντρας μου, το ήθελε παρα πολύ!
26 Δεκεμβρίου β’ επιπέδου οπου μας έβγαλε το λάδι γιατί δεν γυρνούσε να δουμε την καρδιά και τελικά… αγόρι!!!!
Η κοιλιτσα μου όλο και μεγάλωνε και ο μπεμπακος μου δεν καθόταν σε ησυχία!
Πητ 21/4 μέσα στο Πάσχα και μόλις μπήκα στις 37 εβδομάδες η γιατρός μου ολο και μου τα μασούσε για φυσιολογικο τοκετο, την μια ηταν μπλεγμένος, την αλλη ψηλά και την τριτη καθόλου συσπάσεις!!! Το όνειρο μου για ενα φυσιολογικό τοκετό όλο και απομακρύνεται…
Μπαίνω στις 38 εβδομάδες και ο γιατρός μου λέει το κορυφαίο «Το μωρό δεν τρέφεται σωστα«
Ηταν ίσως η χειρότερη στιγμή της ζωής μου!! Σκεφτομουν όλες τις πιθανότητες του να κανει λάθος, σκεφτόμουν πως έρχεται Πάσχα και μπορεί να το κάνει επιτηδες για να μην χασει τις διακοπές της, εξάλλου είχα ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες με πρωτοτοκες…
38+2 μου λέει «Πάνε κάνε ενέσεις για τα πνευμονια και αύριο στις 9 εδώ με τα πραγματα σου γεννας!!!»
Σαστισα, δεν το περίμενα και λόγω οικονομικών δεν είχα δυνατότητα να πάω για δευτερη γνώμη εξω…
Τελικά 9 Απριλίου και ωρα 17:15 ήρθε στον κοσμο το άντρακι μου, φυσικά όχι όπως αυτό επέλεξε, αλλά όπως επέλεξαν άλλοι!!! Φυσικα και χαίρομαι που είναι γέρος, δεν είμαι αχάριστη, απλα έζησα την γεννα μου όχι όπως θα την ήθελα!! Τουλαχιστον προσπαθώ να το ξεχάσω θηλαζοντας αποκλειστικά το μωρο μου, αφού δεν κατάφερα να το φέρω στον κοσμο με τον πιο φυσικο τροπο…
Απλα πολλές φορες νιώθω ενα παράπονο και μια πικρία…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω 2 παιδάκια: το πρώτο είναι 2 ετών και το απέκτησα με καισαρική, το δεύτερο είναι 1 μηνός και το γέννησα φυσιολογικά (vbac). Εννοείται ότι δεν συγκρίνεται με τίποτα το μεγαλείο του φυσιολογικού τοκετού κι έχοντας και τις δύο εμπειρίες μπορώ να σου το διαβεβαιώσω. Στην Ελλάδα έχει παραγίνει το κακό με τις καισαρικές, είναι κοινό μυστικό πλέον πως ενώ σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες ένα 15% των τοκετών καταλήγει σε καισαρική τομή, στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 70%. Είναι σαφές ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν η καισαρική είναι απαραίτητη, προφανώς και είναι θεμιτή και λέμε δόξα τω Θεώ που υπάρχει. Όταν όμως δεν είναι απαραίτητη, είναι έγκλημα να στερείς από μια μητέρα κι ένα παιδί την εμπειρία και τα οφέλη του κολπικού τοκετού, αντικαθιστώντας τον χωρίς λόγο με ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο. Από όσα μας περιγράφεις είμαι κι εγώ σχεδόν βέβαιη ότι η καισαρική σου ήταν μάλλον αναίτια, όπως και η δική μου. Η συμβουλή μου είναι να βρεις έναν έμπιστο γυναικολόγο, αποδεδειγμένα υπέρ του φυσιολογικού τοκετού (και του vbac) και να πορευτείς με αυτόν στη συνέχεια.
Ενημερώνω έτσι απλά για να το γνωρίζετε μερικές, ότι ακόμα και όταν στις 38 εβδομάδες ένα παιδάκι δεν τρέφεται κανονικά και δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι καισαρικής, όπως προβλήματα υγείας της μαμάς, ο γιατρός μπορεί να ξεκινήσει τον τοκετό με τεχνητούς πόνους και όχι να πάει απευθείας σε καισαρική.... γιατί και η καισαρική δεν είναι ότι καλύτερο πια που το θεωρείτε και ακίνδυνο... είναι χειρουργείο και μάλιστα βαρβάτο...
Όλες έχουμε κάποια εικόνα στο μυαλό μας για τον τοκετό και οι περισσότερες θα θέλαμε να γεννήσουμε όπως ονειρευόμαστε. Είναι κρίμα να μην έρχονται τα πράγματα όπως θέλαμε ή πρέπει γιατί απλά οι γιατροί πλέον δεν λειτουργούν με βάση την ηθική, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που η καισαρική είναι αναγκαία. Μπορεί όντως να χρειαζόταν, μπορεί όχι, πάντως πλέον τρόπος να το ξέρεις δεν υπάρχει. Γι'αυτό μην βασανίζεσαι γλυκειά μου. Ότι έγινε έγινε. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Αντε παλι....
σε καμια περιπτωση δεν ειμαι αχαριστη για το μωρο που εχω και φυσικα ευγνομονω το θεο που ειναι γερος αλλα γιατι να ντρεπομαι που ηθελα να ερθει το μωρο μου φυσικα στον κοσμο χωρις παρεμβασεις και οπως η φυση το προοριζει??αν δεν κανω λαθος το σαιτ ειναι για να λεμε τις εμπειριες-ιστροριες μας και οχι να κατακρινουμε.ευχαριστω
Koπελια, οπως σου ειπαν και αλλες μαμαδες, ξεκολλα. Συγνωμη, αλλα ο τροπος που γεννησες δεν ειναι το πιο σημαντικο πραγμα στη ζωη σου. Το μωρακι σου ειναι μικρο ακομα, αλλα θα δεις οτι οσο μεγαλωνει, θα εστιαζεις σε πιο ουσιαστικα πραγματα. Χωρις παρεξηγηση να διαβασεις το σχολιο μου, μιας παλιοτερης μαμας...
Κοπέλα μου, κατ' αρχήν να σου ζήσει το μωράκι σου!!! Δεν είμαι μανούλα. Είμαι πολύ μικρή ακόμα (18,5 χρονών) για να έχω μεγάλες εμπειρίες. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει εδώ και 2 χρόνια στην οικογένειά μου, μου επιτρέπει να σου πω πως το να κάνεις καισαρική ενώ ήθελες έναν φυσιολογικό τοκετό δεν είναι μεγάλη υπόθεση! Θες να σου πω γιατί? Γιατί στο κάτω-κάτω είσαι καλά και έχεις ένα υγιέστατο νινάκι... Μπορείς να φανταστείς πως θα ήταν η ζωή σου αν από ιατρικό και μόνο λάθος κατά τον τοκετό έμενες φυτό? Αν παρόλο που έβγαλες πέρα μια υπέροχη εγκυμοσύνη (τρίδυμη στην περίπτωσή μου) ένας ανεύθυνος γυναικολόγος σου στερούσε την ευκαιρία να ζήσεις με την οικογένειά σου? Λοιπόν σκέψου όλα αυτά και θα καταλάβεις ότι είσαι υπέρμετρα τυχερή που αυτή τη στιγμή μπορείς να γυρίσεις το κεφάλι, σου να κουνήσεις τα χέρια σου και να πάρεις το μικράκι σου αγκαλιά και απλά ευχαρίστησε το Θεό... Υ.Γ. Έτσι για την ιστορία και μόνο επειδή έγινε ανοφορά σας λέω χωρίς λεπτομέρειες -αν και θα ήθελα πολύ να μιλήσω- (γιατί εκκρεμεί δικαστήριο με το μεγαλύτερο ιδιωτικό νοσοκομείο στην Ελλάδα) πως μετά από ιατρικό λάθος κατά τον τοκετό η θεία μου είναι σε κατάσταση φυτού ( δεν κουνιέται, δεν μιλάει, δεν αντιδράει). Εδώ και 2 χρόνια δεν έχει ζήσει την μητρότητα ούτε και είναι σε θέση να αναλάβει τα καθήκοντά της ως τριδυμο-μάνα... Όμως, ο Θεός είναι μεγάλος! Γι' αυτό μανούλες να θυμάστε σημασία δεν έχει τι περάσατε σημασία έχει ότι όοοοολα στο τέλος πήγαν καλά!!!
Η ξαδέρφη μου ήταν για μπάνιο στη θάλασσα όταν κατάλαβε κάτι πονάκια . Μέχρι να πάει στο νοσοκομείο , το κεφαλάκι είχε φανεί ήδη !!!! Γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο χωρίς πόνο . Εγω απο την άλλη με καισαρική ...τι να κάνω τώρα ;;;; ναι δεν πήγε όπως ήθελα,θα ήθελα και εγω θάλασσα και φυσιολογικό !!!!! ΟΜΩΣ ποιός χέστηκε πως γέννησα ;;;;;;;;;; Το μόνο που μετράει είναι οτι γύρισα σπίτι με ενα μωράκι , που δύσκολα έκανα , που είναι άλλες πολλές σαν εμένα που δεν μπορούν να μείνουν έγκυος ή που χάνουν τα μωράκια τους . Τέτοιες ιστορίες δέστες μόνο σαν παράδειγμα να βρείς καλύτερο γιατρό την επόμενη και μετά ΞΕΧΝΑΤΟ . Εχεις ενα μωρό σπίτι σου , ήρθε με φυσιολογικό τοκετό , με καισαρική , με ταξί απο το ορφανοτροφείο . με αεροπλάνο απο την αφρική ....τι σε νοιάζει ;;;; το έχεις ............άλλες δεν το έχουν . Να χαιρόμαστε το θαύμα της ζωής όπως και αν αυτό μας χαρίζεται .
Το ενδεχομενο να ειχε δικιο ο γιατρος δε σου περναει καν απο το μυαλο? Κοπελα μου δεν ειμαστε γιατροι να αποφασιζουμε εμεις... και ελεος πια με τους τοκετους των ονειρων σας... εκανες ενα γερο μωρο αυτο μετραει. Δωστε βαση στην ανατροφη των μωρων σας και αφηστε τις μιζεριες.... ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ!!!
Είχα δυό τοκετούς φυσιολογικούς. Ούτε καν επισκληρίδιο. Δεν ξέρω γιατι θα πρέπει να το ζητάει αυτό κάποια... Ούρλιαζα " κάντε με καισαρική" "πάρτε το να ηρεμήσω" και άλλα τέτοια υπέροχα! Πόνοι αφόρητοι, άγχος αν θα πάνε όλα καλά για το μωρό, να μετράνε συνέχεια τους σφυγούς του και τους δικούς μου, να πέφτει η πίεση μου, να λέω απο μέσα μου : "έτσι πεθαίνει ο άνθρωπος"! Και γεννήθηκαν. Και ότι έκανα εγω έκαναν και όλες οι μανούλες, τα πήραμε αγκαλιά, τα βάλαμε στο στήθος κλπ. ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ ΠΙΑ!!!!!! Η γέννα δεν είναι πάρτυ να την οργανώνουμε όπως θέλουμε και να συγκρίνουμε ποιά έκανε το καλύτερο. Έτσι καλή έπρεπε να γίνει και έτσι έγινε. Πιάσε το ενδεχόμενο να είχε απόλυτα δίκιο ο γιατρός και ευτυχώς ακολούθησε άλλο δρόμο από αυτόν που ονειρευόσουν. Απόλαυσε κάθε στιγμή με το νινάκι σου και μην αφήνεις τέτοιες σκέψεις να σε στεναχωρούν ούτε για ενα λεπτό.
Να αγιάσει το στόμα σου! Πες τα χρυσόστομη! Επιτέλους μία φυσιολογική αντιμετώπιση σε τέτοια θέματα!
Ελευθερία συμφωνώ απόλυτα. Γέννησα και εγώ με φυσιολογικό τοκετό, στην δικιά μου περίπτωση έγινε επισκληρίδιο . Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αυτήν την εμμονή που έχουν μερικές να γεννήσουν φυσιολογικά παρόλο που οι γιατροί τους έχουν κρίνει ότι πρέπει να γεννήσουν με καισαρική. Δεν διαφωνώ ότι πολλές καισαρικές είναι περιττές αλλά πώς είστε τόσο σίγουρες ότι η περίπτωση σας ήταν μία από αυτές..Θα το ρισκάρετε? Και ποια τελικά η μαγεία του φυσιολογικού τοκετού? Προσωπικά καμία μαγεία δεν βρίσκω και άλλωστε που να τη βρω.. στο κλύσμα, στο ξύρισμα,στην άβολη στάση,στις οδύνες ή στο σπρώξε? Η μαγική στιγμή για μένα ήταν όταν είδα το μωρό μου και όταν το μου έδωσαν για πρώτη φορά να το κρατήσω. Αυτό μου έχει μείνει απ όλην την διαδικασία. Τα υπόλοιπα deleted !
εχεις απολυτο δικιο! το θεμα ειναι να γεννιουνται γερα μωρα και να ειναι καλα οι μαμαδες..και μια στο εκατομμυριο να ειχε δικιο η γιατρος δεν ρισκαρεις