Όλα άρχισαν στην πρόβα νυφικού!

Διαβάζω τόσο καιρό τις ιστορίες σας και αποφάσισα να σας πω και την δικιά μου.

Όλα άρχισαν στην πρόβα για το νυφικό μου (βλέπετε ετοιμαζόμασταν για το γάμο) και ξαφνικά μου λέει η Δήμητρα (η κοπέλα που μου έκανε την πρόβα)

– Νικολέτα μου, έχω την υποψία ότι είσαι έγκυος!!!!!

– Άντε καλά, δεν υπάρχει περίπτωση να παίξει κάτι τέτοιο αφού έχω κανονικά περίοδο!!!!

– Εγώ είμαι σίγουρη!!!!!

Μπορώ να σας πω μανουλες μου ότι δεν το πήρα στα σοβαρά…

Μετά από τρεις εβδομάδες που πήγα για πρόβα, πάλι τα ίδια μου έλεγαν!!! Όλο το βράδυ το είχα στο μυαλό μου, δεν μπορούσα να κοιμηθώ!! Το επόμενο πρωί πηγαίνοντας στην δουλειά (δίπλα ακριβώς από το μαγαζί έχει φαρμακείο), πήγα και πήρα ένα τεστ (να σας πω την αλήθεια μου δεν πίστευα ότι ήμουν). Ανοίγω κανονικά το μαγαζί μου, φτιάχνω ένα καφέ, πάω κάνω το τεστ και όσο περίμενα, άναψα τσιγάρο!!!!! Έρχεται η αδερφή μου στο μαγαζί να μου φέρει κάτι πράγματα και μου λέει

– ΠΟΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΤΕΣΤ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ;;;;;

Κοκάλωσα, της λέω «Σοβαρά είναι θετικό;;;;;»

Για μην σας κουράζω, παίρνω την γιατρό, μου λέει «Έλα το απόγευμα να σε δω!!»

Παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου και του λέω «Πώς θα σου φαινόταν να γίνεις μπαμπάς;;;» Δεν κατάλαβα για ποτέ ήρθε σπίτι με ένα τεράστιο χαμόγελο!

– Είσαι σίγουρη;; μου λέει

Αμεσως τον ρώτησα αν θέλει να έρθει μαζί μου στο γιατρό και μου λέει «Και το ρωτάς; Φύγαμε!!!!!!»

Πήγα και τέλεια, ήμουν έγκυος, έκλεινα την 9εβδομάδα! Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως ένιωθα, το έχετε περάσει όλες!!!! Πηγαίνοντας σπίτι κλαίγαμε και γελάγαμε με τον άντρα μου. «Αγόρι θα είναι», μου λέει «είμαι σίγουρος!!!»

Πέρναγαν οι μήνες αλλα το μωρό μας δεν μας άφηνε να δούμε τι είναι… Όλοι οι μήνες που πέρασαν ήταν τέλειοι, ούτε ναυτιες, ούτε ζαλαδες, τίποτα απόλυτως. Πολλές φορές το ξέχναγα ότι είμαι έγκυος!

Φτάνουμε λοιπόν στις 38 εβδομάδες, μου λέει η γιατρός μου «Νικολέτα, δεν γυρνάει, πάμε για καισαρική. Αν δεν έχεις πονάκια και τα σχετικά, θα μπεις να γεννήσεις 18/2/13«

Μανουλες μου, τελικά στις 10/2/13 είμαστε επίσκεψη στα πεθερικα μου γιατί γιόρταζε o κουνιάδος μου. Εκεί που περνάμε καλά, ξαφνικά αρχίζουν κάτι πονάκια… Μπα λέω δεν είναι τίποτα και έτσι δεν το λέω στον άντρα μου!!!! Όλη νύχτα ερχόντουσαν τα πονάκια και έφευγαν. Θυμάμαι κάπου στις 3 τα ξημερώματα να λέω στον άντρα μου «Πρωί πρωί παίρνεις τηλέφωνο στην δουλειά και λες ότι δεν θα πας γιατί εγώ το πρωί θα γεννήσω!!!!«

– Ναι βρε αγάπη μου, έχω σημειωθεί, θα έχω άδεια για να πάμε να γεννήσεις!

6 το πρωί μου σπάνε τα νερά, o κακόμοιρος o άντρας μου δεν ήξερε τι να κάνει!

Στις 11/2/13 και ώρα 8:30 γεννήθηκε o γιος μου, βάρος 4200 και 57 πόντους!

Είναι ότι πιο όμορφο έχω στην Ζωή μου και για αυτό ευχαριστώ τον άντρα μου!!!!

Νικολέτα

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com