Πάρκο, αυτή η μεγάλη ανακάλυψη!
Ο μικρός μου σε λίγο γίνεται 10 μηνων.
Σε αυτη τη φάση που καθεται μόνος του, εννοειται πως δεν τον βαζω πια στο ριλαξ, ουτε στο καροτσι. Βαριεται αμεσως. Καθεται ομως αρκετες ωρες την ημέρα στο παρκο. Παιζει με τα παιχνιδια του χωρις να γκρινιαζει καθολου ολο το πρωι. Δειχνει να το απολαμβανει.
Ετσι κι εγω κανω ολες μου τις δουλειες ηρεμα και ωραια. Μετα παιζουμε καμια ωρα, τρωει και κοιμαται.
Το απογευμα μολις ξυπνησει βγαζω το παρκο στο μπαλκονι, μετα τον παω βολτιτσα για καμια ωρα με το καροτσακι του. Μολις γυρισουμε παιζουμε ολοι μαζι με τον μπαμπα και μετα νανακια.
Τον βαζω και 3 φορες την μερα απο 20 λεπτα (οπως μου εχει πει ο παιδιατρος) στη στρατα, την οποια την φοβαμαι και εννοειται πως ειμαι απο πανω.
Αυτο που θελω να σας ρωτησω ειναι μηπως ειναι υπερβολη να τον εχω τοσο στο παρκο; Μηπως πρεπει να τον αφηνω κατω με τα παιχνιδια του; Προς το παρον μπουσουλαει με την οπισθεν.
Βασικα φοβαμαι ετσι οπως καθεται μην κανει καμια αποτομη κινηση και χτυπησει το κεφαλι του γιατι ακομα δεν εχω στρωσει.
Θα ήθελα την πολύτιμη αποψή σας!
μαμά Μαρία
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ηδη εχω παραγγειλει το ειδικο χαλακι για να μην χτυπαει... Σας ευχαριστω κοριτσια!!!!!!
εγω θα σου ελεγα να μην τον βαζεις στην στρατα.να σου ζησει!
Αγαπητή Μαρία, η μπέμπα μου είναι 10,5 μηνών- εδώ και λίγο καιρό μπουσουλάει και τώρα άρχισε να πιάνεται από έπιπλα κλπ και να σηκώνεται. Καταλαβαίνω απόλυτα τη φάση που βρίσκεστε! Στο σπίτι δεν έχω πάρκο, κυρίως λόγω χώρου. Έχω στρώσει ένα αφρώδες χαλάκι μεγάλης επιφάνειας (από την prince lionheart, λίγο τσιμπημένο αλλά από τις καλύτερες αγορές που έχω κάνει θεωρώ), τα παιχνίδια της ελεύθερα και την αφήνω να κάνει τα δικά της υπό την επίβλεψή μου. Ακόμα κι έτσι μπορώ να κάνω κάποιες δουλειές που μπορούν να γίνουν στον ίδιο χώρο πχ να σιδερώσω. Το μωρό περιορίζεται μέσα στο πάρκο και δεν μπορεί να κατακτήσει κάποιες δεξιότητες πχ υπολογισμός αποστάσεων, ισορροπία, αντίληψη διαστάσεων χώρου. Δοκίμασε το και σε λίγες μέρες θα δεις τεράστιες διαφορές στο παιδί σου ;) Φιλικά
o dikos mou den to ithele katholou to parko.10 lepta zitima an kathotan ki ayto me ksegelasma gia na mpei mesa.kalytera pantws na ton afiseis eleythero.strwse mia kouberta katw,valtou maksilarakia gyrw gyrw gia na min xtypaei.mono etsi tha mpousoulisei.
Γενικά ειμαι της άποψης να μην πιέζεις το παιδάκι σου να κανει κατι, που θα το κανει ούτως ή άλλως στον χρόνο του. Απο την άλλη δεν εννοώ να μην δίνουμε ερεθίσματα. Τ´ θέλω να πω; Εμένα η μικρη μου δεν μπουσούλησα ποτέ. Δεν την πίεσα αφενός, απο την άλλη προσπαθούσα με διαφορα παιχνιδια να την κανω να μπουσουλησει. Εκανε ενα ερπινγκ όλο κι όλο, αλλα τελικά δεν μπουσουλησε ποτέ. Στους έξι μήνες και με την αδεια του γιατρού της πήραμε στράτα. Κι αυτο ξέροντας ηδη οτι εχει δυνατό μυθικό τόνο και της αρεσει να πατάει τα πόδια της. Δεν το μετάνιωσα στιγμή. Έμαθε να την στρίβει και να κανει όπισθεν σε μια βδομάδα. Κι αφου την ευχαριστούμε τόσο να κάθεται όρθια, την αφήναμε στο παρκοβρεβατο στο σαλόνι γύρω στους 9 μήνες να κανει οτι θελει. Σηκωνοταν Μονή της 10 μηνών και μάλιστα εκανε και κανα δυο βήματα και μεσα στην παρκοβρεβατο. Της έδωσε τρομερή αυτοπεποίθηση το οτι έπεφτε και δεν χτύπαγε! Αυτο έγινε πέρυσι αρχές Αυγούστου και οταν γυρίσαμε απο τις διακοπές, πήγα και της πήρα αυτα τα μαλακά παζλ για το πάτωμα, έκλεισα λίγα τετραγωνικά στο σαλόνι με αλλα έπιπλα, έντυσα τις επικίνδυνες γωνιές και την άφησα μεσα να κανε οτι θελει. Σηκωνοταν, πια οταν κι εκανε τον γύρο με πλάγια βήματα. 12 μηνων περπάτησε Μονή της, χώρος πίεση, με αυτοπεποίθηση και γερά βήματα. Πολυ δύσκολα έπεφτε και μέχρι και σημερα ειναι πολυ σταθερή. Αν λοιπόν το παιδάκι σου ειναι δραστήριο και σηκώνεται ή βλεπεις οτι το θελει, το πάρκο ειναι για μένα μια χαρα λύση, ειδικά ώστε να τον εχεις και κοντά. Θα μπορούσες επίσης να φτιάξεις έναν χώρο που θα εχεις και παιχνιδια του και θα μπορει να μπουσουλαει και να πιάνεται για να σηκωθεί. Κάθε παιδάκι ειναι διαφορετικό και κρίνοντας με βάση την ιδιοσυγκρασία του μπορεις να πάρεις σωστότερη αποφάσεις απ´οτι αν ακολουθεις τι κάνουν οι περισσότεροι. Εγω πχ αν είχα ακούσει όσους μου έλεγαν οχι στη στράτα θα είχα ενα παιδάκι στο σπίτι που δεν θα μπουσουλουσε και θα γκρίνιαζε γιατι δεν θα μπορούσε να παει πουθενά και να δει τίποτα...
Να τον αφήνεις κάτω να ανακαλύπτει τον κόσμο και να μπουσουλάει. Είναι πάρα πολύ σημαντικά όλα αυτά τα στάδια της ανάπτυξης και θα δεις πόσα πράγματα θα αρχίσει να κατακτά το παιδί από αυτήν την εξερεύνηση που θα κάνει. Εμένα η κόρη μου 7 μηνών δεν έπιανε με τα χέρια της γιατί δεν την άφηνα να πιάνει τίποτα από φόβο μην είναι βρώμικο. Τέτοια υπερβολάρα ήμουν. Το παιδί όχι μόνο δεν είχε τίποτα το παθολογικό που το έκανε να μην πιάνει, αλλά και μόλις το άφησα ελεύθερο ανάσανε και πήρε μπρος. Κάλυψε όλες τις γωνίες τραπεζιών, άδειασε όλα τα επικίνδυνα πράγματα και άστο σχεδόν όλη τη μέρα κάτω. Μη φοβάσαι μη χτυπήσει, γιατί μόνα τους μαθαίνουν να γίνονται προσεκτικά αν τα αφήσεις ελεύθερα. Αν χτυπήσει μια φορά θα δεις ότι θα μάθει κάτι από αυτό και θα αρχίσει μόνο του να ξεχωρίζει τους κινδύνους. Και οι ειδικοί πάντως είναι υπέρ του να αφήνεις το μωρό ελεύθερο να κινείται. Φίλησέ του την πατούσα, γιατί εμείς πια δεν έχουμε πατουσάκια για φίλημα.
Για να μη φοβάσαι μην πέσει όπως κάθεται, βάλε γύρω-γύρω στο πάτωμα μαξιλάρια, έτσι ώστε να πέφτει στα μαλακά ή πάρε αυτό το μαλακό πάτωμα παιχνίδι που είναι σαν μεγάλα κομμάτια παζλ και στρώσε ένα χώρο με τέτοια. Πάρε μάλιστα αυτό που είναι με αριθμούς και αλφαβήτα για να το χρησιμοποιείς και για παιχνίδι καθώς μεγαλώνει.
Μακάρι να καθόταν κι ο δικός μου ο τζουτζούκος έστω και λίγο!Αλλά συμφωνώ ότι το πάρκο δεν είναι για να κάθεται με τις ώρες, μια ωρίτσα τη φορά είναι αρκετό.
Χρειάζεται να τον αφήνεις να μπουσουλάει ελεύθερος. Μην τον εγκλωβίζεις στο πάρκο. Δώσε του την ελευθερία να κατακτήσει το μπουσούλημα και το περπάτημα άμεσα. Είναι η κατάλληλη ηλικία (μη σου πω και νωρίτερα). Μέσα στο πάρκο δεν θα γίνει ποτέ αυτό. Πρέπει να τον αφήνεις ελεύθερο και να του βάζεις στόχους για να εξασκείται. Πχ. ένα παιχνιδάκι που του αρέσει πολύ τοποθέτησέ το στην άλλη άκρη του δωματίου και άφησέ τον να πάει μόνος του. Θα δεις που αμέσως θα προσπαθήσει να πάει να το πιάσει. Το όπισθεν μπουσούλημα που κάνει τώρα είναι σαφέστατη ένδειξη ότι ήρθε η ώρα να αρχίσει σιγά σιγά την πορεία του προς το περπάτημα. Το πάρκο (ΑΝ κάθεται, γιατί τα πιο πολλά ΔΕΝ κάθονται) είναι καλό για λίγο. Για να κάνεις μια δουλειά κλπ. Δεν είναι όμως καλό για το παιδί να είναι συνέχεια εκεί μέσα όσο βολικό και να σου φαίνεται εσένα. Σου προτείνω να πας να πάρεις τατάμι για να εξασφαλίσεις ότι δεν θα σπάσει κανένα κεφάλι στο πλακάκι, και να βάλεις και στο μπαλκόνι σου, αντί να τον βάζεις στο πάρκο.