Το ταξίδι μας μέχρι την υιοθεσία (6 χρόνια ευτυχίας!)

Ηταν Πρωτοχρονιά του ’87, μόλις είχε γυρίσει ο χρόνος.

Τον είχα ξαναδεί του Αγίου Νικολαου, ήρθε την ώρα που έφευγα. Μου τον σύστησαν και μου έκαναν εντύπωση τα μάτια του. Με την ίδια παρέα ξανά βγήκαμε και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς… Ηταν σα να περίμενε ο ένας τον άλλο! Κεραυνοβόλος…

Παντρευτήκαμε μετα απο 2 χρονια 28/1/89. Θέλαμε Πρωτοχρονιά, αλλα μας εκραξαν.

Μεναμε σε μια γκαρσονιέρα και φτιάχναμε το σπίτι μας. Όλοι έλεγαν «Μην κάνετε ακόμα παιδι, να τακτοποηθειτε πρώτα…» Εμείς όμως θέλαμε, πολλα παιδιά. Δε «φυλαγομουν» ποτε! Εγκυμοσύνη όμως πουθενά!

Η αδελφή μου κάποια στιγμή μπήκε στο νοσοκομείο. Κύστη! Ενδομητριωση η διάγνωση! Άρχισα να ψάχνομαι κι εγω! Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Αρχίσαμε…. Σπερματεγχυσεις, εξωσωματικές, χειρουργεία, υστεροσκοπησεις, λαπαροσκοπησεις, ολα εις διπλούν!!!! Φεβρουάριο του ’95 η τύχη μας χαμογέλασε!! Η αδελφή μου μετα απο μια αποτυχημένη εξωσωματική είναι έγκυος!!! Πανηγύρια και χαρές!! Εγω συνεχίζω το τρελο χορό των εξωσωματικων! Ακόμα και την ημέρα που γέννησε ήμουν στο κρεββάτι και «κλωσούσα».

Τα χρονια περνούσαν κι εγω συνέχιζα…

Ήρθε να μείνει μαζι μας ο «παππούς» ο πεθερος μου. Ηταν μεγάλος κι ήθελε φροντίδα… Μαζι με τον παππου συνεχιζαμε και τις προσπάθειες!! 25/6/2007 χάσαμε τον παππου. Μετα απο 3 χρονια που είχαμε να πάμε μαζι διακοπες είπαμε να πάμε μια βδομάδα στα Χανιά! Ωραία ηταν… Γυρίσαμε και συνεχίσαμε τις δουλειές αλλα και τις προσπάθειες μας!!

18/12/2007 χτυπάει το τηλέφωνο! Πέθανε ο θείος Αγησιλαος… Η θεια μονη χωρίς παιδιά και 96 ετών! Κάποιος έπρεπε να την φροντίσει! Ο πεθερος μου και η θεια τον είχαν μεγαλώσει τον άντρα μου, ήξερα την αδυναμία που της είχε οποτε δε χρειάστηκαν λόγια.

Μετα την κηδεία μαζέψαμε 2 ρούχα και την πήραμε στο σπίτι. Το έκανα με την καρδιά μου…

25/6/2008 χάνουμε και τη θεια. Πλήρης ημερών και νομίζω ευχαριστημένη απο τη φροντίδα μας. Σαν κούκλα την είχαμε!

Στις 12/7 θα βαφτίζαμε δύο διδυμακια, την Αριάδνη και τον Ιάσωνα. Πηρα λοιπόν στις 8/7 την κομμώτρια και φίλη για να κλείσω ραντεβού για τη βάφτιση. Κλείνουμε το ραντεβού και το τηλέφωνο καπάκι ξαναχτυπάει!

Κομμώτρια: «Ειναι 2 παιδάκια που ψάχνουν να βρουν οικογένεια να τα δώσουν… Να πούμε για σας;;;;;«

Κοιτάχτηκα με τον άντρα μου και είπαμε «Εννοείται!!!!!!!!«

Απο εκείνη τη μέρα άλλαξε η ζωή μας! Κάτι περιμεναμε!!! Τρέξαμε παντού! Εισαγγελίες, πρόνοιες Αθηνών, Χανίων, παντού!!! Τρέχαμε, Τρέχαμε κι είμασταν τόσο ευτυχισμένοι!!

Η απόφαση βγήκε στις 29/8 και μάθαμε οτι τα έχουμε τα παιδιά! Στις 8/9/2008 ξεκινήσαμε να πάμε στα Χανιά να εκτελέσουμε την απόφαση…

Φτάσαμε, πήγαμε στην πρόνοια και πήραμε την απόφαση του δικαστηρίου στα χέρια μας. Ηταν η γέννηση της Παναγίας και γιόρταζα. Ηταν το ωραιότερο δώρο που είχα πάρει ποτε…

Την επόμενη μέρα 9/9/2008 περνάμε στα χέρια μας τα παιδιά μας! Την Πηνελοπη που ηταν 4 και το Χρήστο μας που ηταν 3…. Δεν ηταν εύκολη εκείνη η μέρα… Ούτε και η ζωή μας… Είμαστε όμως τόσο να τόσο ευτυχισμένοι!!!! 6 χρονια ευτυχίας!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com