Πότε είπες τελευταία φορά «Σ’ αγαπώ» στους γονείς σου;

Έχετε καθήσει ποτέ να σκεφτείτε πόσο συχνά λέγαμε σ’ αγαπώ στους γονείς μας όταν ήμασταν μικρά παιδιά;

Μεγαλώνοντας, παίρνουμε την αγάπη ως δεδομένο. Σταματάμε να την εκφράζουμε με λόγια, θεωρούμε πως οι πράξεις μας πάντοτε θα μιλήσουν για τα όσα αισθανόμαστε.

Οι γονείς μας όμως χρειάζεται να ακούσουν ένα «σ’ αγαπώ» πού και πού. Είναι η δύναμή τους, το φως στη μέρα τους.

Ο κινηματογραφιστής Steven Lim προκάλεσε τους φίλους του να τηλεφωνήσουν στους γονείς τους και να τους πουν «Σ’ αγαπώ».

Στην Ασία, τα συναισθήματα εκφράζονται ακόμη σπανιότερα απ’ ό,τι εδώ. Κι έτσι οι αντιδράσεις των γονιών τους ήταν τόσο διαφορετικές, γλυκές αλλά και έκπληκτες συνάμα:

«Αχά». «Ευχαριστώ». «Τι σε έκανε να το πεις αυτό;» «Κι εγώ σ’ αγαπώ». «Πωπω, περίμενα καιρό να το ακούσω». «Ποτέ μου δεν σταμάτησα να ελπίζω ότι θα το ακούσω». «Σ’ ευχαριστώ. Είσαι το καλύτερο παιδί του κόσμου».

Η αγάπη έχει υπομονή. Η αγάπη έχει καλοσύνη. Δεν κρύβει ζήλια, δεν έχει περηφάνια.

Πάντοτε προστατεύει, πάντοτε δείχνει εμπιστοσύνη, πάντοτε ελπίζει, πάντοτε επιμένει.

Η αγάπη ποτέ δεν σε εγκαταλείπει.