Μια γέννα για… γέλια!

Να σας πω την αλήθεια δεν ήταν και σκοπός της ζωής μου να κάνω παιδιά. Τα αγαπάω πολύ αλλά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ σοβαρά. Σε αντίθεση με τον σύζυγο ο οποίος με ζάλιζε από την ημέρα του γάμου μας. Τελικά νίκησε. Μετά από λίγο καιρό κρατούσα στα χέρια μου ένα θετικό τεστ. Και τώρα; Τι πρέπει να κάνω τώρα; Ήμουν παντελώς άσχετη…

Αν εξαιρέσουμε τους πρώτους τρεις μήνες που ξερνοβολούσα σαν το γατί, η εγκυμοσύνη μου ήταν παραπάνω από εύκολη. Δούλεψα μέχρι τον 8ο μήνα, έκανα τις βόλτες μου, ένα ταξίδι, μια μετακόμιση. Όλα καλά.

Ώσπου μπαίνω στην 37η εβδομάδα. Παίρνει ο καημένος ο καλός μου άδεια δύο εβδομάδες γιατί ο γιατρός μας είχε πει ότι γεννάω σύντομα αλλά τίποτα. Τη μέρα που ήταν να γυρίσει στη δουλειά εγώ έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο για την τυπική εξέταση (ήμουν πια 39 εβδομάδων). Ζήτησα από τον μικρότερο αδερφό μου να με πάει.

Ώρα 9:45 Καθώς ήμουν χαλαρή στον καρδιοτοκογράφο με ρώτησε η μαία αν πονάω. Εγώ είχα κανονίσει και καφεδάκι μετά, τι πόνο να έχω; Μου είπε ότι αυτά που βλέπει είναι ψευτοσυσπάσεις γιατί αν ήταν αληθινές θα είχα κρεμαστεί από το ταβάνι.

Ώρα 10:30 Με περιλαβαίνει ο γιατρός μαζί με τον ειδικευόμενο του. Με ρωτάει κι αυτός αν πονάω. «Όχι, γιατρέ όλα καλά?» Και τον πιάνουν τα γέλια. «Έχεις διαστολή 5 γεννάς, σου κάνω τώρα εισαγωγή» «Τι λέτε καλέ, εγώ θα πάω να πιω το καφεδάκι μου και θα γυρίσω το μεσημέρι με τον άντρα μου το υπόσχομαι«.

Ώρα 11:00 Εισιτήριο check – λήψη αίματος check – καρδιογράφημα check έτοιμη για το μαιευτήριο (είμαι ακόμη στα εξωτερικά ιατρεία).Εγώ ακόμη χαλαρή σκέφτηκα ότι έχει εφημερεία αυτός σήμερα και θέλει σώνει και ντε να γεννήσω αλλά εγώ είμαι μια χαρά ψέμματα λέει. Με στέλνει άμεσα στο μαιευτήριο και θα έρθει μόλις τελειώσει.

Ώρα 11:15 Βρίσκω ένα γιατρό και του λέω ότι μου έκαναν εισαγωγή για να γεννήσω. Φωνάζει την προϊσταμένη μαία. Περιμένω όρθια μέσα στον πανικό κανένα μισάωρο. Έρχεται η μαία αλλά εμένα δε με κόβει να της πω τη διαστολή μου.

Ώρα 12:00 Με βάζει σε δωμάτιο αναμονής με καρδιοτοκογράφο και μου λέει ότι όλες οι αίθουσες είναι γεμάτες να κάνω λίγη υπομονή και αν χρειαστώ οτιδήποτε να φωνάξω θα έρθει αμέσως. Αξιώνομαι να πάρω ένα τηλέφωνο στον καλό μου για να του πω ότι αργώ πολύ ακόμα και να πάει σπίτι, να κάνει το μπανάκι του, να πάρει τα πράγματα και να έρθει.

Ώρα 12:50 Έρχεται ο γιατρός και αρχίζει τις φωνές. «Καλά, τι τη βάλατε εδώ την κοπέλα γεννάει λέμε. Ετοιμάστε την γρήγορα«. Έρχεται η καημένη η μαία με έναν ειδικευόμενο, διαστολή 7-8. Ούτε ρούχα είχα ούτε τίποτα, μου έδωσαν από εκεί μια ρόμπα και περπατώντας πάω στην αίθουσα τοκετού.

Ώρα 13:30 Μου βάζουν ορό – τεχνητούς πόνους – πηγαινοέρχονται όλοι – εγώ ακόμη δεν πιστεύω ότι γεννάω αφού δεν πονάω καθόλου – ο γιατρός χασκογελάει «Όταν το γεννήσεις, φώναξέ με να το δω«. Έρχεται και ο καημένος ο καλός μου κάτασπρος από το άγχος να με δει – εγώ εκεί χαλαρή, καλέ δεν πονάω, είναι δυνατόν; Έχω ακόμη…

Ώρα 13:50 Αμάν κάτι πόνοι τρομεροί!!!! Έχω σοκαριστεί από το μέγεθος και τη συχνότητα και φωνάζω τον ειδικευόμενο να μου φέρει αναισθησιολόγο να μου κάνει επισκληρίδιο. «Δεν γίνεται κοπέλα μου τώρα, έλα να σε δω… Διαστολή τελεία γεννάς«

«Μα δεν μπορώ, πρέπει να μου κάνετε επισκληρίδιο, δεν αντέχω, αποκλείεται«

Μέχρι να τα πω έχουν μαζευτεί όλοι και ξεκινάει ο τοκετός. Να σας πω την αλήθεια νομίζω πώς ήμουν ημιλυπόθυμη δε θυμάμαι και πολλά. Μόνο τον γιατρό να μου λέει πότε να σπρώχνω και ότι έμεινε λίγο ακόμη.

Ώρα 14:13 ακούω το πιο υπέροχο κλάμα του κόσμου. Το μωράκι μου είναι δίπλα μου, τι έγινε; Και τι είναι; (είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα δούμε το φύλο). Ένας κορίτσαρος 3.570γρ και 50 πόντοι. Πρώτη φορά στη ζωή μου έκλαψα από χαρά (εντάξει και λίγο γιατί είχα πάθει μια κραμπάρα στη δεξιά γάμπα και είχε πετρώσει το πόδι μου).

Έχουν περάσει 14 μήνες από εκείνη τη μέρα και ευχαριστώ τον Θεό γι αυτό το υπέροχο δώρο που μου έκανε. Μέχρι τότε δεν ήξερα τι είναι ευτυχία, ανιδιοτελής αγάπη, δεν ήξερα τίποτα. Τώρα καταλαβαίνω… Είμαι μαμά!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com