Βγήκαμε νικητές!

Διαβαζω πολυ καιρο ολες τις ιστοριες κι ετσι αποφασισα να γραψω και εγω! Ειμαι μαμα δυο πανεμορφων αγοριων 3 χρονων και 8 μηνων! Η ιστορια μου εχει να κανει με τον μικρουλη μας…

Πολυ καλη εγκυμοσυνη, ολες οι εξετασεις καλες και ερχεται ο καιρος να γεννησουμε!

19/6 ειχα ραντεβου για καισαρικη (επειδη ειχα κανει και στο πρωτο μου). Στις 29/6 εκλεινα τον 9ο οποτε 10 μερες νωριτερα! Ειχα τρομερο αγχος, πιο πολυ απο την πρωτη φορα!

Το χειρουργειο μου φανηκε αιωνας και επιτελους βγαινει ο μπεμπουλικος μου στις 13:05 με βαρος 3200! Του δινω δυο φιλια στο μαγουλακι του και μου τον παιρνουν…

«Μια ωριτσα θα μεινει στη θερμοκοιτιδα» μου λενε «γιατι σοκαριστηκε! Μεχρι να ανεβεις στο δωματιο θα σου τον φερουν κιολας!«

Ανεβαινω στο δωματιο ανακουφισμενη απο τη γεννα και ανυπομονη να δω το αγορι μου! Ρωτουσα ξαναρωτουσα, «Τελικα θα μεινει 24 ωρες» μου ειπαν «Χρειαζεται ενα 20% οξυγονο«

Την αλλη μερα το πρωι μπαινει ο γιατρος που τον παρακολουθουσε και μου λεει «Προσπαθησαμε να τον ταισουμε και χειροτερεψε, πρεπει να ενημερωθει ο αντρας σου… Να ερθει οσο πιο γρηγορα γινεται!«

Ηταν εκει σε 20 λεπτα… Παμε αμεσως και μας λενε «Αργησατε πολυ και αναγκαστηκα να παρω πρωτοβουλια«

Επρεπε να πουμε αν θα νοσηλευτει στην κλινικη που ημασταν ήαν θα μεταφεροταν στο νοσοκομειο με οποιο ρισκο… Τελικα αποφασισε να μη τον μετακινησουμε… Τον εβαλαν 100% στο οξυγονο διασωληνωμενο στην εντατικη σε καταστολη με εκατο σωληνακια ακομα και στον αφαλο του… Απο εκει μετρουσαν το οξυγονο… Περιττο να σας πω πως ημουν ολη την ωρα εκει και εγω και ο αντρας μου, εκλαιγα, προσευχομουν, του μιλουσα δυνατα, του ελεγα να μη φοβαται, οτι η μαμα ο μπαμπας και ο αδερφος του τον περιμενουν, οτι τον αγαπαω….

Απο τους γιατρους το μονο που ακουγα ηταν οτι ειναι κρισιμη κατασταση αλλα σταθερη…. Hταν ολοι τους πολυ καλοι! Oταν βγηκα μονη μου απο την κλινικη, μυριζα τα σιδερωμενα του ρουχακια και εκλαιγα… Το κρεβατι του στρωμενο αλλα αδειο… Ο αδερφος του τον εψαχνε… Ολοι οι γειτονες ρωτουσαν… Η ψυχολογια πολυ ασχημη! Ο καλος μας γιατρος μου ειπε να εχω δυναμη και σε λιγες μερες ολα αυτα θα ειναι ενα κακο ονειρο!

Να μη τα πολυλογω αρχισε η βελτιωση και πηραμε τα πανω μας! Εφαγε πρωτα με σωληνακι μετα με μπιμπερο 10ml καθε γευμα και λιγο παραπανω και μετα στην αγκαλια μου… Γιναμε καλα, ναι!! Τι ευτυχια, αν και δε μπορουσα να το χαρω οσο ηθελα γιατι ημουν με πυρετο, διαροια, χαλια και φοβομουν μη τον κολλησω ακομα δε τον κρατησα στα χερια μου! Αλλα ολα καλα! Το συμπερασμα; Τον τελευταιο μηνα πριν γεννησω περασα καποια απλη ιωση χωρις να το καταλαβω και προκαλεσε ολο αυτο στο μωρακι μου… Δεν μπορεσαν να ωριμασουν τα πνευμονια του! Αλλα χαρη στους γιατρους και στον Θεο ολα καλα.

Να προσεχετε, εγκυουλες!!! Ολο αυτο περασε και δε θα τον επηρεασει στη ζωη του! Να ειναι γερα ολα τα παιδια του κοσμου κι εμεις για να τα μεγαλωνουμε και να τα καμαρωνουμε!

μαμα Δεσποινα!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com