Τα παιδιά μου, πραγματικά δώρα Θεού!

Με λένε Χριστίνα και έχω 2 παιδάκια 9,5 ετών και 20 μηνών. Παντρεύτηκα το 2004 και σχεδόν μετά από λίγο ξεκινήσαμε τις προσπάθειες για το πρώτο μας παιδάκι. Ο γυναικολόγος με είχε ενημερώσει ότι δεν θα είναι εύκολο, γιατί έχω νεανικό Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 και θα έπρεπε να είμαι καλά ρυθμισμένη και έχω πρόβλημα με την ωορρηξία (ένα μήνα έχω και ένα όχι). Παρόλα αυτά μετά από λίγους μήνες έμεινα έγκυος στον μεγάλο μου γιο!

Η περίοδος της εγκυμοσύνης εκτός από πολύ όμορφη ήταν και επίπονη, τρέχοντας κάθε λίγο και λιγάκι για εξετάσεις και έχοντας μικρά προβληματάκια ευτυχώς μόνο εγώ και όχι το μωρό μας. Στα μέσα της εγκυμοσύνης, διαγνώστηκα με Διαβητική νεφροπάθεια ήπιου σταδίου και η στεναχώρια για μένα ήταν μεγάλη, φοβούμενη τι θα μου ξημερώσει την επόμενη μέρα.

Όλα βαίναν καλά μέχρι τους 7 μήνες όπου άρχισα να ανησυχώ για το μωρό, έκλαιγα χωρίς λόγο, φοβόμουν μήπως πάει κάτι στραβά. Η τελική ημερομηνία τοκετού ήταν 29 Σεπτέμβρη 2005 και ο γυναικολόγος μου είχε κλείσει ραντεβού 5 Σεπτέμβρη για να δούμε το μωρό. Στις 19 Αυγούστου γεμάτη έντονη ανησυχία και κλάμα χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω τον λόγο κλείνω ραντεβού σε ένα κέντρο υπερήχων για Δευτέρα 22 Αυγούστου γιατί ήθελα να δω ότι όλα πάνε καλά.

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2005 μετά από την επίσκεψη στο κέντρο μητέρας και παιδιού μπαίνω στα επείγοντα του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα να γεννήσω το μωρό.

Η διαίσθηση μου βγήκε αληθινή. Το μωρό δεν έπαιρνε οξυγόνο λόγω καταστροφής των αγγείων του πλακούντα και αν καθυστερούσα μια ημέρα θα πέθαινε στην κοιλιά μου.

22 Αυγούστου 2005 γέννησα το προωράκι μου 34 εβδομάδων και βάρους 2,850 κιλά που έμεινε στο νοσοκομείο για 11 μέρες.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ για μένα.

Η νεφρική λειτουργία όλο και χειροτέρευε και λόγω αυτού, Διαβητολόγος και Νεφρολόγος μου απαγόρευσαν να κάνω δεύτερο παιδί. Για μένα ήταν ένας κρυφός θρήνος γιατί πάντα με τον άντρα μου λέγαμε ότι θέλαμε 2 παιδάκια στην ζωή μας.

Μετά από 7 χρόνια και αφού τα νεφρά μου σταθεροποιήθηκαν κάναμε μια συζήτηση με τον άντρα μου για δεύτερο παιδί. Ήταν ανένδοτος δεν ήθελε να ρισκάρουμε εφόσον μας το είχαν απαγορεύσει οι γιατροί.

Ύστερα από πολλή σκέψη και πιστεύοντας ότι έχει ο Θεός και για μας πήρα την απόφαση μόνη μου ότι θα ρισκάρω, θέλοντας να διώξω το βάρος των τύψεων από τον άντρα μου σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά. Έτσι τον Νοέμβρη του 2012 μένω έγκυος στον δεύτερο γιο μου.

Ήμουν 3 μηνών όταν από θέλημα Θεού έπεσε στα χέρια μου η βιογραφία του Αγ. Ραφαήλ, προστάτη των αρρώστων και των εγκύων. Διάβασα την βιογραφία του και ήρθα πιο κοντά στον Θεό και ας μην είμαι παιδί της εκκλησίας.

4 μηνών κάνω εισαγωγή στο νοσοκομείο για ρύθμιση σακχάρων και έλεγχο νεφρικής λειτουργίας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου όταν μπήκε ο νεφρολόγος στο δωμάτιο και μου είπε «Χριστίνα, εσύ είσαι με την διαβητική νεφροπάθεια;;; Αν δεν μας έφερνες παλιές εξετάσεις, θα νομίζαμε ότι μας κοροϊδεύεις. Οι εξετάσεις είναι φυσιολογικές» Με λυγμούς και δάκρυα παίρνω τον άντρα μου να το ανακοινώσω έχοντας αποφασίσει ότι το μωρό θα έταζα στον Άγιο Ραφαήλ.

Στις 3 Ιουλίου γέννησα χωρίς κανένα πρόβλημα τον δεύτερο γιο μου 38 εβδομάδων.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!

Πρόσφατα κάνοντας έναν γυναικολογικό υπέρηχο μου διέγνωσαν ότι έχω 2 μήτρες μέσα μου ενωμένες στην άκρη και αυτό δημιουργεί πρόβλημα κατά την διάρκεια του τοκετού (κατά 70% πρόωροι τοκετοί λόγω έλλειψης χώρου).

Σήμερα είμαι 36 ετών και δοξάζω το Θεό γιατί παρόλα τα προβλήματά μου απολαμβάνω τα 2 θεόσταλτα δώρα!!!

Σε αυτούς λοιπόν που δεν πιστεύουν στον Θεό, πόσες πιθανότητες έχει μια γυναίκα την σήμερον ημέρα, με πρόβλημα στην ωορρηξία, διαβήτη τύπου 1, Διαβητική Νεφροπάθεια, δίκερη μήτρα να φέρει εις πέρας 2 εγκυμοσύνες χωρίς την βοήθειά Του;;;

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com