Ήμασταν το τέλειο ζευγάρι και τώρα δεν αντέχουμε ο ένας τον άλλον!
09/05/2015
Έχω δύο παιδάκια 2.5 χρονών και 7 μηνών και είμαι παντρεμένη εδώ και τέσσερα χρόνια.
Ενώ δείχναμε το τέλειο ζευγάρι, από την πρώτη εγκυμοσύνη και μετά τα πράγματα άλλαξαν και δεν λένε να διορθωθούν. Λόγω της απότομης αλλαγής, της κουράσης και των διαφόρων που μπήκαν ανάμεσα μας, κατά καιρούς έχουμε φτάσει στο σημείο να μην αντέχουμε ο ένας τον άλλον κι όλα να μας ενοχλούν… Μαλώνουμε συνεχεια κι αν δεν κάνω πίσω, κρατάμε μούτρα επί βδομάδες κι όλα αυτά μπροστά στα παιδιά. Αναγκαστικά κάνω συνεχεια πίσω για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την οικογένεια, γιατι τα αγαπάει τα παιδιά και σαν πατέρας είναι πάρα πολύ καλός. Το θέμα είναι ότι τα ρίχνει όλα πάνω μου και με βγάζει ότι έχω πρόβλημα…
Κουραστηκα και νιωθω πολύ μόνη! Δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορώ να αντέξω…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Στα ιδια κιεμεις...το θεμα μου ειναι οτιεχω να παω καπου με τον αντρα μου απο το2010. Θελω να κανουμε διακοπες και ολο λεφτα δεν εχουμε, εχω αρχισει να φρικαρω δεν αντεχω αλλο τη ρουτινα
Εγώ πάλι ειμαι 3 χρόνια παντρεμένη συνολικά είμαστε 6 χρόνια μαζί έχουμε ενα αγγελούδι 20 μηνών το οποίο δεν θέλει να με βλέπει να με αγκαλιάζει ο μπαμπάς του με τον αντρα μου δεν μαλώνουμε απλ δεν συζητάμε κάνουμε 1 φορα σεξ τη βδομαδα κ αυτο με το ζόρι παντα να κανω κίνηση εγώ αλλά νομίζω ότι έχει άλλη τελευταία όλο σεμινάρια εμφανίζει αν ποτέ κανω κίνηση χωρίς να θέλει όλο με μειώνει κ δεν ξέρω τι να κάνω. ..
Ο ουρανιος Πατέρας υπάρχει κ μας το δείχνει καθημερινά αλλά ο εγωισμός μας κλείνει τα μάτια.η προσευχή,η εξομολογηση κ η θεία κοινωνία σώζουν τον γάμο όπως έσωσαν κ το δικό μου.ΑΣ σταματήσουμε να σκοτώνουμε τις ψυχουλες των παιδιών μας που υποφέρουν σιωπηλά.
Δεν ξέρω άν σε παρηγορώ, αλλά το έπαθα κι εγώ μετά που γέννησα. Εμείς ήμασταν όχι το τέλειο ζευγάρι, αλλά πιο τέλειο από τέλειο, και στον 1 χρόνο τσακωθήκαμε για πρώτη φορά στα 7 χρόνια που ήμασταν μαζί, και μάλιστα πολύ αγρια... Του άντρα μου του έφταιγαν όλοι και όλα, και τα ξεσπαγε επάνω μου, δε με βοηθούσε καθόλου κλπ κλπ... Μέχρι που τελικά καθήσαμε και συζητήσαμε τι σκατά φταίει (άγχος, οικονομικά, κούραση, αδυναμία προσαρμογής) και τώρα ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα... Δεν έγινε αμέσως, αλλά σταδιακά. Και τώρα όλα όπως πριν, και καλύτερα.
Πιστεύω οτι δεν είναι αργα. Βρες την ψυχραιμία να αντιστέκεσαι στον τσακωμό οταν ο σύζυγος είναι έτοιμος για καβγά. Εγώ έτσι τα κατάφερα. Έπνιγα τα νεύρα μου που προέρχονταν από τα δικά του νεύρα, έβαζα τη λογική μου κάτω και τον αποστόμωνα με πολύ λογικές κουβέντες. Έτσι κατάφερα να συζητήσουμε και τελικά να καταλάβει πως δεν του έφταιγα εγώ, αλλά άλλα πράγματα... Επίσης πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η πεθερά μου. Επειδή πλέον η άσχημη συμπεριφορά του φαινόταν λίγο και έξω απο μας, η πεθερά μου (επειδη μιλάμε αρκετά οι δυο μας) με ρώτησε τι γινεται μεταξύ μας και του μιλησε κι εκείνη...
Καλή τύχη. Τι να κάνουμε αυτά έχουν οι γάμοι, κι αυτά έχουν οι νέοι πατεράδες. Το λέω γιατι έχει συμβεί σε πολλές γνωστές μου το ίδιο πράγμα. το θέμα είναι να προσπαθεί κανείς να το λύσει, κι αν αποτύχει τότε πάει για διαζύγιο.
Εγω κοριτσια ειμαι 13 χρονια παντρεμενη.Ολα καλα τα πρωτα χρονια .Καναμε 2 παιδια.Τα3 τελεθταια χρονια χαλια.Καυγαδες συνεχεια για οτ να ναι,Ηεπαφη σχεδον ανυπαρκτη.Αν δεν τον πλησιαζα εγω τιποτα.και παντα τοπροκαλουσα.Περνουσαν 3 η κι6 μηνες για να γινει.Τωρα πανε σχεδον 9 μηνες που δεν με πλησιασε.Κι εγω ντρεπομαι να το κανω πια.Ασε που σκεφτομαι οτι θα"φαω πορτα κιολας.Πειτε μου την γνωμη σας.
Το πιο πιθανο ειναι να μην κανετε το ιδιο καλα ερωτα πλεον. Οι αντρες πλεον, εχω καταλαβει πως αν δεν παρουν αυτο που θελουν στο κρεβατι προτιμουν απλα να μην το κανουν. Οπως και εμεις δλδ. Παλιοτερα δεν ισχυε αυτο τα τελςυταια τρια χρονια το παρατηρουμε με τα κοριτσια πως άν μια φορα κανει ο αντρας σεξ και δεν το ευχαριστηθει, μετα δεν θελει να ξανακανει. Παιζει πολυ μεγαλο ρολο και η απελευθερωση της πορνογραφιας στο διαδικτυο. Βλεπουν αυτα εκει και νομιζουν πως και εμεις μπορουμε να κανουμε τα ιδια, δεν καταλαβαινουν πως εκει ειναι ηθοποιοι, το αποτελεσμα ομως ειναι και παλι το ιδιο. Εγω χωρισα πλεον. Δεν αντεχαμε καν να ειμαστε στο ιδιο δωματιο απο τοτε που σταματησαμε να κανουμε ερωτα γιατι ηθελελ απο εμενα πραματα που δεν του τα εδινα. Δεν με πειραζει που δεν εχω αντρα, μια χαρα τα καταφερνω...
ειμαστε πολλες και σκορπιες και αυτοι γουρουνια. γιατι αραγε παντρευομαστε? γιατι ειμαστε ηλιθιες. το ζωικο βασιλειο ειναι πιο σοφο και ειναι η απαντηση. ο ανθρωπος της θεωρια και ο θεος θα μασ σωσει. παπαριες μετα συνχωρησεως. το πιο οργανωμενο βασιλειο οι μελισσες μςτα τη γονιμοποιηση παπαλα το αρσενικο! το στελνουν βολτα στον καλο θεουλη να κανει παρε
Σε καταλαβαινω απολυτα..Ακριβως τα ιδια με σενα περναω μερα παρα μερα..Η μονη διαφορα ξερουμε κ οι δυο οτι εχουμε τελειωσει κ ζουμε συμβατικα για τα παιδια μας επειδη ειναι μωρα ακομα..Ξερω οτι καποια στιγμη θα τελειωσει πρεπει να βρω το θαρρος κ το κουραγιο...Αν δεις κ χειροτερευουν τα πραγματα παρε τη σωστη αποφαση για τα παιδια σου κ για σενα..
Βρε κορίτσια δεν ξέρω.... κι εγώ μετα το 2ο παιδί είχα θεματάκια... οχι τιποτα τραγικό. Ξαφνικά όμως για κάποιο λόγο άρχισα να συζητάω με τον άνδρα μου, να του λέω τι με απασχολεί, να ζήτάω τη βοήθειά του σε ότι έχει σχέση με τα παιδιά και όχι μόνο και όλα λήθηκαν. Τώρα έχουμε τρια παιδάκια και είμαστε πιο καλά κι απο τότε που είχαμε ένα.
Συζητήστε λοιπόν μαζί τους και ζητήστε τη βοήθειά τους. Πιστεύω πως οι περισσότεροι θα σας τη δώσουν και θα σας καταλάβουν.
Συμφωνώ απόλυτα, συζήτηση χρειάζεται. Δυστυχώς στους άνδρες δεν βγαίνει αυτόματα η πατρότητα όπως σε εμάς η μητρότητα. Στην τελική υπάρχουν και οι ειδικοί, το διαζύγιο δεν αποτελεί απλή λύση, ειδικά όταν υπάρχουν μικρά παιδιά. Ένας ψυχολόγος ή ένας σύμβουλος γάμου μπορεί να αποδειχτεί σωτήριος.
Από ότι βλέπω είμαστε πολλές!!!Είναι κ αυτό μια ανακούφιση....Γιατί λέω δεν μπορεί....για όλα να φταίω πάντα εγώ?Εμένα ο δικός μου άλλαξε από την στιγμή που έμεινα έγκυος...όχι όμως τόσο πολύ όσο μετά που γέννησα...και τώρα 2,5 χρόνια μετά την γέννα μου είπε ότι κάνει υπομονή και ότι δεν είμαι αυτή που γνώρισε και ερωτεύτηκε...και ότι έχω κατάθλιψη (έβγαλε και το συμπέρασμα!!).Hellooooo.....εγώ είμαι εδώ, ίδια και απαράλλαχτη....να τρέχω για όλα και για όλους....αυτός το μόνο που κάνει είναι να δουλεύει και στον ελάχιστο του χρόνο να παίζει στοίχημα....ενώ εγώ θα πάω στην δουλειά, θα πλύνω, θα σιδερώσω, θα μαγειρέψω, θα απασχολήσω ώρες το παιδί, θα τρέχω τον σκύλο κ.α. πολλά που κάνουμε όλες οι μαμάδες.....και λογικό είναι λοιπόν να κουράζομαι κάποιες φορές και να γκρινιάζω ή να θέλω μία χείρα βοηθείας....ποιος έχει το πρόβλημα τελικά φίλε μου? εγώ ή εσύ που δεν ασχολείσαι με τίποτα, τα θες όλα στην εντέλεια και ρίχνεις όλες τις ευθύνες πάνω μου???Απορώ με μερικούς άνδρες......που λέγονται άνδρες...
Με τον ερχομό των παιδιών, η ζωή σου και οι προτεραιότητές σου αλλάζουν ριζικά. Πιστεύω το μεγαλύτερο ποσοστό των ζευγαριών (για να μην πω όλοι) χρειάζονται χρόνο και υπομονή για να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση. Νομίζω ότι θα πρέπει να σκεφτείς το δικό σου μερίδιο ευθύνης (γιατί σε βγάζει ότι έχεις πρόβλημα; Προφανώς κάποιες συμπεριφορές σου τον ενοχλούν, όπως και εσένα κάποιες δικές του). Να καθήσετε να μιλήσετε ψύχραιμα και όμορφα σε μια φάση όπου δεν θα υπάρχει ένταση/εκνευρισμός και να ψάξετε να δείτε πώς θα διορθώσετε την κατάσταση και τι μπορεί να κάνει ο καθένας ξεχωριστά για να μην "πατάει" τα κουμπιά του άλλου. Με τα μούτρα, τους εγωισμούς, τη θυματοποίηση και τους τσακωμούς δε σώθηκε κανένας γάμος.
ποσο σε καταλαβαίνω... ετσι πιστευα και εγω για εμενα και τον αντρα μου. 4 χρόνια και εμεις παντρεμενοι και υπαρχουν στιγμές πλεον που σκεφτομαι ότι αν χωρίσουμε θα ειμαι καλύτερα. κ ειναι πολυ καλος πατέρας και καλος ανθρωπος γενικα. απλα ειναι πολυ κακος συζυγος. με παραμελει διαρκως και με βαζει σε δευτερη μοιρα. δεν περναει καθολου χρονο μαζί μου μονο μαζι μου και με τα παιδια. αισθάνομαι τοσο μονη. φυσικά και του τα εχω πει ολα αυτα αλλα μου λεει οτι ειναι κουρασμενος απο τη δουλεια και ότι μεσα απο την αγαπη που δειχνει στα παιδια εγω θα επρεπε να ειμαι ικανοποιημενη γιατι ειναι σαν να τη δειχνει σε εμενα. Μια πολυ καλή μου φιλη που ειναι πολλα χρονια παντρεμενη και ευτυχισμενη μου λεει μην προσπαθεις να αλλαξεις τον αλλο αλλα μονο τον εαυτο σου. αποδεξου τον αλλο και οτι δεν σου αρεσει αλλαξε τον τροπο που το βλεπεις. μερικες φορες με βοηθαει και μερικες οχι...
Καλως ηρθες στο κλαμπ....ειμαι το τελειο ατομο για ψυχοθεραπεια κ εκεινος για να κανει βολτες...δυστυχως με τον ερχομο των παιδιων αλλαζουν ολα εκτος απο τους ανδρες που παραμενουν αναισθητοι, με τα χομπι τους, που δε θυσιαζουν τιποτα και δεν χαλαν τη ζαχαρενια τους για κανεναν...πηγαινε καλυτερα σε καποιον ειδικο για συμβουλευτικη κ πες μας τι σου ειπε....παντως ενας ιερεας μου ειπε καποτε οτι εχω 3 γιους με τον μικροτερο τον αντρα μου.....κ οτι μονομε πολυ αγαπη θα καταφερω να του δωσω να καταλαβει τι περνω...
Καλα η συμβουλη του ταπερ ολα τα λεφτα. Τωρα το διάβασα. Δηλαδη να φερεσαι στον αντρα σου σαν κακομαθημενο εξαχρονο και να δείχνεις και στα παιδιά σου ότι δεν χρειαζεται να μεγαλώσουν και να αναλλαβουν ευθυνες στο σπίτι τους αλλά μπορούν όλη τη ζωη τους να φαιρονται σαν κακομαθημενα εξάχρονα και να "κοβουν βόλτες" και πάλι θα έχουν κάποια χαζή να κάνει υπομονή για παρτη τους και να "ελπίζει να τους αλλάξει η αγαπη της". Δηλαδή μιλάμε για κορυφαία συμβουλή πες του να το κλεισει το μαγαζακι (εκκλησακι) και να ανοιξει γραφείο συμβουλευτικής ζευγαριών ουρα θα κάνουν τα ζευγαρια.
"Βλέποντας κανείς στην εποχή μας ζευγάρια ταιριασμένα κι αγαπημένα απορεί πώς το κατάφεραν καὶ δεν χώρισαν ακόμα. Μα, θα πείτε, δεν συντρέχουν προφανώς οι λόγοι του χωρισμού. Στα χρόνια τά δικά μας ακόμα πράγματι υπήρχαν συμβατικοί λόγοι για το διαζύγιο και τέτοιοι ήταν η μοιχεία, η ασωτία, η κακομεταχείριση.
Χωρίς άλλη αιτία διαπιστώνουν ένα πρωί ότι δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον. ῾Η έλξη των συζύγων χαλαρώνει και σβήνει με τρόπο, που και οι ίδιοι δεν τον καταλαβαίνουν. Δεν μπορούν να εξηγήσουν το γεγονός με τη γλώσσα, που έμαθαν να χρησιμοποιούν, τα οικονομικὰ δηλ. αίτια, τα βιολογικά, τα αισθητικὰ κ.λπ.
Ο γάμος διαλύεται, γιατί δεν προσφέρει στο ζευγάρι την απόλαυση, που προσδοκούσαν να απολαύσουν, όταν παντρεύονταν.
Μόνον η τέλεια παράδοση του ενός στον άλλον χωρίς άλλες οποιεσδήποτε παρεμβολές, σκέψεων λ.χ. σκοπιμοτήτων, φόβων κ.λπ. μπορεί να δώσει την ευτυχία του γάμου. Λέω «μπορεί», γιατί υπάρχει μια προϋπόθεση ακόμα που δεν ισχύει στα ζώα. ῾Η αίσθηση του χρόνου, της τύχης, η βεβαιότητα του προσωρινού της ζωής καὶ του θανάτου δηλητηριάζει την ευτυχία σε κάθε σχέση καὶ βέβαια καὶ του γάμου. "
Τα πήρα από αυτό το άρθρο
http://santoriniosgamos.blogspot.gr/2014/07/blog-post_38.html (αν θέλεις διάβασέ το)
Τι μπορείς να κάνεις;
ή Να ζήσεις έναν συμβατικό γάμο που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε διαζύγιο ή να διαλέξεις τη ζωή και την αγάπη.
Που σημαίνει αποφασίζεις να αγαπήσεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου χωρίς να ζητάς τα "δικαιώματά σου" .
ο τρόπος;
Σιωπή, προσευχή και ανδρείος λογισμός( που σημαίνει να μην απογοητεύεσαι , να μην θυματοποιείς τον εαυτό σου και να μην ξεχνάς ότι Κάποιος σε αγαπά). Φαίνεται δύσκολο στην αρχή αλλά δίνει μεγάλη χαρά και ειρήνη στον άνθρωπο και κατά κανόνα μαλακώνει και την πιο δύσκολη καρδιά.
Και αμα φάει και καμμια ψιλη να βάζει λίγο Make up στο μαυρισμενο μάτι και να φοραει 2-3 μερες μαύρα γυαλιά ΄και να "προσευχεται" να μην το ξανακανει. Και αμα τον πιασει με την γκομενα να πάει να θυμιάσει το σπιτι να φυγει το κακο δαιμόνιο και να "προσευχεται" να μην την κολλησει κανενα αφροδίσιο και αμα την κολλησει κανενα αφροδίσιο να πιει αγιασμό και θα της περάσει και να "προσευχεται να μην είναι ανθεκτικό στην πενικιλλίνη. Και αμα κοιμαται στον καναπε και έχει να της πιασει το χέρι δυο χρόνια να πάει να την το "πιασει" ο ανεραστος καλόγερος και να κάνει υπομονη. Και μετα να κοιτάξει πίσω και να δει μια ζωη ξοδεμενη σε μαλακίες και να περιμενει την ανυπαρκτη ανταμοιβή του ουρανιου μπαμπακα που ηταν ηλιθια σε ολη τη ζωη της. Κουκλες σας εχω νεα αν υπάρχει (δεν υπάρχει) ουράνιος μπαμπακας είμαι σίγουρη ότι συγχωρει τις αμαρτίες αλλά όχι τις μαλακίες. Κοπελα μου (της ιστορίας) τσακω τον αντρα σου βαλτον κατω και πες του αυτά που μας είπες. Πατε σε συμβουλο γαμου σε ψυχολογο οπου θελετε ΑΝ θέλετε να προσπαθήσετε να σωσετε τον γαμο σας. Αν δεν θέλετε κάντε συμφωνία και διαλυστε το συναινετικα. Θα σκοτωθείτε ή δεν θα σκοτωθείτε θα φατε ο ενας τις σαρκες του αλλου ή δεν θα τις φατε αλλά και να καθεστε στο σπιτι και να μην μιλατε ο ενας στον άλλο λύση δεν είναι. Αυτά κλιμακώνονται και δεν καταληγουν καλα. Δειτε τι θελετε από τη ζωη σας και το γάμο σας και αν δεν θελετε τα ίδια πράγματα διαλυστε το και βρειτε αυτά που θελετε αλλού. Οι οσιομαρτυρίες και τα "εγω εκανα υπομονη για χαρη του...." δεν βγηκαν ποτε σε καλό σε κανενα.
Αναστασία ο άνθρωπος που λέει "έκανα υπομονή για χάρη του ..." και ζητάει ανταπόδοση δεν έχει τέλεια αγάπη. Δεν νομίζω ότι πρότεινα αυτό. Δεν έγραψα καν την λέξη υπομονή.
Σιωπή την δύσκολη στιγμή δεν σημαίνει φυσικά κατεβάζω τα μούτρα και δεν μιλάω με τον σύντροφό μου.
Ανέφερα ξεκάθαρα ότι κάποιες φορές υπάρχουν λόγοι που ίσως πρέπει να απομακρυνθείς από τον άλλο όπως η μοιχεία, η ασωτία, η κακομεταχείριση.
Αναστασία, αν κατάλαβα καλά δεν πιστεύεις στον Θεό, τι είναι λοιπόν για σένα αγάπη;
Τέλεια αγάπη δεν υπάρχει, ακόμα και ο ανύπαρκτος ουράνιος μπαμπακας σου γλυψιμο γουσταρει και μάλιστα γλυψιμο διαρκείας και έντονο και χωρίς καμμία εγγυηση ανταπόδοσης. Η αγαπη μεταξύ συζύγων είναι συμφωνία, δεν αγαπάς κάποιον όταν γίνεσαι χαλακι να σκουπίζει τα πόδια του ούτε όταν καταπνίγεις τις δικες σου επιθυμίες και θέλω για τα δικά του. Αγάπη σημαινει ισοτιμία και αποδοχή αλλα όχι κακοποίηση. Δεν δείχνεις στον άλλο ότι τον αγαπας όταν καθεσαι να τις τρως. Απλώς επιβεβαιώνεις ότι εισαι ηλίθια. Δεν αγαπάς τον άλλον όταν περιμένεις να τον αλλάξει η υπομονή σου και τα γλυψιματα στο sky daddy. Ακόμα και προς τα παιδιά μας η αγαπή δεν είναι ΠΟΤΕ ανιδιοτελής και απεριόριστη, μας απογοητευουν μας θέτουν σε δοκιμασία μας φέρνουν αντιμέτωπους με αδιέξοδα και ενώ τα παιδιά μας τα αλλάζουμε ενεργητικά αγαπόντας τα αλλα και πειθαρχόντας τα νομίζετε ότι τον συζυγο σας θα τον αλλαξετε παθητικά και κανοντας "σιωπή και υπομονη και προσευχη" Δηλαδή χαλάκι για τα παπούτσια. ΚΑΝΕΝΑΝ δεν αγαπαω ΤΟΣΟ πολύ ώστε να καταργησω την υπόσταση μου για χάρη του ΟΥΤΕ τα παιδιά μου. Η αγάπη είναι ανεξαρτησία, και συντροφικότητα, και ευχαρίστηση, όχι μουγκα και γλυψιμο και "αχ ο θεουλης θα με ανταμειψει στο επεκεινα" Εγώ πήγα στο επέκεινα και γύρισα μαντεψε τι ειδα...ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ ούτε αγαπες ουτε ουρανιο μπαμπακα ουτε κανέναν. Αμα το σκυλί σου σε δαγκώσει ή δαγκωσει το παιδί σου θα προσευχηθείς να "αλλάξει" και θα κάνεις "υπομονή"; Ή θα το πας για ευθανασία; Τον άντρα σου όμως όταν σε βαραει ή σου φωνάζει η δεν τον αντέχεις πια κάνει υπομονή, όχι κούκλα μου τέτοια αγαπη να μου λείπει ότι και να θέλει ο ανύπαρκτος ουρανιος μπαμπακας.
Αναστασία, έχεις κάθε δικαιώμα να πιστεύεις σε ότι θέλεις ή κ να μην πιστεύεις. Αυτό είναι σεβαστό κ αποδεκτό, από εμένα τουλάχιστον. Δεν με ενδιαφέρει κίολας, να σου πω την αλήθεια. Πάνω κάτω θα συμφωνήσω σε αρκετά από αυτά που έγραψες. Ούτε εγώ είμαι της θεωρίας ότι με την πίστη στον Θεό κ με την προσευχή όλα φτιάχνονται. Δεν νομίζω ότι λειτουργεί έτσι κ το έχουμε δει αυτό, το έχουμε διαπιστώσει κ στην πράξη. Βασικά ο λόγος που με παρακίνησε να απαντήσω συγκεκριμένα στο σχόλιο σου ήταν ο τρόπος που το έγραψες, η συμπεριφορά σου. Όπως είπα μπορείς να πιστεύεις σε ότι θέλεις ή όχι κ το ίδιο φυσικά ισχύει για όλους, σωστά; Από την στιγμή που θέλεις (έτσι φαντάζομαι τουλάχιστον γιατί είναι κάτι που το θέλουν οι περισσότεροι) να σε σέβονται κ να σέβονται τις απόψεις σου κ τα πιστεύω σου, έτσι πρέπει κ εσύ να σέβεσαι τις απόψεις κ τα πιστεύω των συνανθρώπων σου. Φυσικά κ να σχολιάσεις, φυσικά κ να διαφωνήσεις, εννοείται έχεις κάθε δικαίωμα, αλλά χωρίς να χλευάζεις κ να κοροιδεύεις τις απόψεις κ τα πιστεύω των άλλων. Δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Δεν κερδίζεις κάτι με αυτό, ίσα ίσα χάνεις λίγο από την αξιοπρέπεια σου. Άσε την κυρία να πιστεύει ότι θέλει, δεν νομίζω να την αλλάξεις γνώμη, ειδικά όταν το θέμα έχει σχέση με θρησκεία κ τα συναφή.
Τώρα ως προς την κοπέλα του κειμένου. Κοπέλα μου νομίζω ότι η προσευχή δεν θα σε βοηθήσει ιδιαίτερα πολύ, τώρα αν εσύ το νιώθεις κ νιώθεις ότι αυτό θα σε βοηθήσει κάτα κάποιο τρόπο κάντο, δεν θα στο απαγορέψω. Απλώς νομίζω ότι δεν.... Αυτό που νομίζω ότι πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να βρεις τρόπους να βρεθείς κοντά με τον σύζυγο σου, να βρεις τρόπους επικοινωνίας με τον σύζυγο σου. Εγώ θα σου πρότεινα αν γίνεται κ αν είναι εφικτό κ χωρίς να επιρεαστούν πολύ οι ζωές των παιδιών σας, αν μπορείτε για πολύ μικρό διάστημα (πχ 2 βδομάδες) να μείνετε χώρια με την προϋπόθεση κ τον όρο ότι όσο διάστημα μείνετε χώρια να σκεφτείτε κ οι δυο σας κάποια πράματα, την σχέση σας από την αρχή μέχρι τώρα. Δηλαδή να θυμηθεί ο καθένας για ποίον λόγο αγάπησε, ερωτεύτηκε τον άλλον κ γιατί αποφάσισε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του μαζί του κ να δημιουργήσει μαζί του οικογένεια. Να ξανά θυμηθεί ο καθένας τις καλές σας στιγμές πχ το πρώτο σας ταξίδι, την πρώτη σας επέτειο, τον γάμο σας, την γέννηση των παιδιών σας κλπ κλπ. Ωστέ σιγά σιγά να φτάσετε στην φάση που είστε τώρα. Δηλαδή να συνειδητοποιήσει ο καθένας μόνος του γιατί τώρα είναι τόσο θυμωμένος; Τι είναι αυτό που σας προκαλεί θυμό, αγανάκτηση, πίκρα, απογοήτευση, στεναχώρια; Βρείτε τους λόγους που σας έχουν απομακρύνει. Βρείτε, συνειδητοποιήστε κ τα δικά σας λάθη, όχι μόνο του άλλου. Γιατί σε μια σχέση φταίνε πάντα κ οι δυο. Κ αφού περάσουν αυτές οι 2 βδομάδες κ τελειώσει το ταξίδι της εσωτερικής σας αναζήτησης ξανά βρεθείτε κ αν μπορείτε πάντε για 2-3 ημέρες κάπου οι 2 σας, χωρίς τα παιδιά. Ώστε να έχετε την άνεση κ το ελεύθερο να πείτε τα πάντα. Να πείτε όλα αυτά που τόσο καιρό δεν μπορούσατε να πείτε ο ένας στον άλλον γιατί ο θυμός δεν σας άφηνε. Να πείτε όλα αυτά που σκεφτόσασταν τις ημέρες που ήσασταν χώρια με ηρεμία κ αγάπη. Είμαι σίγουρη ότι θα ειπωθούν πράγματα που δεν το περιμένατε. Είμαι σίγουρη ότι έτσι θα μπορέσετε να κάνετε μια καινούρια αρχή. Κ αν εν τέλει αυτή η προσπάθεια σας δεν βγει σε καλό κ τα προβλήματα συνεχίσουν αντί να εξαλειφθούν τότε θα πρέπει κ οι δυο σας να βάλετε μπροστά τα παιδιά σας, αυτά είναι η προτεραιότητα σας, κ να τα προστατέψετε κ όσο πιο ανώδυνα γίνετε να οδηγηθείτε σιγά σιγά σε ξεχωριστούς δρόμους. Αλλά αυτή πρέπει να είναι η έσχατη λύση. Πρέπει να εξαντλήσετε τα πάντα πριν φτάσετε στον χωρισμό, αυτή είναι η υποχρέωση σας κ η μυστική υπόσχεση που πρέπει να δώσετε στα παιδιά σας. Ότι θα προσπαθήσετε τα πάντα κ θα κάνετε τα πάντα ώστε η οικογένεια σας να μείνει ενωμένη κ προπάντων αγαπημένη κ ευτυχισμένη.
Simfono se osa eipes ma omos o xleuasmos sou ta skatoni ola. Sou euxome mesa apo tin kardia mou na min arostisi kanena apo ta pedia sou i apo tin oikogenia sou gia na mi xriastin ton ouranio mpampouko giati mono kai mono apo ton tropo pou milas gia tin iparksi tou sou aksizi mia sfaliara na erthis sta isia sou. Kane google koukla tin leksi sevasmos kai meta mas epeksigis ti tha pi agapi. Giati psit koukla? Sto telos tis meras ean den iparxi sevasmos den iparxi oute agapi.
Ακου να δεις πως πάει λοιπόν και εσύ με τα Greeklish και η Νέλη από πάνω. Δεν είμαι υποχρεωμενη να σεβαστώ τις φαντασιώσεις κανενός. Είτε λεγονται skydaddy είτε νεράϊδες είτε εξωγηινοι. Οταν κάποιος έρχεται και μου λέει πιστευω στο τζηζας, το δία, τον θωρ, ή το μεγάλο τζου τζου στο βουνό λέει ένα και το αυτό "έχω φανταστικό φίλο" δεν σεβόμαι κανενός τον φανταστικό φίλο ουτε τον δικό σου ούτε του γείτονα. Σαν άνθρωπος σέβομαι το γεγονός ότι είναι δικαίωμά σου να πιστεύεις ότι θέλεις όπως είναι και δικαίωμά μου να σου λέω ότι πιστεύεις βλακείες. Κατάλαβες? Όσο για τον ουράνιο μπαμπάκα δεν τον χρειάστηκα ΠΟΤΕ ούτε όταν αρρώστησα ούτε όταν έπεσα σε κώμα ούτε όταν χειρουργηθηκα ούτε πουθενά. ΜΟΝΗ μου και με το γιατρό μου τα πέρασα ΟΛΑ και δεν ένιωσα ΠΟΤΕ καμμία δύναμη και καμμία παρούσια που να με "βοήθησε" Οπότε your argument is invalid. Και ο σεβασμός κερδίζεται και τον δικό μου ο "Θέλω γλυψιμο" ανύπαρκτος ουράνιος μπαμπακας τον έχει χάσει απο καιρο ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ. Οσο για το τι θα γίνει αν κάνω λάθος και τον "συναντήσω" όταν πεθάνω...σκέψου τι θα γίνει αν κάνεις ΕΣΥ λαθος και συναντήσεις τον Τρισμέγιστο ΚΘΟΥΛΟΥ όταν πεθάνεις. ΤΟΤΕ να δω τι θα του πεις για όλα τα θαλασια πλάσματα που έχεις καταναλώσει παρέα με ουζάκι.
Αγαπητή Αναστασία, συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου. Μου δημιουργείται όμως μία ερώτηση και αν θέλεις απαντάς. Με ποιον είσαι τόοοοοσο θυμωμένη κορίτσι μου; Ο τρόπος που εκφράζεσαι δείχνει τεράστιο θυμό προς κάποιον, κάτι..;;;;;;;
Στα ιδια κιεμεις...το θεμα μου ειναι οτιεχω να παω καπου με τον αντρα μου απο το2010. Θελω να κανουμε διακοπες και ολο λεφτα δεν εχουμε, εχω αρχισει να φρικαρω δεν αντεχω αλλο τη ρουτινα
Εγώ πάλι ειμαι 3 χρόνια παντρεμένη συνολικά είμαστε 6 χρόνια μαζί έχουμε ενα αγγελούδι 20 μηνών το οποίο δεν θέλει να με βλέπει να με αγκαλιάζει ο μπαμπάς του με τον αντρα μου δεν μαλώνουμε απλ δεν συζητάμε κάνουμε 1 φορα σεξ τη βδομαδα κ αυτο με το ζόρι παντα να κανω κίνηση εγώ αλλά νομίζω ότι έχει άλλη τελευταία όλο σεμινάρια εμφανίζει αν ποτέ κανω κίνηση χωρίς να θέλει όλο με μειώνει κ δεν ξέρω τι να κάνω. ..
Ο ουρανιος Πατέρας υπάρχει κ μας το δείχνει καθημερινά αλλά ο εγωισμός μας κλείνει τα μάτια.η προσευχή,η εξομολογηση κ η θεία κοινωνία σώζουν τον γάμο όπως έσωσαν κ το δικό μου.ΑΣ σταματήσουμε να σκοτώνουμε τις ψυχουλες των παιδιών μας που υποφέρουν σιωπηλά.
Ασε τον με τα παιδια και τις δουλειες του σπιτου μερικες μερες και θα στρωσει... Αυτο κανω εγω σε καθε αδεια η ρεπο του και αρχισε να καταλαβαινει.
Δεν ξέρω άν σε παρηγορώ, αλλά το έπαθα κι εγώ μετά που γέννησα. Εμείς ήμασταν όχι το τέλειο ζευγάρι, αλλά πιο τέλειο από τέλειο, και στον 1 χρόνο τσακωθήκαμε για πρώτη φορά στα 7 χρόνια που ήμασταν μαζί, και μάλιστα πολύ αγρια... Του άντρα μου του έφταιγαν όλοι και όλα, και τα ξεσπαγε επάνω μου, δε με βοηθούσε καθόλου κλπ κλπ... Μέχρι που τελικά καθήσαμε και συζητήσαμε τι σκατά φταίει (άγχος, οικονομικά, κούραση, αδυναμία προσαρμογής) και τώρα ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα... Δεν έγινε αμέσως, αλλά σταδιακά. Και τώρα όλα όπως πριν, και καλύτερα. Πιστεύω οτι δεν είναι αργα. Βρες την ψυχραιμία να αντιστέκεσαι στον τσακωμό οταν ο σύζυγος είναι έτοιμος για καβγά. Εγώ έτσι τα κατάφερα. Έπνιγα τα νεύρα μου που προέρχονταν από τα δικά του νεύρα, έβαζα τη λογική μου κάτω και τον αποστόμωνα με πολύ λογικές κουβέντες. Έτσι κατάφερα να συζητήσουμε και τελικά να καταλάβει πως δεν του έφταιγα εγώ, αλλά άλλα πράγματα... Επίσης πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η πεθερά μου. Επειδή πλέον η άσχημη συμπεριφορά του φαινόταν λίγο και έξω απο μας, η πεθερά μου (επειδη μιλάμε αρκετά οι δυο μας) με ρώτησε τι γινεται μεταξύ μας και του μιλησε κι εκείνη... Καλή τύχη. Τι να κάνουμε αυτά έχουν οι γάμοι, κι αυτά έχουν οι νέοι πατεράδες. Το λέω γιατι έχει συμβεί σε πολλές γνωστές μου το ίδιο πράγμα. το θέμα είναι να προσπαθεί κανείς να το λύσει, κι αν αποτύχει τότε πάει για διαζύγιο.
Εγω κοριτσια ειμαι 13 χρονια παντρεμενη.Ολα καλα τα πρωτα χρονια .Καναμε 2 παιδια.Τα3 τελεθταια χρονια χαλια.Καυγαδες συνεχεια για οτ να ναι,Ηεπαφη σχεδον ανυπαρκτη.Αν δεν τον πλησιαζα εγω τιποτα.και παντα τοπροκαλουσα.Περνουσαν 3 η κι6 μηνες για να γινει.Τωρα πανε σχεδον 9 μηνες που δεν με πλησιασε.Κι εγω ντρεπομαι να το κανω πια.Ασε που σκεφτομαι οτι θα"φαω πορτα κιολας.Πειτε μου την γνωμη σας.
Εχει αλλη...
Ακριβως!!!!
Το πιο πιθανο ειναι να μην κανετε το ιδιο καλα ερωτα πλεον. Οι αντρες πλεον, εχω καταλαβει πως αν δεν παρουν αυτο που θελουν στο κρεβατι προτιμουν απλα να μην το κανουν. Οπως και εμεις δλδ. Παλιοτερα δεν ισχυε αυτο τα τελςυταια τρια χρονια το παρατηρουμε με τα κοριτσια πως άν μια φορα κανει ο αντρας σεξ και δεν το ευχαριστηθει, μετα δεν θελει να ξανακανει. Παιζει πολυ μεγαλο ρολο και η απελευθερωση της πορνογραφιας στο διαδικτυο. Βλεπουν αυτα εκει και νομιζουν πως και εμεις μπορουμε να κανουμε τα ιδια, δεν καταλαβαινουν πως εκει ειναι ηθοποιοι, το αποτελεσμα ομως ειναι και παλι το ιδιο. Εγω χωρισα πλεον. Δεν αντεχαμε καν να ειμαστε στο ιδιο δωματιο απο τοτε που σταματησαμε να κανουμε ερωτα γιατι ηθελελ απο εμενα πραματα που δεν του τα εδινα. Δεν με πειραζει που δεν εχω αντρα, μια χαρα τα καταφερνω...
ειμαστε πολλες και σκορπιες και αυτοι γουρουνια. γιατι αραγε παντρευομαστε? γιατι ειμαστε ηλιθιες. το ζωικο βασιλειο ειναι πιο σοφο και ειναι η απαντηση. ο ανθρωπος της θεωρια και ο θεος θα μασ σωσει. παπαριες μετα συνχωρησεως. το πιο οργανωμενο βασιλειο οι μελισσες μςτα τη γονιμοποιηση παπαλα το αρσενικο! το στελνουν βολτα στον καλο θεουλη να κανει παρε
Σε καταλαβαινω απολυτα..Ακριβως τα ιδια με σενα περναω μερα παρα μερα..Η μονη διαφορα ξερουμε κ οι δυο οτι εχουμε τελειωσει κ ζουμε συμβατικα για τα παιδια μας επειδη ειναι μωρα ακομα..Ξερω οτι καποια στιγμη θα τελειωσει πρεπει να βρω το θαρρος κ το κουραγιο...Αν δεις κ χειροτερευουν τα πραγματα παρε τη σωστη αποφαση για τα παιδια σου κ για σενα..
Βρε κορίτσια δεν ξέρω.... κι εγώ μετα το 2ο παιδί είχα θεματάκια... οχι τιποτα τραγικό. Ξαφνικά όμως για κάποιο λόγο άρχισα να συζητάω με τον άνδρα μου, να του λέω τι με απασχολεί, να ζήτάω τη βοήθειά του σε ότι έχει σχέση με τα παιδιά και όχι μόνο και όλα λήθηκαν. Τώρα έχουμε τρια παιδάκια και είμαστε πιο καλά κι απο τότε που είχαμε ένα. Συζητήστε λοιπόν μαζί τους και ζητήστε τη βοήθειά τους. Πιστεύω πως οι περισσότεροι θα σας τη δώσουν και θα σας καταλάβουν.
Συμφωνώ απόλυτα, συζήτηση χρειάζεται. Δυστυχώς στους άνδρες δεν βγαίνει αυτόματα η πατρότητα όπως σε εμάς η μητρότητα. Στην τελική υπάρχουν και οι ειδικοί, το διαζύγιο δεν αποτελεί απλή λύση, ειδικά όταν υπάρχουν μικρά παιδιά. Ένας ψυχολόγος ή ένας σύμβουλος γάμου μπορεί να αποδειχτεί σωτήριος.
Από ότι βλέπω είμαστε πολλές!!!Είναι κ αυτό μια ανακούφιση....Γιατί λέω δεν μπορεί....για όλα να φταίω πάντα εγώ?Εμένα ο δικός μου άλλαξε από την στιγμή που έμεινα έγκυος...όχι όμως τόσο πολύ όσο μετά που γέννησα...και τώρα 2,5 χρόνια μετά την γέννα μου είπε ότι κάνει υπομονή και ότι δεν είμαι αυτή που γνώρισε και ερωτεύτηκε...και ότι έχω κατάθλιψη (έβγαλε και το συμπέρασμα!!).Hellooooo.....εγώ είμαι εδώ, ίδια και απαράλλαχτη....να τρέχω για όλα και για όλους....αυτός το μόνο που κάνει είναι να δουλεύει και στον ελάχιστο του χρόνο να παίζει στοίχημα....ενώ εγώ θα πάω στην δουλειά, θα πλύνω, θα σιδερώσω, θα μαγειρέψω, θα απασχολήσω ώρες το παιδί, θα τρέχω τον σκύλο κ.α. πολλά που κάνουμε όλες οι μαμάδες.....και λογικό είναι λοιπόν να κουράζομαι κάποιες φορές και να γκρινιάζω ή να θέλω μία χείρα βοηθείας....ποιος έχει το πρόβλημα τελικά φίλε μου? εγώ ή εσύ που δεν ασχολείσαι με τίποτα, τα θες όλα στην εντέλεια και ρίχνεις όλες τις ευθύνες πάνω μου???Απορώ με μερικούς άνδρες......που λέγονται άνδρες...
Αχ Ελενα μιλας εκ μερους μου...ακριβως τα ιδια λεει ο δικος μου....απλα εχει κ χομπι που φεν θυσιαζει για κανεναν
Με τον ερχομό των παιδιών, η ζωή σου και οι προτεραιότητές σου αλλάζουν ριζικά. Πιστεύω το μεγαλύτερο ποσοστό των ζευγαριών (για να μην πω όλοι) χρειάζονται χρόνο και υπομονή για να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση. Νομίζω ότι θα πρέπει να σκεφτείς το δικό σου μερίδιο ευθύνης (γιατί σε βγάζει ότι έχεις πρόβλημα; Προφανώς κάποιες συμπεριφορές σου τον ενοχλούν, όπως και εσένα κάποιες δικές του). Να καθήσετε να μιλήσετε ψύχραιμα και όμορφα σε μια φάση όπου δεν θα υπάρχει ένταση/εκνευρισμός και να ψάξετε να δείτε πώς θα διορθώσετε την κατάσταση και τι μπορεί να κάνει ο καθένας ξεχωριστά για να μην "πατάει" τα κουμπιά του άλλου. Με τα μούτρα, τους εγωισμούς, τη θυματοποίηση και τους τσακωμούς δε σώθηκε κανένας γάμος.
ποσο σε καταλαβαίνω... ετσι πιστευα και εγω για εμενα και τον αντρα μου. 4 χρόνια και εμεις παντρεμενοι και υπαρχουν στιγμές πλεον που σκεφτομαι ότι αν χωρίσουμε θα ειμαι καλύτερα. κ ειναι πολυ καλος πατέρας και καλος ανθρωπος γενικα. απλα ειναι πολυ κακος συζυγος. με παραμελει διαρκως και με βαζει σε δευτερη μοιρα. δεν περναει καθολου χρονο μαζί μου μονο μαζι μου και με τα παιδια. αισθάνομαι τοσο μονη. φυσικά και του τα εχω πει ολα αυτα αλλα μου λεει οτι ειναι κουρασμενος απο τη δουλεια και ότι μεσα απο την αγαπη που δειχνει στα παιδια εγω θα επρεπε να ειμαι ικανοποιημενη γιατι ειναι σαν να τη δειχνει σε εμενα. Μια πολυ καλή μου φιλη που ειναι πολλα χρονια παντρεμενη και ευτυχισμενη μου λεει μην προσπαθεις να αλλαξεις τον αλλο αλλα μονο τον εαυτο σου. αποδεξου τον αλλο και οτι δεν σου αρεσει αλλαξε τον τροπο που το βλεπεις. μερικες φορες με βοηθαει και μερικες οχι...
Καλως ηρθες στο κλαμπ....ειμαι το τελειο ατομο για ψυχοθεραπεια κ εκεινος για να κανει βολτες...δυστυχως με τον ερχομο των παιδιων αλλαζουν ολα εκτος απο τους ανδρες που παραμενουν αναισθητοι, με τα χομπι τους, που δε θυσιαζουν τιποτα και δεν χαλαν τη ζαχαρενια τους για κανεναν...πηγαινε καλυτερα σε καποιον ειδικο για συμβουλευτικη κ πες μας τι σου ειπε....παντως ενας ιερεας μου ειπε καποτε οτι εχω 3 γιους με τον μικροτερο τον αντρα μου.....κ οτι μονομε πολυ αγαπη θα καταφερω να του δωσω να καταλαβει τι περνω...
Καλα η συμβουλη του ταπερ ολα τα λεφτα. Τωρα το διάβασα. Δηλαδη να φερεσαι στον αντρα σου σαν κακομαθημενο εξαχρονο και να δείχνεις και στα παιδιά σου ότι δεν χρειαζεται να μεγαλώσουν και να αναλλαβουν ευθυνες στο σπίτι τους αλλά μπορούν όλη τη ζωη τους να φαιρονται σαν κακομαθημενα εξάχρονα και να "κοβουν βόλτες" και πάλι θα έχουν κάποια χαζή να κάνει υπομονή για παρτη τους και να "ελπίζει να τους αλλάξει η αγαπη της". Δηλαδή μιλάμε για κορυφαία συμβουλή πες του να το κλεισει το μαγαζακι (εκκλησακι) και να ανοιξει γραφείο συμβουλευτικής ζευγαριών ουρα θα κάνουν τα ζευγαρια.
"Βλέποντας κανείς στην εποχή μας ζευγάρια ταιριασμένα κι αγαπημένα απορεί πώς το κατάφεραν καὶ δεν χώρισαν ακόμα. Μα, θα πείτε, δεν συντρέχουν προφανώς οι λόγοι του χωρισμού. Στα χρόνια τά δικά μας ακόμα πράγματι υπήρχαν συμβατικοί λόγοι για το διαζύγιο και τέτοιοι ήταν η μοιχεία, η ασωτία, η κακομεταχείριση. Χωρίς άλλη αιτία διαπιστώνουν ένα πρωί ότι δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον. ῾Η έλξη των συζύγων χαλαρώνει και σβήνει με τρόπο, που και οι ίδιοι δεν τον καταλαβαίνουν. Δεν μπορούν να εξηγήσουν το γεγονός με τη γλώσσα, που έμαθαν να χρησιμοποιούν, τα οικονομικὰ δηλ. αίτια, τα βιολογικά, τα αισθητικὰ κ.λπ. Ο γάμος διαλύεται, γιατί δεν προσφέρει στο ζευγάρι την απόλαυση, που προσδοκούσαν να απολαύσουν, όταν παντρεύονταν. Μόνον η τέλεια παράδοση του ενός στον άλλον χωρίς άλλες οποιεσδήποτε παρεμβολές, σκέψεων λ.χ. σκοπιμοτήτων, φόβων κ.λπ. μπορεί να δώσει την ευτυχία του γάμου. Λέω «μπορεί», γιατί υπάρχει μια προϋπόθεση ακόμα που δεν ισχύει στα ζώα. ῾Η αίσθηση του χρόνου, της τύχης, η βεβαιότητα του προσωρινού της ζωής καὶ του θανάτου δηλητηριάζει την ευτυχία σε κάθε σχέση καὶ βέβαια καὶ του γάμου. " Τα πήρα από αυτό το άρθρο http://santoriniosgamos.blogspot.gr/2014/07/blog-post_38.html (αν θέλεις διάβασέ το) Τι μπορείς να κάνεις; ή Να ζήσεις έναν συμβατικό γάμο που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε διαζύγιο ή να διαλέξεις τη ζωή και την αγάπη. Που σημαίνει αποφασίζεις να αγαπήσεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου χωρίς να ζητάς τα "δικαιώματά σου" . ο τρόπος; Σιωπή, προσευχή και ανδρείος λογισμός( που σημαίνει να μην απογοητεύεσαι , να μην θυματοποιείς τον εαυτό σου και να μην ξεχνάς ότι Κάποιος σε αγαπά). Φαίνεται δύσκολο στην αρχή αλλά δίνει μεγάλη χαρά και ειρήνη στον άνθρωπο και κατά κανόνα μαλακώνει και την πιο δύσκολη καρδιά.
Καλό ακούγετε. Λέτε να το δοκιμάσουμε κι αυτό; Έτσι κι αλλιώς όλα τα άλλα δεν έφεραν αποτέλεσμα..
Και αμα φάει και καμμια ψιλη να βάζει λίγο Make up στο μαυρισμενο μάτι και να φοραει 2-3 μερες μαύρα γυαλιά ΄και να "προσευχεται" να μην το ξανακανει. Και αμα τον πιασει με την γκομενα να πάει να θυμιάσει το σπιτι να φυγει το κακο δαιμόνιο και να "προσευχεται" να μην την κολλησει κανενα αφροδίσιο και αμα την κολλησει κανενα αφροδίσιο να πιει αγιασμό και θα της περάσει και να "προσευχεται να μην είναι ανθεκτικό στην πενικιλλίνη. Και αμα κοιμαται στον καναπε και έχει να της πιασει το χέρι δυο χρόνια να πάει να την το "πιασει" ο ανεραστος καλόγερος και να κάνει υπομονη. Και μετα να κοιτάξει πίσω και να δει μια ζωη ξοδεμενη σε μαλακίες και να περιμενει την ανυπαρκτη ανταμοιβή του ουρανιου μπαμπακα που ηταν ηλιθια σε ολη τη ζωη της. Κουκλες σας εχω νεα αν υπάρχει (δεν υπάρχει) ουράνιος μπαμπακας είμαι σίγουρη ότι συγχωρει τις αμαρτίες αλλά όχι τις μαλακίες. Κοπελα μου (της ιστορίας) τσακω τον αντρα σου βαλτον κατω και πες του αυτά που μας είπες. Πατε σε συμβουλο γαμου σε ψυχολογο οπου θελετε ΑΝ θέλετε να προσπαθήσετε να σωσετε τον γαμο σας. Αν δεν θέλετε κάντε συμφωνία και διαλυστε το συναινετικα. Θα σκοτωθείτε ή δεν θα σκοτωθείτε θα φατε ο ενας τις σαρκες του αλλου ή δεν θα τις φατε αλλά και να καθεστε στο σπιτι και να μην μιλατε ο ενας στον άλλο λύση δεν είναι. Αυτά κλιμακώνονται και δεν καταληγουν καλα. Δειτε τι θελετε από τη ζωη σας και το γάμο σας και αν δεν θελετε τα ίδια πράγματα διαλυστε το και βρειτε αυτά που θελετε αλλού. Οι οσιομαρτυρίες και τα "εγω εκανα υπομονη για χαρη του...." δεν βγηκαν ποτε σε καλό σε κανενα.
Αναστασία ο άνθρωπος που λέει "έκανα υπομονή για χάρη του ..." και ζητάει ανταπόδοση δεν έχει τέλεια αγάπη. Δεν νομίζω ότι πρότεινα αυτό. Δεν έγραψα καν την λέξη υπομονή. Σιωπή την δύσκολη στιγμή δεν σημαίνει φυσικά κατεβάζω τα μούτρα και δεν μιλάω με τον σύντροφό μου. Ανέφερα ξεκάθαρα ότι κάποιες φορές υπάρχουν λόγοι που ίσως πρέπει να απομακρυνθείς από τον άλλο όπως η μοιχεία, η ασωτία, η κακομεταχείριση. Αναστασία, αν κατάλαβα καλά δεν πιστεύεις στον Θεό, τι είναι λοιπόν για σένα αγάπη;
Τέλεια αγάπη δεν υπάρχει, ακόμα και ο ανύπαρκτος ουράνιος μπαμπακας σου γλυψιμο γουσταρει και μάλιστα γλυψιμο διαρκείας και έντονο και χωρίς καμμία εγγυηση ανταπόδοσης. Η αγαπη μεταξύ συζύγων είναι συμφωνία, δεν αγαπάς κάποιον όταν γίνεσαι χαλακι να σκουπίζει τα πόδια του ούτε όταν καταπνίγεις τις δικες σου επιθυμίες και θέλω για τα δικά του. Αγάπη σημαινει ισοτιμία και αποδοχή αλλα όχι κακοποίηση. Δεν δείχνεις στον άλλο ότι τον αγαπας όταν καθεσαι να τις τρως. Απλώς επιβεβαιώνεις ότι εισαι ηλίθια. Δεν αγαπάς τον άλλον όταν περιμένεις να τον αλλάξει η υπομονή σου και τα γλυψιματα στο sky daddy. Ακόμα και προς τα παιδιά μας η αγαπή δεν είναι ΠΟΤΕ ανιδιοτελής και απεριόριστη, μας απογοητευουν μας θέτουν σε δοκιμασία μας φέρνουν αντιμέτωπους με αδιέξοδα και ενώ τα παιδιά μας τα αλλάζουμε ενεργητικά αγαπόντας τα αλλα και πειθαρχόντας τα νομίζετε ότι τον συζυγο σας θα τον αλλαξετε παθητικά και κανοντας "σιωπή και υπομονη και προσευχη" Δηλαδή χαλάκι για τα παπούτσια. ΚΑΝΕΝΑΝ δεν αγαπαω ΤΟΣΟ πολύ ώστε να καταργησω την υπόσταση μου για χάρη του ΟΥΤΕ τα παιδιά μου. Η αγάπη είναι ανεξαρτησία, και συντροφικότητα, και ευχαρίστηση, όχι μουγκα και γλυψιμο και "αχ ο θεουλης θα με ανταμειψει στο επεκεινα" Εγώ πήγα στο επέκεινα και γύρισα μαντεψε τι ειδα...ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ ούτε αγαπες ουτε ουρανιο μπαμπακα ουτε κανέναν. Αμα το σκυλί σου σε δαγκώσει ή δαγκωσει το παιδί σου θα προσευχηθείς να "αλλάξει" και θα κάνεις "υπομονή"; Ή θα το πας για ευθανασία; Τον άντρα σου όμως όταν σε βαραει ή σου φωνάζει η δεν τον αντέχεις πια κάνει υπομονή, όχι κούκλα μου τέτοια αγαπη να μου λείπει ότι και να θέλει ο ανύπαρκτος ουρανιος μπαμπακας.
Αναστασία, έχεις κάθε δικαιώμα να πιστεύεις σε ότι θέλεις ή κ να μην πιστεύεις. Αυτό είναι σεβαστό κ αποδεκτό, από εμένα τουλάχιστον. Δεν με ενδιαφέρει κίολας, να σου πω την αλήθεια. Πάνω κάτω θα συμφωνήσω σε αρκετά από αυτά που έγραψες. Ούτε εγώ είμαι της θεωρίας ότι με την πίστη στον Θεό κ με την προσευχή όλα φτιάχνονται. Δεν νομίζω ότι λειτουργεί έτσι κ το έχουμε δει αυτό, το έχουμε διαπιστώσει κ στην πράξη. Βασικά ο λόγος που με παρακίνησε να απαντήσω συγκεκριμένα στο σχόλιο σου ήταν ο τρόπος που το έγραψες, η συμπεριφορά σου. Όπως είπα μπορείς να πιστεύεις σε ότι θέλεις ή όχι κ το ίδιο φυσικά ισχύει για όλους, σωστά; Από την στιγμή που θέλεις (έτσι φαντάζομαι τουλάχιστον γιατί είναι κάτι που το θέλουν οι περισσότεροι) να σε σέβονται κ να σέβονται τις απόψεις σου κ τα πιστεύω σου, έτσι πρέπει κ εσύ να σέβεσαι τις απόψεις κ τα πιστεύω των συνανθρώπων σου. Φυσικά κ να σχολιάσεις, φυσικά κ να διαφωνήσεις, εννοείται έχεις κάθε δικαίωμα, αλλά χωρίς να χλευάζεις κ να κοροιδεύεις τις απόψεις κ τα πιστεύω των άλλων. Δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Δεν κερδίζεις κάτι με αυτό, ίσα ίσα χάνεις λίγο από την αξιοπρέπεια σου. Άσε την κυρία να πιστεύει ότι θέλει, δεν νομίζω να την αλλάξεις γνώμη, ειδικά όταν το θέμα έχει σχέση με θρησκεία κ τα συναφή. Τώρα ως προς την κοπέλα του κειμένου. Κοπέλα μου νομίζω ότι η προσευχή δεν θα σε βοηθήσει ιδιαίτερα πολύ, τώρα αν εσύ το νιώθεις κ νιώθεις ότι αυτό θα σε βοηθήσει κάτα κάποιο τρόπο κάντο, δεν θα στο απαγορέψω. Απλώς νομίζω ότι δεν.... Αυτό που νομίζω ότι πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να βρεις τρόπους να βρεθείς κοντά με τον σύζυγο σου, να βρεις τρόπους επικοινωνίας με τον σύζυγο σου. Εγώ θα σου πρότεινα αν γίνεται κ αν είναι εφικτό κ χωρίς να επιρεαστούν πολύ οι ζωές των παιδιών σας, αν μπορείτε για πολύ μικρό διάστημα (πχ 2 βδομάδες) να μείνετε χώρια με την προϋπόθεση κ τον όρο ότι όσο διάστημα μείνετε χώρια να σκεφτείτε κ οι δυο σας κάποια πράματα, την σχέση σας από την αρχή μέχρι τώρα. Δηλαδή να θυμηθεί ο καθένας για ποίον λόγο αγάπησε, ερωτεύτηκε τον άλλον κ γιατί αποφάσισε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του μαζί του κ να δημιουργήσει μαζί του οικογένεια. Να ξανά θυμηθεί ο καθένας τις καλές σας στιγμές πχ το πρώτο σας ταξίδι, την πρώτη σας επέτειο, τον γάμο σας, την γέννηση των παιδιών σας κλπ κλπ. Ωστέ σιγά σιγά να φτάσετε στην φάση που είστε τώρα. Δηλαδή να συνειδητοποιήσει ο καθένας μόνος του γιατί τώρα είναι τόσο θυμωμένος; Τι είναι αυτό που σας προκαλεί θυμό, αγανάκτηση, πίκρα, απογοήτευση, στεναχώρια; Βρείτε τους λόγους που σας έχουν απομακρύνει. Βρείτε, συνειδητοποιήστε κ τα δικά σας λάθη, όχι μόνο του άλλου. Γιατί σε μια σχέση φταίνε πάντα κ οι δυο. Κ αφού περάσουν αυτές οι 2 βδομάδες κ τελειώσει το ταξίδι της εσωτερικής σας αναζήτησης ξανά βρεθείτε κ αν μπορείτε πάντε για 2-3 ημέρες κάπου οι 2 σας, χωρίς τα παιδιά. Ώστε να έχετε την άνεση κ το ελεύθερο να πείτε τα πάντα. Να πείτε όλα αυτά που τόσο καιρό δεν μπορούσατε να πείτε ο ένας στον άλλον γιατί ο θυμός δεν σας άφηνε. Να πείτε όλα αυτά που σκεφτόσασταν τις ημέρες που ήσασταν χώρια με ηρεμία κ αγάπη. Είμαι σίγουρη ότι θα ειπωθούν πράγματα που δεν το περιμένατε. Είμαι σίγουρη ότι έτσι θα μπορέσετε να κάνετε μια καινούρια αρχή. Κ αν εν τέλει αυτή η προσπάθεια σας δεν βγει σε καλό κ τα προβλήματα συνεχίσουν αντί να εξαλειφθούν τότε θα πρέπει κ οι δυο σας να βάλετε μπροστά τα παιδιά σας, αυτά είναι η προτεραιότητα σας, κ να τα προστατέψετε κ όσο πιο ανώδυνα γίνετε να οδηγηθείτε σιγά σιγά σε ξεχωριστούς δρόμους. Αλλά αυτή πρέπει να είναι η έσχατη λύση. Πρέπει να εξαντλήσετε τα πάντα πριν φτάσετε στον χωρισμό, αυτή είναι η υποχρέωση σας κ η μυστική υπόσχεση που πρέπει να δώσετε στα παιδιά σας. Ότι θα προσπαθήσετε τα πάντα κ θα κάνετε τα πάντα ώστε η οικογένεια σας να μείνει ενωμένη κ προπάντων αγαπημένη κ ευτυχισμένη.
Simfono se osa eipes ma omos o xleuasmos sou ta skatoni ola. Sou euxome mesa apo tin kardia mou na min arostisi kanena apo ta pedia sou i apo tin oikogenia sou gia na mi xriastin ton ouranio mpampouko giati mono kai mono apo ton tropo pou milas gia tin iparksi tou sou aksizi mia sfaliara na erthis sta isia sou. Kane google koukla tin leksi sevasmos kai meta mas epeksigis ti tha pi agapi. Giati psit koukla? Sto telos tis meras ean den iparxi sevasmos den iparxi oute agapi.
Ακου να δεις πως πάει λοιπόν και εσύ με τα Greeklish και η Νέλη από πάνω. Δεν είμαι υποχρεωμενη να σεβαστώ τις φαντασιώσεις κανενός. Είτε λεγονται skydaddy είτε νεράϊδες είτε εξωγηινοι. Οταν κάποιος έρχεται και μου λέει πιστευω στο τζηζας, το δία, τον θωρ, ή το μεγάλο τζου τζου στο βουνό λέει ένα και το αυτό "έχω φανταστικό φίλο" δεν σεβόμαι κανενός τον φανταστικό φίλο ουτε τον δικό σου ούτε του γείτονα. Σαν άνθρωπος σέβομαι το γεγονός ότι είναι δικαίωμά σου να πιστεύεις ότι θέλεις όπως είναι και δικαίωμά μου να σου λέω ότι πιστεύεις βλακείες. Κατάλαβες? Όσο για τον ουράνιο μπαμπάκα δεν τον χρειάστηκα ΠΟΤΕ ούτε όταν αρρώστησα ούτε όταν έπεσα σε κώμα ούτε όταν χειρουργηθηκα ούτε πουθενά. ΜΟΝΗ μου και με το γιατρό μου τα πέρασα ΟΛΑ και δεν ένιωσα ΠΟΤΕ καμμία δύναμη και καμμία παρούσια που να με "βοήθησε" Οπότε your argument is invalid. Και ο σεβασμός κερδίζεται και τον δικό μου ο "Θέλω γλυψιμο" ανύπαρκτος ουράνιος μπαμπακας τον έχει χάσει απο καιρο ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ. Οσο για το τι θα γίνει αν κάνω λάθος και τον "συναντήσω" όταν πεθάνω...σκέψου τι θα γίνει αν κάνεις ΕΣΥ λαθος και συναντήσεις τον Τρισμέγιστο ΚΘΟΥΛΟΥ όταν πεθάνεις. ΤΟΤΕ να δω τι θα του πεις για όλα τα θαλασια πλάσματα που έχεις καταναλώσει παρέα με ουζάκι.
Αγαπητή Αναστασία, συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου. Μου δημιουργείται όμως μία ερώτηση και αν θέλεις απαντάς. Με ποιον είσαι τόοοοοσο θυμωμένη κορίτσι μου; Ο τρόπος που εκφράζεσαι δείχνει τεράστιο θυμό προς κάποιον, κάτι..;;;;;;;
Apo pote to na exo to tharros tis gnomis mou kai na min fovamai na to po einai thymos? Me kanenan.
Και δυστηχως καλη μου δεν εισαι η μονη που τα περναει αυτα..ειμαστε πολλες στο club αυτο...