O Αρχέλαος έγινε 32 μηνών!

«Αυτόματος πιλότος»

Θεε μου, πόσες φορές έχω χρησιμοποιήσει αυτή την κλισέ παρομοίωση που όλοι χρησιμοποιούν για το δεύτερο παιδί. Μα όντως έτσι μοιάζει! Λες και μεγαλώνεις στον αυτόματο πιλότο! Τόσο ανεξάρτητος, τόσο… έτοιμος, τόσο μεγάλος από τόσο νωρίς! Και τι δεν έχεις κάνει χωρίς κόπο και χωρίς ζόρι… Κάθε νέο βήμα το κατακτάς εύκολα και γρήγορα χωρίς πολλά πολλά. Από το πώς θα φας χωρίς βοήθεια μέχρι το πέταγμα της πάνας ήταν λες και τα όρισες μόνος σου. Βλέπεις έχεις δίπλα σου ένα άλλο υπέροχο παράδειγμα, την αδερφή σου που τόσο αγαπάς!

Αγοράκι μου, καθώς οι μήνες περνούν, αφήνεις σιγά σιγά πίσω σου τα καπρίτσια του δίχρονου και γίνεσαι ένα τρίχρονο αγόρι… Μιλάς πια για τα πάντα, τίποτα σχεδόν δεν θυμίζει την μωρουδιακή σου εποχή. Άραγε υπήρξες ποτέ μωρό; Αρχέλαε, δεν θυμάμαι! Πόσο γρήγορα μεγάλωσες, αγοράκι μου;

Σε παρατηρώ τα πρωινά λίγο πριν ξυπνήσεις… Ο ήλιος χαϊδεύει το πρόσωπό σου και μοιάζεις πια τόσο ψηλός που σχεδόν σε φαντάζομαι ενήλικο άντρα… Για πότε θα περάσεις στο ύψος πρώτα την αδερφή σου και μετά εμένα, ούτε που θα το καταλάβουμε…

Είμαι πολύ περήφανη και ευγνώμων που έχω εσένα για γιο μου, φωτεινό μου αστέρι!

«Μαμά, να σε ρωτήσω κάτι;» μου λες κάθε τρεις και λίγο.

Να με ρωτήσεις Ο,ΤΙ θέλεις, καρδιά μου… Θα είμαι πάντα εδώ, κοντά σου, να λύνω κάθε σου απορία… Για όσο με χρειαστείς!

Σ’ αγαπώ! Όχι απλά σ’ αγαπώ… Σκάει η καρδιά μου από αγάπη!