Το άλλο με τον Τοτό… το ξέρουμε;
γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Κορίτσια, είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί γράφοντας στο eimaimama.gr, μου δόθηκε μια εκπληκτική ευκαιρία. Να εκτίθεμαι και να εκθέτω, συναισθήματα, ενοχές, χαρές, αγωνίες, εμμονές και από την θέση του παιδιού της μαμάς μου και από την θέση της μαμάς του παιδιού μου.
Έχω ακούσει χιλιάδες φορές από την μαμά μου, από άλλες μαμάδες των φίλων μου, από γονείς των φίλων του παιδιού μου, από συνεργάτες που έχουν παιδιά, από φίλες των φιλενάδων μου που έχουν παιδιά τα εξής:
1. Δεν παντρεύτηκα δεύτερη φορά για… το παιδί μου
2. Στερήθηκα τα πάντα εγώ και ο πατέρας σας για να σας φτιάξουμε ένα σπίτι. Μήπως πήγαμε διακοπές; Ποτέ.. Σαράντα χρόνια δουλεύαμε για να φτιάξουμε από ένα «κεραμίδι» να σας δώσουμε
3. Εγώ δεν θα έκανα ποτέ δεύτερο παιδί. Το κάναμε για να μην είσαι μόνος στην ζωή σου
4. Έφτιαξα μια επιχείρηση γιατί νομίζεις; Για να φτάσει η στιγμή που θα την αναλάβεις εσύ. «Έτοιμη δουλειά με έτοιμη πελατεία… και τώρα κάθεσαι και μου λες ότι θέλεις να γίνεις γιατρός;;;; Τρελάθηκες. Το κομμωτήριο θ’ αναλάβεις γιατί θα πεινάσεις καημένη μου. Ξέρεις πότε βγάζει ένας γιατρός λεφτά; Μετά τα 45.
5. Σε σπούδασα, πλήρωσα για να πας στα καλύτερα σχολεί , δεν χώρισα από τον πατέρα σου που τεμπέλης και άχρηστος ήτανε, για να μην «μείνετε χωρίς πατέρα» και τώρα μου ανακοινώνεις ότι ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ για το εξωτερικό; Και η μάνα σου;; Να μου έλεγες ότι θα φύγεις και θα κοιτάξεις να έρθω και εγώ κοντά σου σε λίγο διάστημα να το καταλάβω. Τι νόημα θα έχει η ζωή για μένα αν φύγεις. Να σηκώνομαι και να κοιμάμαι και να βλέπω τον ΑΧΡΗΣΤΟ που έχεις πατέρα. Έλεος!!
6. Ααααα… τι είπες τώρα; Θέλεις να μάθεις βιολί; Τι να το κάνεις το βιολί; Μάθε κιθάρα. Τουλάχιστον μπορεί να βρεις δουλειά αργότερα σε ταβέρνα. Έχεις δει πολλούς βιολιτζήδες να βγάζουν λεφτά;
7. Σε παρακαλώ μην το πεις καν στον πατέρα σου ότι θέλεις να γίνεις φωτογράφος. Εκείνος πριν γεννηθείς ονειρευότανε να γίνεις βατραχάνθρωπος. Ο πατέρας του Ναύαρχος με τα παράσημα « ΝΑ» έναν τοίχο γεμίσαμε . ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ;;;;;
8. Στο λέω να το ξέρεις από τώρα. Αν σε δω με μηχανή θ’ αυτοκτονήσω την επόμενη στιγμή και το κρίμα στο λαιμό σου Να θάψεις την μάνα σου, αλήτη που θέλεις μηχανή…
9. Εγώ δεν ήμουνα αυτή που παραιτήθηκα από την δουλειά μου για να έχεις σπιτικό φαγητό και μια μάνα να σε περιμένει από το σχολείο; Το «ευχαριστώ» πιο είναι λοιπόν σήμερα; Να μην δίνεις κλειδιά του σπιτιού σου στην μάνα σου και να δίνεις στην γκόμενα; Αυτή την βάζεις λοιπόν σε καλύτερη μοίρα. Άκου αγόρι μου… όποιος δεν έχει την ευχή του γονιού του, τίποτα δεν θα του «κάτσει καλά » και σου υπόσχομαι, σπίτι σου να μην πατήσω ποτέ….
10. Αν δεν είχα μείνει έγκυος σε σένα, φυσικά και θα πήγαινα στο εξωτερικό να σπουδάσω. Δεν θυσίασα όνειρα για πάρτη σου; Θυσίασα. Ήρθε λοιπόν η σειρά σου να δω τι θα θυσιάσεις εσύ για την μάνα σου. Τι σου ζήτησα; Τίποτα. Απλά να μην πας και νοικιάσεις σπίτι στην Γλυφάδα. Αν πάθω κάτι την νύχτα ποιος θα με τρέξει στα νοσοκομεία; Το δώμα επάνω από μας για ποιόν τον κάναμε; Για σένα…. Αν τα λεφτά που δώσαμε τότε…. όλα δρύινα τα πατώματα και οι πόρτες (για δες πόσο κοστίζουν) θα είχα πάει με τον πατέρα σου Νέα Υόρκη. Η θεία σου η Ερατώ πως έχει πάει τέσσερις φορές. Αλλά εκείνη, τον εαυτό της κοίταξε, γι’ αυτό και έβγαλε ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ!
Μπορώ να γράψω εκατοντάδες περιστατικά που έχω ακούσει εγώ ως παιδί (το «αυτό που θυσιάστηκα για σένα» μπορεί να έχει ηχήσει στ αφτιά μου περισσότερες φορές και από τον εθνικό ύμνο). Μπορώ να σας διαβεβαιώσω επίσης ότι συμπεριφορές που μ εξαγρίωναν από την μαμά μου και μερικές φορές μμμμμ…… τσάκωσα τον εαυτό μου να τις αναπαράγει, με λιγότερη ένταση βέβαια στον γιό μου και κατατρόμαξα.
Ξέρω όμως πια τι μπορώ να κάνω για το παιδί μου για να είμαι καλά με τον εαυτό μου. Μια και το βρήκα να μην το διαδώσω;
Πιστέψτε με τα παιδιά μας ΔΕΝ γίνονται ευτυχισμένα, ούτε με τα ντουβάρια, τις πισίνες, τα ρούχα. Τα παιδιά ΔΕΝ φέρουν καμία ευθύνη για τις δικές μας επιλογές ζωής. Η διαχείριση της ζωής των ενηλίκων γονιών είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση και…. τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως άλλοθι. (Αυτό να το λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη αν σας γεμίζουν ενοχές οι γονείς σας) Κατέληξα λοιπόν ότι το ΜΟΝΟ που χρειάζεται ένα παιδί για να είναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ, είναι να ξέρει ότι ο γονιός του θα του δώσει το σημαντικότερο δώρο ζωής: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ
Πιστέψτε με ότι επειδή έδωσα αδυσώπητες μάχες για να το κερδίσω, που σημαίνει ότι το θεωρώ ανεκτίμητο ως προσφορά αγάπης , φρόντισα να το πάρει ο γιός μου από μένα και να πορευτεί όπως ονειρεύτηκε.
[divider]
Τη Νανά Παλαιτσάκη θα τη βρείτε -εκτός των άλλων- στο
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Η αληθινή αγάπη μετριέται με θυσίες, αλλά και αληθινή θυσία είναι αυτή που δεν ζητάει ανταπόδοση. Θυμάμαι τις παλιές γιαγιάδες που η ζωή τους ήταν μια θυσία και όμως ποτέ δεν ζητούσαν τίποτα. Και παρόλο που την ζωή τους δεν θα την έλεγες και ευχάριστη (ζήσανε πολέμους, ξεριζωμούς, φτώχεια, θανάτους) ήταν ήρεμες και ειρηνικές. Μετά αρχίσαμε να αλλάζουμε νοοτροπία, η θυσία έγινε κάτι παρωχημένο, τα δικαιώματα μας έπρεπε να προσέχουμε , τον εαυτό μας,τα θέλω μας. Οι σύγχρονες μαμάδες μπερδεύτηκαν είχαν δει τις δικές τους μαμάδες να θυσιάζονται αλλά δεν ξέραν αν αυτό ήταν σωστό. Δύο παθολογικές καταστάσεις γεννήθηκαν τότε. Η μία είναι της παραδοσιακής θυσιαζόμενης μάνας που ζητάει όμως ανταλλάγματα για την θυσία της και πολύ ωραία περιγράφεται πιο πάνω. Και η άλλη είναι η μάνα που δεν κάνει και πολλές θυσίες είτε γιατί δεν χρειάζεται (έχει οικονομική δυνατότητα και να πάει διακοπές και να σπουδάσει το παιδί της) , είτε γιατί θεωρεί ότι πρέπει να προσέχει τον εαυτό της. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στη δεύτερη περίπτωση οι μητέρες χαρίζουν ελευθερία στα παιδιά τους. Συνήθως τα πιέζουν συναισθηματικά όχι με τον άγαρμπο τρόπο των παραδοσιακών μητέρων , αλλά με πιο μοντέρνους τρόπους. Με μεγάλες υλικές παροχές , με εκδήλωση της αγάπης με υπερβολικούς τρόπους, που ταιριάζουν περισσότερο σε εραστές παρά σε γονείς και παιδιά (τατουάζ, αφίσες με φωτογραφίες των παιδιών, αφιερώσεις, εκπλήξεις). Φυσικά είναι πολύ όμορφο να αγαπάμε τα παιδιά μας και να τους το δείχνουμε, αλλά νομίζω η αληθινή αγάπη είναι αθόρυβη, διαφορετικά το μήνυμα που περνάμε στα παιδιά μας είναι "είσαι το νόημα της ζωής μου" , αρά οφείλεις να μου δίνεις ζωή. Νομίζω ότι η μητρική αγάπη, όπως και κάθε αγάπη καλλιεργείται και γίνεται αληθινή όταν είναι μια σιωπηλή θυσία. Θέλω να σχολιάσω και κάτι ακόμα, είναι φυσικό μια απλή μητέρα με μια μικρή σύνταξη να θέλει το παιδί της να μένει κοντά της ή να μην πάει στο εξωτερικό, γιατί ξέρει ότι δεν έχει κάποιον άλλο να την φροντίσει ή ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να πάει να το δει. Αντίθετα μια ευκατάστατη γυναίκα , δεν έχει τέτοια προβλήματα, το αντίθετο μάλιστα. Ένα παιδί στο εξωτερικό με καλή δουλεία της δίνει κύρος στον κύκλο της, μπορεί να κάνει τα ταξιδάκια της και αν καταπέσει έχει την ασφάλεια ότι αν καταπέσει μπορεί να πληρώσει άνθρωπο-ους να την φροντίζουν. Οι προσδοκίες που έχουμε από τα παιδιά μας εξαρτάται κατά πολύ και από την κοινωνική μας θέση και την οικονομική μας κατάσταση.
θεωρω οτι η δικη σου ηταν η πιο ειλικρινης και ωριμη σταση απεναντι στο θεμα. απλα ειναι κατι το οποιο οι ανθρωποι ντρεπονται να παραδεχτουν για να μη θεωρηθουν uncool κατα τα προτυπα της εποχης. εγω, σαν παιδι χωρισμενων γονιων, αναγνωριζω οτι εγιναν θυσιες για την ανατροφη μου. ποτε η μητερα μου δεν μου ειπε εγω που δεν ξαναπαντρευτηκα για χαρη σου και πολλα αλλα που γνωριζω οτι τα εκανε για χαρη μου και που πλεον ειμαι σε μια ηλικια που μπορω να τα αναγνωρισω. προσωπικα παντα ηθελα να φτιαξει ξανα τη ζωη της. ομως ομολογω οτι δε θα μου αρεσε καθολου να πηγαινε απο τον εναν αντρα στον αλλο και να τους ακουω στο διπλανο δωματιο οπως συνεβαινε πχ με τη μητερα φιλης μου (τοτε το θεωρουσα ουαου τι προχωρημενη μαμα αλλα πλεον δεν εχω την ιδια γνωμη γιατι η κορη της πληγωνοταν απο την ελλειψη σεβασμου που της εδειχνε η μητερα της). ακομα χειροτερο ειναι να βλεπει ο γιος τη μητερα σε τετοια κατασταση (η κορη καποια στιγμη μπορει να καταλαβει).
Σίγουρα υπάρχουν και παθολογικέςκαταστάσεις, όπου οι γονείς ουσιαστικά κακοποιούν τα παιδιά τους συναισθηματικά με το να τους καλλιεργούν συνέχεια ενοχικά αισθήματα,υπάρχει όμως και η άλλη περίπτωση τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα συννεφάκι και να θεωρούν ότι όλα είναι δεδομένα, το οποίο το θεωρώ και αυτό κακό. Οκ, το να χτυπάς συνέχεια στο παιδί σου τις θυσίες που κάνεις για αυτό είναι άσχημο, όμως η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι γονείς θυσιάζουν κάποια πράγματα για να προσφέρουν στα παιδιά τους μια καλύτερη ζωή και αυτό τα παιδιά πρέπει να το γνωρίζουν και να το αναγνωρίζουν. Έχοντας δύο γονείς που έζησαν τα παιδικά τους χρόνια μετά την κατοχή σε πολύ δύσκολες συνθήκες, άκουγα πολύ συχνά το παράπονο τους ότι οι δικοί τους γονείς δεν προσπάθησαν αρκετά για να τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή. Οι παππούδες μου είχαν μια σχεδόν μοιρολατρική στάση που τους έκανε απρόθυμους να παλέψουν περισσότερο για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ζήσουν καλύτερα. Οι γονείς μου παλι ανήκουν στην επόμενη γενιά που εργάστηκαν σκληρά για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να φτιάξουν μια περιουσία, να τους δωσουν εφόδια για την ζωή. Και ναι, κάποιες φορές μας το υπενθύμισαν, αυτό δεν σημαίνει ότι μας δημιούργησαν τραύματα, μάλλον μας προσγείωσαν και μας έκαναν να εκτιμήσουμε αυτά που είχαμε.
Μακάρι οι γονείς μου να είχαν κάνει λιγότερα για μένα και περισσότερα για εκείνους, ειδικά η μάνα μου!!!