Πριν ρωτήσεις, σκέψου…
Είμαι μια μαμά μιας υπέροχης κορούλας σχεδόν 4 ετών.
Είμαι μια σύζυγος ενός άντρα που αγαπώ.
Είμαι 35 χρονών.
Είμαι άνθρωπος.
Έχω το δικαίωμα της επιλογής.
Έχω το δικαίωμα να μη δίνω λογαριασμό στον οποιονδήποτε.
Έχω δικαίωμα να μη θέλω δεύτερο παιδί.
Άραγε πόσες είστε εκεί έξω που έχετε μόνο ένα παιδάκι και δεν θέλετε δεύτερο; Πολλές, είμαι βέβαιη. Όπως επίσης γνωρίζω πολύ καλά ότι έχετε βαρεθεί να σας ρωτάνε όλοι ανεξαιρέτως την κλισέ ερώτηση: «Πότε θα κάνετε το δεύτερο;». Ή να σας πετάνε και την κριτική τους – λες και τη ζητήσατε βρε αδελφέ… «Περνάει ο καιρός, μην το καθυστερείτε, δεν έχετε πολύ χρόνο!».
Γκρρρρρρρρρ…… Εμένα αυτές οι ερωτήσεις με έχουν κουράσει τόσο πολύ, που πια απαντάω και ξεκαθαρίζω σε όλους το εξής: «Δεν θα κάνουμε άλλο παιδι!». Και σ’ όποιον αρέσει!
Πριν ρωτήσεις σκέψου: Μήπως η ερώτηση σου είναι αδιάκριτη; Μήπως αυτό το ζευγάρι έχει κάποιον σοβαρό λόγο που δεν κάνει άλλο παιδί;. Μήπως δεν έχεις καμία δουλειά να ρωτήσεις κάτι τόσο προσωπικό;
Δεν θέλω άλλο παιδί.
Ο άντρας μου πάσχει από αγχώδη διαταραχή.
Εγώ πάσχω από κατάθλιψη.
Παίρνουμε και οι 2 χάπια και προσπαθούμε να είμαστε καλά.
Ο άντρας μου κάποτε με απάτησε και δεν του έχω εμπιστοσύνη.
Δεν θέλω να καταρρεύσω σωματικά και ψυχικά για να λέω απλά ότι το παιδί μου έχει αδερφάκι.
Θέλω δεύτερο παιδί, αλλά δεν αντέχω να το μεγαλώσω.
Νιώθω απίστευτες ενοχές που στερώ ένα αδερφάκι από το παιδί μου.
Θέλω να συνέλθω και να είμαι δυνατή για το παιδί που ήδη έχω. Γι’ αυτό το παιδί που είναι η ζωή μου.
Άραγε ποιος θα άντεχε αυτή μου την απάντηση;
Πριν ρωτήσεις, σκέψου…
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Άκρως αδιάκριτη ερώτηση (που έχει πολλές προεκτάσεις, όπως: πότε θα παντρευτείς; πότε θα κάνεις παιδί; πρώτο / δεύτερο, δεν έχει σημασία, όλοι πάντα ρωτάνε!). Δεν έχεις κανένα λόγο ν΄απολογείσαι, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι της επιλογής σου. Δεν αφορά κανέναν η ζωή σου, παρά μόνο εσένα!
Την ίδια ερώτηση συνέχεια την λαμβάνω κι εγώ!!! Βαρέθηκα.. Θέλω δεύτερο και τρίτο και μακάρι να μπορούσα να κάνω πολλά παιδιά απλά όταν θέλω εγώ όμως.. Όχι όταν θέλουν οι άλλοι για να έχει η μικρή αδερφάκι κοντά στην ηλικία. Όταν νιώσω σωματικά και ψυχικά εγώ έτοιμη!!!έλεος δηλαδή!!!
Έχω μια κορούλα 3 ετών.Θέλω σαν τρελή να κάνω και άλλο παιδάκι αλλά ο γάμος μου δεν πάει καλά.Ο κόσμος βέβαια δε γνωρίζει κ με ρωτάνε πότε θα μείνω έγκυος.Κλαίω συνέχεια.
Το ποσο σε νιωθω δεν λεγεται...!!!!Η μονη μας διαφορα ειναι η ηλικια της μικρης μου σε σχεση με το δικο σου...εγω εχω μια κορουλα 22 μηνων κ δεν ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΝ για δευτερο παιδι!!!Πιστευω οτι καθε ανθρωπος εχει αλλα ορια κ αντοχες ....δεν ειμαστε ολοι το ιδιο!!Μπραβο στις μανουλες που εχουν δυο κ τρια παιδια αλλα εγω .....ευχαριστω δεν θα παρω!!Μην ασχολησε τι σου λενε οι αλλοι!!!Δεν θα πιεστουν,ουτε θα μεγαλωσουν αυτοι το παιδι...και αυτο το λεω και για τους παππουδες επισης!!!Λενε οτι θα βοηθησουν αυτοι κ οταν ερχεται η ωρα να τους ζητησεις να σου κρατησουν λιγο το παιδι κανουν την κοτα!!Κοιτα τον εαυτο σου κ την ψυχικη σου ηρεμια...κρατα ζωντανη την προσωπικη σου φλογα με τον αντρα σου.και ασε τους αλλους να κουρευονται!!Εγω πλεον οταν με ρωτανε για 2 παιδακι απλα απαντω..."οτι θελει ο Θεος.." χωρις να δινω αναφορα για τα προσωπικα μου!!!
Όταν με ρωτούν αν είναι το πρώτο μου παιδί, απαντώ πρώτο και τελευταίο και έτσι δεν με ρωτάνε τίποτα άλλο. Δοκιμάστε το!!!
Η απόφαση είναι αποκλειστικά δική σας. Εγώ έχω να σου πω μόνο δύο πράγματα. 1ον έχω περάσει αγχώδη διαταραχή με σημάδια κατάθληψης (χάπια, ψυχολόγοι κ.τ.λ.) και ξέρω πόσο δυσκολο είναι αλλά ξέρω επίσης πως αν πραγματικά το θέλει κάποιος περνάει. Και 2ον είμαι μοναχοπαίδι και πραγματικά το πιστεύω, στα 36 μου πια, οτι δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα για έναν άνθρωπο να έιναι μόνος του στη ζωή. Να σου επισημάνω οτι είμαι παντρεμένη με έναν άνθρωπο που αγαπώ και έχω μια κόρη που λατρεύω.
Εμένα εκτός από το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που έχω δε μου συμβαίνει τίποτε άλλο. Και δε θέλω να κάνω δεύτερο... Μου φαίνεται βουνό.Κι εμένα με ρωτάνε πότε θα του κάνω αδελφάκι και η απάντηση είναι "του αγίου...". Κι όταν μου λένε "γιατι βρε;" απαντάω: "κάνε εσύ για μένα"... άμα πια...
Εγω εχω 3 παιδια κ οι αδελφες μου απο ενα.....οταν τις ρωτανε γιατι δεν κανουν δευτερο λενε....κανει η αδελφη μου για εμας....ειναι ωραια τα παιδια αλλα ειναι κ δυσκολο να τα μεγαλώσεις κυρίως αν δεν εχεις βοήθεια...πιο ωραιο ομως ειναι να ειναι καλα η μαμα να ειναι χαμογελαστή καλοδιαθετη κ γερη για να μεγαλωσει οσο πιο σωστα μπορει τα παιδακια της οσα κ αν εχει.......δυστυχώς ο κοσμος δεν θα αλλάξει ποτε πάντα θα σε ρωτάνε.......εγω θα ελεγα σε ολους αυτούς τους ενοχλητικούς που ρωτανε ποτε κ ποτε κ ποτε θα κανεις δευτερο να λες - αν σας αρεσουν τα παιδια κ θελετε πολλα καντε εσεις εγω τελείωσα προς το παρόν - μην χαλιέσαι για αυτους δεν αξίζει πραγματικά!!!
Συμφωνώ απόλυτα! ΠΟΤΕ δεν ξέρεις αν ο άλλος που ρωτάς έχει χύσει δάκρια και αίμα για να καταφέρει να αποκτήσει έστω κι ένα παιδί! ΠΟΤΕ! Η ερώτηση αυτή είναι προσβλητική απέναντι σε όλους αυτούς που προσπαθούν επί χρόνια και αποκτούν ένα παιδάκι, αλλά και σε όλους μας, που βλέπουμε το παιδί ή τα παιδιά μας σαν μοναδικά, αξιολάτρευτα και υπέροχα πλάσματα! Και όχι σαν συντρόφους ζωής των προτότοκων ή σαν παιχνίδια απασχόλησής τους ή σαν "παρέα" για όταν φύγουμε από την ζωή!
Ιωαννα, καταρχας θεωρω πως ο καθενας βλεπει διαφορετικα το τι ειναι "private"! Κ οχι, δεν χρειαζεται να δινω εξηγησεις σε οποιον ερχεται κ με ρωταει για τις επιλογες της ζωης μου. Μου εχει τυχει να βρισκομαι σε παρεα μαμαδων που γνωριζα ελαχιστα κ να μιλουν για τα ερωτικα τους. Ενταξει, εγω το βλεπω σαν κατι πολυ προσωπικο, μπορει να ενιωθα αβολα, μπορει να θεωρησα αδιακριτες τις ερωτησεις τους αλλα δεν εγινε και τιποτα! Γι αυτες τις γυναικες η συζητηση ηταν προφανως οκ κ εγω απλα δεν συμμετειχα. Επισης να σου πω πως ταλαιπωρουμαι εδω κ πολλα χρονια απο ψωριαση. Παλια, εμπαινε το καλοκαιρι, ελιωνα στη ζεστη αλλα δεν τολμουσα να βαλω κοντομανικο γιατι δεν αντεχα τα επικριτικα βλεμματα κ τις ερωτησεις. Τωρα πια αδιαφορω τοσο για τις ερωτησεις οσο κ για τα βλεμματα! Οταν καποιος με ρωτησει για τα χερια μου κ νιωσω αβολα θα απαντησω μονολεκτικα κ δε θα υπαρξει συνεχεια. Αν θελω να εξηγησω τι μου συμβαινει, θα το κανω. Δεν καθομαι πια να αναλυω το πως με κοιταξε αυτος κ αν αυτο που ειπε το ειπε θελοντας να με προσβαλλει. Ειλικρινα, μονο κακο μου εκανε! Γι αυτο επιμενω πως ειναι στο χερι μας να διαχειριζομαστε τα παντα στη ζωη μας ωστε να μη μας ενοχλουν. Αν σε ενοχλει η ερωτηση " σκεφτεστε για 2ο παιδι", μπορεις απλα να απαντησεις με ενα "οχι" κ να μη βλεπεις αδιακριτα τερατα που θελουν να σε κατακρινουν γιατι μονο κακο μπορει να σου κανει αυτος ο τροπος σκεψης. Το θεμα εδω οπως το βλεπω εγω ειναι το πως νιωθει αυτη η κοπελα κ ειναι ξεκαθαρο πως δεν ειναι καλα. Γι αυτο κ η συμβουλη μου ηταν κ παραμενει να σταματησει να κατηγορει αυτους που κανουν μια ερωτηση -οποια κ αν ειναι αυτη, οσο αδιακριτη κ αν νομιζει οτι ειναι- κ να επικεντρωθει στο να πατησει στα ποδια της κ να φροντισει τον εαυτο της ωστε να αποκτησει τη δυναμη να ανταπεξερχεται σε οποια δυσκολια της προκυπτει.
Απλώς με εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία ο κόσμος ξεστομίζει πράγματα. Σαν να μην υπάρχει κοινή λογική. Για παράδειγμα αυτό που αναφέρεις με τα χέρια σου. Δεν είναι προφανές ότι έχουν ένα θέμα? Γιατί πρέπει να έρθει ο άλλος να σε ρωτήσει γι' αυτό? Γιατί δεν σκέφτεται ότι μπορεί να σε φέρει σε δύσκολη θέση ή να σε στενοχωρήσει? Κι εσύ έχεις μάθει να μην σε νευριάζει αυτό. Αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Και στην τελική ας υπάρχει λίγη κοινή λογική έστω! Το άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης νοημοσύνης και κοινής λογικής, που μου τη δίνει στα νεύρα: όλοι θεωρούν ότι είναι ΟΚ να χαϊδέψουν το παιδί μου στον δρόμο ή στο σούπερ ή οπουδήποτε επειδή το βρίσκουν χαριτωμένο (λες και είναι κούκλα ή παιχνίδι). Πως απλώνεις χέρι να χαϊδέψεις έτσι ένα άγνωστο παιδάκι στο κεφάλι, ή στο χεράκι?? Επειδή είναι παιδί είναι θεμιτό? Από που κι ως που??!!! Και μια φορά στο σούπερ μια κυρία που το έκανε αυτό στην κόρη μου, η μικρή μου που δε γουστάρει πολλά πολλά με αγνώστους (ευτυχώς) μαζεύτηκε και γύρισε το κεφάλι της από την άλλη. Και μου λεει η κυρία :"Ααα το καημένο είναι ντροπαλό!" Και της απάντησα (με πολύ κακό ύφος): "Όχι κυρία μου, δεν είναι ούτε καημένο ούτε ντροπαλό. Απλώς είστε μια άγνωστη. Δεν σας γνωρίζει. Γιατί να καθίσει να το χαϊδέψετε?"! Και στράβωσε τα μούτρα της... Και σκέφτομαι, χαμένα τα έχει ο κόσμος? Πάει καλά??!! Αυτό εννοούσα με το σχόλιό μου.
ισως απλα να χαιδευουν ενα παιδακι ορισμενοι γιατι απλα αγαπαν πολυ τα παιδια , γενικα τα παιδια ακομα και των αγνωστων. αντι να χαιρεσαι γι αυτο Ιωαννα... απο την αλλη, κατανοητο να μη θελεις να τ ακουμπαει ο καθενας γιατι δε ξερεις τι κουβαλει πανω στα χερια του. Κι οχι επειδη ειναι παιδι ειναι θεμιτο, απλα ειναι αγνο κι αγαπητο, εν αντιθεση με εμας τους μεγαλους που στην πλειοψηφια ολο κακια και φαρμακι σταζουμε..... παρεπιπτοντως, δε χαιδευω ξενα παιδακια στα κεφαλακια! εχω δυο υπεροχα δικα μου αγγελουδακια
Πόσο σε νοιωθω.. με τη διαφορά ότι εγω είμαι 35 και δεν ηθελα πρωτο παιδι! ναι αμαρτια να το λεω αλλα τελοσπαντων δεν ηθελα για διαφορους λογους.. ο κοσμος θεωρει οτι ειναι μια απλη ερωτηση αλλα καταλαβαινω το βαρος που αισθανεσαι... Δωσε στον εαυτο σου και στην οικογενεια σου δυναμη, αγαπη, τρυφεροτητα και φροντιδα και ασε τους αλλους.. πραγματικα η λυση ειναι να μην ακους κανεναν. Και στην τελικη...πες: ΔΕ ΘΕΛΩ! ΚΑΛΥΨΑ ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΕ ΕΝΑ!
Καταρχήν δεν χρειάζεται να απαντάς στα σχετικά σχόλια του καθενός. Το να απαντάς δείχνει ότι σε ενδιαφέρει , οτι νιώθεις τύψεις για την επιλογή σου . Άρα πρωτίστως, δεν χρειάζεται να απολογείσαι για κάτι (έχεις τόσο δίκιο για την επιλογή σου εξάλλου) και δεν χρειάζεται να το διαπραγματεύεσαι. Χαμογέλα τους λοιπόν και μην απαντάς καν... Πάντως αυτό πρέπει όλοι να το σκεφτόμαστε! Δεν χρειάζονται ερωτήσεις που μπορεί να φέρουν τον άλλο σε δύσκολη θέση. Πότε θα κάνεις παιδί, γιατί δεν κάνεις παιδί... δηλαδή τι θες να σου απαντήσει ο άλλος? Στις 7 Μαίου του 2016? Τι μυαλά!!! Μου θυμίζεις την περίπτωσή μου πριν 17 χρόνια, πριν μείνω (δύσκολα ομολογουμένως) έγκυος στο γιο μου. Εμείς κλαίγαμε κάθε φορά που αδιαθετούσα, με τον άντρα μου το παλεύαμε σκληρά να μη μας παίρνει από κατω και έρχονταν διάφορες, μου χαιδεύαν την κοιλιά και μου λέγανε " τεμπελίτσα μου εσύ, δεν θα κάνεις κανένα παιδάκι?" ή "μπάς και είσαι έγκυος?" Κι άλλα τετοια έξυπνα... ΠΑΦΦΦ! Πάρε κι άλλη φάπα δηλαδή. Ξανακλαίγε εσύ! Γι αυτό μην αγχώυνεσαι άδικα , χαμογέλα και να σαι ευτυχισμένη με το παιδάκι σου ,γλυκια μου!
""Θέλω δεύτερο παιδί, αλλά δεν αντέχω να το μεγαλώσω"" Πόσο δίκαιο έχεις... Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αυτή τη νοοτροπία... Ότι δηλαδή, αφού έκανα ένα παιδί πρέπει επειγόντως να κάνω και δεύτερο. Δεν κατακρινω όσους το κάνουν, ίσα ίσα που τους θαυμαζω...Απλά ΔΕΝ είναι για μένα οι μεγάλες οικογένειες. Δεν θέλω να αφήσω την υπόλοιπη ζωή μου και να είμαι μόνο μαμά, δεν μου ταιριάζει αυτός ο(αποκλειστικός) ρόλος... Την κόρη μου (αισίως 2,5 χρόνων) τη λατρεύω. Λατρεύω τον τρόπο που εξελίσσεται, που επικοινωνεί, που μεγαλώνει.. Είχα ζωή όμως και πριν από αυτήν. Και θέλω τώρα που περάσαμε τον πρώτο χρόνο στο σχολείο (ο παιδίατρος έγινε κολλητός μου,δεν υπήρξε ιωση που να μην την κόλλησε!!) να βρω μια άλλη δουλειά, να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου,να εξελιχθω όπως κρίνω εγώ... Ποτέ δεν ονειρευόμουν οικογένεια και παιδιά. Ο άντρας μου με έκανε να μην είμαι αρνητική...Απλά είναι πολύ άσχημο το να είμαι υποχρεωμένη να εξηγω στον κάθε άσχετο ότι όχι, δεν σκοπεύω να κάνω άμεσα δεύτερο παιδί (ίσως και ποτέ), και να πρέπει να απολογηθω γι αυτήν μου την επιλογή.....
Και νόμιζα ότι ήμουν one of the kind. Εγώ πάσχω από αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη. Ο σύζυγος αποστασιοποιημένος και με μια δουλειά που τον κρατάει εκτός σπιτιού όλη μέρα, 6 μέρες την εβδομάδα. Ναι θέλω δεύτερο παιδί αλλά με καλύτερες προυποθέσεις και αφού δεν τις έχω δεν θα κάνω γιατί θα χάσω τελείως εμένα, θα τρελαθώ και το παιδί μου χρειάζεται περισσότερο μία υγιη μητέρα από ένα αδελφάκι. Δεν αντέχω άλλο την αδιακρισία και την αγένεια…κοιτάξτε ο καθένας τα δικά του θέματα και αφήστε με ήσυχη να λύσω τα δικά μου.
Δεν ειναι ολοι αγενεις η αδιακριτοι ουτε κουτσομποληδες! Σκεψου οτι ειναι ισως μια απλη ερωτηση οπως τοσες κ τοσες αλλες που κανεις πανω σε μια συζητηση! Το πως θα επιλεξεις να την αντιμετωπισεις ειναι καθαρα δικο σου θεμα. Αν θες να χτισεις εναν τοιχο γυρω σου κ να βλεπεις μονο κακοπροαιρετους ανθρωπους φοβαμαι πως θα απομονωθεις. Μπορει βεβαια να ειναι κ κατι που να χρειαζεσαι, λιγη αποσταση ισως... Τι να πω, γνωμη μου ειναι να χαλαρωσεις, να βλεπεις τα πραγματα πιο απλα κ να μη νιωθεις πως πρεπει να απολογεισαι για κατι!
Σόρυ αλλά διαφωνώ ΠΟΛΥ μαζί σου. Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι private και όποιος ρωτάει γι' αυτά είναι είτε αγενής, είτε κουτσομπόλης ή (το χειρότερο) κακεντρεχής! Ποτέ δεν έχω τολμήσει να αρθρώσω τέτοια ερώτηση ακόμα και στην αδελφή μου! Το αν θα κάνει ή όχι μια οικογένεια 2ο παιδί είναι μια πάρα πολύ προσωπική υπόθεση για να την θέτεις ως ερώτημα. Αν είσαι ευγενής και έχεις καλούς τρόπους (και φυσικά πολύ common sense) δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις τέτοια ερώτηση σε κανέναν, όπως δεν θα ρώταγες ποτέ κάποιον πχ. ποιος είναι ο μισθός του ή πόσα χρήματα έχει στην τράπεζα!! Αν θέλει ο άλλος να σου πει, θα στο πει από μόνος του και δεν θα χρειαστεί να ρωτήσεις. Για να μη στο έχει πει ήδη σημαίνει ότι δεν θέλει να το μοιραστεί, οπότε καλό είναι να σεβαστείς τον χώρο του (ιδίως αν πρόκειται για πολύ καλό φίλο) και να μην απευθύνεις την ερώτηση. Το ότι ο άλλος επιλέγει να μην σου πει δεν σημαίνει ούτε ότι σήκωσε κάποιο τοίχος ούτε ότι πρόκειται για αντικοινωνικό άνθρωπο. Απλώς δεν θεωρούν όλοι απαραίτητο να μοιράζονται τα εσώψυχα τους με όλο τον κόσμο! Εσένα δηλαδή σου αρέσει να δίνεις εξηγήσεις για τις επιλογές της ζωής σου σε όποιον έρχεται και σε ρωτάει?!
πέστα χρυσόστομη!για κάποιο λόγο ο καθένας έχει το δικαίωμα εκεί που πας το παιδάκι σου στις κούνιες να χώνει τη μύτη του στην οικογενειακή και προσωπική σου ζωή και οφείλουμε για κάποιο λόγο την Κατινιά να τη δεχόμαστε ως κοινωνικα αποδεκτή συμπεριφορά ΉΜΑΡΤΟΝ
έχει δίκιο, κανείς δεν αντέχει την αλήθεια μας όλοι βολεύονται εμπιστευόμενοι απλά τη γνώμη τους κάνεις πολύ καλά, που δεν κάνεις δεύτερο παιδί... μην αισθάνεσαι τύψεις;