Όταν ο μικρός είναι αποφασισμένος να μείνει!

Παντρευτηκαμε το 2004, το 2006 μενω για πρωτη φορα εγκυος. Παλινδρομη κυηση πρωτου τριμηνου. Κλαματα, στεναχωρια, δυστυχια, αδυναμια να προχωρησω παρακατω, γιατι σε μενα;

Αλλαγη πολης, αλλαγη ζωης!

Το 2007 ξανα εγκυος, ξανα παλινδρομη, αυτη τη φορα με βουλα χρωμοσωμικη ανωμαλια! Μα γιατι ολα σε εμενα; Να δωσω μια να πεσω στη θαλασσα; Οχι, προχωραμε δυνατα θα τα καταφερουμε…

Συνεχεια προσπαθειων, επισκεψη και συζητηση με παρα πολλους γυναικολογους, υπευθυνους αναπαραγωγης, βιολογους, γενετιστες, εξετασεις εξετασεις εξετασεις… 2 χρονια προσπαθειων χωρις αποτελεσμα. Και αποφαση εναρξης υποβοηθουμενης αναπαραγωγης.

Πρωτη προσπαθεια με σπερματεγχιση αποτυχια, δευτερη προσπαθεια εξωσωματικη αποτυχια. Διακοπη ποσπαθειων να μαζεψω οτι κομματακι ψυχης μου ειχε περισσεψει και να προχωρισω σε μια προσπαθεια ακομη.

Και ναι, θετικο, 180 χωριακη!!! Και πολυ καλη πορεια, ακουσαμε καρδια (κλαματα χαρας και ευτυχιας) και συνεχιζουμε 14η εβδομαδα αιμα εισαγωγη στο νοσοκομειο, 1 εβδομαδα στο κρεββατι και πολλη προσοχη!

21η εβδομαδα αποκολληση πλακουντα, εισαγωγη στην εμβρυομητρικη μοναδα του νοσοκομειου, 15 μερες αγωνιας με πολλη αγαπη και αγκαλια στον μικο μου πριγκηπα και να βλεπουμε στον υπερηχο να κλεινει την αποκολληση με το σωμα του… Ο γιατρος να μιλαει για δυναμη ψυχης και οτι ο μικρος ειναι πολεμιστης, ηρθε για να μεινει.

32 εβδομαδα 2η αποκολληση, ατακα γυναικολογου «Παιδι θα βγαλουμε ή μαρουλι;»

Ξανα υπερηχους καρδιοτοκογραφηματα καθε μερα, φυσικα εισαγωγη στο νοσοκομειο και 1 μιση μηνα στην εμβρυομητρικη μοναδα. Να βλεπουμε στον υπερηχο να κλεινει με το ποδι του τη δευτερη αποκολληση να σταματανε οι ροες και με το που κουραζεται να ξανα ξεκινανε.. και φτασαμε 37 σχεδον εβδομαδα 3η αποκολληση και γεννα!!!

Και ναι, θαυματα γινονται!!!

Χ.Ζ.
 

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com