Αγαπημένες μου φίλες μαμάδες…

Μανούλες μου αγαπημένες,

τις τελευταίες μέρες με όλες αυτές τις εξελίξεις είμαι λες και έχω πάρει φωτιά και γράφω, γράφω, γράφω… Με είχατε χάσει τον τελευταίο χρόνο, όμως πιστέψτε με, το είχα ανάγκη αυτό το διάλειμμα… Δούλεψα πολύ την ψυχή μου, είδα τη ζωή με άλλα μάτια και θα σας μιλήσω για όλα αυτά όταν νιώσω έτοιμη… Έχουμε χρόνο μπροστά μας, μέχρι να γίνουμε γιαγιάδες και να μιλάμε για τα εγγόνια μας, έχουμε να αναλύσουμε ένα σωρό πράγματα.

Έγραφα που λέτε όλες αυτές τις μέρες στο προσωπικό μου προφίλ στο Facebook, ανέβαζα και κάποια κομμάτια στη σελίδα μας «Ελληνίδες Μαμάδες«

Σκεφτόμουν πως δεν γίνεται να μην γράψω κάτι και εδώ! Είναι κάτι σαν το προσωπικό μου ημερολόγιο αυτή η «στήλη». Σκεφτόμουν να αναδημοσιεύσω το τελευταίο κείμενο που ανέβασα στο προφίλ μου. Τελικά δεν θα το κάνω (σας παραπέμπω να το διαβάσετε εκεί, αν το επιθυμείτε). Δεν το έκανα, γιατί αφού έγραψα το κείμενό μου, ήρθαν τα παιδιά στο δωμάτιο μου. Και βγήκαν στο μπαλκόνι. Είχε προηγηθεί μια καλοκαιρινή μπόρα. Και ο ουρανός είχε πάρει τα πιο όμορφα χρώματα. Τα πουλιά πετούσαν στον ουρανό. Η φύση τραγουδούσε. Η Αθηνά άπλωσε τα χέρια της και φώναξε «Ω, είναι φανταστικά, μαμά!» H Αθηνά που σαν σήμερα πριν 6 χρόνια μου είπε «ΕΡΧΟΜΑΙ!!!» μέσω ενός θετικού τεστ εγκυμοσύνης…

Και η ψυχή μου γέμισε ελπίδα. Η καρδιά μου παρέμεινε αισιόδοξη. Το μυαλό μου είπε «Θα τα καταφέρουμε! Όλοι μαζί! Όπως και να ‘χει«

Μαμάδες, σας παρακαλώ… Να μείνουμε ΕΝΩΜΕΝΕΣ! Ονειρεύομαι ένα δίκαιο μέλλον για την Αθηνά και τον Αρχέλαο. Αλλά και για τον Κώστα, τον Μίλτο, την Άννα, την Ευδοκία, τον Σαράντη, τον Θωμά, τον Άκη, την Δέσποινα, την Κορίνα, την Ηλέκτρα… Για τα παιδιά μου και τα παιδιά σας!

Σας αγαπώ! Σας εύχομαι καλή τύχη! Και υπόσχομαι πως μαζί θα τα περάσουμε όλα! Και πως θα είμαι εδώ για κάθε μία από εσάς. Όπως μπορώ!