Δεν μας ακούει καθόλου στη βόλτα!
Έχω ένα γιο 23 μηνών ο οποίος είναι αρκετά ζωηρός και κυρίως όταν βγαίνουμε βόλτα. Πηγαίνουμε κάπου και δεν κάθεται σε καρέκλα, τρέχει συνεχώς. Στην αρχή παίζει και τρέχει κοντά μας και όσο η ώρα περνάει τόσο απομακρύνεται και παίζει όλο και πιο μακριά με αποτέλεσμα στο τέλος να καταλήγουμε να τον κυνηγαμε είτε εγώ είτε ο σύζηγος, είτε να στεκόμαστε άλλες φορές όρθιοι να τον προσέχουμε. Δεν ακούει καθόλου όταν είμαστε βόλτα και κάνει ότι θέλει, πολλές φορές πέφτει στο πάτωμα και ξαπλώνει και άλλα διάφορα. Απλά τώρα που είναι καλοκαίρι και είμαστε έξω φοβάμαι να μην τον χάσω μέσα στο πλήθος ή να μην πεταχτεί στο δρόμο και δεν ξέρω πως να τον πειθαρχήσω.
Έχω ξεκινήσει με το που τον βλέπω και ξεφεύγει η κατάσταση να τον παίρνω να φεύγουμε, αλλά φαίνεται να μην τον νοιάζει πολλές φορές και κάποιες φορές σαν να το κάνει και επίτηδες για να φύγουμε. Μπορείτε να μου πείτε τι μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αχ τι μου θύμισες.... Για αρκετά χρόνια οι βόλτες μας ήταν παιδικές χαρές, ποδηλατοδρόμια και παραλία με ποδήλατα καλοκαίρια και παιδότοποι τον χειμώνα. Πόσα χρόνια είχαμε να πάμε σε καφετέρια!!!! Στα εστιατόρια πηγαίναμε μόνο για να φάμε και να φύγουμε, μέχρι που ανακαλύψαμε εστιατόρια που είχαν και αυλή με παιδικές χαρές ή γηπεδάκια (εκτός πόλης αυτά ενοείται...). Παρέες σε αυτές τις εξόδους,είχαμε και άλλους συμμπάσχοντες με εμάς. Και μιλάμε για αρκετά χρόνια γινόταν αυτό, γιατί μέχρι να "ξεπαιδιάσει" ο ένας, ήρθε και η σειρά του δεύτερου γιου... Τα πείσματα όμως είναι άλλη υπόθεση και τα αντιμετώπισα αυστηρά. Τα είδα κυρίως απο τον δεύτερο γιόκα μου. Του έδειξα ποιός κάνει κουμάντο και οτι δεν περνάνε αυτα σε μένα. Στο σπίτι, φώναζε αυτός; φώναζα κι εγω! Πείσματα αυτός; πείσματα κι εγω! Του έκοψα τον τσαμπουκά! Να δείτε μετά που ότι ήθελε το ζητούσε ευγενικά και ήρεμα και έμαθε να δέχεται και το όχι... Μπορεί κάποιες να τον αποκαλέσουν αντιπαιδαγωγικό, αλλά ήταν πολύ αποτελεσματικό, αν κρίνω την εξέλιξη και τα αποτελέσματα στα παιδιά πιο "ήρεμων" και "συζητήσιμων" γονιών. Όταν δείχνεις την αγάπη σου στα παιδιά καθημερινά, αγκαλιές και παιχνίδια, που και που κανένα μάλωμα δεν θα του χαλάσει την ψυχολογία...
Συμφωνω απόλυτα με τη ΜΑΡΙΑ (απο πανω)!! Η δευτερη μου κορη ειναι 21μηνων..εχουμε προσαρμοσει τις εξοδους μας ετσι ωστε κ η μεγαλη μου κορη να παιζει κ η μικρη ν απασχολειται κ εμεις με το συζυγο μου να ξεσκαμε λιγακι!στη θαλασσα τα πρωινα,το απογευμα στη πλατεια με αλλα παιδακια,με το ποδηλατο,στη παιδικη χαρα με αλλες φιλες μου..ετσι ειναι θα μεγαλωσουν κ θα λεμε ποτε ηταν στο καροτσι;;;να ειναι γερα ολα τα παιδακια μας!!!!
εμείς με το σύζυγο αποφασίσαμε να παίρνουμε τον καφε μας σε πλαστικό και να τρεχουμε μαζί τους. Ετσι προτιμάμε να πηγαίνουμε σε μεγάλους πεζόδρομους ή στη παραλία... Είναι πολύ καλύτερα έτσι απο το να κάθεται ο ενας και ο αλλος να τρεχει με βαρδιες...
Δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις κάτι, θα έλεγα ότι η συμπεριφορά του είναι φυσιολογική για την ηλικία του και εννοείται ότι πρέπει να τρέχεις από πίσω του, ειναι μικρός για να ξεμακρύνεται μόνος του! Έχω δύο κοριτσάκι 1,5 χρονών και 4 χρονών. Ε λοιπόν σε πληροφορώ ότι όταν πάμε βόλτα στην παιδική χαρά όλοι μαζί, εγώ κυνηγάω τη μικρή και ο άντρας μου τη μεγάλη σε διαφορετικά παιχνίδια. Αφού στο τέλος είναι λες και έχουμε πάει χωριστά βόλτα! Άσε που αν ξεκινήσεις να τον βάζεις εσύ όπου θες και να τον κρατάς σε μια θέση θα κλαίει, θα γκρινιάζει και η βόλτα θα βγει ξινή σε όλους! Κάνε υπομονή να μεγαλώσει και να είναι πιο ανεξάρτητος. Τώρα στα πείσματά τους δεν δίνω σημασία, ακόμα και όταν πέφτουν κάτω και χτυπιούνται. Απλά προσέχω μην χτυπήσουν!! Αν υποκύψεις μια φορά σε φωνές και ουρλιαχτά τους καταλαβαίνουν ότι τους περνάει και το κάνουν συνέχεια...
Καταλαθος έγραψα 29 λεπτά!! 20 ήθελα να πω!!!!
Τα παιδια σε αυτή την ηλικία χρειάζονται βόλτες! Βόλτα για ένα παιδι δν σημαίνει πάμε στην καφετέρια ,εστιατόριο ή ψώνια στα μαγαζιά! Δίκη τους βόλτα! Καθαρά δίκη τους βόλτα! Να εκτονωθούν ,να τρέξουν, να παίξουν. Αν ειναι το παιδι γεμάτο από αυτό τότε θα μπορούσατε όταν θέλετε να καθίσετε κάπου να προσπαθήσετε να τον βάλετε να καθίσει στην καρέκλα μέχρι 29λεπτα! Αγκαλιά και έλα αγάπη μου να δούμε τον κόσμο που περνάει!!!α!!!κοιτα κοιτά!!! Τι χρωμα μπλούζα φοράει η κοπέλα!!! Κ διαφορά τέτοια!!!! Πάνω από 20 λεπτά το παιδι δν μπορεί να καθίσει κ ειναι απόλυτα φυσιολογικό! Τα ίδια είχαμε κ εμείς με την μικρή μας!!! Σιγά σιγά την επερνα στην πόδια μου κρατώντας αγκαλιά κ το πεντάλεπτο έγινε δεκάλεπτο κ πάει λέγοντας!!!! Τώρα ειναι 2 1/2 χρόνων κ παλι θα ζοριστεί να καθίσει αλλα επιμένουμε κ εχει αποτέλεσμα! Να πιει ένα χυμό να ζωγραφίσει κάτι κ μετα φεύγουμε!!! Θέλουν υπομονή τα ζουζούνια νας κ όλα γίνονται!!!!
Νομίζω ότι σε αυτή την ηλικία είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλει να τρέξει, να παίξει, να κυλιστεί στο πάτωμα κτλ όταν είναι έξω. Θα μου φαινόταν περίεργο αν έλεγες ότι βγαίνετε έξω και κάθετε στην καρέκλα ήσυχος (για πάνω από 10 λεπτά) και πίνει την πορτοκαλάδα του! Δεν νομίζω ότι πρέπει να κάνετε κάτι για αυτό, απλά να το πάρετε απόφαση και να προσαρμόσετε τις εξόδους σας ώστε να πηγαίνετε σε μέρη που περνάτε όλοι καλά και που μπορείτε να κάνετε δραστηριότητες που ενδιαφέρουν το παιδί (παιδικές χαρές, κλειστά πάρκα που δεν μπορεί να βγει στο δρόμο, παραλίες κτλ). Εναλλακτικά μπορείτε να κανονίζεται βόλτες με φίλους εμπιστοσύνης ή άλλα άτομα (πχ γιαγιά - παππούς - θείες) ώστε να αναλαμβάνουν να τον απασχολήσουν για λίγο όσο εσείς πίνεται ένα καφεδάκι.
Γενικά σε ακούει πχ. στο σπίτι αν του πεις να μαζέψει το πιάτο του από το πάτωμα, θα το κάνει ή θα σου απαντήσει με κάποιον τρόπο, θα γυρίσει να σε κοιτάξει και να σου χαμογελάσει κτλ .....πάντως είναι και μικρός και δεν είναι κατάλληλα όλα τα μέρη για εκείνον, είναι λογικό να θέλουν να τρέξουν και να εξερευνήσουν τα πάντα, σε αυτήν την ηλικία δεν υπάρχει γενικά "κάθομαι" έκτος εάν πηγαίνεις σε κατάλληλους χώρους και πάλι με πολύ επίβλεψη, εάν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς πχ. σε καφετέρια/εστιατόριο μπορείς να τον έχεις στο καρότσι με κάποια ασχολία πχ. πλαστελίνη και ένα ψεύτικο κουταλάκι,μαντηλάκι να καθαρίζει, ένα μικρό ξύλινο παζλ δηλ. κάτι που του αρέσει και του τραβά την προσοχή. Επίσης, επέμενε σε έναν κανόνα και να είσαι αδιάλλακτη πχ.δεν χτυπώ και να επιμένεις ,μια σφιχτή αγκαλιά μπορεί να τον βοηθήσει να "οργανωθεί" σε χώρους με πολλά ερεθίσματα. Γενικά σε ένα εξάμηνο θα αρχίσεις να βλέπεις διαφορά, και ειδικά εάν πάει και σχολείο....τώρα αν δεν σε ακούει ή δεν αντιδρά κάπως στον λόγο σου σαν να μην έχει ακοή σε όλες τις περιστάσεις, τότε είναι άλλο θέμα... Προληπτικά, για κάθε ενδεχόμενο,και αν πραγματικά το θεωρείς πιθανό, βάλε του μια μικρή πχ. αυτοκόλλητη ταυτότητα(ονοματεπώνυμο του και κινητό σου) στα ρούχα του ή σαν μπρελόκ στο παντελόνι του κτλ.
Εμεις αυτο που κανουμε ειναι να βγαινουμε με παρεα.ετσι οταν ο ενας κυνηγαει το μικρο ο αλλος δεν καθεται μονος του στο τραπεζι! υπομονη..
Αυτό ακριβώς... Μόνο που εγώ επιπλέον επιλέγω να βγούμε αργά, ώστε να έχει την κούραση της ημέρας κ να μη μπορεί να τρέξει σαν τον Κεντέρη!!! 33 μηνών,πρώην ήσυχο κορίτσι!!!
Εγω εχω διδυμα αγορια 4 χρονων και εχω το ιδιο προβλημα. Οταν βγαινουμε εξω θελουν συνεχεια να τρεχουν και κανουν συνεχεια τρελες, ενω γενικα με ακουνε. Οποια κοπελα εχει την λυση ας μας πει!!!!