Κάθε πρωί δίνω μάχη για να πάει παιδικό σταθμό!
Mε λένε Άννα.
Ξεκινησαμε κι εμεις παιδικό. Η κόρη μου είναι 32 μηνων αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν θέλει πια να πάει, ενώ ξεκίνησε με ορεξη. Κάθε πρωί προσπαθώ να δώσω τη μάχη μου για να πάει, αλλά δεν τα κατάφερνουμε πάντα και επειδή δεν δουλεύω η μικρή δεν μπορεί να εισπράξει από μένα την αναγκαιότητα αυτού του πράγματος, έτσι δεν τα καταφερνουμε κάθε μέρα.
Να σημειωσω ότι η παραμονή εκεί είναι 3 με 4 ώρες μαξιμουμ και πάλι… κάθε μέρα μάχη! Μακάρι να μου ζητούσε μια μέρα να πάει!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κατ'αρχας συγχαρητηρια που σε δεχτηκαν στον παιδικο μαχι με το παιδι (Ειπες "Ξεκινησαμε κι εμεις" παιδικο. Φαντασου το εξης: Σε προσλαμβανουν σε μια δουλεια οπου μολις πας νιωθεις οτι τη σιχαινεσαι και υποφερεις. Δε θελεις να ξαναπας εκει αλλα δεν εχεις την επιλογη και καθε πρωι "δινεις μια μαχη" που παντα τη χανεις και σε στελνουν με το ζορι κλαιγοντας. Πες μου ποσο υπεροχα θα αισθανεσαι;.... Φαντασου τωρα στο δεκαπλασιο πώς θα αισθανεται το παιδι και μαλιστα για κατι που ουτε κατα διανοια το επελεξε το ιδιο. Γιατι να το υποβαλλεις σ'αυτο το μαρτυριο; Εφοσον μαλιστα δε δουλευεις! Εχεις συζητησει με το ιδιο το παιδι γιατι δε θελει να πηγαινει; Εχεις δει απο κοντα τις συνθηκες λειτουργιας του σταθμου; Εγινε η προσαρμογη σταδιακα οπου στην αρχη ησουν κι εσυ μαζι του; Εγω πρωτοπηγα την κορη μου δοκιμαστικα οταν ηταν 2,5 χρονων. Στην αρχη μαζι μου, μετα με τη μητερα μου. Μετα απο μια βδομαδα αρχισε να κλαιει και δεν ηθελε να καθησει με τιποτα. Τη σταματησα για ενα διαστημα και μετα απο λιγο δοκιμασαμε σε εναν αλλο σταθμο οπου δεν υπηρξε το παραμικρο προβλημα. Θελω να πω, ας βαλουμε λιγο τον εαυτο μας στη θεση των παιδιων κι ας τα αντιμετωπιζουμε σαν "κανονικους' ανθρωπους, οπως θελουμε να μας αντιμετωπιζουν κι εμας. Σιγουρα δε θελεις να τη βλεπεις να υποφερει. Συμφωνω κι εγω, με την προηγουμενη κοπελα, τη Νινα. Με αγαπη και υπομονη πλησιασε τη για να το λυσετε μαζι.
Αν δεν είναι υποχρεωτικό να πάει, καλύτερα να την κρατήσεις σπίτι ή να βρεις άλλο σταθμό. Έχω δει πολλούς σταθμούς. Στους περισσότερους η προσαρμογή σήμαινε παιδιά που έκλαιγαν για πάρα πολλές εβδομάδες. Και αυτό το θεωρούσαν αναμενόμενο και φυσιολογικό. Δεν είναι. Αν καταφέρεις να βρεις σταθμό που κάνει σωστή προσαρμογή (με τη μαμά μέσα στους χώρους του σχολείου για ένα διάστημα, με δασκάλες που ασχολούνται περισσότερο με τα παιδάκια που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν ακόμη και σε ατομικό επίπεδο: μία δασκάλα μόνη με το παιδί για λίγη ώρα κάθε μέρα), τότε θα δεις ότι το παιδί δε θα έχει τέτοια αντίδραση. Δε γίνεται προσαρμογή στους παιδικούς σταθμούς. Αν πετύχεις σε έναν που κάνει πραγματική προσαρμογή θα καταλάβεις αμέσως τη διαφορά. Αν δεν υπάρχει λόγος να πάει ή αν δεν μπορείς να αλλάξεις σταθμό, κράτα την σπίτι και ξαναδοκιμάστε αργότερα μέσα στη χρονιά ή και του χρόνου. Το παιδί αντιδρά, γιατί δε νιώθει καλά εκεί μέσα. Δεν το κάνουν ποτέ μόνο και μόνο για να αντιδράσουν χωρίς λόγο. Για πολλά χρόνια αυτά άκουγα μέσα στους σταθμούς, μέχρι που κατάλαβα πόσο ψέματα είναι. Το παιδί που αντιδρά για το σχολείο του έχει λόγο που το κάνει αυτό. Καλύτερα να την ακούσεις
Αν μιλήσεις με νηπιαγωγούς ή και με άλλες μαμάδες θα σου πούνε ότι κάποια παιδιά περνάνε την φάση προσαρμογής στον παιδικό μετά τον πρώτο καιρό, όταν ουσιαστικά κατανοήσουν ότι ο σταθμός είναι ένα μέρος που θα πηγαίνουν κάθε μέρα. Συνήθως με επιμονή και υπομονή σιγά σιγά ξεπερνιέται και αν δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος που το παιδί να μην θέλει να πάει( άσχημη συμπεριφορά από τις δασκάλες ή κάποιο άλλο παιδί) σίγουρα μέχρι το αργότερο τα Χριστούγεννα θα έχει ενσωματωθεί στην ομάδα και θα θέλει να πηγαίνει κάθε μέρα.
Μην ανησυχείς, ακριβώς το ίδιο εκανε κι ο γιος μου. ειναι 33 μηνων και ενω την πρωτη εβδομάδα ήταν μια χαρά μετά έκλαιγε και δεν ηθελε να παει. Τώρα πηγαινει με χαρα και διαμαρτυρεται οταν τον παιρνω. δοκιμασε για λιγες μερες να την αφηνεις λιγοτερες ωρες, μιλησε της ηρεμα για το σχολείο και εξηγησε της οτι εκει την πηγαινεις γιατι εισαι σιγουρη οτι θα περασει καλα και θα παιξει με τα παιδακια. Χαλάρωσε κι εσυ μην αγχωνεσαι και προσπαθησε να μην επηρρεαζεσαι απο το κλαμα της, να εισαι σταθερη σε αυτα που λες και να την πηγαινεις καθε μερα ακομα κι αν αντιδρα. Ρώτησε τη δασκαλα της αν κλαιει ολες τις ωρες και σε ζηταει ή αν ξεχνιεται λιγο με το παιχνιδι.Αν σε 1 μηνα δε στρωσει, ισως να μην ειναι ακομα ετοιμη για το σχολειο. Εκτος απο μαμα ειμαι και βρεφονηπιοκομος και εχω αντιμετωπισει πολλα τετοια περιστατικα, ειναι μια δυσκολη φαση που θα περασει. Κουραγιο και υπομονη και ολα θα πανε καλα.
Επειδή το παιδί όπως λες ξεκίνησε με όρεξη, έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να γίνεται κάτι στον παιδικό που να την έχει κάνει να αλλάξει; Της φέρονται καλά; Είναι σωστές οι νηπιαγωγοί; Μήπως έχει πρόβλημα με κάποιο παιδάκι; Αν η κόρη σου επικοινωνεί αρκετα μαζί σου, ρώτησε τη, μήπως και καταλάβεις κάτι. Επίσης συζήτα με άλλες μαμάδες που πάνε τα παιδιά τους στον ίδιο παιδικό, ίσως και αυτό βοηθήσει.
Μην την πιέζεις να πάει δε χρειάζεται να βιώνει στρες και άγχος αποχωρισμού... Δώστης λίγο χρόνο......
Στα 2,5 έστειλα και εγώ την κόρη μου παιδικό , έκλαιγε κάθε μέρα ( εγώ δουλεύω , αλλά είχα την μανούλα μου για τις δύσκολες μέρες). Την επόμενη χρονιά μετακομίσαμε και πάλι έκλαιγε ( δεν υπήρχε όμως κοντά η γιαγιά) . Φέτος, φτου-φτου , πάμε προνήπια και πάμε με χαμόγελο και έως τώρα δεν μου παραπονέθηκε. Θέλω να καταλήξω ότι αφού ξεκινήσατε να μην την σταματήσεις , απλά όταν βλέπεις ότι κλαίει πολύ από το σπίτι ξεκούραζε την με δικαιολογίες του τύπου , έχουν απεργία τα σχολεία. Όλα αυτά βοήθησαν το δικό μου παιδί και μας βγήκαν σε καλό.
Οταν ξεκινησε ο γιος μου σε ηλικια 30 μηνων δεν ηθελε με τιποτα να παει. Καθε μερα εκλαιγε, ειχε χαλασει ο υπνος του και γενικα ειχε πολλα ψυχολογικα προβληματα. Θελει πολλη υπομονη, κατανοηση, αγαπη αλλα και σταθεροτητα και αποφασιστικοτητα. Φετος πηγαινει με χαρα και εχει βρει το ρυθμο του. Μιληστε με τη δασκαλα και την ψυχολογο του σταθμου και θα σας βοηθησουν κι αυτοι με τη σειρα τους. Θα ενταχθει το παιδι στην ομαδα και θα περναει μια χαρα. Θελει ομως χρονο. Καλη δυναμη.
Οταν ξεκινησε ο γιος μου σε ηλικια 30 μηνων δεν ηθελε με τιποτα να παει. Καθε μερα εκλαιγε, ειχε χαλασει ο υπνος του και γενικα ειχε πολλα ψυχολογικα προβληματα. Θελει πολλη υπομονη, κατανοηση, αγαπη αλλα και σταθεροτητα και αποφασιστικοτητα. Φετος πηγαινει με χαρα και εχει βρει το ρυθμο του. Μιληστε με τη δασκαλα και την ψυχολογο του σταθμου και θα σας βοηθησουν κι αυτοι με τη σειρα τους. Θα ενταχθει το παιδι στην ομαδα και θα παιρναει μια χαρα. Θελει ομως χρονο. Καλη δυναμη.
ΜΗΠΩς ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ?ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙ?ΓΙΑ ΔΕς ΤΟ.ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ Η ΔΗΜΟΣΙΟΣ?ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΤΠΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΜΑ ΤΥΧΕΙΣ ΣΕ ΚΑΛΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝΕ ΠΟΛΥ ΧΥΜΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΠΟΙΟ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙ ,ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΛΠ.