Βοήθεια! Τι να κάνω με τον παιδικό σταθμό;
Μανούλες γεια σας,
θα ήθελα τις απόψεις σας σχετικά με το θέμα που αντιμετωπίζω με τον παιδικό σταθμό.
Έχω ένα γιο 3,5 χρονών και φέτος πήγε πρώτη φορά παιδικό. Να σημειώσω ότι στον κύκλο μας δεν υπάρχει κανένα παιδάκι, οπότε η μόνη επαφή που είχε με παιδιά ήταν στην παιδική χαρά, στον παιδότοπο κλπ.
Ξεκίνησε λοιπόν πριν 1 μήνα τον παιδικό με πολλη προετοιμασία από εμάς και με ανυπομονησία.
Την πρώτη εβδομάδα ήταν μια χαρά, αν εξαιρέσουμε ότι η δασκάλα μου είπε ότι δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί στα άλλα παιδάκια, τους τραβάει τα παιχνίδια κλπ. Καταλήξαμε ότι το κάνει αυτό γιατί δεν έχει ξαναβρεθεί με παιδιά σε ένα δωμάτιο να κάτσουν να παίξουν και έτσι νομίζει ότι παίζουν όλοι μαζί. Τελοσπάντων προσαρμόστηκε μια χαρά, σηκωνόταν μόνος του να πάει το πρωί και όλα καλά. Αρχικά ήταν μόνο 3 παιδάκια στο τμήμα του και στο δεύτερο τμήμα που είναι τα μεγαλύτερα είναι 20.
Μέσα στην τρίτη εβδομάδα, ήρθαν και άλλα παιδάκια στο δικό μας τμήμα και τώρα έχουν γίνει 10 (όλα αγόρια). Και από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Τα καινούρια παιδάκια λόγω περιόδου προσαρμογής φεύγουν γύρω στις 11.30 (εμείς 12.45). Από τη στιγμή που φεύγει κάποιο, ο δικός μου αρχίζει να κλαίει μέχρι την ώρα που πάω να τον πάρω και έχει σταματήσει να τρώει στο σταθμό. Αυτό κράτησε όλη τη βδομάδα καθημερινά.
Σήμερα το πράγμα έγινε χειρότερο μόλις φτάσαμε άρχισε να κλαίει με λυγμούς έξω από το σχολείο και να με τραβάει να φύγουμε. Αφού με τα χίλια ζόρια μπήκαμε μέσα άρχισε να κλαίει χειρότερα, να μου κάνει χέρια να τον πάρω και να πνίγεται από το κλάμα. Ήρθε η μια από τις δύο δασκάλες, την οποία δε συμπαθεί ή φοβάται δεν έχω καταλάβει ακριβώς, τον πήρε αγκαλιά λίγο άγαρμπα η αλήθεια είναι, οπότε άρχισε να χτυπιέται να τον αφήσει και τελικά μπήκαμε σε άλλο δωμάτιο με την «καλή» μας δασκάλα, αλλά το κλάμα συνέχισε. Μου είπε να φύγω γιατί όσο κάθομαι είναι χειρότερα και έφυγα αφήνοντας το παιδάκι μου να κλαίει έντονα…
Τα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει είναι τα εξής: πρώτον αυτό με τη μια δασκάλα. Δεν τη θέλει καθόλου από την πρώτη στιγμή που την είδε και η αλήθεια είναι ότι ούτε εμένα μου γεμίζει το μάτι για πολλούς λόγους.
Το δεύτερο είναι ότι βαριέται αυτά που κάνουν. Γιατί δεν ξέρω τι κάνουν γενικά στους σταθμούς, αλλά στον δικό μας τα μικρά τα αφήνουν σε ένα χαλί με παιχνίδια να παίζουν, ζωγραφίζουν και βγαίνουν στην αυλή. Δεν έχω δει να κάνουν κατασκευές, να λένε παραμύθια, τραγουδάκια, να τα βάζουν στη λογική των αριθμών και των γραμμάτων κλπ. Ίσως ακούγομαι υπερβολική ή με πολλές απαιτήσεις, αλλά ένα παιδί 3,5 χρονών που μετράει μέχρι το 100 στα ελληνικά και στα αγγλικά, το ίδιο και με την αλφαβήτα και τελοσπάντων που έχει αρκετές θεωρώ γνώσεις για την ηλικία του, μετά τις 2 – 2,5 ώρες που είναι εκεί, θέλει να φύγει, πόσο να παίξει με ζωάκια και lego σε ένα χαλί; Να σας πω ότι από τις πρώτες μέρες πήγαινε από μόνος του στο τμήμα με τα μεγάλα παιδιά, όπου πάντα κάνουν διάφορες κατασκευές, παίζουν διαδραστικά παιχνίδια, διαβάζουν βιβλία και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον.
Και για να κλείσω η αγωνία μου είναι η εξής: εγώ επέμεινα πιο πολύ από όλους να πάει παιδικό και για να βγαίνει από το σπίτι και κυρίως για να έρχεται σε επαφή με παιδιά που έβλεπα ότι του λείπει πολύ. Αλλά αν το παιδί πάει και αντί να είναι χαρούμενο, στεναχωριέται από το προηγούμενο βράδυ που θα πάει σχολείο, κλαίει με λυγμούς και εγώ το παρατάω και φεύγω μόνο επειδή «πρέπει» να πάει σχολείο, έχει νόημα; Μήπως τελικά δεν είναι έτοιμος ή μήπως ο συγκεκριμένος παιδικός δεν είναι ο κατάλληλος;
Σας παρακαλώ δώστε μου τα φώτα σας! Συγνώμη για το «σεντόνι» αλλά έχω αρχίσει να αγχώνομαι…
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
όλα αυτά είναι ενα φυσικό επακόλουθο για την απόλυτα λανθασμένη πρόωρη "μόρφωση" του παιδιού!!!!! το ίδιο πρόβλημα θα έχετε κ στις πρώτες τάξεις του δημοτικού! το παιδί πρέπει να ξέρει αυτά που πρέπει να ξέρει ανάλογα με την ηλικία του! δεν είναι τυχαίο που όλα τα παιχνίδια γράφουν την ηλικία που πρέπει να τα παίξει το παιδάκι! Το ίδιο πρόβλημα έχει κ η κουνιάδα μου που η μικρή μας παει νηπιαγωγείο, λέει πως δεν μαθενουν τίποτα εκεί κ βαριέται! εμ τι να μάθει που ξέρει απο προσευχές ως κ το πιστεύω! κάνει προσθαφαιρέσεις, λέει κ γράφει την αλφάβητο απο εξω κ ανακατωτα κ αλλά πολλά..... ε τι να σου κανει κ το σχολείο? τα αλλά παιδάκια προχορανε κανονικά δεν μπορεί η νηπιαγωγός να κανει μαθήματα 3ης δημοτικού για να μην βαρεθουν τα ξεφτέρια σας!!!!!!!!!!!!!!
Ας καθησουμε να σκεφτουμε πως θα ημασταν εμεις στη θεση τους. Απο το πιο ασφαλες περιβαλλον πηγαινουνε σε κατι εντελως καινουργιο και εντελως μονα. Αντιλαμβανεστε το τι συναισθηματα εχουν? Τι πανικο μπορει να νιωθουν ή ακομη και εγκαταληψη? Πειτε με υπερβολικη αλλα δεν πιστευω οτι τα παιδακια μας κλαινε επειδη ειναι κακομαθημενα,στραβα, δεν θελουν να πανε σχολειο. Κλαινε γιατι νιωθουν μονα και ανυπερασπιστα, Δικη μας δουλεια ειναι να ψαξουμε ενα σταθμο οπου θα βοηθησει το παιδι να προσαρμοστει στην καινουργια κατασταση. Εμεις απο κοντα με αγκαλιες και φιλια για να εχει εμπιστοσυνη το παιδι και σε εμας και στον εαυτο του. Καθε παιδι εχει τον δικο του χαρακτηρα και το οτι εχει επιπλεον γνωσεις σε σχεση με αλλα παιδακια της ηλικιας του ναι μεν ειναι θετικο αλλα δεν σημαινει πως δεν ειναι ενα παιδι που εχει αναγκη να περασει απο το σταδιο της ομαλης προσαρμογης. Συζητηστε αν γινεται να μενετε μαζι του καποιες ωρες ωστε να δειτε κι εσεις απο μονη σας το τι μπορει να φταιει αλλα και το παιδι να νιωθει ασφαλεια. Μπορει στον καθενα μας να τυχει να παρουμε ατσαλα αγκαλια καποιο παιδι αλλα αυτο δεν μας κανει κακους φροντιστες. Ενδεχομενως το παιδι να αντιλαμβανεται τον αρνητισμο σας απεναντι στη μια δασκαλα. Ευχομαι ολα να πανε καλα.
Εχω και εγω ενα γιο 3,5 χρόνων που ξεκίνησε φέτος τον παιδικό.... Τις δυο πρώτες μέρες ολα ήταν μια χαρά, αλλα επειδη ήταν και αυτός σε ενα τμήμα με λιγο μικρότερες παιδάκια που κλέψανε, άρχισε και αυτός να κλαίει και να μην θέλει να πηγαίνει! Μιληςα με την δαςκαλα του και αποφασίσαμε να τον αλλάξουμε τμήμα και να Παρί με παιδάκια της ηλικίας του και λιγο ποιο μεγάλα... Επι μια έβδομα συνέχεια( αλλα συνέχεια!!!) το μονο πράγμα που έλεγε ήταν οτι δεν του αρέσει το σχολείο και οτι δεν θέλει να πηγαίνει!στο τέλος αφου του δοκίμασα τα παντα!!!( να του μιλήσω γλυκά,να μαλώσουμε , να κάνω οτι δεν ακούω και μα αλλάζω θέμα...!)έκανα το σύστημα της επιβράβευσης!!! Καθε φορα που γύρναγε απο το σχολείο χωρίς κλάματα επερνε και ενα αυτοκόλλητο!!! Και στο τέλος της εβδομαδας ενα μικρό δωράκι που το ειχε διάλεξε ο ίδιος! Απο εκείνη την μέρα δεν ξανά έκλαψε και τωρα 3 εβδομάδες μετα λεει οτι του αρέσει το σχολείο και ανήπομονει να παει!!! Και εγω δεν το πίστευα οτι θα έπιανε... Μου φαινοταν πολύ απλό!!! Κι όμως έπιασε!!! Αλλα δεν πρεπει να του περνεις τίποτα μεσα στην εβδομάδα μονο αυτο!!!
Κοίταξε εγώ έχω ένα αγορακι 4ετων.και εγώ αντιμετώπισα το ίδιο με σένα.απλά πρέπει να παρακολουθήσεις μια μέρα να δεις τι κάνουν.Μετά να πας σε παιδοψυχολόγος το παιδί να μάθεις γιατί το κανει αυτό.Μετά αν το πρόβλημα είναι η δασκάλα,τότε πας για αναφορά στο δήμο στον υπεύθυνο όπως έκανα κι εγώ.Πολλές φορές φταίνε και οι δασκάλες.αν βγάλεις άκρη από αυτά καλώς αλλιώς το αλλάζεις σχολείο στο φινάλε και βλέπεις τι γινεται στο άλλο σχολείο.θέλει ψάξιμο και υπομονή,χωρίς νεύρα.Και όλα θα δεις ότι θα πάρουν το δρόμο τους.Αν θες με ρωτήσεις κάτι στειλεμου στο email μου
Σταματησε βρε το παιδι απο τον παιδικό και τον γραφεις του χρονου κατευθειαν στο πανεπιστημιο .
Χαχαχα!!!! Θεα!!! Ε μα!
Nα σου πω από τις προσωπικές μου εμπειρίες. Στο μόνο σχολείο που ήξερα τι κάνουν τα παιδιά μου στην τάξη ήταν στο σχολείο που μιλούσα καθημερινώς με τη δασκάλα κατά την αποχώρηση και μου έλεγε το βασικό της ημέρας (αντιδράσεις, συνεργασία με τα άλλα παιδιά και κάποια δραστηριότητα που το ενθουσίασε ή δεν του άρεσε). Ποτέ δε μου έλεγε τετριμμένα πράγματα (π.χ. κάναμε χορό, μουσική, έφαγε/δεν έφαγε, πήγε τουαλέτα κλπ.) Αυτά μου τα έδιναν γραμμένα, όπως τα έδιναν σε κάθε γονιό. Αυτή όμως η 5λεπτη καθημέρινη κουβέντα με τον κάθε γονιό ξεχωριστά ήταν πάντα πάρα πολύ ουσιαστική. Μόνο σε εκείνο το σταθμό ένιωθα σαν να ήμουν κι εγώ μέσα στην τάξη. Σε όλους τους άλλους δεν είχα ιδέα τι γινόταν, παρόλο που κάθε μεσημέρι επίσης είχαν σύντομη ενημέρωση. Ήταν τόσο επιφανειακή και τόσο ίδια για όλους τους γονείς που ποτέ δεν είχα ιδέα πως περνούν το χρόνο τα παιδιά στο σχολείο. Δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις, γιατί έτσι όπως τον παρουσίασες μου φάνηκε παιδί έτοιμο για σχολείο και κάπως "ανθεκτικό" (δεν ξέρω πως να το πω καλύτερα. Σαν θετικό στοιχείο το αναφέρω πάντως). Το σχολείο μου ακούστηκε όπως τα περισσότερα. Υπάρχουν και καλύτερα, αλλά δεν άκουσα κάτι που να με κάνει να σου πω να τον πάρεις από εκεί. Αυτά όλα φυσικά με μεγάλη πιθανότητα να κάνω λάθος. Εσύ που τα έχεις δει και τον ξέρεις μόνη σου πρέπει να αποφασίσεις. Αλλά μην αγχώνεσαι. Δε χρειάζεται να αποφασίσεις άμεσα. Το παιδί σου φαίνεται αρκετά ώριμο για την ηλικία του και παιδί που ξεπερνάει δυσκολίες. Αυτή την εντύπωση μου έδωσες, με όποια πιθανότητα λάθους βεβαίως. Το μόνο που ήθελα να σου σχολιάσω είναι πως ενώ η φράση που σου ανέφεραν: "Μου είπε να φύγω γιατί όσο κάθομαι είναι χειρότερα και έφυγα αφήνοντας το παιδάκι μου να κλαίει έντονα…" είναι μάλλον λάθος. Εκτός αν το παιδί σου χρειάζεται για κάποιο λόγο τέτοια πιο άγαρμπη μεταχείριση. Εγώ την έχω ακούσει αυτή τη φράση από ΟΛΟΥΣ τους σταθμούς που πήγαιναν, με εξαίρεση έναν, ο οποίος έκανε πραγματικά καλή προσαρμογή (και πολύ αποδοτική και γρήγορη). Εκεί μου έλεγαν να κάτσω εκεί μαζί τους για όσο διάστημα νιώθω ότι το χρειάζεται το παιδί και σε συνεργασία μαζί τους κάθε μέρα λέγαμε αν θα κάτσω λίγη ώρα (ή και πολύ) και την επόμενη ημέρα. Αλλά σέβονταν πάρα πολύ τις ανάγκες του κάθε παιδιού και άκουγαν πολύ και τη γνώμη του γονιού. Σε αυτόν το σταθμό η προσαρμογή έγινε πολύ, πολύ γρήγορα και πισωγύρισμα δεν υπήρξε κανένα μέσα στη διάρκεια της χρονιάς. Και υποθέτω πως όλο αυτό είχε να κάνει με το ότι ο σταθμός με τη στάση του έχτισε πρώτα μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί και έτσι αυτό ένιωσε ασφάλεια, ένιωσε σιγουριά πως μπορεί να έχει τη μαμά του όποτε τη ζητήσει και τελικά δεν τη ζήτησε ποτέ, γιατί δεν του δημιούργησε κανένα άγχος αυτό το περιβάλλον.
Τι σημαίνει τον έχω δουλέψει πολύ?αφήστε τα παιδάκια να είναι παιδάκια και όχι ρομποτακια.κάθε πράγμα στην ώρα του
Ανά γεια σου βρε κοριτσι μου!! Αυτό θα έλεγα κι εγω! Εξάλλου το καθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό εξέλιξης. Εκτός κι αν εννοεί οτι απλά αφιερώνει χρόνο με το παιδί παίζοντας και διασκεδάζοντας. Δεν μπορείς να φορτώσεις ενα δίχρονο ή τρίχρονο με ενα κάρο γνώσεις από τόσο νωρίς. Ούτως ή άλλως θα έρθει ο καιρός που θα τα μάθει όλα αυτά, θέλει δε θέλει! ;) Τωρα ειναι καιρός ακομη για ξεγνοιασιά. Φυσικά και θα μαθαίνει πράγματα, καθημερινά αλλα αυτά που πρέπει να μάθει, συμφωνα με την ηλικία και ανάπτυξή του...
Καλησπέρα,νομίζω είναι λίγο νωρίς για συμπεράσματα. Μπορεί να είναι οι πρώτες επαφές -γνωριμίες που γίνονται ή και τίποτα.Δώστε λίγο χρόνο σε εσάς,στο παιδί και στο σταθμό.Μιλήστε στην δασκάλα(το καλή και το κακή είναι σχετικό...στο τέλος της χρονιάς μπορεί να είναι αλλιώς τα συμπεράσματα)...,για το τι μπορεί συμβαίνει....αν δεν βγαίνει άκρη τότε -ισως-αλλος παιδικός(;!) Το να σταματήσει εντελώς είναι μια λύση(μπορεί να μην είναι έτοιμος)αλλά κάποια στιγμή θα έρθει αντιμέτωπος με σχολείο ,παιδιά και με την καθημερινότητα..οπότε;...Υπομονή
Μπορεις επισης να τους υποδειξεις πως θα λυσουν εξισωσεις στα τριχρονα και να γραψουν εκθεση σε τρεις γλωσσες! Συγγνωμη για την ειρωνεια αλλα θα σταθω στο κοματι αυτο καθως και της δασκαλας για την οποια θεωρω οτι εβγαλες συμπερασματα πολυ νωρις! Ενα παιδι κατα την ταπεινη προσωπικη μου αποψη σε αυτην την ηλικια χρειαζεται μονο παιχνιδι για να ειναι χαρουμενο. Το αν η μητερα εχει αλλη γνωμη αυτο δε σημαινει οτι συναδει και με τη λογικη θεωρηση των πραγματων. Και ως ειδικη σε αυτα τα θεματα σου προτεινω να χαλαρωσεις και να το βοηθησεις να προσαρμοστει παρα να αποδιδεις ευθυνες. Το ειπες και μονη σου το παιδι δεν εχει μαθει να συναναστερφεται παιδακια , θα του παρει χρονο. Θελει υπομονη και επιμονη.
Νομιζω ότι είσαι υπερβολικη. Ακόμη βρίσκονται σε φάση προσαρμογής, λογικό είναι να παίζουν περισσότερο. Σε λίγο καιρό θα μπουν σε ενα ρυθμό και θα κάνουν και άλλα πράγματα. Όμως να ξέρεις ότι οι παιδικοί προσφέρουν κυρίως φύλαξη. Μην περιμένεις να μάθουν αριθμούς και γράμματα. Αυτά καλά καλά δεν τα κάνουν ούτε στα νηπιαγωγεία...
Νομίζω πως και ή ίδια ειπατε πως το τμήμα του γιοιυ σας βρίσκεται σε περίοδο προσαρμογής οπότε είναι κομματάκι δύσκολο να ξεκινήσουν τις κατασκευές με το καλημέρα.σε όλους τους σταθμούς ακόμα και στα νηπιαγωγεια ως τις 9 περίπου τα παιδιά παίζουν κατόπιν κάνουν το πρόγραμμα τους ως τις945 βγαίνουν διάλειμμα τρώνε και κατόπιν συνεχίζουν το πρόγραμμα οπότε καλώς κάνουν στο σταθμό σας.όσο για τις κατασκευές δε σημαίνει πως το παιδί κάθε μέρα θα φέρνει κάτι στο σπίτι προφανώς δεν ξέρετε ποσό δύσκολο είναι να μάθουν τα παιδιά να χειρίζονται μπογιές μαρκαδόρους πινέλα ψαλίδια μέχρι να φτάσουν να φέρουν κάτι στο σπίτι. Και κάτι τελευταίο αυτό με τη δασκάλα που δε σας γεμίζει το μάτι μήπως χωρίς να το έχετε καταλάβει το έχετε μεταδώσει στο παιδί σας τόσο ή καλή μας ή δασκάλα όσο και να άλλη ένα πτυχίο έχουν οπότε μη δειχνετε το διαχωρισμό γιατί ο γιος όντας πανέξυπνος τα πιάνει τα μηνυματα
Γεια σου κι εσένα μανούλα, ΑΣΤΑ κι εμένα που είναι 2,2ετων τα ίδια περνάμε. Δεν έκλαψε ποτέ απ όσο ξέρω, με λυγμους, όμως το τμήμα του είναι άθλιο, για βρέφη. Εμένα επικοινωνεί κανονικά λέει προτασεις 6 λεξεων ενώ τα αλλα μπουσουλανε... και καλα οτι το τμήμα είναι εως 2,5... Αναπτυξιακά είναι πολύ μπροστά γιατί τον έχω δουλέψειππολύ, όπωςκι εσυ
Δεν είμαι σε θέση να σου πω τί να κάνεις. Θα σε συμβουλευα όμως να έρθεις σε επαφή κ με άλλες μανάδες που στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτό το σχολείο, είτε τα έστελναν στο παρελθόν. Από κει κ έπειτα, ούσα μητέρα ενός τρίχρονου κοριτσιού χωρίς άλλα παιδιά στον κύκλο μου, επιμένω πως ακόμη και ο πιο αδιάφορος παιδικός σταθμός είναι καλύτερος από το σπίτι...
Εγω εχω δυο παιδακια!ενα 4,5 νηπια και ενα 2,5 παιδικο!πιστευω οτι ειναι λαθος να παιζουμε το ρολο της δασκαλας στο σπιτι!γιατι να ξερει να μετραει μεχρι το 100 κτλ που ανεφερες!ειναι φυσικο να βαριεται!σου το λεω απο διπλη εμπειρια!εμενα χαιροταν και χαιρονται να ερχονται απο τα σχολεια τους και να μου δειχνουν τι καινουριο εμαθαν!η λυση δεν ειναι να σταματησει το σχολειο αλλα να βρει νεα ενδιαφεροντα στη συνεργασια του με ολη την ταξη!!!!!
Νομίζω ότι πρέπει να του δώσετε χρόνο! Και τα δικά μου την πρώτη χρονιά στο σταθμό έκλαιγαν τους πρώτους 2 μήνες αλλά μετά έκλαιγαν όταν δεν τα πήγαινα! Θα συνηθίσει σίγουρα τα παιδιά προσαρμόζονται παντού. Σε οτι αφορά τις δραστηριότητες μπορείς να το συζητήσεις με τις νηπιαγωγούς μήπως τον βάλουν με το μεγαλύτερο τμήμα εφόσον είναι εκπαιδευμενος στην τουαλέτα. Γνώμη μου είναι να μην τον σταματήσεις μόνο και μόνο επειδή κλαίει γιατί θα το κάνει και αργότερα στο σχολείο ετσι κι αλλιώς. Εκτός βέβαια κι αν έχεις δει κάτι που σε ενοχλεί στο συγκεκριμένο σταθμό οπότε μπορείς να ψαχτείς κι αλλού (αν έχεις την οικονομικη δυνατότητα για ιδιωτικό). Αυτά λοιπόν ελπίζω να βοήθησα. Και να θυμάσαι καθε αρχή και δύσκολη!