Έπεσα η μάνα!
Σήμερα από το πρωί ήμασταν μέσα στην αναποδιά… Δεν θα σας τα γράψω όλα χαρτί και καλαμάρι, άλλωστε μάλλον δεν σας ενδιαφέρουν, θα σας πω όμως το μεγαλύτερο highlight της ημέρας…
Κίνησα πρωί πρωί να πάω σε ένα κατάστημα με παιδικά ρούχα να πάρω ένα δωράκι… Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλες περιοχές, πάντως στο Παγκράτι τα πεζοδρόμια είναι κίνδυνος θάνατος. Προσπερνώ τις λακούβες και τα παρκαρισμένα και τα κολωνάκια και και και -που λίγο πολύ τα βρίσκεις παντού- και μένω στο εξής σημείο: τα πεζοδρόμια… γλιστράνε! Ναι, ναι, σε κάποια σημεία έχουν κάτι πλάκες που γλιστράνε τρελά. Ουκ ολίγες φορές την γλίτωσα, σήμερα όμως ήταν να το πάθω.
Μικρότερη ήμουν τρομερά σκουντουφλού. Φανταστείτε ότι μέχρι και παγωτό ενός κιλού μας κέρασαν κάποτε σε ένα εστιατόριο γιατί γλίστρησα και σωριάστηκα στο πάτωμα του. Το είχαν βέβαια σφουγγαρίσει πριν κάποια ώρα, όμως είχε ήδη στεγνώσει. Οι άνθρωποι όμως αισθάνθηκαν τύψεις και έτσι τσιμπήσαμε την παγωτούκλα με τα brownies. Ήμουν τόσο συνηθισμένη στο να πέφτω που είχα τελειοποιήσει και το στιλ πτώσης: καθώς έπεφτα, φρόντιζα 1. να μην σπάσω κανένα κόκκαλο 2. να μην καταλήξω με τη φούστα στο κεφάλι. Ε μεγαλώνοντας έμαθα να περπατάω ανθρώπινα. Σήμερα όμως… αχ σήμερα…
Πάω να περάσω τη διάβαση με την Αθηνά στο sling και γλιστράει το σαγιονάρι πάνω στις αναθεματισμένες πλάκες και καταλήγω με τον ποπό στο έδαφος, στο ένα χέρι μία πρόσκληση βάφτισης, στο άλλο η τσάντα που είχε γλιστρήσει από τον ώμο μου και πάνω μου μια Αθηνά ξεκαρδισμένη στα γέλια. Μέσα σε δευτετόλεπτα πάγωσε και επανήλθε το αίμα μου. Την ώρα που έπεφτα σκεφτόμουν μόνο την Αθηνά: μην της πατήσω κανένα πόδι, μην βαρέσει το κεφάλι σε καμιά κολώνα, μην, μην.
Τελικά ο μάρσιπος την προστάτεψε σαν αερόσακος και η μικρή δεν κατάλαβε τίποτα. Μάλλον για αστείο το πήρε. Επόμενη σκέψη: πώς σηκωνόμαστε, οεο;
Εκείνη τη στιγμή βλέπω να έρχεται τρέχοντας μια κοπέλα -αν με διαβάζεις, σε ευχαριστώ- και ένας κύριος που στεκόταν μπροστά μου και ήδη περνούσε τη διάβαση και γύρισε πίσω -αν με διαβάζετε, σας ευχαριστώ και εσάς… Τι να πω, να ‘ναι καλά οι άνθρωποι… Σηκώθηκα μεν μόνη (αίλουρος!!), αλλά το ενδιαφέρον τους με σκλάβωσε τόσο πολύ που πάτησα κάτι κλάματα δεν σας τα περιγράφω… Και δώστου να κλαίνω με αναφιλητά και να νομίζουν αυτοί ότι κάτι έσπασα… Έκλαιγα γιατί δεν χτύπησε η Αθηνά, έκλαιγα γιατί αυτοί οι δύο άγνωστοι ήταν τόσο ευγενικοί, έκλαιγα γιατί έπεσα, έκλαιγα γιατί τα πεζοδρόμια αυτής της χώρας μόνο για κλάματα είναι…
Ρούφηξα τη μύτη μου, σφούγγισα τα δάκρια, είδα ξανά την Αθηνά που γελούσε σαν τρελό και δρόμο πήρα, δρόμο άφησα, συνέχισα για τον τελικό προορισμό μου… Χωρίς ίχνος γραντζουνιάς, γδαρσίματος, σπασίματος… Και την Αθηνά να εξακολουθεί να χαμογελάει κολλημένη πάνω μου σαν μαιμού… Με χαλάρωσε επιτόπου… Αυτό το παιδί, ώρες ώρες αλήθεια το πιστεύω… είναι ο φύλακας άγγελός μου!
Έχετε φάει ποτέ σας παρόμοια τούμπα; Και μάλιστα με το παιδί αγκαλιά;
Ολιβια, ακομα γελαω!!!!!! (ειδες αμα εισαι μικρουλα δεν σπας κοκκαλο......)
Εφαγα τούμπα με ενα μωρο 13 μηνών αγκαλιά και άλλο ενα 4 μηνών στην κοιλιά. Πατησα την στρατα και έφυγα μαζί της. Αμαρτία αλλά το πρώτο που σκέφτηκα πέφτοντας και προφύλαξα όσο μπορούσα ηταν το Παιδι που κράταγα. Ευτυχώς και οι τρεις δεν πάθαμε τίποτα.
Αυτος ο ατιμος συνδιασμος σαγιοναρι-γλυστερο πεζοδρομιο με εφαγε κι εμενα με την κοιλια τουρλα προ 4ετιας! Και επεσα και παλι καλα δεν επαθα τιποτα. Αλλα στην περιπτωση μου δεν γυρισε ανθρωπος να με δει! Η περιγραφη παντως ολα τα λεφτα, γελασα πολυ!
ΟΠΩς ΟΛΟΙ ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ... ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΑΙΡΕΘΩ ΤΟΣΟ ΑΠΡΟΣΕΧΤΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ. ΟΜΩΣ ΤΟΤΕ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΕΦΤΑΝΑΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΕΙΠΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΑΦΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΠΙΣΙΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΡΑ ΠΑΤΑΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΣΦΑΙΡΑ. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΣΦΗΝΩΜΕΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΠΑΝΙΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ. ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΑ ΑΛΛΑ ΘΥΜΩΣΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΕ ΤΡΑΒΗΞΕΙ, ΩΣΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ....
etsi apo periergeia.. posa kila einai h Athina? mou kanei entypwsh pou tin kouvalas akoma sto sling kai to vriksw poly wraia idea na to efarmosw... otan me to kalo apoktisw ena deytero paidaki..den fantazomoun pote me tin mikrh mou oti eixa tetoia epilogh otan htan 1.5 xronwn... twra vevaia einai 27 mhnwn opote pleon einai arga kai peritto mallon... oso gia to pesimo.. ok! ena crash test se live ekdosi kai telos kala ola kala... egw mia fora kontepsa na pesw.. orthostatiki ypotasi kapws, mou irthe mia zalada alla prolava kai eftasa sthn akri tou krevatiou mou na tin akoumpisw.. to poso xestika vevaia de legetai alla ola ayta einai mallon sto genikotero klima tou "mesa sto programma"... :)
Να 'στε καλά με κάνατε και γέλασα μεσημεριάτικα!Για να μην παρεξηγηθώ δεν γέλασα με σας αλλά με αυτά που συνέβησαν σε εσάς... Ο μόνιμος φόβος μου όταν έχω την μικρή στον μάρσιπο είναι η σαβούρντα, ευτυχώς μέχρι στιγμής την έχω βγάλει καθαρή (ίσως επειδή δεν φοράω σαγιονάρες!!!!:P) άν και μου φαίνεται περίεργο γιατί συνηθίζω να πέφτω συχνά πυκνά. Την πιό αξιομνημόνευτη πτώση την έχω κάνει στο σημείο που καμιά Σαλονικιά δεν θέλει να την πάθει, στην πλατεία Αριστοτέλους σε εκείνες τις απαίσιες μαύρες πλάκες που γλιστράνε τρομερά ακόμη και όταν είναι στεγνές πόσο μάλλον όταν έχουν τρέξει υγρά από τα σκουπίδια που είναι στοιβαγμένα λίγο πιό πέρα λόγω απεργίας...Ήταν μια θεαματικότατη βουτιά-πατινάζ μπροστά σε ένα πατσατζίδικο!Εμένα δεν μου πρόσφεραν παγωτό αλλά πατσά!Το χειρότερο στην όλη υπόθεση ήταν ότι πέρα του ότι πονούσα πολύ βρωμοκοπούσα σκουπιδίλας μπλιαχ...
Ω,ναι! Σε μια παιδική χαρα στη Βούλα. Καμια μας δεν επαθε τιποτα..αλλά τρομάξαμε κι οι δυο... Με βοηθησε μια φιλη που ηταν μαζί μου...μου πήρε την μικρή από τα χέρια για να σηκωθώ. Οι υπόλοιποι (κι ηταν ΠΟΛΛΟΙ!) απλά χάζευαν το θέαμα...
OH YESSSSS! Προσφατως κιολας... Ηταν ιουνης (αυτος ο ιουνης) και ξεκινησα χαρωπη χαρωπη να παω στο περιπτερο (να παρω νερα, χυμους κτλ) με την 20 ημερων κορη μου στο σλινγκ!!!! Γιο χο χο... Στην επιστροφη και αφου εχω τη τσαντα κι εχω κανει σλαλομ στα παρκαρισμενα αυτοκινητα που αραζαν πανω στα πεζοδρομια της εξωτικης νικαιας συναπαντηθηκα με μια ανασηκωμενη πλακα... και μπουμ. Επεσα ευτυχως με τα γονατα... σοκ και δεος. Εβαλα τα κλαματα η μικρη ουτε καν ξυπνησε εγω να φοβαμαι που τρανταχτηκε, πεταχτηκα σαν ελατηριο και ειχα να αντιμετωπισω και δυο τρεις ηλιθιους περαστικους(αν με διαβαζετε ειστε λιγο για τα πανηγυρια) που ουτε καν βοηθησαν εν αντιθεσει μου ελεγαν ατακες τυπου: που πας κοπελα μου; γιατι δεν εχεις καροτσι; το βγαλες εξω ασαραντιστο; κτλ.. Ευτυχως η αννα μου δεν επαθε κατι.. ουφ
Ki ego efaga toumpa me ti mikri 10 minon ketavainontas apo to leoforiaki tou aerodromiou gia na mpo sto aeroplano (moni mou, me ena moro, dio tsantes kai tajidi me allagi aeroplanou mprosta). Strampoulija kai to podi moy (zitoooo), evala ki ego kati klammata, alla eytyxos h mikroyla den epathe tipota. Ena soro kosmos me voithise amesos, kai itan para poly kaloi oloi tous. Pantos prepei na po oti sto aerodromio tou Amsterdam den sinantisa tin idia prothimia gia voitheia giati parolo pou tous zitisa na kanonisoun gia autokinitaki na mas paei stin deyteri pyli, h to jexasan, h den endiaferthikan kai etsi anagastika telika na kano ti diadromi moni mou me ta podia (h mallon to ena podi) siga siga kai koutsa koutsa!
Έχω πέσει χωρίς παιδί, στη μέση ενός παιζόδρομου, Επιδή ήταν χειμώνας και είχε πάγο κάτω! Κουβαλούσα και μιά σακούλα με πορτοκάλια.... Σκόρπισαν τα πορτοκάλια, κατρακυλουσαν από δω και από κει επειδή ηταν λιγο κατηφορικός ο δρόμος και έβλεπες τον κοσμο να προσπαθεί να τα μαζέψει για να μου τα φέρει κοντά μου. Κι όταν ένας κύριος ήρθε να με βοηθισει να σηκωθώ, γλύστρισε και έπεσε και αυτός. Ευτυχώς δεν χτύπησε κανείς άσχημα. Το τελευταίο πορτοκάλι μου το ΄'εφερε ένα αγοράκι αλλά δεν το πήρα, του το χαρισα για το ευχαριστώ....
αχ ολιβια εμενα ειναι ο μεγαλυτερος μου φοβος αυτος...το σπιτι μας ειναι πανω κατω..επανω ειναι τα υπνοδωματια κανω τον σταυρο μου καθε φορα που ειναι να ανεβω η να κατεβω...
Από όλα τα σχόλια των κοπέλων που πέσανε παρατήρησα ότι πρώτη έννοια ήταν να μη χτυπήσει το παιδί ανεξάρτητα του τι θα συνέβαινε σε αυτές. Τελικά μάνα είναι μόνο μια...Ευτυχώς που τη γλιτώσατε ελαφρά Ολίβια...Εμείς δεν έχουμε πάθει κάτι παρόμοιο...Δε θυμάμαι κάποιο περιστατικό. Το μόνο που φοβάμαι είναι η εσωτερική σκάλα του σπιτιού μας που είναι πολύ απότομη και έχω πάντα το φόβο ότι θα κρατάω το παιδί και θα γλιστρήσω! Οπότε δεν κατεβαίνω/ανεβαίνω ποτέ με σαγιονάρες ή τακούνια... Πριν μείνω έγκυος και μόλις είχαμε μετακομίσει στο σπίτι είχαν έρθει κάτι φίλοι να το δουν και τους πήγαμε και στον πάνω όροφο. Κατεβαίνοντας λέει ο άντρας μου στο ζευγάρι που είχε και βρεφάκι να του δώσουν το μωρό να το κατεβάσει εκείνος για να κατεβούν κι εκείνοι προσεκτικά για να το προστατέψει μην πέσουν. Τελικά πως σπάει ο διάολος το πόδι του και εκείνη την ώρα που κατέβαινε γλίστρησε(και είναι η μοναδική φορά μέχρι σήμερα στα 6 χρόνια που μένουμε εκεί...) στη σκάλα έχοντας το ξένο μωρό στα χέρια του. Ευτυχώς έκατσε αμέσως με τον ποπό και ευτυχώς που δεν έπεσε στη γωνιά του σκαλοπατιού να διαλύσει καυ αυτός τη μέση του...Έτσι όλα καλά...Εγώ έπεσα μόνη μου αρχές του Ιούλη χωρίς να κρατώ το μωρό. Στεκόταν στα σκαλάκια της εισόδου μας ο γιος μου που λέτε και καθώς τσουρομαδούσε μια γλάστρα δεν κοίταζε μπροστά του και ήταν έτοιμος να πέσει από τα πλαινά που δεν έχουν κάγκελο...Βλέποντας τον εγώ που ήμουν στο κάτω μέρος της σκάλας πάω να βγω προς το πλευρό να τον προλάβει μην πέσει. Και φορώντας(κλασικά, σαγιονάρες...) πεδικλώνομαι από το τελευταίο σκαλί και πιάνεται το αριστερό μου πόδι στη γωνία και τα δυο ακριανά δαχτυλάκια ανοίξανε σαν καρπούζι!!! Ο άντρας μου που ήταν εκεί πιο πέρα να φανταστείτε άκουσε ένα κρακ!!! Έπεσα κάτω από τον πόνο και σύρθηκα σπίτι να ξαπλώσω...Αυτό έγινε Σάββατο.Κυριακή πρωί ξυπνάω και το πόδι μου είχε μαυρίσει από τη μελανιά από τα δάχτυλα μέχρι τον αστράγαλο!!! Πήγαμε πρώτες βοήθειες για ακτινογραφίες όμως λέει δεν ήταν σπάσιμο και θα γιάνει μόνο του...Εγώ όμως 2 μήνες μετά γιατί πονάω ακόμα τόσο πολύ και δεν μπορώ να πατήσω ώρες ώρες το πόδι μου η δόλια μάνα???????
όχι δεν έχω πέσει αλλά είναι ο μόνιμος εφιάλτης μου όταν κρατώ το αγοράκι μου. εχω σκεφτεί κάθε σενάριο πτώσης και κάθε σενάριο διάσωσης. η νύφη μου είχε πέσει μέσα στο σπίτι με το μωρό λίγων ημερών, προσπαθώντας κατά την πτώση να μήν χτυπίσει το μωράκι έσπασε το χέρι της!!!!
Εγώ δεν έχω αναλογη εμπειρία ευτυχώς ,καθαρά από τυχη γιατί και εγώ είμαι επιρρεπής στις τούμπες!!Θελω όμως να επισημανω ότι όλα τα πεζοδρόμια της Κορίνθου γλιστράνε και στο κεντρο της είναι γεμάτη πεζόδρομους. Εχω κοντέψει πολλές φορές να πεσω κατω.
αχ Ολίβια θα ειχα κατατρομάξει ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω...και που να σου πω εγω που μια γνωστη μου κράταγε το μωρο αγκαλια και τη τσάντα του(αλαξιερα) στον όμω και ενας τσαντάκιας της αρπαξε τη τσαντα (την οποία την είχε διαγώνια περασμένη γιατι ήταν τύπου ταχυδρόμου)και εσερνε και μαμα και μωρο μέχρι να σπάσει το λουρί και εκείνη να μη μπορεί με τίποτα να ξεμαγκώσει το λουρί αφου κράταγε το μωρο!!!Ακόμα να συνέλθει μετα απο τόσο καιρο!!!Οπότε εκτος απο τα πεζοδρομια και της σκάλες (που εχω αρκετες για να μπω σπιτι) πρέπει να προσέχουμε και τους γύρω μας εγκλήματιες και μη (γιατι εμένα ενας 50αρης κόντεψε να ρίξει το παιδι μαζι με τη καρέκλα φαγητου σε ψητοπολείο)...
Καλημέρα, στις αρχές του καλοκαιριού, όπως πάντα κάθε πρωί έβαζα την κόρη μου στο αυτοκίνητο για να την πάω στη γιαγιά της...και καθώς την είχα πάρει αγκαλιά για να τη βάλω στο κάθισμά της σαν κάποιος να με έσπρωξε (πραγματικά όμως!!!)και γλιστράνε τα πόδια μου ανάμεσα αυτοκίνητο και πεζοδρόμιο και πέφτουμε και οι δύο κάτω...:(( Την έσφιξα ασυναίσθητα στην αγκαλιά μου οπότε δεν κρατήθηκα από πουθενά και έπεσα με όλη μου τη δύναμη κάτω όπου στρογγυλοκάθησα φαρδιά - πλατιά!! Ευτυχώς η μικρή δεν τρόμαξε αλλά εγώ δεν μπορούσα να καθήσω για μέρες μετά!!
Χαχαχαχαχαχ είσαι θεά!!! ¨επεσα κι εγώ φέτος το καλοκαίρι αφού κοίμιζα τον Κωστή για βράδυ... Ήμασταν στην παραλία του Πόρτο Ύδρα η οποία είναι ένα χάλι (κατα τη γνώμη μου ε? μη φαγωθείτε... αυτό δεν είναι άμμος...χώμα είναι) αφού λοιπόν τα σαγιονάρια έχουν γίνει λες και έτρεχα κατοστάρι σε χωματόδρομο, είπα η γυναίκα να μπω στη θάλασσα να τα ξεπλύνω... έλα όμως που μέσα στο νερό άρχισα να βουλιάζω και να μη μπορώ να ξεκολήσω με τίποτα τα πόδια από την "άμμο" και την άμμο από τα πόδια.... βγαίνω κακήν κακώς - με τον Κωστή μόλις να έχει κοιμηθεί ξαπλωμένος στα χέρια μου- και πάω σε μια μπετονένια προβλητούλα που έχει εκεί να ξεπλυθώ βουτώντας μια το ένα πόδι μια το άλλο... Η προβλητούλα όμως έχει πιάσει πάνω βρύα, λειχήνες και κάτι άλλα σούπερ φοβερά γλιστερά και βρίσκομαι ξαφνικά με το κωλαρίνι μέσα στο νερό και ευτυχώς ο Κωστής εξείχε.... πόναγα μια βδομάδα...
Εγω είχα και έχω διδακτορικό στο ατσουμπαλο περπάτημα...όταν είμαι μονη δεν έχω θέμα και τις περισσότερες φορές κάθομαι και χαζογελαω μονη μου.δυο φορές όμως τα χρειαστηκα.τη μια είχα την πενη μου μωρό στην αγκαλια και σκόνταψα σε μια λακουβα στον δρόμο μπροστά στο ΣΠΙΤΙ μας ο οποίος τότε φτιαχνοτανε και αν επεφτα ένα μόνο βήμα πιο μπροστά θα μας πατουσε φορτηγό...τη δεύτερη φορα καθώς τελείωνε η πενη τη ρυθμικη και φευγαμε, με τον Πέτρο στην κοιλιά κάπου 7μηνων έγκυος δηλαδή, έπεσα πανω στην κοιλιά.και στις δυο περιπτώσεις ενω είχε κόσμο γύρω γύρω δεν βρέθηκε ένας να ενδιαφερθεί και να με βοηθήσει.να σημειώσω ότι και τις δυο φορές τριγύρω μου ήταν άντρες και κοιτούσαν σαν μαλ&@ες ..
Αγιο ειχατε που λενε.Ευτυχως ολα καλα!Ολιβια δεν θα το πιστεψεις,αλλα κι εγω εφαγα μια καλη τουμπα σημερα με την μικρη(μολις ενος μηνων)επεσα με τον ποπο αγκαλια με την μικρη γιατι ο κανακαρης μου ειχε αδειασει ενα μπουκαλι νερο στο πατωμα την ωρα που εκανα μπανιο το μωρο κι εγω δεν τα ειδα!Ευτυχως δεν παθαμε τιποτα σε αντιθεση με μια αλλη φορα που ειχα πεσει παλι στη δουλεια μου ετσι και επαθα ρωγμωδες καταγμα στο θωρακα!
Έφαγα κι εγώ μια ωραιότατη τούμπα στο μαγευτικό μας Παγκράτι, στη Φορμίωνος σε πλακάκι που εξείχε, με την Ελεάννα στο μάρσιππο 15 ημερών. Έσκασα με τον ποπό και όσο έπεφτα αγκάλιαζα το μάρσιππο μην τυχόν και πάθει κάτι το μπεμπέ. Μια κυρία με σήκωσε, να΄ναι καλά και ευτυχώς η μικρή κοιμόταν και συνέχισε να κοιμάται, λεχούδι γαρ... Και με το Δημήτρη έφαγα μια όταν ήταν 15 μηνών, τον είχα αγκαλιά και ήμαστε στη ράμπα κατεβαίνοντας προς παραλία. Πλησίασε μια μέλισσα, πανικοβλήθηκα και πάρε μας κάτω. Εκεί έγδαρα γόνατο και ο μικρός τρόμαξε και έκλαιγε για ώρα, αλλά ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα, γιατί κάπως, μέσα στην αναμπουμπούλα, τον προστάτεψα, η μάνα...
ΩΩΩΩ ναι!!! Και πρόσφατα μάλλιστα. Στην είσοδο της πολυκατοικίας μας έχει 3 σκαλάκια. Είχα το μωρό αγκαλιά, 3 μηνών περίπου και παραπατάω. Έπεσα με τον ποπό για να μην χτυπήσει η μικρή. Τη γλίτωσα με μόλωπες (να ναι καλά οι ποντιακοί ποποί, κάπου χρησιμεύουν) αλλά η μικρή ψιλοτρόμαξε και έκλαψε. Από τη μία να πονάει το κωλομέρι και από την άλλη να παρηγορώ το μωρό. Και να φανταστείς ΠΟΤΕ δεν πάω από σκάλες, αλλά από το ασανσέρ όταν κουβαλάω το μωρό (αν και μένουμε στον πρώτο) και την πάτησα στο τελευταίο σκαλί της εισόδου.
Ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν μας έτυχε κάτι ανάλογο, αφού και ο Βύρωνας τα ίδια χάλια πεζοδρόμια έχει, δυστυχώς.. Εγώ όταν βγάζω τη μικρή βόλτα με το μάρσιπο, φοράω πάντα αθλητικά παπούτσια.. και βήματα μικρά, σταθερά, και το ραντάρ μου, για λακούβες ή εξογκώματα δουλεύει στο φουλ!!
Ευτυχώς που δεν πάθατε τίποτα!!Εγω έπεσα με το μωρό στην κοιλιά μια φορά αλλα ευτυχώς κ εμείς δεν πάθαμε τίποτα..Ήταν μια βροχερή νύχτα,πήγαινα σε μιας φίλης μου το μαγαζί κ ο άντρας μου δούλευε.. Επειδή φοβήθηκα πολύ πήρα τη φίλη μου κ πήγαμε στον γυναικολόγο μου για εναν υπέρηχο να μου φύγει το άνχος.Κ να φανταστείς πήγαινα τότε στη φίλη μου με χαρά να της πώ το φύλο του παιδιού που το είχα μάθει την προηγούμενη μέρα (είχε βάλει κ στοίχημα κ κέρδισε..)..μετά το πέσιμο δεν μπορούσα να της πώ τίποτα..τελικά της είπε το φύλο ο γιατρός αργότερα!!
oliv mou prepei na pires megali tromara ...eytyxos pou den xtypisate! na se rotiso kati?? eixa parei ena marsipo apo to mybabycenter perysi gia tin mikri mou. tora xronizoume kai mou fainetai oti den mpainei pia ekei. giati simvainei ayto??? ftaiei mipos i marka???
Μου εχει συμβει κι εμενα στο φραγμα της Θερμης στη θεσσαλονικη....βγαιναμε φωτογραφιες με τα παιδια διπλα στα παπακια τα οποια ειχαν αφοδευσει σε ολη τη γυρω περιοχη...και κατηφοριζοντας σιγα σιγα γλιστραει το παιδιλακι (flat)και πεφτω μαζι με την κορουλα μου που με κρατουσε απο το χερι φαρδια πλατια κατω με τα ποδια ανοιχτα !!!για κακη μου τυχη φορουσα και τζιν φουστιτσα εκεινη τη μερα.....(η μικρη δεν χτυπησε απλα τρομαξε )το σκεφτομαι τωρα και παλι με πιανουν τα γελια βλεποντας τις φατσες των επισκεπτων με τις φωτογραφικες ανα χειρας!δεν ηξεραν αν επρεπε να τραβηξουν τα παπακια η'εμενα..........
Ω ναι!!! Έχω πέσει κι εγώ σε πεζοδρόμιο που γλιστράει, αλλά με το μωρό στην κοιλιά κι όχι στην αγκαλιά!! Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήμουν στον 5ο μήνα. Γλίστρησα και βρέθηκα φαρδιά πλατιά κάτω. Είχα παγώσει από την τρομάρα!! Ευτυχώς υπήρχε κόσμος τριγύρω και έτρεξαν να με βοηθήσουν...να'ναι καλά οι άνθρωποι! Πριν αρκετά χρόνια όμως, σε κεντρικό πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας, μέρα μεσημέρι, στραβοπάτησα σε σπασμένη πλάκα πεζοδρομίου κι έπεσα κάτω. Πονούσα αρκετά γιατί ήταν διάστρεμμα και δυσκολεύτηκα να σηκωθώ. Περνούσε ο κόσμος πάνω κάτω σαν τα μυρμήγκια και δε γύρισε ούτε ένας να πει "βρε κοπελιά, είσαι καλά, θες βοήθεια;;". Ούτε ένας!!! Μου'χε κάνει τρομερή εντύπωση...
Τούμπα με την μικρή δεν έχω φάει αλλά έχω βάλει τα κλάματα μετά από...απροσδόκητη εκδήλωση ενδιαφέροντος
Γι' αυτό. όταν βγαίνω με sling ή μάρσιππο φοράω αποκλειστικά αθλητικά παπούτσια και δεν παίρνω τσάντα στον ώμο. Γενικά sling ή μάρσιππο τα απόφεύγω το καλοκαίρι γιατί ιδρώνω κι εγώ και το μωρό οποτε η σαγιονάρα δεν μας ενοχλεί. Το άγχος μου βέβαια είναι τα σκαλοπάτια κια ειδικά το κατέβασμα με sling ή μάρσιππο με τη μικρή. Μέχρι και εφιάλτες έχω δει. Αντε άλλο κακό να μη σας βρει. Μήπως είναι ανάδρομος κανένας πλανήτης?
νομίζω ότι άλλος είναι ο λόγος/λόγοι, που κύλησαν τα δάκρυα από τα μαγουλάκια σου... είναι που έφυγες από την πατρίδα, είναι που άφησες πίσω μαμά-μπαμπά-συγγενείς κ φίλους, είναι που τελείωσε το καλοκαίρι κ επέστρεψες στη δουλειά... αχ! σε νιώθω..το περνούσα κι εγώ πριν λίγα χρόνια αυτό το μαρτύριο κ δεν το άντεχα... σίγουρα το εορτάζον Αθηνάκι-νεραϊδάκι είναι ο άγγελός σου(και ο Μανίτος, φυσικά!) και η παρηγοριά σου και το στήριγμά σου κ όλα σου!! Όσο για τους δρόμους.......................
Ω ναι, μου εχει τυχει και μενα! Ειχα την κορουλα μου αγκαλια, βγαιναμε απο ενα ζαχαροπλαστειο, περιχαρεις και οι 2! Και να σου εγω στο τριτο σκαλακι, παρτη κατω! Το μωρο γατζωμενο πανω μου, δεν καταλαβε τιποτα, ουτε επαθε τιποτα ευτυχως αλλα φοβηθηκε απο την εκφραση τρομου που ειχα εγω.Αυτοματα η κινηση που εκανα ηταν να κρατησω το παιδι μη μου φυγει απο τα χερια, μην πεσει , μη μη μη...Ο αντρας μου λιγο πιο περα που μας εβλεπε μου ειπε μετα οτι εκεινος λεει δεν ξερει αν ασυναισθητα θα εσφιγγε το παιδι πανω του ή αν θα προφυλασσε τον εαυτο του σε μια τετοια περιπτωση (αν κι εγω πιστευω οτι το ιδιο με μενα θα εκανε κι εκεινος) και οτι αυτη ειναι κατα τη γνωμη του η διαφορα της μανας απο ολους τους αλλους..Παντως τωρα που το θυμαμαι περα απο το αστειο που εχει η ολη φαση σα σκηνη πρεπει να προσεχουμε πολυ..!
Αχ...πονεμένη ιστορία! Τη μέρα που φεύγαμε για διακοπές κατέβαινα τις σκάλες στο σπίτι μας με τη μικρή στην αγκαλιά και φορτωμένη τσάντες. Και ξαφνικά, οι σιχαμένες οι σαγιονάρες γλίστρησαν, παραπάτησα και με το παιδί στην αγκαλιά βρέθηκα στον αέρα. Από ένστικτο και για να μη χτυπήσει, την αγκάλιασα σφιχτά για να γίνω εγώ ο "αερόσακός" της και να μην τραυματιστεί από την πτώση. Και ευτυχώς έτσι κι έγινε. Εγώ πάλι, χωρίς ελεύθερα χέρια για να προστατευθώ έπεσα με όλο το βάρος (το δικό μου, του παιδιού και των...τσαντικών) με τη μέση μου στα σκαλια. Ευτυχώς τη γλίτωσα μόνο με μία τεράστια μελανιά. Συμπέρασμα: ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΜΕ ΣΑΓΙΟΝΑΡΕΣ!
ευτυχως ...οχι!!προς το παρον... !!! αλλα να εισαι καλα γελασα!!!οχι με αυτο που επαθες αλλα με τον τροπο που το περιεγραψες... οσο για την κατασταση που επικρατή στα πεζοδρομια ...δεν εχω λογια για να χαρακτηρισω αυτο το αισχος..βλεπω καμια φορα τους τουριστες που κανουν αγωνα για να διασχισουν τα πεζοδρομια κ ντρεπομαι...
Me ton anipsio mou.. prepei na htan 8-9 mhnwn (an 8umamai kala) Ton eixa agkalia kaih eksipnh eskipsa na piasw mia sakoula.. e den kserw pws egine efiga prws ta pisw!!!!! To mono pou prolaba na skeutw einai na sfiksw to mwro pano mou mias kai efeuga me thn plath oste na mhn mou fugei apo ta plagia!!!
Οχι, και είναι το μεγαλύτερό μου άγχος! Το Αθηνάκι θα το φάω.. πάει και τελείωσε!