Το 82% των παιδιών χωρισμένων γονιών προτιμούν το διαζύγιο…

… από το να παραμείνουν οι γονείς τους μαζί «για το καλό των παιδιών». Το 1/3 των παιδιών επίσης προτιμά οι χωρισμένοι γονείς να μην ασκούν κριτική ο ένας στον άλλον μπροστά τους.

Η μεγαλύτερη πλειοψηφία των νεαρών ατόμων που είδαν τους γονείς τους να χωρίζουν δεν πιστεύει πως οι γονείς θα πρέπει να παραμένουν μαζί «για τα παιδιά», σύμφωνα με μία νέα έρευνα από τον βρετανικό οργανισμό οικογενειακού δικαίου Resolution σε 514 νεαρά άτομα ηλικίας 14-22 ετών, τα οποία είχαν αντιμετωπίσει τον χωρισμό ή το διαζύγιο των γονιών τους μετά από μία μακρόχρονη συγκατοίκηση.

Στην έρευνα αποκαλύφθηκε πως το 82% των ατόμων αυτών προτιμά οι γονείς τους να χωρίζουν αν είναι δυστυχισμένοι.

Η έρευνα έδειξε επίσης πως τα παιδιά επιθυμούν να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στις αποφάσεις κατά τη διαδικασία ενός διαζυγίου. Περισσότεροι από το 60% των ερωτηθέντων αισθάνονται πως οι γονείς τους δεν τους συμπεριέλαβαν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων κατά τον χωρισμό ή το διαζύγιό τους.

Οι μισοί επεσήμαναν πως δεν είχαν λόγο σχετικά με τον γονιό τον οποίο θα έμεναν ή το μέρος στο οποίο θα έμεναν τελικά. Η συντριπτική πλειοψηφία -το 88%- συμφώνησε πως είναι σημαντικό τα παιδιά να μην αισθάνονται πως πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στους δύο γονείς τους.

Τα αισθήματα της σύγχυσης και της ενοχής είναι συνηθισμένα. Περίπου οι μισοί ερωτηθέντες παραδέχτηκαν πως δεν καταλάβαιναν τι συνέβαινε κατά τη διαδικασία του χωρισμού ή του διαζυγίου των γονιών τους, ενώ το 19% συμφώνησε πως ορισμένες φορές αισθάνονταν ότι το φταίξιμο ήταν δικό τους.

Η έρευνα της Resolution δείχνει πως πολλοί γονείς διαχειρίζονται καλά τον χωρισμό τους: το 50% των νεαρών ατόμων της έρευνας συμφωνεί πως οι γονείς τους υπολόγιζαν πρώτα τις δικές τους ανάγκες.

Η Jo Edwards, πρόεδρος της Resolution, δήλωσε: «Αυτό που επηρεάζει πράγματι αρνητικά τα παιδιά είναι η έκθεσή τους σε συγκρούσεις και η αμφιβολία για το μέλλον και όχι το ίδιο το διαζύγιο. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά πως οι γονείς θα πρέπει να δράσουν υπεύθυνα για να προστατέψουν τα παιδιά τους από τις ενήλικες διαφωνίες τους και να επικοινωνούν μαζί τους καθόλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, συμπεριλαμβάνοντάς τα στη λήψη βασικών αποφάσεων, όπως το πού θα μείνουν μετά το διαζύγιο».

«Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τους γονείς να επιλέξουν κάποια εξωδικαστική μέθοδο, όπως είναι η διαμεσολάβηση ή η συναίνεση. Αυτό θα βοηθήσει τους γονείς να διατηρήσουν τον έλεγχο στη διαδικασία του διαζυγίου και θα εξασφαλίσει πως οι ανάγκες των παιδιών είναι και παραμένουν στο επίκεντρο».

Ο Bob Greig, ιδρυτής του οργανισμού Only Dads, ο οποίος σκοπό έχει να προσφέρει στήριξη σε διαζευγμένους μπαμπάδες, τόνισε πως οι μισοί ερωτηθέντες δήλωσαν ότι η σχέση τους με τον μπαμπάς τους χειροτέρεψε μετά το διαζύγιο. «Παρόλο που κάτι τέτοιο δεν προκαλέι έκπληξη, δεν παύει να είναι στενάχωρο. Δεν χρειάζεται να συμβαίνει».

«Οι λόγοι είναι γνωστοί. Ορισμένοι μπαμπάδες εγκαταλείπουν την οικογένειά τους. Άλλοι μπαμπάδες αδυνατούν να συνάψουν ουσιαστικές σχέσεις με τα παιδιά τους επειδή οι μητέρες τους, για οποιοδήποτε λόγο, δεν τις ενθαρρύνουν ή και δεν τις επιτρέπουν. Άλλοι μπαμπάδες αντιμετωπίζουν θέματα αυτοπεποίθησης και θέματα υγείας μετά το διαζύγιο – αυτοί οι λόγοι δεν είναι συνήθως το ίδιο γνωστοί».

πηγή