Το πριν και το μετά της Μαρίας και της Νάγιας

Πώς ήταν η ζωή σου πριν γίνεις μαμά; Τι σου λείπει; Τι δεν πρόλαβες να ζήσεις; Ποιες αλλαγές λατρεύεις πιο πολύ; Γράψε μας λίγες λέξεις, διάλεξε μια φωτογραφία σου πριν και μια… μετά και στείλε email στο eimaimama@gmail.com

To πριν και το μετά της Μαρίας

Με λενε Mαρια και εγινα μαμα στα 24 μου.

Για μενα το πριν και το μετα δεν εχει μεγαλη διαφορα μιας και ποτε δεν ημουν αυτο που λενε «μεσα στην τρελα». Παντα ηθελα να βρω τον ανθρωπο μου και να κανω καποια στιγμη οικογενεια.

Αυτον τον ανθρωπο τον βρηκα στο προσωπο του αντρα μου του Κωστα και ειμαστε κυριολεκτικα ενα. Εγω 23 στα 24 και εκεινος 30 («Πιπινι πηρες» του λενε ολοι στη δουλεια και εκεινος γελαει κατω απο τα μουστακια του)

Κολλησαμε αμεσως και ξαφνικα μας ηρθε ο μικρος μας ερωτας!

Αυτο που μου λειπει πιο πολυ δεν ειναι οι συχνες εξοδοι, αλλα το σωμα μου πριν μεινω εγκυος. Στην εγκυμοσυνη μου πηρα 20 ολοκληρα κιλακια (που πηγαν ακομα αναρωτιεμαι μιας και ο γιοκας μας βγηκε μολις 2980!!) και αυτα τα κιλα με εχουν κανει να μισω το σωμα μου….

Αλλα δεν μετανιωνω ουτε για το παιδι μας ουτε για τιποτα. Ειμαι πλεον πληρης, γεματη και ξεχυλιζω απο αγαπη και λατρεια για τους 2 αντρες της ζωης μου.

Το πριν και το μετά της Νάγιας

Ποιο ειναι πιο σημαντικο;; Το πριν, το μετα… Για μενα σιγουρα πιο σημαντικο ειναι το ‘τωρα’! Αυτο που ζω αγκαλια με την κορη μου, το πολυτιμοτερο δωρο απ’ ολα. Οχι οτι πριν απο εκεινη δε ζουσα, ισα-ισα, εχω την ευτυχια να εχω πλαι μου εναν υπεροχο συντροφο που ‘γεμιζει’ με χαρα τη ζωη μου, αλλα…….

Οταν εχεις κοιταξει τοσες φορες τον ουρανο με λαχταρα και με την ελπιδα -ή τη σιγουρια;;;- οτι καποιος σε ακουει να του ζητας ενα παιδι… οταν ολη σου η ζωη περιστρεφεται γυρω απ’την αποκτηση αυτου του παιδιου, τι να πεις οταν καταφερνεις να το αποκτησεις;; Ολα τα παλια ειναι ‘μικρα’ στο μυαλο σου.

Αναρωτιεμαι πολλες φορες πως ζουσα πριν χωρις το παιδι μου, που ηταν, που ημουν, γιατι οι παλιες μου φωτογραφιες δεν εχουν τη φατσα της… και γι’ αυτο ολα αυτα που ζω τωρα, τα ξενυχτια, οι αγωνιες, μου φαινονται δωρα σταλμενα απο το Θεο. Καθε στιγμη μαζι της ειναι το ‘πριν’, το ‘μετα’ και το ‘παντα’.

Αν τα εχω ζησει ολα;;; Δεν το ξερω. Αυτο που μπορω να πω με βεβαιοτητα ειναι οτι κι ολα να μη τα εζησα πριν το παιδι μου, θα τα ζησω τωρα μαζι της. Και το κοινο μας μελλον, μας χαμογελα με αισιοδοξια!

Στελνω μια φωτογραφια μας, στελνω μονο το ‘μετα’ μου. Το πριν συμπεριλαμβανεται εδω…. γιατι την κορη μου, την ειχα παντα μεσα μου, στο μυαλο και την καρδια μου. Ετσι θελω να μεινουμε, αγκαλια με εκεινη κολλημενη στο σαγονι μου…. αλλα καποτε θα ανοιξει τα ‘φτερακια’ της… ευτυχως, θα μας συνδεει παντοτε η νοητη γραμμη, ο ομφαλιος λωροςσ που ποτε δεν κοβεται τελειως….