Γνωρίστε την συγγραφέα Άννα Παπαϊωάννου!

Οι εκδόσεις Key Books μετά την Marta Altés, μας σύστησαν την Άννα Παπαϊωάννου και το βιβλίο της «Έχω μια ιδέα». Όταν το πρωτόπιασα στα χέρια μου πραγματικά εντυπωσιάστηκα και μετά στο σπίτι όταν ασχολήθηκα μαζί του παραπάνω η πρώτη μου εντύπωση επιβεβαιώθηκε.

Η Άννα Παπαϊωάννου μας συστήνει ένα πιτσιρικά που έχει χιλιάδες ιδέες. Βρίσκει έμπνευση παντού και θέλει να μοιράζεται τις ιδέες του με τους άλλους. Η μαμά και ο μπαμπάς δεν έχουν πάντα την απαραίτητη υπομονή σε αντίθεση με τον παππού που δείχνει ενθουσιασμό και ενστερνίζεται τις ιδέες του μικρού. Είναι εντυπωσιακό το πόσο ανεξάντλητη είναι η φαντασία των παιδιών και το ότι μπορούν να εμπνευστούν από το πιο μικρό και το πιο απίθανο που θα συναντήσουν στην καθημερινότητα τους. Μου θύμισε το γιό μου αλλά και τα δικά μου παιδικά χρόνια.

Η εικονογράφηση είναι εξαιρετική. Απλή και λιτή χωρίς φανφάρες για να εντυπωσιάσει. Πρόκειται ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ που ενθαρρύνει τα παιδιά να εκφραστούν και από την άλλη δείχνει στους γονείς ότι πρέπει να έχουν τα αυτιά και τα μάτια τους ανοιχτά και να υποδέχονται με ενθουσιασμό και ενδιαφέρον τις ιδέες των μικρών τους γιατί έτσι ενισχύουν την ανάπτυξη της δημιουργικότητας τους.

Και μιας και είναι το πρώτο της παιδικό βιβλίο της ζητήσαμε να απαντήσει και μερικές ερωτήσεις για να την γνωρίσουμε καλύτερα. Είμαι άλλωστε σίγουρη ότι θα μας απασχολήσει και στο μέλλον.

Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Θα έλεγα περισσότερο ότι αποφάσισα να ασχοληθώ με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και έπειτα ήρθε και η συγγραφή. Ήταν κάτι που προέκυψε φυσικά, λόγω των σπουδών μου στα Παιδαγωγικά και τις Καλές Τέχνες, αλλά και της μεγάλης μου αδυναμίας στα παιδικά βιβλία. Πάντα μου άρεσε να τα ξεφυλλίζω! Περνάνε τόσο όμορφα μηνύματα, με απλό και αισιόδοξο  τρόπο, που νομίζω καλό θα ήταν να διαβάζονται και από ενήλικες, άσχετα αν έχουν παιδιά ή όχι.

Πόσο καιρό σας πήρε να το ολοκληρώσετε και πώς νοιώσατε όταν το πήρατε ολοκληρωμένο στα χέρια σας;

Περίπου 2 χρόνια το δουλεύω, αρχικά μέσα στο μυαλό μου και μετά στο χαρτί. Είναι πολύ ωραία η αίσθηση και τεράστια η ικανοποίηση του να παίρνει σάρκα και οστά μια ιδέα, πόσο μάλλον όταν αυτή γίνεται βιβλίο, μπαίνει στα βιβλιοπωλεία, την διαβάζουν μικροί και μεγάλοι και ταξιδεύουν μαζί της.

Έχετε εικονογραφήσει το βιβλίο με απλότητα. Γιατί επιλέξατε αυτή την εικονογράφηση και όχι κάτι πιο φανταχτερό;

Δεν είναι ακριβώς θέμα επιλογής, αλλά περισσότερο του ότι έτσι ζωγραφίζω. Δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω κάτι πολύ φανταχτερό, και από προσωπική επιλογή αλλά και γιατί τα παιδικά βιβλία πρέπει να είναι πολύχρωμα. Έχω δει και βιβλία μόνο με σκούρα χρώματα ή και μαύρο, που όμως περνάνε τα μηνύματα με όμορφο τρόπο και παρουσιάζουν και μια διαφορετική αισθητική, πράγμα αναγκαίο θεωρώ στα παιδικά βιβλία.

Εκτός από την συγγραφή με τι άλλο ασχολείστε;

Κατά βάση ασχολούμαι με την εικονογράφηση, και δεν εννοώ μόνο για παιδικά βιβλία αλλά γενικά την εικονογράφηση χωρίς να συνοδεύει απαραίτητα κάποιο κείμενο, όπως είναι για παράδειγμα τα μοτίβα. Λόγω του ότι εργάζομαι κατά τη διάρκεια της μέρας σε κάτι τελείως διαφορετικό από τα παιδικά βιβλία και τα καλλιτεχνικά γενικότερα, ο χρόνος που μου απομένει όταν επιστρέφω σπίτι για να ασχοληθώ με τα υπόλοιπα ενδιαφέροντά μου  είναι λίγος. Παρ’ όλα αυτά ασχολούμαι πολύ με το scrapbooking, το art-journaling,  φτιάχνω κούκλες σαν τον πιτσιρίκο της ιστορίας -πρώτα γεννήθηκε σαν κούκλα και μετά σαν ήρωας παραμυθιού!-, με την φωτογραφία και φυσικά με την εικονογράφηση!

Πως μπορούν οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά να εκφράζουν τις ιδέες τους;

Τα παιδιά δεν χρειάζονται ενθάρρυνση, τις εκφράζουν από μόνα τους! Το θέμα είναι οι γονείς να μην τα αποθαρρύνουν και να μην κριτικάρουν τις ιδέες τους, γιατί τότε είναι που μπλοκάρουν και μετά θέλουν ενθάρρυνση. Άλλο φυσικά, δεν κριτικάρω την ιδέα και άλλο αφήνω το παιδί να πραγματοποιήσει όλες του τις ιδέες. Αυτό είναι αδύνατο και πολύ καλά κάνουν οι γονείς και θέτουν όρια. Αυτό όμως που έχει ανάγκη το παιδί εκείνη την ώρα είναι να νιώσει ότι του δίνουν σημασία, ότι κάποιος ακούει αυτό που λέει και ότι αξίζει την προσοχή του.

Ποιο ήταν το αγαπημένο δικό σας παιδικό βιβλίο;

 Δεν θυμάμαι να έχω ένα μόνο αγαπημένο, αλλά αρκετά ανάλογα και με την ηλικία. Ένα βιβλίο όμως που θυμάμαι με πολλή αγάπη είναι «η Θεία Λένα στα μικρά παιδιά». Ήταν δώρο της προγιαγιάς μου στην μαμά μου οπότε όπως καταλαβαίνετε έχει πάει πραγματικά από γενιά σε γενιά. Έχει 365 ιστοριούλες και ποιηματάκια για κάθε μια μέρα του χρόνου. Οι ιστορίες του θυμάμαι ήταν τόσο μικρές αλλά τόσο συνοπτικές, που τις διάβαζα ξανά και ξανά χωρίς να βαριέμαι. Πρόσφατα το ξαναέπιασα στα χέρια μου και είδα ότι είναι αρκετά κλασσικό και «παραδοσιακό», τελείως διαφορετικό από τα σημερινά βιβλία, αλλά όσο ήμουνα μικρή δεν σταματούσε ποτέ να με μαγεύει!

Ποιο παιδικό βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς;

Ω, είναι πολλά! Από το “ Where the wild things are” του Maurice Sendak, και τον αγαπημένο σε όλους «Σποτ», μέχρι τον «Τουνελόδρακο» του Ευγένιου Τριβιζά και φυσικά όλα του Oliver Jeffers!

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει ένας γονιός για να αγαπήσει το παιδί του τα βιβλία;

 Να αγαπάει και ο ίδιος τα βιβλία. Τα παιδιά μαθαίνουν πιο εύκολα «βλέποντας» οπότε αν βλέπουν τον γονιό να διαβάζει, να πηγαίνει στα βιβλιοπωλεία, να ασχολείται με τα βιβλία, θα έρθει πολύ φυσικά και η αγάπη και η εκτίμηση του παιδιού αντίστοιχα. Φυσικά όταν είναι ακόμα μικρό το παιδί και δεν μπορεί να διαβάσει, εκεί παίζει μεγάλο ρόλο και η ποσότητα και η ποιότητα του χρόνου που θα περάσει ο γονιός με το παιδί, τι ερωτήσεις θα του κάνει, τι παιχνίδια θα παίξουν διαβάζοντάς το κλπ.

Ποια θεωρείτε ότι θα πρέπει να είναι τα κριτήρια μας όταν διαλέγουμε παιδικά βιβλία για τα παιδιά μας;

Ανάλογα για ποια περίσταση το διαλέγουμε. Θέλουμε να περάσουμε κάποιο μήνυμα; Θέλουμε να το παρακινήσουμε για κάτι, να του «ανοίξουμε το μυαλό», να περάσει απλώς ευχάριστα την ώρα του;  Ευτυχώς υπάρχει πληθώρα παιδικών βιβλίων και το καλό με τα παιδικά βιβλία είναι πως δεν χρειάζεται να ξέρεις όλες τις γλώσσες για να τα καταλάβεις, οπότε φανταστείτε επιλογές! Σε ένα ταξίδι, ας μπουν οι γονείς σε ένα ξένο βιβλιοπωλείο και ας διαλέξουν ένα που τους κάνει «κλικ»! Κάποιο που να τους αρέσουν τα χρώματα και οι ήρωες. Την ιστορία θα την βρουν μαζί με το παιδί. Αυτό δεν θα είχε πλάκα; Να μαντέψουν την ιστορία γονείς και παιδί μαζί…

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Να περιμένουμε κάποιο νέο βιβλίο;

Συνεχίζω να ζωγραφίζω και συνεχίζουν να μου έρχονται ιδέες οπότε πιστεύω πως θα υπάρξει και νέο βιβλίο. Συζητάμε ήδη με τον εκδοτικό οίκο Key Books, με τον οποίο και εκδόθηκε το «Έχω μια ιδέα!», για μελλοντικά σχέδια αλλά…σσσσς, λέω να το κρατήσουμε ακόμα μυστικό!

Η Αγγελική Μποζίκη ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο χώρο της πληροφορικής.

Είναι η μαμά του Πέτρου και σύντροφος του Μιχάλη.

Αγαπά τη λογοτεχνία και διαβάζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Μέσα από το eimaimama θα μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία που ανακαλύπτει και αρέσουν στην ίδια και το μικρό Πέτρο φυσικά.