Χωρίς τίτλο…
Μια νέα μανούλα μας γράφει για τη ζωή της από το 2007 μέχρι σήμερα: η γνωριμία με τον άντρα της, η απρόσμενη εγκυμοσύνη, τα οικονομικά προβλήματα και η απόγνωση της αβεβαιότητας…
Χωρίς τίτλο…
μαμά Μ.
Aγαπημένες μανούλες καλησπέρα,
Δεν είναι πολλές μέρες που ανακάλυψα το site και διαβάζω όλες τις ιστορίες, έτσι αποφάσισα και εγώ να γράψω τη δική μου.
Η δική μου βέβαια δεν είναι τόσο τέλεια και αγαπησιάρικη όσο οι περισσότερες…
Με τον άντρα μου λοιπόν είμαστε μαζί από το 2007. Εγώ ήμουν φοιτήτρια και εργαζόμουν 4ωρη σε ένα κατάστημα. Εκείνος ήταν φύλακας εκεί και σιγά σιγά ήρθαμε κοντά. Εγώ τότε περνούσα μια αρκετά δύσκολη φάση στη ζωή μου καθώς είχα περάσει μια μίνι κατάθλιψη με διάφορες κρίσεις πανικού κτλ… Μόνο στη δουλειά αισθανόμουν κάπως πιο ευχάριστα, φεύγοντας όμως από εκεί ξανακλεινόμουν στο καβούκι μου. Έκανα διάφορες σχέσεις νομίζοντας ότι περνάω καλά χωρίς να επιτρέπω στον εαυτό μου να δεθώ με τίποτα και με κανέναν…
Ξαφνικά μου ζήτησε να βγούμε… Εκεί ανακάλυψα έναν άνθρωπο που με άκουσε, με αγκάλιασε και μου είπε ότι όσο περνάει από το χέρι του εγώ δεν θα πάθω τίποτα. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μας… Με πολύ έρωτα. ενθουσιασμό και περίσσια τρέλα!!
Εγώ μέρα με τη μέρα απελευθερονόμουν και γινόμουν ο παλιός καλός μου εαυτός, χαμογελαστή και ευτυχισμένη…
Και κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια… Στο διάστημα αυτό ο άντρας με βοήθησε πάρα πολύ σε όλα!!
Και φτάσαμε στο 2009 όπου αποφασίσαμε να φτιάξουμε τη δική μας επιχείρηση γιατί ο καλός μου δούλευε πάρα πολλές ώρες για πενιχρό μισθό. Εγώ εν το μεταξύ πήρα το πτυχίο μου, έκανα το μεταπτυχιακό μου και έβλεπα τη ζωή να ανοίγεται διάπλατα μπροστά μου!!! Αλλά η ζωή αποφάσισε να μου δείξει την άλλη όψη της για ακόμα μία φορά.
Ξεκινήσαμε λοιπόν το μαγαζί μας (φοιτητικό καφέ θέλαμε να ήταν) δουλεύοντας ασταμάτητα, καθώς δεν υπήρχαν χρήματα για πολλά. Συγχρόνως χρεωθήκαμε και 15.000 ευρώ για τον αέρα του μαγαζιου… Στο ξεκίνημα του μαγαζιού αντιλαμβάνομαι ότι είμαι έγκυος… (Εγώ δούλευα πρωί βράδυ ασταμάτητα καθώς ο άντρας μου δεν άφησε την δουλειά του στην οποία τις περισσότερες μέρες δούλευε 12ωρο!!!)
Εκεί παθαίνω το απίστευτο σοκ γιατί εμείς μόλις ξεκινούσαμε, ήμασταν χρεωμένοι, χωρίς δικό μας σπίτι, χωρίς γενικά κανένα μέλλον. Στην αρχή ήμουν σίγουρη ότι δεν θα το κρατούσα. Η μητέρα μου ήταν ενθουσιασμένη, ο πατέρας μου προσπαθούσε να με προσγειώσει και να με βάλει να σκεφτώ τα υπερ και τα κατά. Όμως δεν είχα χρόνο… Ήμουν ήδη 2μιση μηνών… Αργησα βλέπετε πολύ να το καταλάβω καθως με την προετοιμασία του μαγαζιού είχα αμελήσει εντελώς την περιοδό μου.
Για τους γονείς του άντρα μου δεν το συζητώ, αμέτοχοι παντου!!! Κυριολεκτικά!!
Είχα λοιπόν μία εβδομάδα να αποφασίσω τι θα κάνω με την εγκυμοσύνη. Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου σε ότι και αν έλεγα και μου έλεγε ότι ό,τι και αν αποφασίσω εκείνος θα είναι δίπλα μου και θα με αγαπάει. Εγώ σε μία κατάσταση τρέλας. Ενώ έλεγα ότι δεν μπορώ να προχωρήσω σε αυτό το βήμα, εκεί ξυπνούσα το βράδυ και έκλαιγα πανικόβλητη για το παιδί μου. Σε μια στιγμιαία απόφαση λοιπόν πάω στο γιατρό για διακοπή της κύησης.
Μου δίνει λοιπόν ένα χαπάκι που θα έπαιρνα το βράδυ να «σκοτώσω» το εμβρυο και τα υπόλοιπα θα τα έκανε εκείνος το επόμενο πρωί στην κλινική…
Περιττό να σας πω ότι ούτε καν πήρα τα χάπια πάνω από το γραφείο του… Εκεί πήρα την απόφαση πως δεν θα μπορούσα πότέ να κάνω κάτι τέτοιο…
Ο καιρός περνούσε λοιπόν, το μαγαζί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, εγώ ξενυχτούσα και έτρεχα πάλι από το πρωί καθώς δεν υπήρχαν λεφτά ούτε για να βάλουμε άτομα να δουλέψουν.. Ξέρω ότι κάναμε και εμείς πολλά λάθη, αλλά θεωρώ ότι δεν ήταν γραφτό να κρατήσουμε αυτό το μαγαζί. Εμένα η ψυχολογία μου χειροτέρευε, συχνά κλεινόμουν στο μπάνιο του μαγαζιού και έκλαιγα με λυγμούς…
Που πήγαινα; Τι έκανα; Πως θα μεγάλωνα αυτό το παιδί…
Καμία χαρά εγκυμοσύνης, καμιά προσμονή, μόνο θλίψη… θλίψη, κλάμα, πολύ κλάμα και απαισιοδοξία για το μέλλον…
Και χρέη!!!
Δεν σας έχω πει και το βασικότερο… Ζούσα τότε και 540 χλμ μακριά από τους γονείς μου…
Να μην σας κουράζω, το μαγαζί έκλεισε χρεωκοπημένο, καταφέραμε μόνο να εξοφλήσουμε τα μικρά, όχι το μεγάλο χρέος και εγώ να φουσκώνω…
Στον 7ο μήνα λοιπόν της εγκυμοσύνης μου αποφασίζουμε να τα αφήσουμε όλα και να πάμε να ζήσουμε κοντα στους δικούς μου… Ιούνιο έφυγα εγώ, ήρθε ο άντρας μου μία εβδομάδα μετά, κάναμε τον πολιτικό γάμο και τον ξαναείδα κοντά στον 15 Αύγουστο, όπου άφησε και την πρωινή δουλειά του για να ζήσουμε μαζί και… άνεργοι!!!
Πέρσυ τον Σεπτέμβριο λοιπόν έφερα στον κόσμο το γιο μας… Με καισαρική λόγω κονδυλωμάτων, δεν με άφηναν με τίποτα ούτε να προσπαθήσω φυσιολογικά.
Δεν κατάλαβα γέννα και έτσι όταν μου δώσαν το παιδί να το θηλάσω στο χειρουργείο, το έδωσα έτσι απλά πίσω.
Ζήτησα να μου το καθαρίσουν, να μου το ταϊσουν και όταν θα τελείωνε η επέμβαση, ας μου το έδιναν πάλι… Δεν με ένοιαζε και πολύ μπορώ να πω… Εμένα οι σκέψεις μου έτρεχαν στο μετά… Ανεργία και πάλι ανεργία… αυτό με έτρωγε ακόμα και την ώρα που γεννούσα..
Έβλεπα τον κόσμο δίπλα μου και απορούσα από που μπορεί να πηγάζει όλη αυτή η ευτυχία… Μόνο εγώ δεν ένιωθα τίποτα… Τίποτα όμως…
Πήραμε το μωρό στο σπίτι, θήλασα λίγες μέρες, μετά μου κόπηκε το γάλα…
Όταν ξεκίνησα να ανακαλύπτω πόσες πάνες ήθελα, πόσο κόστιζαν, πόσα πλυντήρια έπρεπε να βάλω, πόση ΔΕΗ, πόσο νερό… Τέρμα το γάλα…
Άλλος γολγοθάς… Πανάκριβα όλα τα βρεφικά γάλατα… Και ήρθαν οι κολικοί και θέλαμε άλλο γάλα και μετά η παλινδρόμηση και τρίτο γάλα… Εγώ πανικό!!!!
Μόνη μου βέβαια δεν ήμουν, οι δικοί μου που πλέον ήμουν δίπλα τους, δεν με άφησαν λεπτό… Και πάνες και γάλατα και ότι χρειαζόμουν και ακόμα παραπάνω…
Εγώ κατάθλιψη…
Με αυτά και με αυτά την προηγούμενη εβδομάδα έκανα το πρώτο πάρτυ γενεθλίων του γιου μου..
Δόξα το θεό έχω ένα πολύ καλό μωρό, δυνατό, φαγανό, ζωηρό…
Ο άντρας μου έχει βρει μια απασχόληση χωρίς πολύ καλές απολαβές αλλά από το τίποτα… Καλά είναι…
Εγώ όμως συνεχίζω να περνάω δύσκολα καθώς δεν καταφέρνω με τίποτα να βρω δουλειά εδώ στην επαρχία, στεναχωριέμαι για τον μπαμπά μου που ακόμα μου δίνει, νευριάζω με τον άντρα μου που δεν είναι επιστήμονας και δεν έχει προοπτικές..
Και δυστυχώς όλες αυτές οι σκέψεις δεν με αφήνουν να χαρώ το παιδί μου, όσο θα μπορούσα να το χαίρομαι.. Νιώθω ότι θα καταντήσω σαν τα πεθερικά μου που δεν κατάφεραν να βοηθήσουν οικονομικά τα παιδιά τους, ότι θα έρθει μέρα που δεν θα έχω λεφτά να του πάρω τα απαραίτητα… Φοβάμαι…. Και όσο δεν βρίσκω δουλειά τόσο φοβάμαι…
Και το χειρότερο είναι ότι τα βάζω με τον άντρα μου που δεν είναι από εκείνους που με τη δουλειά τους μπορουν να ζήσουν την οικογενειά τους… Και απομακρύνομαι… Και εκείνος νιώθει πολύ άσχημα το ξέρω, το καταλαβαίνω και δεν μιλάει για να μην με στεναχωρεί…
Είμαι σίγουρη ότι ο άνθρωπος αυτός, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα με κοιτάει στα μάτια και θα μου λέει ότι μ’ αγαπάει σαν την πρώτη μέρα…
Εγώ όμως με αυτά και με αυτά, ίσως να έχω πάνω από χρόνο να του πω ότι τον αγαπάω, να καθήσω δίπλα του, να με πάρει αγκαλιά, να τον ζητήσω ερωτικά..
Είμαι μόνο 27 ετών και νιώθω τόσο μα τόσο κουρασμένη και άδεια…
Νιώθω ότι έχω κάνει μια τόσο λάθος επιλογή και αυτό πιστεύω είναι σκέψεις που μόνο τα οικονομικά μας μου τις προκαλούν…
Ακόμα και τη μέρα του θρησκευτικού μας γάμου, εγώ σκεφτόμουν «Τι τα θέλω όλα αυτά… σε ένα χρόνο από τώρα θα έχω πάρει διαζύγιο…«
Νιώθω απελπισμένη!!!
Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ…
Καλό σας βράδυ μανούλες, πάω να ξαπλώσω δίπλα στο γιο μου, καθώς μόνο δίπλα του θέλω να κοιμάμαι πια….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
γεια σου μανουλα! Καταρχην να πω οτι δεν κανω κριτικη.Γραφω σχολιο,μονο και μονο για να δεις ισως απο μια αλλη οπτικη γωνια και τιποτε αλλο!Ειναι τοσο κριμα να κοιτας αυτα που δεν εχεις!!Δες ποσα πραγματα εχεις!ποσους ανθρωπους γυρω σου,το μωρακι σου!ανεκτιμητο!αγαπησε τα και θα σε αγαπησουν και αυτα! εχω την εντυπωση οτι ζεις στο μελλον! Αντι να χαιρεσαι την καθε στιγμη,η ζωη ειναι μικρη!ειναι γλυκια!πρεπει να ρουφαμε το καθε δευτερολεπτο!Αντι να σπαταλας τον πολυτιμο χρονο σου,και την ενεργεια σου για το τι θα γινει αυριο,κοιτα να απολαυσεις το τωρα!Μην νομιζεις οτι μιλαω εκ του ασφαλους!χρεωθηκα πολυ περισσοτερα κι εγω και ο αντρας μου για διαφορετικες δουλειες,οι οποιες εκλεισαν!!!Ακομα εχουμε ανοιχτες υποθεσεις οχι μονο με τραπεζες αλλα και με το κρατος!!!! ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΟΡΕΣ,6 ΕΤΩΝ ΚΑΙ 16 ΜΗΝΩΝ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΗ,ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΗ!!! ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ,ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,ΚΑΙ ΠΑΝΕ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΣΑ![ΤΟ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΑΞΩ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΜΟΥ.ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ!]ΟΜΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!ΔΩΣΕ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ,ΜΗΝ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ! ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΕ ΤΟ ΠΕΣ ΤΟΥ ΠΟΣΟ ΤΟ ΑΓΑΠΑΣ!ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ!ΔΩΣΕ ΑΓΑΠΗ,ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΓΑΠΗ!ΑΣΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ!ΙΣΩΣ ΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΑ!!ΠΟΛΥ ΑΞΙΑ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕΣ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ??? ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ!ΒΡΕΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ!!!ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!!! ΝΙΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!!!ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΦΕΡΟΥΝ!ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΣΟΥ!ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ!ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΥΓΙΗΣ!ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ!ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΕΧΕΙΣ!ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΑ! ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΑ,ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ! ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!
Συμφωνω μετα περισσοτερα σχολια που εχουν γινει μεχρι τωρα. αυτο που θελω να προσθεσω ειναι πως απο προσωπικη εμπειρια εχω να σου πω πως καλυτερο ειναι να κοιτας και να σκεφτεσε τους ανθρωπους που ειναι σε χειροτερη μοιρα απο σενα και οχι αυτους που ζουν καλυτερα. το δανειο τον 15.000 μου φαινεται αστειο γιατι εγω και ο συζηγος μου χρεωθηκαμε πανω απο 100.000 ευρω για μια επιχειρηση που απετυχε μολις ξεκινησε η κριση στην ελλαδα και ναι ειναι αδικο που η δικη μας γενια δεν εχεις την ιδιες ευκαιριες που ειχαν η προηγουμενες και ναι και οι γονεις μου και τα πεθερικα μου ειναι και αυτοι χαλια οικονομικα και δεν μπορουν να βοηθησουν και ολα αυτα ενω ειμαι μολις 28 χρονων.Ελεγα πως δεν προκειται να κανω παιδι επειδη δεν εχω να του προσφερω πολλα ποσο μαλλον ενα βεβαιο μελλον και υπηρξαν στιγμες που σκεφτηκα πως αν ειχα παντρευτει καποιον πιο ευκαταστατο ισως να μου πιο καλα... Και τοτε ειναι που επανερχομαι στην πραγματικοτητα και ειμαι ευγνομων που εχω ενα συζηγο που με αγαπαει πολυ και προσπαθει οσο μπορει (δεν ειναι δα και υποχρεωμενος να μου τα παρεχει ολα) εχω γονεις και πεθερικα που μας αγαπανε και μας στηριζουν και τωρα παρολες τις δυσκολιες περιμενω με πολυ χαρα το παιδακι μου που απο την πρωτη στιγμη που το ειδα στον υπερηχο το μονο που προσπαθω να κανω ειναι θετικες σκεψεις!αλλο σπουδασα και αλλου δουλευω αλλα δεν εχω προβλημα γιατι το σημαντικοτερο ειναι οτι και εγω προσφερω οικονομικα στην οικογενεια μας και δεν τα περιμενω ολα απο τον αντρα μου.(μετακομισαμε και εμεις στην επαρχια μετα το κλεισιμο του μαγαζιου και με δυσκολια βρηκαμε δουλειες με λιγα χρηματα αλλα δουλευουμε) Σου λεω την ιστορια μου για να δεις οτι υπαρχουν και χειροτερα, η κατασταση σου δεν ειναι τοσο τραγικη, τραγικος ειναι ο θανατος και η αρρωστιες οχι τα λιγα χρηματα..
Γλυκιά μανούλα, δεν θα σε κρίνω για τον τρόπο που σκέφτεσαι, ούτε για το τί αισθάνεσαι. Το να κάνεις κριτική είναι το μόνο εύκολο ειδικά αν δεν βρίσκεσαι σε δύσκολη κατάσταση. Όλες θέλουμε να βοηθήσουμε (ακόμα και αν νιώθεις ότι σε κρίνουν) και πάλι αν κοιτάξεις καλά κάτι θα αποκομίσεις και από την κριτική. Θέλω να σου πω ένα μπράβο για τη δύναμή σου να μην πάρεις εκείνο το χάπι. Πιστέυω ότι περνάς μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής σου (τη δυσκολότερη για την ώρα) καταρχήν γιατί πρώτη φορά βρέθηκες απέναντι σε τόσες ευθύνες και δεύτερον γιατί έχεις μελαγχολία ίσως και κατάθλιψη που σχετίζεται και με την κατάστασή σας την οικονομική αλλά και με την επιλόχια περιόδο. Γνώμη μου είναι αυτό, δεν είμαι ειδικός, αλλά θυμάμαι τον εαυτό μου σε κακό χάλι ψυχολογικά λίγο αφότου γέννησα, να κλείνομαι στο μπάνιο για να κλάψω. Ακόμα κι αν δεν το νιώθεις έτσι τώρα νομίζω ότι το παιδί σου κι ένας άντρας που σε αγαπά τόσο πολύ είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής καθώς και οι υποστηρικτικοί γονείς σου. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ότι αυτόν τον άντρα (που δεν έχει πτυχία και γνώσεις) τον ερωτεύτηκες, τον αγάπησες, τον διάλεξες και τον έκανες άντρα σου. Μην τον αδικείς, δεν φταίει εκείνος, ήξερες από την αρχή ότι αυτός είναι, αλλά κάτι επάνω του σε έκανε ευτυχισμένη. Θα έρθει πάλι ο καιρός που θα σε κάνει ευτυχισμένη. Επέτρεψέ του να σε βοηθήσει, μην τον αποκλείεις. Εκείνος προσπαθεί να είναι δίπλα σας. Μην ξεχνάς ότι διάλεξε να ζήσει δύσκολα αλλά μαζί σου αντί να συνεχίσει τη ζωούλα του. Εξηγησέ του πως νιώθεις και γιατί δεν τον θέλεις πια ερωτικά. Δώσε μια ευκαιρία στο γάμο σου και στη ζωή σου. Μίλα, ανοίξου, ακόμα και σε μας τις μανούλες. Ψάξε για ψυχολογική υποστήριξη (έχουν σχηματιστεί ομάδες ΔΩΡΕΑΝ υποστήριξης για την κρίση). Κάνε κουράγιο κάτι θα βρεθεί, ακόμα κι αν δεν είναι η τέλεια δουλειά. Θα φτιάξουν τα πράγματα μην το βάζεις κάτω. Και δεν το λέω εκ του ασφαλούς, πέρασα κι εγώ δυσκολίες. Στηρίξου σε εκείνους που είναι διπλα σου και μην ασχολείσαι με τους απόντες (πεθερικά κλπ.) Και όταν τα καταφέρετε θα ξέρετε ότι τα καταφέρατε με τις δικές σας δυνάμεις. Αν βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη θα χαρώ να σου κρατήσω λίγη (θετική) συντροφιά. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΝΟΥΛΑ, ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ !!!!
μανουλα Μ.. διαβασα την ιστορια σου κ πραγματικα με θλιβει ο τροποσ που αντιμετοπιζεις τα πραγματα στα 27 σου... ειμαι κ εγο μανουλα 29ετων δυο κοριτσιων 23 μηνων κ 6 μηνων, πραγματικα σε καταλαβαινω, δεν θα σταθω στο σημερα.. εχω τεσσερα αδερφια κ μια μητερα ποθ παλεψε πολυ να μας μεγαλωσει ειχα ενα πατερα ο οποιοσ ναι μεν δουλευε αλλα παντα του αρεσε να τα σκορπαει στα μπουζουκια με τους φιλους του, η μανα μας καθαρισε σκαλες σπιτια μασ βοηθαγε η εκκλησια ο πατερας μου παντα πηγαινε κ ερχοτανε χωρησαν οταν ημουν περιπου 15 μετα απο πολλους καυγαδες... τι θελω να πω?? εμεις ειμασταν παντα στην μεση θεατες σε οτι γινοταν δεν θυμαμαι ποτε την μανα μου να μας αγκαλιαζει να μας φιλαει να μας φερεται στοργικα οχι επειδη δεν μας αγαπουσε αλλα απο την αγωνια να φαμε να ντυθουμε να παμε σχολειο αλλα κ απο τα νευρα τα απιστευτα που ειχε με τον πατερα μου εμας μας "παραμελησε" εγω δεν θυμαμαι να πεινασα ποτε αλλα επισης δεν θυμαμαι την ζεστασια της... δεν της το εχω πει ποτε γιατι την καταλαβαινω αλλα παντα θα το θυμαμαι κ θα με ποναει. μην το κανεις αυτο στο παιδακι σου ειναι μικρο αλλα καταλαβαινει θα βρεισ κ φαγητο κ πανες αλλα την αγαπη μονο εσυ μπορεις να την δωσεις κ αυτην θα θυμαται παντα. εισαι μανα!!! εχεις καποια μικρη βοηθεια κ τον αντρα σου μην τα θεωρεις δεδομενα ο αντρας σοθ οπως λες σαγαπαει αλλα αν του φερεσαι ετσι μην νομιζεις οτι θα αντεξει για πολυ ακομα, θυμισου οτι σασ ενωσε κ προσπαθησε να σηκωθεις μην χανεσαι μεσα στα προβληματα κανενα παιδι δεν το αξιζει!!!
Και εμείς που έχει δουλειά καλή ο άντρας μου και είμαστε σχετικά οκ οικονομικά, γυρίσαμε με άδεια χέρια από το μαιευτήριο γιατί χάσαμε το παιδί μας, τι πρέπει να κάνουμε..; Δεν εργάζομαι, είμαι στο σπίτι, κοιτάω το παιδικό δωμάτιο και κλαίω όλη μέρα, θα προτιμούσα χίλιες φορές να μην έχω να φάω και να έχω το παιδί μου ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ! Κάθε σπίτι έχει το πρόβλημά του κορίτσι μου, μη το βάζεις κάτω, έχει ο Θεός. Ζήτα βοήθεια από την εκκλησία, κράτα το παιδάκι σου μαζί με ένα άλλο για ένα μικρό μεροκαματάκι, προσπάθησε, μη παραιτείσαι, η ζωή φεύγει και δε ξαναγυρίζει πίσω, άκου και εμένα που παρα τρίχα τη σκαπούλαρα και ζω..
εισαι πολυ ατυχη κριμα ειδες η μαριετα χρουσαλα που ειχε και αυτη μεταπτυχιακο παντρευτηκε εφοπλιστη ,τι κριμα που την πατησες ετσι.σιγουρα χωρισμενη με ενα παιδι που δεν θα βλεπει τον πατερα του θα εχεις πολλες πιθανοτητες να βρεις καποιον να σας ζει.σιγουρα δεν θα στην πεσει κανενας για να σε καταναλωσει και να φυγει ,ξερεις ποσοι καφροι οσμιζονται τη γυναικεια καταθλιψαρα ?βεβαια εχεις ενα δικιο δεν ειναι ωραιο να ζεις με καποιον που δεν αγαπας ,δεν αρκει να σε αγαπουν .σκεψου πως θα ναι η ζωη ου αφου χωρισεις αποφασισε και κρινε .περνα και απο κανα ψυχολογο καλο κανει μπας και σε βοηθησει να ωριμασεις λιγο .δεν εισαι εσυ το μωρο κοπελιαααααα εχεις μωρο.
Κούκλα ξύπνα!!!!! Οι αμερικάνοι λένε wake up and smell the coffee!!! Εχεις έναν άνθρωπο που σε αγαπάει!!! ΜΗΝ ΤΟΝ ΔΙΩΧΝΕΙΣ!!! Εχεις ένα παιδί γερό!!! ΜΗΝ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΕΙΣ!!!! Σύνελθε, ξύπνα και πάρε την ζωή στα χέρια σου!!! Είσαι 27 χρονών!!!!!!! Οπως διάβασες και από τις προηγούμενες κυρίες, σε καμία από εμάς δεν τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μας!!! Οι περισσότερες ίσως, ζούμε με ένα μισθό και ένα δάνειο να τρέχει!!! Βοήθησέ τον για να σε βοηθήσει! Θυμήσου πως σε έκανε να νιώθεις! Θυμήσου τον έρωτά σου και την αγάπη σου γι' αυτόν. Δεν είναι πυρηνικός επιστήμονας, αλλά είναι ο πρίγκιπας που σε ξύπνησε από την κατάθλιψη! Μην το ξεχνάς αυτό!!!!!! Ζήσε το μωράκι σου, γιατί πριν το καταλάβεις θα έχεις μετανιώσει που έχασες όλες τις στιγμές του. Οταν χαμογέλασε, τα πρώτα που λογάκια, τα βήματά του! Φέρσου του όπως αξίζει σε ένα παιδί να μεγαλώνει με αγάπη και από τους δύο γονείς του και ένα υγιές σπίτι. Οταν κοιτάξεις πίσω και δεις τι έχασες θα είναι αργά! Ξύπνα σε παρακαλώ πριν είναι αργά! Και μην αρχίσεις τα ψυχοφάρμακα, γιατί χάθηκες!!!!!! Εχεις την ζωντάνια της ηλικίας σου! Ξύπναααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!! Για σένα, για τον άντρα σου, για το παιδί σου!
Δεν ξέρω πως μπορω να βοηθήσω.... Δεν νομιζω ότι τα λόγια αγάπης κ οι συμβουλές κάπου σε βοηθάνε..... Θα ηθελα να ήξερα μόνο αν είσαι κάπου κοντα μου.....απλά να σε καλούσα στο σπίτι μας.....κ μόνο να σε άκουγα...χωρίς να συμβουλευα... Κ εν συνέχεια μαζι να βρίσκαμε δουλειά.... !!! Είμαι στην διάθεση σου....ως ακροατής ή ότι άλλο μπορω... !!!
τώρα νομίζω ότι υπερβάλεις... αν ψάξεις σοβαρά για δουλειά θα βρεις, μπορεί να μη σε γεμίζει, να μη σε κάνει να νιώθεις δημιουργικά, αλλά θα μπορείς να ζεις. Η κατάσταση με τον άντρα σου είναι η λογική εξέλιξη.. όταν ορθοποδίσετε, θα τα ξαναβρείτε. Δυστυχώς, το χρήμα είναι η κινητήριος δύναμή μας κ όσο γι'αυτούς που λένε ότι το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία, διαφωνώ καθέτως!! Εγώ δεν είδα κανέναν φτωχό να είναι καλά και να χαμογελάει! Μην τρελαθούμε κιόλας!! Το χρέος που λες είναι εντελώς μηδαμινό..15.000ευρώ δε σε κάνουν να σχιζοφρενειαστείς κιόλας!!! Πες ότι πήρες αμάξι!! Αλλά, βρε κοριτσάκι μου... κοίταξε στα μάτια το παιδάκι σου και δες τον κόσμο μέσα από αυτά... ΞΑΝΑΖΗΣΕ!!!! Είναι κρίμα να βγάζετε στο μωρό τα προβλήματά σας... Δώσ'τα όλα για το παιδί σου!!!! :-)
Αγαπημένη μου Μανούλα, Καταλαβαίνω πως νιώθεις, όμως πρέπει να βρεις τις ισορροπίες σου το συντομότερο δυνατόν. Αυτοί οι δύο άντρες είναι απαραίτητοι στη ζωή σου, και ΟΙ ΔΥΟ και το σημαντικότερο απ' όλα δεν είναι τα οικονομικά, αλλά η υγεία σας & η αγάπη σας. Δεν είμαστε όλοι επιστήμονες, όλοι μεγάλα κεφάλια, όλοι του πανεπιστημίου, όμως καλό είναι να είμαστε όλοι καλά, αγαπημένοι & ευτυχισμένοι. Κοίταξε να χαρείς το δώρο και την ευλογία του Θεού που ήρθε με αυτό το υπέροχο πλάσμα γιατί δυστυχώς ή... ευτυχώς κάθε μέρα που περνάει δεν ξανάρχεται! Σου εύχομαι πραγματικά ευημερία σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα...
ego ena exo na po... ipomoni stin fili mas kai ola 8a pane kala. na koitaksei ton antra tis kai to paidaki tis giati kai oi dio tin exoun anagki oso kai ekeini aytous. oikonomikes diskolies oloi exoume kai stous kairous pou zoume oloi 8a exoume... fili mou andeis to sxolio mou na ksereis oti den to leo oute me kakia oute me tipota kakoproereto. ena paromoio la8os ekana ki ego kapote kai exasa polles apo tis stigmes toy 4xronoy simera giou mou. min to afineis na se parei apo kato!!!
Καλή μου μανούλα Μ. διάβασα την ιστορία σου πολύ προσεκτικά και θέλω να σου πω αυτά που διεπίστωσα κι ίσως συμπίπτουν με αυτα που νιώθεις. Αρχικά είναι πασιφανές ότι από νεαρή ηλικία είχες ''κακή'' ψυχολογία για λόγους που μόνο εσύ γνωρίζεις.Μία κοπέλα που σπουδάζει στα 23 και βιώνει την απογοήτευση που βίωνες εσύ σίγουρα πρέπει να ψάξει τον εαυτό της καλύτερα.Πρέπει να βρείς ένα ειδικό ή όποιον πιστέύεις ότι μπορεί να σε ακούσει και να του βγάλεις την ψυχή σου(μπορεί να είναι ακόμη κι ένας πνευματικός άνθρωπος).Φρόντισε μόνο να είναι ο σωστός γιατί αυτό προσπάθησες μάλλον να κάνεις με τον σύζυγό σου και τώρα πια δεν ξέρεις αν τον ερωτέυτηκες η άν απλά αποτέλεσε το στήριγμά σου σε κάποια άσχημη στιγμή σου.Πρέπει να τα βρείς με τον εαυτό σου γλυκειά μου μόνο έτσι θα ισορροπήσει η ζωή σου!Πρέπει να ξυπνήσεις από τον λήθαργο της θλίψης σου,η κλάψα δε σε βγάζει πουθενά και στο λέω ωμά για να σε ξυπνήσω!Έχεις σπουδάσει άρα έχεις προσόντα,αν δεν βρίσκεις δουλειά εκεί που μενεις ψάξε σ'όλη την Ελλάδα η ακόμη πιο μακριά και πάρε τη ζωή στα χέρια σου!ΠΕΙΣΜΩΣΕ ΠΕΙΣΜΩΣΕ ΚΑΙ ξαναΠΈΙΣΜΩΣΕ!!!Το οφείλεις στον εαυτό σου αλλά και στο παιδί σου.Σκέψου ότι η ψυχολογία του γιού σου καταρακώνεται μέσα από τη δικη σου.Μην το επιτρέπεις αυτό,του χρωστάς αγάπη και αρμονία αλλώστε εσύ αποφάσισες να τον φέρεις στον κοσμο!Πάρε τον άντρα σου από το χέρι και το γιό σου αγκαλιά και φώναξε δυνατά ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ...ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!!!Δώσε στην οικογενεια σου αυτό που της αξίζει,νιώσε δυνατή,πλησίασε ξανά τον άντρα σου,αγαπησέ τον γιατί σου χάρισε τον άγγελό σου!Νιώσε ότι μαζί μπορείτε να διεκδικήσετε ένα πιο όμορφο μέλλον...Σήκω,χαμογέλα,αγάπησε τον εαυτό σου κι όλα θα λάμψουν γύρω σου! Να θυμάσαι ότι όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα,μα ολοι,ακόμη κι αυτοί που εχουν χρήματα και φαινομενικά είναι ευτυχισμένοι.Πρέπει να δουλέυουμε με τον εαυτό μας καθημερινά,να γινόμαστε καλύτεροι μέσα από τις δοκιμασίες όχι να τα παρατάμε!Η δύναμη είναι μέσα σου...
ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ. ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗ ΛΑΒΕΙΣ ΕΣΥ ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΗ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥ ΥΓΕΙΑ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΤΑΣΗ. ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΨΑΞΕ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΓΙΑ ΤΑ ΙΑΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΤΙΚΑ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΨΑΞΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Ή ΒΑΛΣΑΜΟΧΟΡΤΟ ή S.JOHN ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΚΑΝΕ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΨΥΧΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ. ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ Μ. ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ Κ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΚΡΑΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ 12 ΩΡΕΣ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΑΠΟΤΙ ΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ... ΝΑ ΣΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ Κ ΕΣΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΤΟ SITE Κ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ. Κ ΕΧΟΥΜΕ Κ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΣΑΝ Κ ΣΕΝΑ Κ ΕΓΩ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΒΑΡΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ... ΛΟΙΠΟΝ... ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΙΟΛΑΣ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΒΟΛΕΥΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΣΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΘΛΙΨΗΣ Κ ΝΑ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΣΟΥ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ Κ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ! ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ Κ ΕΝΑΝ ΣΥΖΗΓΟ ΠΟΥ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΕΙ Κ ΕΣΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? ΑΝΤΙ ΝΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΛΑΙΣ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΣΟΥ ΜΟΙΡΑ! ΠΟΣΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ "ΚΟΨΕ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ Κ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΑ ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΕΚΑΝΕΣ" Κ ΤΟΥΣ ΣΥΖΗΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΛΗ ΜΕΡΑ Κ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΝΑ ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ? ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΒΑΨΕ ΜΑΥΡΑ ΤΕΛΕΙΩΣ! ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ! ΕΧΕΙΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ Κ ΣΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΑΓΜΑ !!! ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ.... ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΔΩ ΣΟΥ ΘΥΜΩΣΑ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ.... ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΤΑ ΕΙΠΕΣ! ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΤΑΘΗΚΕ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ, ΣΕ ΕΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ ΣΟΥ, ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ! ΔΕΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΣΟΥ Κ ΜΟΣΟ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΟΛΑ Κ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΕΠΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΣΥ ΒΟΗΘΕΙΑ Κ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!!! ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ , ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ , ΕΝΑ ΦΙΛΙ, ΕΝΑ "ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ" ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? ΤΟΝ ΒΡΙΖΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ! ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ ΠΡΙΝ? ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΩΡΑ? ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ! ΚΑΝΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΙΑ ΔΥΟ! Κ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΧΡΕΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ. ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ!!!!! ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΔΗ ΘΑ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ! ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ Κ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ! ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ Κ ΣΘΕΝΟΣ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ??? ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΞΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ! ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Κ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΩΣΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ! ΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΝ ΛΟΓΩ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ. ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΠΟΛΛΑ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΑ ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΑ ΟΠΩΣ Κ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΙΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ Κ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!!! ΤΑ ΛΕΦΤΑ Κ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΟΣΑ Κ ΝΑ ΧΕΙΣ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΛΙΑΖΕΙ... ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΝΕΑ Ε? ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ!!!
Μιλάς για τον άντρα σου και λες οτι νευριάζεις που δεν είναι επιστήμονας και δεν έχει προοπτικές. Εσύ που είσαι λοιπόν, να βγείς έξω να δουλέψεις να στηρήξεις την οικογένεια σου οικονομικά και να αφήσεις την κλάψα. ΑΙΝΤΕ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΑΤΙΚΑ ΜΕ ΣΥΓΧΗΣΕΣ!
ΕΙΜΑΙ 35 ΧΡΟΝΩΝ ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΙΟ 9 ΧΡΟΝΩΝ. ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΧΩΡΙΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΓΑΜΟΥ.ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ. ΔΟΥΛΕΥΩ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. ΤΙ ΚΑΝΩ? ΕΧΩ ΒΓΑΛΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΑ ΘΑ ΧΑΛΑΩ ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΕΝΟΕΙΤΑΙ (ΟΣΟ ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΞΟΔΑ)ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΑΛΛΕΣ ΟΧΙ. ΤΟ ΠΑΛΕΥΩ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΒΑΖΩ ΣΤΟΧΟΥΣ. ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ....Η ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ...ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ...ΒΑΛΕ ΣΤΟΧΟΥΣ... ΜΕΓΑΛΟΥΣ...ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΑΠΙΑΣΤΟΥΣ...ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ....ΖΗΤΑ ΤΟ...ΘΑ ΤΑ ΠΑΣ ΜΙΑ ΧΑΡΑ.ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ.ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΣΚΥΨΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ, ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΑΦΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ...ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΗ...ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ...ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ...ΑΛΑΞΕΤΟ...ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΑΠΛΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ...ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ...ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
se katalavainw.....
ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ?ΚΙ ΕΓΩ ΤΑ ΠΕΡΑΣΑ ΑΥΤΑ ...ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΚΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΟΥΤΕ ΝΒΑ ΦΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ...ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ..ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΑΝ ΒΛΕΠΕΤΕ...ΜΕΤΑ ΒΡΗΚΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ 700 ΕΥΡΩ ΝΟΙΚΙ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ...ΠΡΙΝ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΟΡΑΣΑΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ 4 ΠΑΙΔΑΚΙΑ ..ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ...ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΔΕ ΛΕΩ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΡΑΒΑ..ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ...ΑΝ ΠΕΤΥΧΕΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝ ΟΧΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ...ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ..
Ζητα επαγγελματικη βοηθεια. Υπαρχουν και δημοσιοι ψυχολογοι που κανουν μια χαρα τη δουλεια τους και δεν πληρωνεις. Ασχολησου με τον εαυτο σου. Με το μεσα σου. Και δουλεια να βρεις, και τα οικονομικα σου να ειναι καλα, δε θα εισαι ευτυχισμενη. Εχεις καταθλιψη και την εχεις χρονια. Δεν την αντιμετωπισες τοτε που γνωρισες τον αντρα σου, απλα την κουκουλωσες. Και η εγκυμοσυνη με τις ορμονικες της αλλαγες σε αποτελειωσε. Δε θα μιλησω για τον αντρα σου και τι του αξιζει, δε θα σταθω περισσοτερο σε εσενα και τι σου αξιζει. Θα σταθω στο παιδι. Που δε φταιει σε τιποτα, σε εχει αναγκη οσο κανεναν αλλον στη ζωη και παντα θα σε εχει αναγκη. Φτιαχνεις εναν ανθρωπο αυτη τη στιγμη, εναν αυριανο ενηλικα. Τι του στερεις; Το αυτονοητο; Τρεχα χθες για βοηθεια. Ακομα κι αν θεωρεις οτι εκανες λαθος επιλογη, εισαι υπευθυνη για το παιδι σου και πρεπει να αντιμετωπισεις τους δαιμονες σου. Δε σου μιλαω θεωρητικα. Εντεκα χρονια παλευα με την καταθλιψη. Ξεκολλα, ξυπνα, ζησε και δωσε ζωη και στους γυρω σου. Ειναι ωραια η ζωη, μην το αμφισβητησεις ποτε! Ποσο μαλλον οταν εισαι ο δημιουργος της!
H ψυχική μας υγεία είναι εξίσου σημαντική με την σωματική μας υγεία...και αν αισθάνεσαι έτσι δεν είναι λάθος...ούτε δείχνει αδυναμία (για μένα).Θεωρώ ότι πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από ένα ειδικό και φυσικά από τον εαυτό σου... Είσαι μόνο 27...έχεις χρόνια για τα ΠΑΝΤΑ!
διαβασαμε την ιστορια σου μαζι με μια φιλη μου,εχεις τους γονεις σου διπλα σου και δεν θαπρεπε να παραπονιεσαι γιατι παντοτε να σκεφτεσαι πως υπαρχουν και χειροτερα.........επισης σε συμβουλευω αφου καταλαβα απο την ιστορια σου οτι ο αντρας σου σ αγαπαει,προσπαθει και ειναι καλο παιδι θα πρεπε να νιωθεις περηφανη γι αυτον..........και να μην εισαι απομακρη,κανε προσπαθειες να ρθειτε κοντα συντομα με τον αντρα σου γιατι αργοτερα θα το μετανιωσεις και τοτε θα ναι πολυ αργα.........
Τα προβληματα μας ξεκινανε απο μας τους ιδιους! Πριν μαθω οτι ειμαι εγκυος στο πρωτο παιδι, μολις ειχα παραιτηθει απο μια δουλεια για να παω σε μια αλλη που θα μου αρεσε περισσοτερο. Πριν παω στην δεθτερη δουλεια εμαθα πως ειμαι εγκυος και το ειπα στην νεα μου εργασια γιατι αν δεν τον εκανα ηξερα πως θα ενιωθα τυψεις. Ταυτοχρονα εκλεισε η εταιρια που δουλευε ο συζυγος μου οποτε εγκυος κι εγω με ΤΕΒΕ και οι δυο, ενοικιο και λογαριασμους να τρεχουν, ειμασταν και οι δυο ανεργοι! Και οι δυο με πτυχιο και μεταπτυχιακο ετσι? Αλλα οσο και να χρωστουσαμε δεν μας πηρε απο κατω. Ωρες ωρες που τα συζητουσαμε ηταν σαν να πνιγομαστε αλλα την επομενη στιγμη γελαγαμε! Περασε η εγκυμοσυνη, αλλα εξοδα μετα, αλλα οι στιγμες ευτυχιας ειναι παντου, αρκει να εχεις ανοιχτα τα ματια σου να τις βλεπεις! Κλειδωνεις το μυαλο σου οταν σου λεει για τα χρεη. Ανοιγεις την καρδια για την ευτυχια και την τυχη που εχεις στην ζωη σου (να εισαι κοντα σε ανθρωπους που σε αγαπουν). Ηρθαμε και μενουμε στοδικο μου σπιτι, δουλευει μονο ο αντρας μου και εγω οτι κανω απο το σπιτι με τα δυο πλεον παιδια μου, δεν ξοδευουμε πολλα αλλα τα εχουμε ΟΛΑ. Κατι βγαζω κι εγω απο δω κι απο κει αλλα ειμαι με τα παιδια μου. Αγαπω τον αντρα μου, με αγαπα, εχουμε δυο υπεροχα, πανεξυπνα παιδια και αυτο εχει σημασια! Σιγα σιγα ξεχρεωνουμε. Λιγο λιγο... Το θεμα ειναι να το δεις εσυ διαφορετικα! Αν χρειαζεσαι ψυχολογικη υποστηριξη, ψαξε να την βρεις. Ο αντρας σου δεν φταιει. Και εμεις με πτυχια "επιστημονες" ειμαστε και τι καταλαβαμε? Η μιση Ελλαδα ειναι πλεον χρεωμενοι! Δεν ειναι καταστροφη, ουτε αποτυχατε, ουτε η ζωη σας φερθηκε αδικα. Απλα ετσι ειναι η ζωη, αλλοι ειναι λιγο πιο τυχεροι απο τους αλλους. Δικη σου επιλογη αν θα νιωθεις σαν θυμα ή σαν μια τυχερη γυναικα που εχει τα σημαντικοτερα που χρειαζεται για να ειναι ευτυχισμενη! ;-) Με πολλη αγαπη :-)
Πιστεύω πως το πρόβλημα είναι λίγο βαθύτερο και οξύνεται απο τα οικονομικα προβλήματα. Καταρχάς να πω πως δεν πιστεύω πως είναι αρκετο να κοιτάξεις το χαμόγελο του παιδιου σου και η στεναχωρια θα περάσει. Οχι δεν θα περάσει και όταν υπάρχουν τόσες οικονομικές δυσκολίες η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Διαβάζονατς την ιστορία σου μου φάνηκε πως το πρόβλημα συνδέεται με τις επιλογές. Μηπως έχεις λιγο μετανιώσει (οχι δεν αναφέρομαι στο παιδί) για αυτη τη σχέση η οποία σου στέρησε τη δυνατότητα να αναπτύξεις το δυναμικό σου? Απο ότι φαίνεται, ενω έκανες μεταπτυχιακό κλπ, ξεκίνησες αυτο το μαγαζί (άραγε το ήθελες πραγματικά ή το έκανες περισσότερο απο συμπαράσταση στον σύντροφο σου?)και δεν ασχολήθηκες-η έστω να ψάξεις-να κάνεις κάτι πάνω στο αντικείμενο σου, να παλέψεις λίγο για σένα, για τη καριέρα που ισως θα έχτιζες κλπ...Επειτα έκανες το μωρο, τα οικονομικά πήγαν άσχημα, βρέθηκες άνεργη στην περιοχή που μεγάλωσες, ο σύζυγος σου δεν καταφέρνει να ορθοποδήσει και η κατάθλιψη σου χτυπάει την πορτα. Εγω αυτό κατάλαβα. ΚΑταρχάς θα έλεγα να απενοχοποιηθείς. Μην αυτομαστιγώνεσαι. Οκ, εσυ δεν ζεις το ροζ συννεφακι της μητρότητας και αυτό δεν είναι κακό. Ισως ενδόμυχα εχεις μετανιώσει και για το γάμο σου αλλά νιώθεις πολύ ασχημα να το παραδεχτεις και στον εαυτό σου ακόμα, γιατι ο αντρας σου οπως λές σε αγαπάει. Δεν είναι΄ούτε αυτό κακό, διότι οι άνθρωποι εξελίσσονται και κάποιες φορές οι σχέσεις δεν μας καλύπτουν και αν υπάρχουν άλλα πάράλληλα προβλήματα δύσκολα διορθώνεται αυτό. Οπως είπες και εσυ ήταν ο μονάδικος άνθρωπος που σε άκουσε...ισως λοιπόν κάλυπτε μια ανάγκη τότε που δεν την καλύπτει πια.. Δεν θα πω άλλα, απλά αυτα κατάλαβα εγω απο το κείμενο σου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι, πρώτον μην πάρεις αποφάσεις μέσα στον πανικο. Πάλεψε λίγο να βρεις κάποια δουλεια που τουλάχιστον να αξιοποιήσεις τα πρσόντα σου, διότι αν βρεις κάτι πολυ κατώτερο θα νιώσεις ακόμα πιο χάλια και θα μισησεις την κατάσταση που ζεις η οποία σε αναγκάζει σε συμβιβασμούς. Πρέπει λίγο να χτίσεις τον εαυτό σου, να τον θωρακίσεις και να ξεκαθαρίσεις τα επόμενα βήματα σου. Δυστυχως δεν υπάρχει άλλη λύση. Ειλικρινα νομίζω πρέπει να το παλέψεις λίγο το θέμα της δουλειάς, προσόντα έχεις, προσπάθησε να τα προβάλλεις ώστε να βρέις κάτι όσο γίνεται πιο σχετικό. Απο εκει και μετά θα μπορείς να διαπραγματευτείς και να ξεκαθρίσεις τι θέλεις να κάνεις. Εχεις ακόμα χρόνο, μην τον χάνεις.
eimai sigourh pws ta egrapses akribws opws ta skeftosoun!!!dystyxws oi twrines mellouses manoules me thn anergia pou yparxei dyskola skeftontai kati allo para xreh logariasmous panes galata giatrous klp se lathos epoxh gennhthikame apla!!!!!!!!a!kai mhn skeftesai etsi gia ton antra sou!ti allo na kanei ki aytosd o xristianos?//kaneis idiwtikos ypallhlos pia den exei elpides!!!!!
Αγαπητή φίλη, αν το πρόβλημά σου είναι μόνο το οικονομικό θα σου έλεγα ότι μέχρι να φτιάξουν τα πράγματα να κάνεις υπομονή και να μάθεις να ζεις με τα λίγα, όσο γίνεται αυτό.Όπως και όλοι οι Έλληνες που αντιμετωπίζουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα αυτήν την εποχή της κρίσης, πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα της οικονομικής στενότητας έως ότου καλυτερέψουν τα πράγματα.Δεν είναι εξάλλου ανάγκη να έχουμε όλοι δικό μας σπίτι ή αυτοκίνητο, έτσι; Αν το πρόβλημά σου όμως είναι βαθύτερομ,γιατί είπες ότι πέρασες και κάτι κρίσεις κατάθλιψης, θεωρώ ότι πρέπει να ζητήσεις ψυχολογική βοήθεια.Γιατί δεν αξίζει σε κανέναν παιδάκι να έχει έναν γονιό όχι με κατάθλιψη αλλά ούτε καν με μια απλή μελαγχολία.
Θα σου μιλήσω κι εγώ με τον ίδιο ακριβό ¨τόνο¨σαν της κοπέλας παραπάνω της Σοφία.........ρίξε δυο χαστούκια στον ευατό σου γλυκειά μου, μόνη σου θα ξεπεράσεις αυτή την θλίψω που άθελα σου την περνάς και στο μωρό σου...ναι ναι τα μωράκια μας καταλαβαίνουν περισσότερα απο όσα πιστεύουμε........όλοι τα βγάζουν πέρα δύσκολα...σκέψουν να μην είχες και την βοήθεια των γονιών σου. Μην αντιμετωπίζεις με τόσο άδικο τρόπο τον άντρα σου, αρχικά μας ανέφερες πως σε στήριξε πάρα πολύ.......καταλαβαίνω πως το οικονομικό αδιέξοδο είναι μεγάλο όμως πιστέψε με δεν είναι προβλήματα αυτά πιστέψε με είσαι μια χαρά. Η φατσούλα του μωρού σου δεν σε κάνει ευτυχισμένη;;;; Είναι οτι πιο όμορφο που είμαστε μαμάδες........ξέρεις πόσες στον κόσμο έχουν εκατομμυρια αλλά η ζωή τους είναι κενή που δεν έχουν μωράκι;;;; Σύνελθε κορίτσι μου και απόλαυσε τα καλά που έχεις και είναι πάρα πολλά να στα θυμήσω;;;;;;;; Εχεις έναν σύζηγο που σε λατρεύει, δυο γονείς που είναι δίπλα σου και σε στηρϊζουν, το γλυκό σου μωράκι και την υγειά σου όλα αυτά δε συγκρίνονται με όλα τα λεφτά του κόσμου...θα τα καταφέρετε και εσύ και όλοι όσοι αντιμετωπίζουν οικονομικά..........πρόσεξε τη ψυχική σου υγεία μην την κλονίσεις γιατί τότε θα είσαι άσχημα....χαμογελα και δες όλα τα θετικά της ζωής σου!!!! Εύχομαι να νιώσεις καλά σύντομα!!!
Θα πρέπει να αισθάνεσαι πολύ τυχερή που τουλάχιστον έχεις δίπλα σου τον άντρα σου και τους γονείς σου. Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες και στεναχώριες αλλά τουλάχιστον έχεις το παιδάκι σου και ανθρώπους γύρω σου που σε αγαπάνε. Μπορώ με βεβαιότητα να σου πω πως υπάρχουν ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις τις οποίες μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσεις. Με το να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να απομακρύνεσαι από τον άντρα σου δεν κερδίζεις κάτι το αντίθετο μάλιστα...χάνεις τις ισορροπίες, "κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος". Και θα προσθέσω κάτι από προσωπική εμπειρία...Είμαι ανύπαντρη μητέρα με τον πατέρα του μικρού εξαφανισμένο και με συντηρούν οι γονείς μου γιατί ακόμα σπουδάζω. Παρόλα αυτά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω, όχι μόνο οικονομικά (καθώς αν δεν ήταν οι γονείς μου θα ήμουν στο δρόμο) αλλά και ψυχολογικά και σε περιπτώσεις και κοινωνικά (ούτε που φαντάζεσαι τι σχόλια έχω ακούσει)είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη γιατί έχω ένα αγγελούδι που βασίζεται πάνω μου και πρέπει να μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, γιατί αν δεν είμαι εγώ καλά ψυχολογικά δεν θα μπορέσω να γίνω ποτέ η μάνα που θέλω να γίνω. Να θυμάσαι πως τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα και πως θα είναι πολύ δύσκολο να δώσεις στο παιδί σου την αγάπη και την φροντίδα που πρέπει όταν εσύ χάνεσαι στα προβλήματα. Απόλαυσε τις χαρές της ζωής και προσπάθησε όσο μπορείς για να τα αντιμετωπίσεις, με το να σε πιάνει θλίψη και να στεναχωριέσαι δεν διορθώνεται τίποτα.
Μπραβο Δωρα! U rock! Μακαρι να ησουν και σε μια χωρα που το κρατος θα ηταν διπλα στις sigle mothers και η κοινωνια δεν θα απαρτιζοταν κυριως απο ανθρωπους με γερασμενα μυαλα. Καλο πτυχιο ευχομαι και ΦΥΣΙΚΑ να χαιρεσαι το παιδακι σου!
Ζήτα βοήθεια από έναν ΚΑΛΟ ψυχολόγο, τώρα! Υπάρχουν φορές που όσο κι αν μας αγαπούν οι γύρω μας, δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. τι να γίνει, έτσι είναι. Ζήτα βοήθεια από κάποιον ειδικό! Η ζωή χαμογελά σε όσους της χαμογελάνε. Πριν ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί, χαμογέλασε, πάρε μια βαθιά ανάσα και πες στον άντρα σου ότι τον αγαπάς! Αύριο είναι μια άλλη μέρα!
Διάβασα και εγω την ιστορία σου, ξέρω πως ότι και να ακουσεις απο ολους μας στο μυαλο σου θα υπαρχει ο φοβος για το αυριο και η θλιψη για οτι εχεις ηδη ζησει, εγω εχω μεινει ανεργη με δύο παιδια στην προεφηβια και χωρισμενη μετα απο 13 χρονια γνωριμιας και γαμου, στο μυαλο μου οπως διαβασα απο αυτα που εγραψες εχω οτι εισαι και τυχερη που εχεις τον αντρα σου δυπλα σου,αυτο μην το ξεχασεις δες το αισιοδοξα ειναι ο ανθρωπος σου ,το στηριγμα σου και αξιζετε και οι δυο να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ να επιβιωσετε εχοντας ο ενας τον αλλο.....οι δυσκολιες φυσικα και απομακρινουν ενα ζευγαρι αλλα το πιο σωστο ειναι να το δεσουν.......αυτο μπορει να μην σου δωσει δουλεια ουτε εσενα ,αλλα ουτε και του συζυγου σου, αλλα θα αλλαξει την ψυχολογια σου για να ψαχνεις με περισσοτερη διαθεση......η επαρχια πολλες φορες ειναι δυσκολη εζησα και εγω για 9 χρονια και τωρα επεστρεψα με τα παιδια μου στους γονεις μου στην Αθηνα, ενω εχει μεγαλυτερη αγορα ερευνας εργασιας εχει και περισσοτερες παγιδες,οποτε εχω πει αρκετες φορες καλυτερα στην επαρχια αλλα αυτο τωρα δεν αλλαζει!....μεινετε μαζι και ενωμενοι σκεψου ποσο καλυτερα μπορουν να γινουν τα πραγματα...για να καταφερουν να ΓΙΝΟΥΝ κιολας....καλη τυχη και σενα και σε οοοολες μας!!!!!!!!
ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΤΩΡΑ?Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΦΙΛΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΕΣΕΝΑ... ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ(ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ)ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΛΑ ΘΑ ΣΤΡΩΣΟΥΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ...ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟ?ΑΠΛΑ ΒΛΕΠΩΝΤΑΣ ΤΟ ΥΓΙΕΣ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ..ΣΚΕΨΟΥ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝ ΤΗΣ ΑΛΛΟΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΜΕ ΧΙΛΙΑ ΔΥΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΟΥΝ...ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΑΣ.
ΜΗ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ...
Μανουλα, μπορω να σε καταλαβω σε ενα βαθμο γιατι ειμαι και εγω ανεργη και εχω 2 παιδακια.ζουμε με ενα μισθο 4 ατομα.απο οτι καταλαβα την εγκυμοσυνη δεν την επιδιωξες και αυτο απο μονο του σε στρεσαρε παρα πολυ.τη 2η μου εγκυμοσυνη δεν την επιδιωξα κι εγω.δεν χαιδεψα την κοιλιτσα μου οσο ημουν εγκυος ουτε μια φορα!αλλα μολις ειδα το μωρακι μου δεν μπορεσα να μην το αγαπησω αμεσως....μιλα με τον αντρα σου πες του πως αισθανεσαι ,θα σε καταλαβει οπως αλλωστε εχει κανει και στο παρελθον οπως ειπες,μιλησε, κλαψε,ξεσπασε,ζητα βοηθεια,θα δεις οτι εχεις διπλα σου ανθρωπους προθυμους να σε βοηθησουν.Με τον καιρο ολα θα ειναι καλυτερα,να εισαι αισιοδοξη!!! φιλικα,Χριστινα
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ???? (και τσιρίζω) ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ επαναλαμβάνω!!! Έχεις βολευτεί σε αυτό το καβούκι που το λένε ΘΛΙΨΗ και περιμένεις από τους άλλους να αλλάξουν την δυστυχία σου??? Είσαι 27 χρονών....έχεις τον άντρα σου που μόνη σου λες παραπάνω " Εκεί ανακάλυψα έναν άνθρωπο που με άκουσε, με αγκάλιασε και μου είπε ότι όσο περνάει από το χέρι του εγώ δεν θα πάθω τίποτα." ΚΑΙ? Πως το ανταποδίδεις? Ξέρεις πόσο σημαντικά είναι αυτά για ένα ζευγάρι τις δύσκολες εποχές που περνάμε? Ο άνθρωπος αυτός ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ! Και ΝΑΙ κάνατε και λάθος επιλογές (βλέπε μαγαζί) Ε ΚΑΙ? Οι πρώτοι είστε ή οι τελευταίοι?! Καλύτερα να παραδεχθείς πως σου τελείωσε με τον άντρα σου ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ! Αυτό θεωρώ εγώ τίμιο! Και όχι να κρύβεσαι πίσω από οικονομικές δυσκολίες, χρέη και ανεργία? ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΑΥΤΑ? ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ!!! ΟΛΟΙ ΧΡΩΣΤΑΜΕ! Τουλάχιστον οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ!!! Για το καλό του παιδιού σου κυρίως - σου μιλάω με αγάπη σαν γυναίκα προς γυναίκα, όσο σκληρή και απότομη αν φαίνομαι με τον τρόπο που σου γράφω- ΣΥΝΕΛΘΕ!!! Πιάσε την ζωή από τα κέρατα και δώστης να καταλάβει! Δεν φταίει σε τίποτα αυτό το παιδάκι να νιώθει τον 1ο χρόνο της ζωής του την δική σου θλίψη...επειδή ΕΣΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙ ΑΥΤΟ! Να ευχαριστείς τον Θεό που έχει γερούς τους γονείς σου, εσάς και το αγγελούδι σας και ξαναλέω...αν σου "τελείωσε" με τον σύζυγο ξεκαθάρισε το μια ώρα γρηγορότερα! Και πάλι σου τονίζω πως γράφω με αγάπη από "γυναίκα" προς "γυναίκα"!!! Να μου φιλήσεις τον γιο σου!!! Μαμά Σοφία
Είναι κρίμα στα 27 σου χρόνια να σκέφτεσαι έτσι. Η ζωή είναι όλη μπροστά σου. Δύσκολη ναι, με αγώνα ναι, με στερήσεις ναι. Έχεις όμως υγεία (να χτυπήσω ξύλο...), γονείς που σε υποστηρίζουν, σύντροφο που σε αγαπάει και ένα μωρό που το μόνο που ζητάει από τη μάνα του είναι να το κρατάει αγκαλιά και να του γελάει. Δυστυχώς μας έχουν βάλει στο τρυπάκι πως χωρίς χρήματα είμαστε δυστυχισμένοι. Αντέδρασε σε αυτό. Πήγαινε το μωρό σου μια βόλτα, αγκάλιασε τον άντρα σου και πες του πως τον αγαπάς. Χρειάζεται να παίρνεις δύναμη εσύ από εκείνον αλλά και εκείνος από εσένα. Συζήτησε με εκείνον και με τους γονείς σου ότι σε απασχολεί. Κοίταξε τη ζωή σου στα μάτια. Είσαι πολύ νέα για να νιώθεις τόσο απογοητευμένη. Κάποια στιγμή ο τροχός γυρίζει, τα οικονομικά φτιάχνουν, αλλά πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε κρατήσει τους ανθρώπους μας δίπλα μας. Μην απομακρύνεσαι από όσους σε αγαπάνε. Και κάτι άλλο: Το μωρό σου θέλει να έχει μια μαμά δυνατή και ευτυχισμένη. Θα συμφωνήσω με την marigoula να ρωτήσεις τον γυναικολόγο σου για την κατάθλιψη. Πολλές γυναίκες υποφέρουν και δεν γνωρίζουν το λόγο... Σου εύχομαι η ζωή να σου χαμογελάσει και να τη χαρείς με την οικογένειά σου.
Καλη μου εχω και εγω 2παιδακια εγω ειμαι ανεργη ο αντρας μου δουλευει αλλα παιρνει 700-800Ε τον μηνα..Τρεχει δανειο 7000Ε συν τα εξοδα σ.μαρκετ δεη νερο τηλεφωνα...Πλεον τα εχουμε κοψει ολα και παλι δεν βγαινουμε ομως δεν το βαζουμε κατω!!!Εγω εκανα αιτηση να παρουν τα μιρκα σε παιδικο σταθμο ωστε να δουλεψω και εγω σε οτι να ναι δεν εχω προβλημα εστω και για 300Ε τον μηνα!!!Ειναι πολλες οικογενειες στην κατασταση την δικη σου(Εμεις δεν χρωτσαμε τοσα πολλα χρηματα)Επισης θα συμφωνησω να δεις εναν ειδικο γιατι μου φαινετε οτι εχεις καταθλιψη και βαριας μορφης μην με παρεξηγησεις για καλο σου τα λεω!!!Να ξερεις οτι για να μπορειτε να ξεφυγετε απο αυτη τη κατασταση πρεπει να μεινετε ενωμενοι και να χαρεις το παιδακι σου γιατι αυτα που ζειτε τωρα δεν γυρνανε πισω!!!!Φιλικα παντα!!!!
Ότι είναι δύσκολα είναι.... Κάθε φορά όμως που θα νιώθεις χάλια, κοίταζε το μικρούλι σου, παίρνε τον αγκαλιά, μύριζε τη μαγική μωρουδίλα που μόνο τα μικράκια έχουν και η ζωή αμέσως θα είναι καλύτερη. Όταν είσαι αισιόδοξη, πάντα κάτι καλό γίνεται! Όταν είσαι απαισιόδοξος άνθρωπος και στα καλύτερα, χάλια θα νιώθεις... Μην αφήσεις τίποτα να σου στερήσει τις μαγικές μέρες μητρότητας που περνάς με το μωράκι σου....Άλλωστε έχει το ομορφότερο χαμόγελο στον κόσμο, έτσι δεν είναι; Αυτό να κρατάς στο μυαλό σου.... Και για τον άντρα σου, μη νομίζεις ότι μόνο εσύ έχεις τέτοια "ζητήματα". Πολλές μανούλες από εμάς, είμαι σίγουρη, περάσαμε τέτοια φάση, άλλη λιγότερο, άλλη περισσότερο... Στο τέλος όμως τα πράγματα επανέρχονται.... Μην το βάζεις κάτω... Και για την κατάθλιψη, μίλα και με το γυναικολόγο σου...Ποτέ δεν ξέρεις.. Καλή δύναμη...
καλή μου, είσαι περιστυχισμένη από ανθρώπους που σε αγαπούν και σε φροντίζουν - τους γονείς και τον καλό σου... έχεις ό,τι πολυτιμότερο στην αγκαλιά σου - το παιδί σου... από τη στιγμή που βιοπορίζεστε, με όποιον τρόπο κι αν είναι αυτό, αυτό που σου μένει είναι να ξαναδείς το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο... στη θέση σου ίσως και να είχα ήδη ζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό (ψάξε στο νοσοκομείο της επαρχίας στην οποία βρίσκεσαι) γιατί αναγνωρίζω ένα σημάδι της κατάθλιψης (μαζί με τις σκέψεις σου) αυτό της υπνηλίας. Προσπάθησε να αφυπνιστείς γενικώς, ντύσου και βγες έξω όση περισσότερη ώρα μπορείς, σε πάρκα, σε φίλους, μην μένεις μέσα... Φαντάζεσαι τον κόσμο που έχει προβλήματα υγείας, σιβαρά προβλήματα βιοπορισμού???? ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!! Βοήθησε τον εαυτό σου να αποκτήσει θετική σκέψη!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα καθώς έχω περάσει από την φάση της ανεργείας 5 μήνες μετά την γέννηση του γιου μου. Όμως τώρα πρέπει να στηρίξεις το σπιτι σου και τον άντρα σου. Ήξερες ότι δεν είναι επιστήμονας. Ήξερες μέχρι που μπορεί να σου προσφέρει. Τον παντρεύτικες και έκανες ένα παιδί μαζί του παραυτα. Τώρα για τι ακριβώς τον κατηγορείς? Τις αποφάσεις απ'οτι κατάλαβα από το κείμενο σου τις πήρατε μαζι. Τώρα για ποιον ακριβώς λόγο δεν του λες ούτε μια καλή κουβέντα? Συγνώμη που στα λέω έτσι αλλά και εγώ κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι ο άντρας μου είναι λίγος αλλά αμέσως μετά κατάλαβα ότι αυτος ήταν ΔΙΚΗ ΜΟΥ επιλογή. Και τις επιλογές μας πρέπει να τις υποστηρίζουμε σε τέτοια θέματα. Ούτε τεμπέλης είναι, ούτε μέθυσος , ούτε εκληματίας. Απλά είναι ένας μέσος έλληνας στην ελληνική σκληρή πραγματικότητα. Προσπάθησε να συνέλθεις και πρόσεχε μην διαλήσεις το σπίτι σου. Το παιδί σας χρειάζεται και τους δυο.
Καλή μου, στεναχωρήθηκα με όσα διάβασα...τόσο νέα, με έναν άντρα να σε αγαπάει και ένα υγιές μωράκι μόλις ενός έτους... Δεν θα σου δώσω συμβουλές για το πως θα βρεις δουλειά ή θα φτιάξεις τα οικονομικά σου όμως θα σου τονίσω το εξής: Μην αφήνεις τη ζωή να περνάει από μπροστά σου χωρίς να τη χαίρεσαι, χωρίς να την απολαμβάνεις με την οικογένεια σου! Πρέπει με κάποιο τρόπο να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων... Δεν χρειάζεσαι χρήματα για να πάρεις τον άντρα σου και να πάτε μια όμορφη βόλτα ή να πας το γιο σου στην παιδική χαρά. Το ξέρω ότι ίσως μιλάω ρομαντικά όμως (σίγουρα θα στο γράψουν και άλλα κορίτσια) πολλές από εμάς εδώ, τα βγάζουν δύσκολα πέρα οικονομικά και περιμένουν πως και πως το τέλος του μήνα για να έρθει ο μισθός...Όμως καταφέρνουν και χαίρονται τα παιδάκια τους, τα χαμόγελα τους, την αγάπη του συντρόφου τους κλπ κλπ... Με αυτό θέλω να σου πω, να ψάξεις να βρεις τη χαρά και την ευτυχία σε απλά καθημερινά πράγματα και που ξέρεις?? με λίγη θετική σκέψη, όλα μπορούν να αλλάξουν!! Σου εύχομαι τα καλύτερα!! Πάντα φιλικά
Kαλή μου, διάβασα με προσοχή την ιστορία σου και χωρίς να θέλω να το παίξω έξυπνη αν σε ενδιαφέρει η γνώμη μιας άλλης μανούλας και γυναίκας πανω απ' όλα, θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς σε κάποιο ειδικό -αν δεν το έχεις ήδη κάνει- που θα σε βοηθήσει να λύσεις μέρος των προβλημάτων σου, γιατί όπως καταλαβαίνεις δεν είναι όλα οικονομικά αλλά περισσότερο έχουν να κάνουν με τον τρόπο που βλέπεις τη ζωή σου γενικότερα. Πάντως για να σε παρηγορήσω να ξέρεις οτι όλοι λιγο-πολυ αντιμετωπίζουμε δίαφορα προβλήματα οικονομικά και οχι μόνο, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι η ζωή είναι ένα δώρο.. δεν πρέπει να χαραμίζουμε ουτε μια ανάσα μας, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν και δεν μπορούν (αρρώστιες, ατυχήματα, τόσα δυσάρεστα ακούμε κάθε μέρα) δεν πρέπει να είμαστε αχάριστοι να εκτιμάμε αυτά που έχουμε! Και πάνω απ'όλα έχουμε τα αγγελούδια μας στη ζωή μας και οφείλουμε γι' αυτά να σταθούμε δυνατοί ότι κι αν γίνει, να τα παρακινήσουμε να κάνουν κι αυτά το ίδιο στη ζωή τους.. να τους δώσουμε ενα σωστό πρότυπο που θα τα βοηθήσει στο μέλλον τους. Ολοι κάνουμε λάθη και όλοι περνάμε δύσκολες καταστάσεις κατα καιρούς αλλά θυμηθείτε.. η ζ ω ή ε ί ν α ι ω ρ α ί α!! Ας τη ζήσουμε!!
Kορίτσι μου... καταλαβαίνω (όσο μπορώ)την ψυχολογική κατάσταση που είσαι αλλά νομίζω πως κάποιος πρεπει να σε ταρακουνήσει! Έχει περάσει καιρός που έφερες τ'αγγελούδι σου στον κόσμο, ήδη δεν έζησες όπως έπρεπε τη στιγμή της γέννας, ήδη έχεις χάσει στιγμές από τη ζωή του, ήδη απομακρύνεις αργά αλλά σταθερά τον άνθρωπο που σου στάθηκε πιο πολύ απ'όλους(να 'ξερες μόνο πόσο τυχερή είσαι που τον έχεις...)Νομίζω πως ήρθε η στιγμή να πατήσεις στα πόδια σου και βουτήξεις τη ζωή απ'τα μαλλιά! Όχι για τ'αγγελούδι σου... όχι για τον άντρα σου... ούτε για τους γονείς σου... ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!! Θύμωσε με τον εαυτό σου, πείσμωσε, οργάνωσε τη ζωή σου όπως μπορείς και θα δεις διαφορά που θα τρίβεις τα μάτια σου!!! Μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια... Δεν χρειάζεται να πληρώσεις ιδιωτικό ψυχολόγο! Στα δημόσια νοσοκομεία υπάρχει εξαιρετική μονάδα που προσφέρει τέτοιου είδους βοήθεια ενταλώς δωρεάν... Αν θέλεις λοιπόν μπορείς να κάνεις κάτι... Αρκεί να το πάρεις απόφαση... όλα αυτά στα λέω εντελώς φιλικά (κι ίσως γιατί θα ήθελα να μου τα είχε πει και μένα κάποιος τότε...)Συγνώμη αν ήμουν λίγο σκληρή μαζί σου...
Αγαπητή μαμά, διάβασα προσεκτικά την ιστορία σου...Είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι!Είναι δύσκολο να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει και εσύ να νοιώθεις οτί δεν μπορείς να του προσφέρεις τα απαραίτητα...Σκέψου όμως αυτό το πλασματάκι...είναι τόσο μικρό...και πάνω απ'όλους έχει ανάγκη τους γονείς του!Και τους 2!Και τους έχει ανάγκη αγαπημένους!Είσαι πολύ νέα για να παραδίδεις τα όπλα και να σκέφτεσαι οτί θα πάρεις διαζύγιο...Να ξέρεις πως είσαι πολύ τυχερή που έχεις έναν τέτοιο άντρα δίπλα σου και επίσεις τους γονείς σου οι οποίοι σε στηρίζουν τόσο!Πίστεψε με υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν εσένα και σε πολύ χειρότερη θέση!Νομίζω πως πρέπει να αποβάλεις το άγχος σου για το αύριο και να ζήσεις τις στιγμές του σήμερα, να ζήσεις την κάθε στιγμή δίπλα στο παιδί σου...και να στηρίξεις ψυχολογικά τον σύζηγό σου, μην είσαι άδικη μαζί του...γιατί οι σύζηγοι πρέπει να στηρίζουν ο έννας τον άλλο και να μυράζονατι τα βάρη των δύσκολων καιρών που ζούμε!Βάλε τα δυνατά σου....και ανασυγκρότησε τις δυνάμεις!Βρες τη ζωντάνια που είχες κάποτε...και κάνε την οικογένεια σου ευτυχισμένη....!
Μαμά Μ. τα σκέφτεσαι πολύ άσχημα τα πράγματα. Τα λεφτά δε φέρνουν πάντα την ευτυχία κορίτσι μου, ναι από αυτά "εξαρτιόμαστε" αλλά όχι δε φέρνουν την ευτυχία!!!! Το λάθος που κάνεις κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ότι σκέφτεσαι μόνο αρνητικά! Έχεις κάτσει να σκεφτείς αυτά που έχεις; Έχεις έναν άντρα που σ'αγαπάει πολύ, τα παράτησε όλα και σε ακολούθησε, είναι μεγάλο βήμα για έναν άντρα να αφήσει(απαρνηθεί) τους γονείς του. Έχεις ένα υπέροχο μωρό (να σου ζήσει και να είναι πάντα γερό). Έχεις 2 γονείς που σου συμπαραστέκονται σε όλα!!! Έχεις την υγεία σου (υπέροχο)!!!! Είδες με τη μία πόσα πράγματα έχεις; Σταμάτα κορίτσι μου να σκέφτεσαι μόνο αρνητικά!!!! Δες πρώτα τα θετικά και προσπάθησε από εδώ και στο εξής να σκέφτεσαι θετικά και θα δεις ότι όλα σιγά σιγά θα γίνουν. Κάθε πρωί που ξυπνάς να χαμογελάς και να ευχαριστείς για αυτά που έχεις και θα δεις, θα έρθουν κι άλλα καλά στην πορεία!!!
Τι να πούμε, ειναι δύσκολες οι εποχές για όλους μας αλλα για κάποιους παραπάνω.. Οντως κανατε λαθος επιλογες (για το μαγαζι αναφερομαι) αλλα κανατε και καλες (να κρατησεις το παιδι). Πάντως το ότι σε ακολούθησε ο άντρας σου και μενετε στους γονείς σου δειχνει ποσο πολυ σε αγαπάει και δεν νομιζω οτι τετοιες σχέσεις χαλάνε σε ενα χρόνο οπως λες. Καταλαβαίνω ότι αυτο το κείμενο βγήκε απο τα ασχημα συναισθηματα που έχεις καιρο τωρα αλλα θα σου πρότεινα να γίνεις πιο αισιόδοξη και να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Να πιστέψεις οτι θα βρεις μια καλη δουλεια κι εσυ κ ο αντρας σου και να χαρειτε επιτελους το μωρο σας! Γιατι κακά τα ψεματα η ψυχολογια ειναι το παν.. αν εισαι συνεχεια down όλα σου φταίνε και δεν κοιτάς μπροστά.. Εύχομαι μεσα απο την καρδια μου συντομα να βρειτε τον παλιο καλο σας ευατο και οι 2 και να γίνεις δυνατή για το μωρο σας, να βρειτε καλες δουλειες ωστε να βγαζετε τα προς το ζην και να μπορέσετε να κανετε οτι ενας γονιος μπορει να κανει για το παιδι του, μετά που ειναι να παντρευτει κλπ..
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΕ Ο ΘΕΟΣ. ΕΧΩ ΤΡΙΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ 10 ΜΗΝΩΝ - ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΛΕΙΨΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΤΑ ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ. ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΜΕΙΣ. ΕΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΦΤΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΩ ΟΛΑ. ΖΗΣΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΟ ΣΗΜΕΡΑ. ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ
Νομίζω οτι είναι στον άνθρωπο .Και εγώ είμαι σε παρόμοια κατάσταση .Ξεκινήσαμε με πολύ καλές προοπτικές και τελικά έμεινα άνεργη και τον άντρα μου τον κόβουν συνέχεια λεφτα.Ήμουν να σκάσω και όποιον τον έβλεπα με χαμόγελο με εκνεύριζε.Ήθελα να είναι όλοι δυστυχισμενοι και με προβλήματα σαν εμένα.Και τελικά όταν η μικρή ήταν 8 μηνών ανακαλύψαμε ένα πρόβλημα υγείας το οποίο μπορεί να έχει απο την τραγικότερη εξέλιξη έως καμία απολύτως επίπτωση.Μέχρι όμως να δούμε πόσο μας επηρεάζει επρεπε να κάνουμε ένα σωρό εξετάσεις.Και τελικά ευτυχώς δεν έχουμε τίποτα.Μια παρακολούθηση θέλει και τίποτα άλλο.Που θέλω να καταλήξω?Για μένα πλέον πρόβλημα είναι μόνο το πρόβλημα υγείας.Τα οικονομικά μας εξακολουθούν να είναι σε άθλια κατάσταση αλλά πλέον με ενδιαφέρει το παιδί μου.Πλέον το έχω φιλοσοφήσει και δεν αξίζει να χάνω στιγμές ευτιχίας με το παιδί μου και με τον άντρα μου.Και χωρίς λεφτά.Κάποια μέρα κάποτε δεν μπορεί θα αλλάξουν τα πράγματα.Αλλά και να μην αλλάξουν τουλάχιστον θα ζώ ευτυχισμένη και όχι μίζερη και θλιμμένη.
σε καταλαβαινω αλλα να ξερεις πως το προβλημα σου δεν ειναι τα οικονομικα. το προβλημα εισαι εσυ. δεν εχεις βρει τις ισορροπιες σου, δεν τα εχεις βρει με τον εαυτο σου δεν σε αγαπας. αγαπησε τον εαυτο σου και τα υπολοιπα θα ερθουν απο μονα τους. μην παραιτεισαι απο τη ζωη.
ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό συμβαίνει! Τα είπες όλα σε 3 γραμμές!