Το παγωτό που δεν έφαγα…
Χθες το βράδυ είδα στο Facebook μια διαφήμιση παγωτού. Εγώ γενικά δεν τρελαίνομαι για παγωτά. Δεν είναι ότι δεν μ’ αρέσουν, απλά σπάνια θα με ακούσεις να αναζητώ ένα. Η χθεσινή διαφήμιση όμως με πέτυχε σε μια από αυτές τις σπάνιες μέρες που λαχταρώ την παγωμένη απόλαυση και έτσι σήμερα το μεσημέρι που πέτυχα το συγκεκριμένο παγωτάκι-σάντουιτς στο μαγαζί που πήγαμε με τα παιδιά, τσουπ, το άρπαξα μέσα από τον καταψύκτη.
Στο μεταξύ η Αθηνά διάλεξε το δικό της και ο Αρχέλαος κλασικά αναποφάσιστος μας είχε 5 λεπτά να περιμένουμε να διαλέξει κάτι και ΦΥΣΙΚΑ πήρε την πιο χαζομάρα απ’ όλες. Μια παιδική γρανίτα με πολλά χρώματα που ήξερα με τη μία ότι ΔΕΝ θα του άρεσε, αλλά έτσι αγύριστο κεφάλι που είναι σιγά μην άλλαζε γνώμη.
Μέχρι που πήγαμε σπίτι… Και εγώ δάγκωσα με πάθος το παγωτάκι μου, τη στιγμή που ο Αρχέλαος άρχισε να γλείφει τη γρανίτα του που ομολογουμένως εκτός συσκευασίας δεν ήταν τόσο λαχταριστή όσο φαινόταν στην αφίσα του ψυγείου… Δεν του άρεσε. Δεν είχε τα χρώματα που περίμενε. Και εκτός αυτών, άρχισε με τη μία να λιώνει. Και ο Αρχέλαος αν κάτι δεν μπορεί είναι να λερώνεται. Και δώστου κάτι μουτράκια στεναχωρημένα…
Δεν είπε τίποτα. Μόνο ότι δεν θέλει το παγωτό του.
Και τότε η μάνα που δεύτερη μπουκιά δεν είχε προλάβει να φάει, έκανε αυτό που κάθε μάνα θα έκανε. Σχεδόν κάθε μάνα δλδ, γιατί πολλές θα έλεγαν ίσως «Λούσου την επιλογή σου». Προσέφερα στο βλασταράκι μου το δικό μου πεντανόστιμο παγωτό και έμεινα εγώ με τη βλακεία γρανίτα. Γιατί, γαμώτο, δεν θέλω να βλέπω τα μουτράκια αυτά λυπημένα για ένα παλιοπαγωτό. Άσε που έχω έτσι την ευκαιρία να πω και εγώ «Να την ακούς τη μαμά» που μου έλεγε και εμένα η μάνα μου και μου άναβε τα λαμπάκια, χαχα!
Εσείς τι θα κάνατε; Είστε η μαμά «Πάρε, παιδί μου, το δικό μου!» ή η μαμά «Τώρα που το διάλεξες, φάτο. Την άλλη φορά θα ξέρεις!»;
Υ.Γ. Να θυμηθώ να τους διδάξω ότι τέτοια πράγματα βασικά κυρίως (μην πω και μονο) η μάνα κάνει… Μην περιμένουν ότι όλος ο κόσμος θα είναι στα πόδια τους μην τυχόν και ξεθωριάσει το χαμογελάκι τους…
χα! το ιδιο σκηνικο χθες στη βραδινη μας βολτα στο κεντρο...επιλογη απο τη μεγαλη μου 6 χρονων κορη παγωτο μηχανης - χαλια κατα τη γνωμη μου.... Και ενω η μανα εχω επιλεξει πουρακι bitter - το γνωστο και υπεροχο, γιατι κι εγω δεν ηθελα χθες παγωτο, αλλα γλυκο παντα θελω!!!! και εχω αρχισει να ανοιγω το περιτυλιγμα.... - το ξερα, σα να το βλεπα μπροστα μου απο πριν....πουρακι γιοκ!!!! βρεθηκα με το χωνακι στο χερι αφου προσφερα το πολυποθητο γλυκακι μου στο μικρακι μου.... και φυσικα δε θα εκανα κατι αλλο, αυτο που ζητω παντα ειναι ο ενθουσιαsμος στα ματια τους και το χαμογελο στα χειλη τους!!!! το μονο που ζητησα ηταν μια μπουκιτσα απο το πουρακι για να κατεβει πιο ευκολα το παγωτο χωνακι...ουφ!!! παιδια ειναι, και το πεισμα τους ατελειωτο, νομιζουν πως ξερουν το σωστο, και θα φανε τα μουτρα τους και καποια στιγμη θα μαθουν να επιλεγουν αυτο που πραγματικα θελουν..πως ομως αν δεν κανουν λαθος επιλογες? και αλλιμονο αν τις κανουν απο τοσο νωρις..αλλωστε οταν ξεκινας τις σωστες επιλογες ξερεις πως καπου εκει αρχιζει η λογικη και αρχιζεις να μεγαλωνεις...και να παρει, ειναι τοσο κοντα αυτη η στιγμη, ερχεται τοσο γρηγορα...αφηστε τα παιδια να ειναι παιδια! μπραβο στις μανουλες που θυσιαζουν τα παντα για το χαμογελο των παιδιων τους, απο τον ελαχιστο προσωπικο τους χρονο μεχρι το bitter πουρακι....
Νομίζω θα της πρότεινα να φάμε το δικό μου μαζί. Με παιχνιδιαρικο τρόπο θα περνούσα στο κήρυγμα "ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, γλυκιά μου" και θα ολοκληρωνα με το γνωστό "άκου και λίγο τη μαμά,αγάπη μου". Συνοπτικά όλα αυτά για να τα παλέψει ο εγκέφαλος και να μη μπουκωσει γιατί χάνεται το παιχνίδι διαφορετικά. Και φυσικά ο κόσμος εκεί έξω δεν είναι γενναιόδωρος πάντα, αλλά εμείς οι γονείς μάλλον οφείλουμε... Είναι ένας τρόπος να γνωριστούν με τη γενναιοδωρία και να φλερτάρουν με την τσιγκουνιά, με την μικροψυχια, με όλα αυτα τα χάλια τελοσπάντων. Υ.Γ. Και σταματήστε με τα φαγητά γιατί είμαι σε δίαιτα από γιατρό και υποφέρω
Εμένα πάλι δεν έχει πάρει κάτι που δεν του αρέσει. Ξέρει οτι του αρέσει η σοκολάτα, η βανίλια, η φράουλα και το μάνγκο. Μία φορά πάντως που είχε πάρει με το "έτσι θέλω" γλυφιτζούρι που δεν ήθελα να του παρω και αηδίασε, του είπα "πέτα το κι άλλη φορά να με ακούς. Αλλά δε σου αγοράζω κάτι άλλο." Γενικά γενναιόδωρη είμαι μόνο στις αγκαλιές & τα φιλιά...αλλά είμαι αυστηρούλα όσον αφορά τα πράγματα που αγοράζουμε, είτε παιχνίδια είτε φαγώσιμα. Πάντως μου έχει βγεί σε καλό γιατί έχει μάθει να αρκείται στα λίγα και να μη γίνεται συνέχεια το δικό του.
Ναι θα του έδινα το δικό μου. Νομίζω πως είναι σε τέτοια ηλικία που σίγουρα θα το έδινα. Αν πρόκειται όμως για πιο μεγάλα παιδάκια θα εξηγουσα οτι αυτό δεν θα συμβαίνει παντα. Οποτε, μαζί σου Ολιβια
Ως αναποφασιστη ζυγος,πολλες φορες εχω διαλεξει χαζομαρα κ εχω την τυχη να εχω κ μανα κ αντρα που παντα μου προσφερουν απ το δικο τους...στο παιδι μου εννοειται πως κανω το ιδιο ,νομιζω πως ειναι εκφραση αγαπης.δε θα το εχουν για παντα στη ζωη τους αλλα ετσι θα την αναγνωριζουν την τρυφεραδα οταν θα τους συμβαινει!!!
Σαν να βλέπω εμένα πριν 10 μέρες....η μικρή μου πήρε μια γρανίτα που φυσικά δεν της άρεσε και της έδωσα το δικό μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Μόνο που εγώ τη γρανίτα δεν την έφαγα!
Όταν η κόρη μου ήταν στην ηλικία του Αρχέλαου έκανα το πρώτο: της έδινα από το δικό μου και ταυτόχρονα έλεγα και λίγα λογάκια ("την άλλη . Στην ηλικία που είναι τώρα (6,5 ετών) είμαι πιο "κάθετη". Της εξηγώ όμως ότι δεν θέλω να την "τιμωρήσω" για την επιλογή της, αλλά ότι θέλω να καταλάβει ότι έχουμε την ευθύνη των επιλογών μας και ότι ο κόσμος δε θα μας "κάνει όλα τα χατήρια".
Αχ μια από τα ίδια Ολίβια. Μόνο που δεν σκέφτηκα ότι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι όλος ο κόσμος έτσι. Σωστή παρατήρηση.
Νομίζω πως οι περισσότερες το ίδιο θα κάναμε!!Απειρες φορές έχει τύχει και σε μας...είτε γιατί δεν της άρεσε η επιλογή της ,είτε γιατί της έπεσε από τα χέρια!Αλλά τι να κάνουμε...θυσιάζεσαι για το παιδί σου!χαχαχααχ
Στάνταρ θα του έδινα το δικό μου!! Είναι μικρό για να στεναχωριεται για χαζομάρες. Αργότερα όμως θα πρέπει αναγκαστικά να λουστρινια κ κάποιες επιλογές του. Μέχρι τότε όμως ελπίζω μόνο πως θα έχει ωριμάσει το μυαλουδακι κ θα σκέφτεται καλυτερα?. Ο γιος σου σου μοιάζει απίστευτα!! Γλυκας είναι!