Αυτό το στάδιο ζωής; Είναι δύσκολο!

Αυτό το στάδιο ζωής. Είναι δύσκολο, παιδιά!

Μιλάω σε εσάς τις μαμάδες που είστε στις αρχές των 30 σας… Έχετε παιδιά. Ίσως δύο, τρία, ίσως και τέσσερα παιδιά. Λογικά θα είναι από νεογέννητα μέχρι 7-8 ετών.

Σ’ αυτό το στάδιο ζωής έχεις να κάνεις με την εξουθένωση. Την πνευματική, τη σωματική, την συναισθηματική.

Σ’ αυτό το στάδιο ζωής έχεις να κάνεις με δόντια που φυτρώνουν. Με ωτίτιδες. Με γαστρεντερίτιδες. Προσπαθείς να τα βγάλεις πέρα με προγράμματα ύπνου, προγράμματα σίτιτης, προγράμματα ποδοσφαίρου. Μοιάζεις με ζογκλέρ με ένα εκατομμύριο μπαλάκια, μόνο που τα ρίχνεις σχεδόν όλα κάτω.

Σ’ αυτό το στάδιο της ζωής έχεις να κάνει με την ενοχή. Ενοχές που έχεις καριέρα και δεν περνάς αρκετό χρόνο με τα παιδιά ή ενοχές που μένεις σπίτι με τα παιδιά και δεν συνεισφέρεις οικονομικά. Ενοχές που είσαι αυστηρή με τα παιδιά. Ή πολύ μαλθακή. Ενοχές που το σπίτι σου είναι καθαρό, αλλά δεν έχεις χρόνο για τα παιδιά ή ενοχές που διασκεδάζεις μεν με τα παιδιά, αλλά όταν επιστρέφει στο σπίτι ο σύζυγος, το σπίτι είναι αχούρι. Ενοχή.

Σ΄ αυτό το στάδιο της ζωής βομβαρδίζεσαι καθημερινά με αποφάσεις. Κάποιες αλλάζουν ζωές, άλλες πάλι όχι. Καμία βέβαια δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση. Να εμβολιάσω τα παιδιά μου; Να μην τα εμβολιάσω; Να τα στείλω στο δημόσιο; Ή μήπως σε ιδιωτικό; Να συνεχίσω τον θηλασμό; Να αγοράσω οργανικά και να ξοδέψω έτσι περισσότερο; Να πιέσω το παιδί μου να ζητήσει συγνώμη και ας μην είναι ειλικρινής; Δεν γνωρίζεις τις απαντήσεις στα πάντα και όμως νιώθεις συνέχεια πιεσμένη να ανακαλύπτεις τα πάντα!

Αυτό το στάδιο ζωής έχει όλο και λιγότερο να κάνει με το να βλέπεις τους φίλους σου να παντρεύονται και να κάνουν μωρά και όλο περισσότερο με το να στέκεσαι και να γίνεσαι μάρτυρας του πώς οι φίλοι σου παλεύουν με το γάμο τους ή ακόμα παίρνουν και διαζύγιο. Είναι ένα στάδιο που πρέπει να βάλεις χρόνο, προσπάθεια, δουλειά και ενέργεια για να σιγουρευτείς ότι και ο δικος ΣΟΥ γάμος θα μείνει υγιής. Και αυτό είναι καλό, αλλά είναι και δύσκολο. Σ’ αυτο το σημείο εσύ ή κάποιος που γνωρίζεις γνώρισε την υπογονιμότητα. Τις αποβολές. Την απώλεια ενός παιδιού.

Είναι ένα στάδιο που αγοράζεις σπίτια, πουλάς σπίτια, ανακαινίζεις σπίτια. Και θα το ξανακάνεις λίγα χρόνια αργότερα.

Είναι ένα στάδιο που οι ορμόνες σου έχουν τρελαθεί. Έχεις μείνει έγκυος, έχεις υπάρξει λεχώνα, έχεις θηλάσει τα τελευταία 10 χρόνια, σωστά;

Είναι ένα στάδιο που παλεύεις με την ταυτότητά σου. Είναι όλη κι όλη μου η ταυτότητα «μανούλα»; Έχει απομείνει κάτι από εμένα που να μην έχει να κάνει με την μητρότητα; Υπάρχει κάτι πιο λαμπερό που θα μπορούσα/θα έπρεπε να έχω κάνει στη ζωή μου; Μοιάζω με μαμά τώρα, έτσι δεν είναι; Ω ναι. Μοιάζω με μαμά.

Είναι ένα στάδιο που είσαι σε μια διαρκή αναζήτηση για ισορροπία, αλλά δεν τη βρίσκεις ποτέ.

Είναι ένα στάδιο ζωής που είσαι συνεχώς υπερφορτωμένη. Φορτωμένη με ερωτήσεις. Τα παιδιά δεν σταματούν να ρωτούν. Φορτωμένη με αγγίγματα. Μονίμως κάποιος θέλει να τον έχεις αγκαλιά ή να σε κρατάει ή να κρέμεται από πάνω σου ή να σε αγγίζει. Είσαι φορτωμένη με «να κάνω». Έχεις τόσα πολλά να κάνεις. Δεν τελειώνει ποτέ. Είσαι φορτωμένη με ανησυχία. Φορτωμένη με πράγματα. Τα παιδιά σου έχουν υπερβολικά πολλά παιχνίδια. Φορτωμένη με δραστηριότητες. Φορτωμένη με σκέψεις (σκέψεις με το πώς να πάψεις να είσαι υπερφορτωμένη ίσως;)

Είναι δύσκολο.

Οπότε, τι χρειάζεσαι για να επιβιώσεις;

Χρειάζεται να ζητήσεις βοήθεια.

Χρειάζεται να αποδεχτείς τη βοήθεια όταν σου δίνεται.

Δεν χρειάζεται να αμελείς το γάμο σου. Χρειάζεται να βάλεις τα παιδιά νωρίς στο κρεβάτι. Να κάτσεις με τον άντρα σου, να πιείτε ένα ποτήρι κρασί, να κάνετε μια συζήτηση.

Χρειάζεσαι φίλες.

Χρειάζεσαι τη μαμά σου.

Χρειάζεσαι μεγαλύτερους φίλους που τα έχουν ζήσει όλα αυτά. Που μπορούν να σου επιβεβαιώσουν πως δεν τα κάνεις όλα σκατά όπως πιστεύεις.

Δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα που εκμεταλλεύεσαι την ώρα που κοιμούνται τα παιδιά μια στις τόσες για να κάνεις ότι γουστάρεις.

Χρειάζεται να χαμηλώσεις τις προσδοκίες σου. Και μετά να τις χαμηλώσεις λίγο ακόμα.

Χρειάζεται να απλουστεύσεις. Να απλουστεύσεις κάθε κομμάτι της ζωής σου, όσο μπορεί να απλουστευτεί.

Χρειάζεται να μάθεις να λες ΟΧΙ.

Χρειάζεται να εξασκηθείς στην ικανοποίηση.

Χρειάζεται να είσαι εντάξει με το να αφήσεις ένα βράδυ τα παιδιά σου για να πας κάπου αλλού.

Χρειάζεται να κάνεις κάτι που σου αρέσει κάθε μέρα, ακόμα και αν είναι μόνο για ένα τέταρτο.

Χρειάζεται να προσευχηθείς.

Χρειάζεται ένας καφές που σου αρέσει, ένα κρασί που σου αρέσει, ένα ζεστό μπάνιο που σου αρέσει.

Και τελικά και ίσως το πιο σημαντικό όλων… Χρειάζεται να θυμάσαι πως…

… αυτό το στάδιο ζωής είναι και όμορφο! Πολύ πολύ όμορφο! Είναι αυτό το στάδιο της ζωής που κάθε μεγαλύτερο άτομο που συναντάς θα σου πει «Θα σου λείψουν μια μέρα όλα αυτά» Και ξέρεις ήδη πως λέει αλήθεια. Είναι το στάδιο της ζωής που τα παιδιά σου σ’ αγαπούν πιο πολύ απ’ ότι θα σε αγαπήσουν ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής σου. Είναι το στάδιο που μπορούν να χωρέσουν όλο τους το είναι μέσα στην αγκαλιά σου για γλύκες… Και το θέλουν! Είναι το στάδιο που τα μεγαλύτερα προβλήματά τους είναι οι ωτίτιδες και οι γαστρεντερίτιδες και δεν έχεις ακόμα να ασχοληθείς με εκφοβισμούς και πληγωμένες καρδιές. Είναι το στάδιο που μαθαίνεις να αγαπάς τον σύντροφό σου με έναν εντελώς διαφορετικό, δυσκολότερο, καλύτερο τρόπο. Το στάδιο που μαθαίνετε μαζί, πιέζεστε μαζί, ρίχνετε τον εγωισμό σας μαζί και γίνεστε πραγματικά ένα. Είνααι το στάδιο που μπορείς να δεις τα Χριστούγεννα, τις Απόκριες και το Πάσχα μέσα από τα μάτια των παιδιών σου και έτσι όλα έχουν πλάκα και είναι πιο μαγικά απ’ ότι αν τα ζούσες μόνη σου. Είναι το στάδιο που βλέπεις τους γονείς σου να γίνονται γιαγιά και παπούς και είναι καλοί σ’ αυτό! Είναι το στάδιο που η ζωή είναι γεμάτη εκδρομές, πάρτι, κοστούμια, μαθήματα κολύμβησης, δόντια που κουνιούνται, πρώτα βήματα. Και όλα αυτά έχουν πλάκα! Είναι το στάδιο που είσαι ακόμα αρκετά νέος για να διασκεδάσεις, αλλά και αρκετά μεγαλος για να έχεις αποκτήσεις τουλάχιστον ΛΙΓΗ σοφία. Είναι ένα υπέροχο στάδιο.

Αλλά, ρε φίλε, είναι δύσκολο.

πηγή: austin.citymomsblog.com