Σε λίγες ώρες έρχεται η γιορτή της μητέρας… Ελπίζω να μου επιτρέπετε φέτος να στείλω τους χαιρετισμούς μου στις μητέρες που μεγαλώνουν μόνες ένα ή περισσότερα παιδιά.
Σε όλες εσάς, λοιπόν, που αποφασίσατε να φέρετε στον κόσμο μόνες ένα παιδί και ας σας έλεγαν πολλοί να μην το κάνετε… Σε όλες εσάς που γεννήσατε μόνες σε μια αίθουσα τοκετού, σε όλες εσάς που ήσασταν μόνες σε κάθε υπέρηχο, σε όλες εσάς που αγοράσατε μόνες τα πράγματα του παιδιού σας και που συνεχίζετε να κάνετε μόνες τα πάντα για αυτό… Σε όλες εσάς που τα βράδια δεν είχατε κάποιον να ανακουφίσει την πονεμένη σας μέση ή να μοιραστείτε την αγωνία σας… Σε όλες εσάς που χωρίσατε και έχετε πάρει όλες τις υποχρεώσεις του μεγαλώματος των παιδιών πάνω σας… Σε όλες εσάς που δραπετεύσατε από μια κακοποιητική σχέση και σώσατε έτσι την ψυχή τη δική σας και των παιδιών σας… Σε εσάς που ο θάνατος σάς πήρε το άλλο σας μισό και μείνατε ξαφνικά ολομόναχες, μα συνεχίσατε για τα παιδιά σας… Σε όλες εσάς που είστε ίσως σε ένα γάμο και μια «οικογένεια», μα ουσιαστικά πάλι μόνες είστε… Σε όλες εσάς που είστε και μάνα και πατέρας μαζί για οποιονδήποτε λόγο….
Σε όλες ΕΜΑΣ, κορίτσια, να ευχηθώ ΔΥΝΑΜΗ! Είμαστε πολλές και είμαστε δυνατές -και αυτό δεν είναι κλισέ, αλλά πραγματικότητα!
Σας αγαπώ όλες, μαμάδες… Όλες εσάς που μεγαλώνετε με αγάπη τα παιδιά σας, ακόμα και αν έχουμε διαφορετική φιλοσοφία και διαφορετικό «στιλ γονεϊκότητας». Ομως φέτος θέλω να αναφερθώ σε εμάς, τις γυναίκες που σηκώνουμε όλο το «βάρος» μόνες μας.
Γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν με αγάπη, αλλά και με κόπο, με θυσίες, με πράξεις και όχι με λόγια και αυτό το ξέρουμε όλοι… Αφήστε με λοιπόν να στείλω αγάπη και ευχές για ΔΥΝΑΜΗ σε όλες αυτές τις μαμάδες εκεί έξω, γιατί μπορεί να μοιάζουν με υπερηρωίδες, αλλά άνθρωποι είναι και αυτές… Λίγη δύναμη και ενέργεια, πιστέψτε με, τη θέλουν!
* η φωτογραφία ήταν από την τρίτη μου εγκυμοσύνη… Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ενέργεια που είχα αυτή τη φορά… Ασταμάτητη και δυνατή… Όλα για το μωρό μου, όλα για τα παιδιά μου!
**Ευχαριστώ, μαμά! Για όλα!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Ο Χριστός και η Παναγία Μαρία Παπαδόπουλου! Ήθελα να ήξερα σε τι από όλα όσα έγραψε η Ολίβια σε έθιξε. Πολλά ψυχολογικά πρέπει να έχεις και κρίμα γιατί έχεις και παιδιά και τι φταίνε! Σέβομαι τον αγώνα σας ως μόνη μητέρα και το γεγονός ότι στηρίζεται και συντηρείτε τους γονείς σας. Αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό σας δίνει το δικαίωμα να κρίνεται και να μειώνεται τον αγώνα και την προσπάθεια κάποιου τρίτου που το μόνο σκοπό έχει είναι να εμψυχώσει και να στείλει ένα μήνυμα συμπαράστασης εμψύχωσης και αλληλεγγυης σε άλλες μητέρες που με τον άλφα η βήτα τρόπο πορεύονται μόνες. Και στο κάτω κάτω αν δεν σε εκφράζει το κείμενο και δεν έχει κάτι να σου δώσει προσπέρασε το και μην ξαναδιαβασεις αυτά που γράφει η Ολίβια . Αμάν πια με τους κριτές του καναπέ!! Όλοι κρύβονται πίσω από ένα πληκτρολόγιο!
Θα θελα να σε δω να μεγαλωνεις ολομοναχη 3 παιδια διχως την οικονομικη στηριξη του πατερα σου που απ οτι φαινεται εχει χρηματα αρκετα πρωτον! και δευτερον να μεγαλωνεις μονη σου παιδι η παιδια δηλαδη απο ενα εως τρια τεσσερα και να φροντιζεις οικονομικα και τους γερους γονεις σου! ασε λοιπον τις ιστοριες για αγριους για αλλες καταστασεις ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΓΡΙΕΣ.....
Δεν με γνωρίζεις, δεν ξέρεις την οικογένειά μου, ούτε τον αγώνα μου. Το σχόλιό σου δείχνει έναν άνθρωπο με τεράστια εσωτερικά θέματα και καλά θα κάνεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Δεν συγκρίνουμε τις δυσκολίες μας, ούτε πάει να βγει ο ένας πάνω από τον άλλον. Το κείμενό μου ήταν ένα κείμενο αγάπης και εσύ είπες να στάξεις χολή. Βοήθησε τον εαυτό σου, πριν να είναι αργα. Φιλικά, Ολίβια Γαβρίλη (και όχι "Μαρία Παπαδοπούλου" να 'χαμε να λέγαμε...)
Ολα τα παραπάνω που είπες με καλύπτουν ! Μεγαλώνω μόνη μου τα μωρα μου κι ο σύζυγος ζει με μετάθεση στα σύνορα , σ αλη πόλη. Μόνη μου γέννισα , μόνη μου πήγα να δω τα προωράκια μου στη ΜΕΝΝ μόνη μου τους έβγαλα απ την κληνική και μόνη μου πέρασα με καθε μωρο μου το πρότο τους βράδυ στο σπίτι. Τώρα το δυπλο κρεβάτι μου είναι για τρις , εχουμε δεθεί τόσο πολυ που νιοθω οτι ούτε ενα λεπτό δε θέλω να χάσω απο το μεγάλωμα τους, τρελένομαι που το βλέμμα τους με ακολουθεί στο δωματιο οταν τα χει κάποιος αλος αγγαλιά ! Σας αγαπώ κι ευχαριστώ που ήρθατε στη ζωή μου ❤️ Σε όλες τις μαμάδες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους !