Πότε θα αρχίσουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή με δυο παιδιά;
Έγινα μαμα για δεύτερη φορά, αποκτώντας ενα δεύτερο κοριτσάκι. Πολλοί μου έλεγαν «Κανε δεύτερο και θα δεις!!» Και όντως τα έχουμε δει όλα..! Αναρωτιέμαι μονο σε εμάς (διότι ανάφερομαι και στον σύζυγο) φαίνεται τόσο δύσκολη η κατασταση με ενα κοριτσάκι σχεδόν 5 χρονων και το μικρό 6 μηνών;
Το σπίτι συνέχεια άνω κάτω.. το μωρό θηλάζει και γενικά έχει πολύ έντονη γκρίνια όταν θέλει να κοιμηθεί και κοιμάται μονο στο στήθος ή στο καρότσι.. η μεγάλη όταν της λέμε να κάνει ησυχία, γιατί θέλει το μωρό να κοιμηθεί, τραγουδάει όπερα!! Και κάπως μες τις φωνές, στην τρέλα και στο άγχος να τα προλάβουμε όλα κυλάνε οι μέρες..
Στην πρώτη μου κόρη ήμουν πολυ τυχερή, θηλασε μέχρι 6 μηνών, δεν πήρε πιπίλα αλλά έβαζε το δάχτυλο στο στόμα που σχεδόν 5 σήμερα ακόμα δεν το βγαζει.. αλλα ειναι ενα παιδι που δεν γκρίνιαξε ποτέ μέχρι σήμερα.. Η άλλη το άκρως αντίθετο..! Και δεν παιρνει και πιπίλα!
Δεν ξέρω, αλλά νιώθω τόσο κουρασμένη που δεν μπορώ να το χαρώ αυτο το μωρό, όπως χαιρόμουν την πρώτη μου κόρη.. Ουτε λογος να εχουμε χρονο για τους εαυτους μας… Εχω να βγω μονη μου απο τοτε που γεννησα (Εκτός από σούπερμαρκετ και λαϊκη!
Μόνο εγώ είμαι έτσι, βρε μανούλες;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έχω δυο 3χρονα δίδυμα. Πρόωρα...που σημαίνει έξτρα φροντίδα και άγχος...χωρίς ίχνος βοήθειας... Θήλασαν μέχρι 24μηνών.... Τους πρώτους 6 μήνες θήλαζα ταυτόχρονα και ασταμάτητα... Να μη μιλήσω για ύπνο... Σκεφτόμαστε συχνά με τον άντρα μου πως δεν έχουμε χαρεί ουσιαστικά τα μωρά μας ...γιατί κάναμε το ένα μπάνιο το άλλο έκλαιγε...κοίμιζε ο ένας ο άλλος άλλαζε πάνα...στην τσίτα είμαστε 3 χρόνια. Και τι δεν θα έδινα να βγω με τον άντρα μου για ένα περίπατο... να πάμε τώρα το καλοκαίρι για μπανάκι μόνοι μας χωρις να τρέχουμε δεξιά αριστερά να μαζεύουμε μπρατζάκια και κουβαδάκια... Έχουμε να βγούμε μόνοι μας 2μιση χρόνια... Είμαι μια πολύ πολύ κουρασμένη μαμά....Μα στο τέλος της ημέρας έχω την ικανοποίηση πως μεγαλώνω τα μωρά μου με αγάπη, τα μεγαλώνω εγώ και ο μπαμπάς, έχουμε ένα απίστευτο δέσιμο και ζούμε την κάθε στιγμή μαζί τους.... Αυτές τις σκέψεις κάνω οταν μου ερχεται από την κούραση και την απογοήτευση να τα τινάξω όλα στον αέρα... Πηγαίνω τα βλέπω την ώρα που κοιμούνται-και υπενθυμίζω στον εαυτο μου πως ειναι οτι καλυτερο εχω κάνει στη ζωη μου!!!!!!
Ολα οσα γραφεις είναι σαν να τα έγραψα εγώ.Το δεύτερο παιδάκι,το αντράκι μου μου βγήκε πολύ ζωηρό.Η κόρη μου ήταν 3 χρόνων όταν γεννήθηκε.Τους πρώτους 4 μήνες ήταν ήσυχος μετά άρχισε το πανηγύρι...Γκρίνια πολύ,δεν με άφηνε λεπτό να κάνω τίποτα,θήλαζε μανιωδώς μέχρι 18 μηνών κ τα βράδια κάθε 1,5 ώρα ξυπνούσε με κλάμματα...Έψαχνα βότανα να πίνω για να ηρεμούν τα νεύρα μου κ να μπορώ να είμαι χαρούμενη κ με καλή διάθεση.Θα σου πω να κάνεις όσο μπορείς υπομονή,μεγαλώνοντας είναι καλύτερα τα πράγματα.Αν έχεις την δυνατότητα να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου π.χ. να πας μια ωρα γυμανστηριο ή μια βόλτα μόνη θα βοηθούσε πολύ.Επίσης το μεγάλο σου παιδάκι έχει κ εκείνο πολύ ανάγκη την προσοχή σου παρ'όλο που νομίζουμε ότι είναι μεγάλο κ είναι εντάξει,για να αποφύγεις την γκρίνια της καλό θα ήταν να κάνατε πράγματα αποκλειστικά οι δύο σας.Όπως κ να έχει φάση είναι κ θα περάσει...Στο τέλος της μέρας όταν τα βλέπουμε να κοιμούνται δεν λέμε ότι είναι θαύματα που ήρθαν στην ζωή μας κ γι'αυτά αξίζει να παλεύουμε?
Τα παιδιά μου γεννήθηκαν με 22 μήνες διαφορά. Το πρώτο θήλαζε έως 17 μηνών. Το δεύτερο θήλασε έως 10 μηνών. Το σπίτι μου είναι σπίτι τους. Οπότε, μπορούν να το απολαύσουν. Ο 4χρονος γιός μου μαζευει τα παιχνίδια του, τα οποία συνεχώς εναλλάσσω ώστε να μην έχει πάρα πολλά τριγύρω και βαριέται και παίζει με τον δίχρονο αδελφό του. Θα σου συστήσω υπομονή. Ανάθεσε εργασίες στο μεγαλύτερο και αξιοποίησε τον χρόνο του θηλασμού σε διάβασμα και για τους τρεις σας. Όλα είναι καλύτερα απο ότι νομίζεις, χιλιάδες γυναίκες που παλεύουν για ένα παιδι θα έδιναν και το ένα τους πόδι για να είναι στην θέση σου οπότε, ευχαρίστησε την καλή σου τύχη και τον Θεό και απόλαυσε το . Αυτή τη στιγμή έχεις ένα βρέφος και ένα νήπιο. Εσύ είσαι η μαμά τους, είσαι όλος τους ο κόσμος. Αγκάλιασε τα, παρατήρησε τα, δάγκωσε τα τροφαντά μπουτάκια, μύριζε το βρεφικό κεφαλάκι με το αξεπέραστο άρωμά του... ο χρόνος φεύγει σα νερό... Μην απελπίζεσαι, όλες το έχουμε περάσει...Έχε πίστη, αγάπησε την ζωή σου και λίαν συντόμως όλα θα γίνουν ακόμα καλύτερα.
Εμενα τα δικα μου γεννηθηκαν με 20 μηνες διαφορα. Ελεγα ακριβως τα ιδια ημουν κουρασμενη μονιμα. Ελεγα ποτε θα ερθει η ωρα να τα χαρω. Ηρθε η ωρα τωρα ειναι σχεδον 9 ο γιος μου και 7 η κορη μου κανουμε ολα εκεινα που ηθελα να κανουμε ολα εκεινα που ονειρευομουν. Παλι τρεχω παλι μαζευω παλι εχουμε τσακωμους αλλα τωρα απολαμβανω τα δυο μου παιδια.
Ξένια στην μεγάλη μου κόρη έχουμε δοκιμάσει τα πάντα για το δάχτυλο,δεν θέλει νά το αποχωριστεί με τίποτα.. η παιδίατρος παντός μου είπε να μην την πιέσουμε αλλο γιατί μπορεί να επιφέρει χειρότερα αποτελέσματα..
Χα χα χα...μάλλον (αντί)γράφεις αυτά που έπρεπε να πω εγώ!!!2 αγόρια, 1,5 κ 3,5 ετών, ενα 64 τμ σπίτι που συνέχεια μαζεύω, καθαρίζω,σκουπιζω,απολυμαινω,ένας μπαμπάς με ατελείωτες ώρες δουλειάς κ μια μαμά σε πρόθυρα κατάρρευσης αφού έχασε 2 μήνες ύπνου μόνο το 2017!!!!ο μικρός θηλαζει ακόμα κ δε λέει να ξεκολλήσει,ούτε συμφωνεί να κοιμηθεί η μαμά συνεχόμενο 8ωρο!!!αυτα τα δυο δεν πάνε μαζί για μας!αναρωτιέμαι αν θα αλλάξει ποτέ κ για μας κάτι!!!σου στέλνω τη σκέψη μου!!
Μπορώ να πω οτι σε νιώθω απόλυτα κ μου αρέσει κ ο τρόπος που γραφεις. Λιγη υπομονή μανούλα, καθε μερα κ καλύτερα τα πράγματα... θα ξεπεταχτει κ η μικρή κ θα ξεχασεις τις δύσκολες ημέρες. Το μόνο που θα σου ελεγα να κοιτάξεις ειναι το δάχτυλο στο στόμα που λες για την μεγάλη. Μέχρι καποια ηλικία θεωρείται φυσιολογικό μιας κ αποτελει αναπτυξιακο σταδιο,μεγαλώνοντας όμως αν δεν ξεπεραστεί ειναι εκδηλωση αγχους... μπορεί κατι να την ζοριζει την μεγαλύτερη κορη σου.
Χαχα και γω ίδια ακριβώς με σενα κατάσταση αλλά με αγόρια.... Εκτός από όλη την ταλαιπωρία έξι μήνες τώρα εγώ αρρώστησα 3 φορές με φαρυγγίτιδα και τώρα με βροχειτιδα και δεν έχω χρόνο ούτε σαν άρρωστη να κάτσω να ξεκουραστω 5 λεπτά ή να κοιμηθώ ένα βράδυ μήπως και συνέλθω... Πιστεύω σε κάνα δυό χρόνια να μπορω να πάω και γω καμιά βόλτα ή να κοιμηθώ σαν άνθρωπος... Κουράγιο σε όλες μας
Νομίζω πως όλοι έχουμε περάσει απο αυτη τη φάση... Τα δεύτερα παιδιά είναι πολυ πιο δύσκολα... Νομίζω πως θα πρέπει να κανεις υπομονη μέχρι η μικρή σου να πάει 2... Προς το παρόν δείξε παραπάνω προσοχή στη μεγαλη σου και κανε την συμμετοχο δίνοντας της καποιες "δουλειές". Με αυτο τον τρόπο τουλάχιστον θα γλιτώσεις απο τη γκρίνια της μεγαλης που δικαίως προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή...
Εγώ δεν κρίνω καμία μανούλα,ξέρω οτι όλες περνάμε δύσκολα και όσες μου γράφετε για γκρίνια,πραγματικά το θέμα μου δεν είναι εγώ αλλά τα παιδιά μου..δηλ. απ την στιγμή που δεν έχω δυνάμεις για άλλα πράγματα και ειναι μες την τσίτα Δυστυχώς το μεταφέρω στα παιδιά.. Αλλά θα περάσει ο καιρός και θα μεγαλώσει λίγο η μπέμπα.. ήδη τώρα που καλοκαιριασε είναι καλύτερα τα πράγματα!!
Είναι πολύ δύσκολα μην κοροϊδεύοντας.Και εγώ έτσι νιώθω λέω μόνο εγώ δυσκολεύομαι και δυσκολευτηκα όταν όλες μου τα λέμε όλα τέλεια,απλά...εγώ έχω τρία 7 4 και δύο και Πάρο που τώρα έχω αρχίσει να παίρνω κάποιες ανάσες είναι ακόμα δύσκολα...όταν ο μεγάλος είναι ζωηρός,ζηλεύει,δημιουργεί φασαρίες.Οταν η μεσαία κλαίει με το παραμικρό με ότι και αν της κάνει ο μεγάλος και όταν ο μικρός θηλάζει ακόμα ενώ μπουχτισα πια και αντιγράφει άσχημες συμπεριφορές ήδη από τον μεγάλο.Το μόνο που με έσωσε είναι που δουλεύω και ξεφεύγω λίγο(εδώ ξέρω θα με κραξετε πολλές)αλλά χαίρομαι για αυτό για πολλούς λόγους.Ωρες ώρες αναρωτιέμαι μέχρι και μήπως δεν το χωράει βρε αδελφέ αυτό της μαμάς για αυτό να μην στεναχωριέμαι.Αυτα και κουράγιο!
Περασαμε κι εμεις πολυ δυσκολα ειδικα οταν ειχαμε νεογεννητο οταν η πρωτη μας ηταν 14 μηνων. Θηλαζα και η μεγαλη μου εκανε καψονια για να σταματησω. Τωρα εχουμε τρια με ηλικιες 5,5 4,5 και 2,5 χρονων, ξυπναω τη νυχτα μονο οταν ειναι αρρωστα η κατι τα ενοχλει, πανε παιδικο σταθμο και τωρα μπορω να πω οτι αρχισαμε καπως να ζουμε πιο νορμαλ. Υπομονη λοιπον. Τα πιο δυσκολα θα περασουν.
Όχι μόνο εσύ!και εγώ..3χρόνων η μεγάλη,2μηνών η μικρή.μετραω τις μερες,τις ώρες,τα δευτερόλεπτα.. Χρόνος μετά τα μεσάνυχτα αν.δεν.εχω πέσει και εγώ ξερή για ύπνο..
Να απολαμβανεις την καθε μερα και να μην γκρινιαζεις.καθε αρχη και δυσκολη θα ηρεμησει το μωρο σου θα μεγαλωσει και θα νοσταλγεις την καθε μερα που εφυγε.ειναι δυσκολο να εισαι μαμα αλλα και ταυτοχρονα μεγαλη ευτυχια δες τα ολα θετικα κανε υπομονη και περνα καλα εστω και οταν εισαι πτωμα.και τωρα που με ακους θα λες ολα ευκολα τα βλεπεις αραγε εσυ εισαι μανουλα;ναι ειμαι μανουλα 4 παιδιων.ηλικιες14,12,9,7.φαντασου λοιπον οταν ηταν ολα πιο μικρα παρολα αυτα ζησαμε και μεγαλωσαμε μαζι με πολλες ευτυχισμενες και ναι κουραστηκες μερες αλλα παντα βρισκαμε το τροπο να περναμε καλα.να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου και να τα δεις να μεγαλωνουν και να τα καμαρωνεις