Καθώς καλωσορίζουμε τον Σεπτέμβριο, αναμένουμε και τα σχολεία να καλοσωρίσουν τα παιδιά. Αρκετοί παιδικοί σταθμοί ήδη έχουν ξεκινήσει και πολλά παιδάκια θα αποχωριστούν για πρώτη φορά τους γονείς τους. Η περίοδος αυτή των αποχωρισμών πολλές φορές προκαλεί άγχος και σύγχυση στους γονείς αλλά και στα ίδια τα παιδιά. Οι γονείς συνήθως αισθάνονται οτι έχουν προετοιμάσει κατάλληλα τα παιδιά τους και όμως όταν έρθει η στιγμή να ξεκινήσουν το σχολείο αρχίζουν τα παιδιά να επιδεικνύουν διάφορες απρόσμενες αντιδράσεις που τους σαστίζουν. Ειδικά ένα μικρό παιδί που πρώτη φορά ξεκινάει παιδικό είναι αναμενόμενο να κλάψει, μπορεί να μην αφήνει την αγκαλιά του γονέα και στο τέλος να αποχωρήσει ο γονιός με μαύρη καρδιά και με αμφιβολίες. Για να δούμε, τί μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε ένα μικρό παιδί να είναι κατάλληλα προετοιμασμένo;
Βεβαιωθείτε οτι το παιδί σας γνωρίζει τί θα συμβεί καθ’όλη τη διάρκεια της μέρας. Υπενθυμίστε στο παιδί πότε θα πάτε να το πάρετε από το σχολείο και ειδικά στα παιδιά που είναι περισσότερο αγχωμένα βοηθάνε τα οπτικά βοηθήματα ώστε να μπορεί να βλέπει το πρόγραμμα της ημέρας.
Σε πολλά παιδιά που πηγαίνουν πρώτη φορά σχολείο ή που επιστρέφουν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές συχνά ξυπνάει το άγχος αποχωρισμού. Καλό είναι από την αρχή να ενισχύσετε τον δεσμό του παιδιού με την δασκάλα του και να μιλάτε με καλά λόγια για εκείνη και για την μεταξύ τους σχέση, π.χ. «Αχ, πόσο χαίρεται η δασκάλα σου όταν σε βλέπει, κοίταξε το χαμόγελο της!». Θα βοηθούσε ακόμη να δει κι εσάς να μιλάτε με την δασκάλα και να έχετε μια καλή επαφή/συνεργασία. Όταν μάλιστα περάσει ο καιρός και οργανώσετε την πρώτη συνάντηση μαζί της θα μπορούσατε να εστιάσετε στις εξής ερωτήσεις για να αποκτήσετε μια συνολική εικόνα του παιδιού στο σχολείο:
Έχετε μήπως δημιουργήσει συγκεκριμένο αποχαιρετισμό με το παιδί σας (αγκαλιά/στιχάκι/τραγουδάκι); Εαν όχι, μπορείτε να αποκτήσετε μια ρουτίνα που θα σκεφτείτε μαζί με το παιδί ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένο για τον επικείμενο αποχωρισμό.
Καλό είναι να βοηθήσετε τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματα τους (και αυτά των άλλων) και να καταφέρουν να τα εξηγήσουν. Αν το παιδί σας δεν νιώθει άνετα να μιλάει για τα δικά του συναισθήματα θα μπορούσατε να ενθαρρύνετε μια συζήτηση σχετικά με το πώς αισθάνονται οι πρωταγωνιστές στα αγαπημένα τους βιβλία ή στα παιδικά που παρακολουθούν.
Όταν τα παιδιά καλούνται να λύσουν πιθανά προβλήματα που προκύπτουν, σταδιακά αναπτύσσουν την αυτορρυθμιστική τους ικανότητα καθώς καταφέρνουν να διαχειριστούν την απογοήτευση τους. Άρα, τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους ως «προπονητές» να τους ενθαρρύνουν και να τους καθοδηγούν αλλά να μην βρίσκουν οι ίδιοι τις λύσεις σε όλα όσα τους προβληματίζουν. Θα μπορούσατε μάλιστα να εστιάζετε στις στρατηγικές που χρησιμοποιούν τα παιδιά για να διαχειριστούν μια κατάσταση και να τις αναγνωρίζετε λεκτικά ώστε να τους είναι ευκολότερο να τις χρησιμοποιήσουν και σε κάποια άλλη δύσκολη στιγμή στο μέλλον.
Όταν ένα παιδί αγχώνεται που θα βρεθεί σε νέο περιβάλλον θα ήταν βοηθητικό αν μπορούσε να συζητήσει με τον γονιό του γι’αυτό χωρίς εκείνος να προσπαθήσει να μετριάσει την δυσκολία που βιώνει το παιδί. Ακόμη, θα βοηθούσε να φτιάξετε διαφορετικά σενάρια και να τα αναπαράγετε μέσα στο παιχνίδι ώστε να νιώσει το παιδί κατάλληλα προετοιμασμένο. Για παράδειγμα, μπορείτε να μιλήσετε για το πώς πλησιάζουμε κάποιον για να παίξουμε μαζί του.
Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσετε να ενισχύετε την αυτορρυθμιστική ικανότητα του παιδιού σας και τις κοινωνικές του δεξιότητες. Τα παιδιά είναι ανθεκτικά και μαθαίνουν πολύ γρήγορα. Καλή αρχή και καλή δύναμη!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο