Μα να μη θέλουν το εγγόνι τους επειδή είναι… κορίτσι;

Ειμαι η μαμά Χαρά και πρόσφατα έγινα και εγώ μανούλα.

Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε πριν 5 χρόνια. Ολα έγιναν γρήγορα, μεγάλος έρωτας..

17-3-2012 τα φτιάξαμε και από εκεί ξεκίνησε μια μαγική σχέση με τα όλα της δώρα, ταξίδια, μπουζούκια φουλ, εξόδους όπου θες από δω μέχρι την Θεσσαλονίκη. Μετα από 2 χρόνια σχέσης είπαμε να αρραβωνιαστουμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί να δούμε πως θα πάει και η συγκατοίκηση.

25 Δεκεμβρίου 2014 όλα τέλεια και άψογα στο σπίτι μου, χαρές οι γονείς μου και ο αδερφός μου… Βλέπετε είμαστε πολύ αγαπημένοι οικογένεια! Στολισμοί, φαγητά, γλυκά, όλα στην πένα. Τελος καλό, όλα καλα. Τοτε ο άντρας μου δούλευε στο Κορωπί και έτσι νοικιάσαμε σπίτι να μείνουμε εκεί για να είναι δίπλα στην δουλειά του και αμέσως βρήκα και εγώ δουλειά σε έναν φούρνο. Ολα κυλούσαν άψογα μέχρι που αποφασίσαμε να γυρίσουμε Αθήνα γιατί βρήκε άλλη δουλειά και έτσι γυρίσαμε στην γειτονιά μας πάλι. Λοιπον τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…

Παιδί χωρισμένων γονιών. Η μαμά του θα έφευγε για νησί μόνιμα και έτσι αμέσως νοικιάσαμε το σπίτι που έμενε. Με αγαπούσαν πολύ οι γονείς του, με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, με λάτρευαν. Ξαφνικά εκεί που μάζευε τα πράγματα της και εγώ τακτοποιούσα τα δικά μας, μου ξεκινάει μια φασαρία άλλο πράγμα και τι αρραβώνας ήταν αυτός και δεν της αρέσε και άλλα πολλά… Λέω δεν μπορεί, πλάκα μου κάνει, αποκλείεται αυτή η γυναίκα να μου κάνει παράπονα εφόσον της άρεσαν ολα. Δεν μιλάω, δεν λέω τίποτα πουθενά για την φασαρία που μου έκανε.

Μια μέρα πριν φύγει μου ξεκινάει πάλι μια φασαρία άλλο πράγμα! Την ενοχλούσαν οι γονείς μου και το σόι μου και ξεκινάει να τους βρίζει όλους, να τους κατηγορεί για διάφορα, εεέ άνοιξα και εγώ το στόμα μου και έγινε το έλα να δεις! Παιρνω τον άντρα μου τηλέφωνο και του λέω «Εα τώρα σπίτι, η μάνα σου έχει ξεφύγει» Ερχεται ο κακομοίρης άρον άρον και τον ξεκινάει και αυτόν που πήγες και έμπλεξες και «Η Χαρά -εγώ δηλαδή- δεν έχει παιδεία», είναι έτσι, είναι αλλιώς… Εγώ ήμουν σε άλλο δωμάτιο και μόλις την άκουσα να με βρίζει, τρέχω πάω στο σαλόνι που καθόταν και την αρχίζω…

Φεύγει, περνάει ο καιρός και μετά από 3 μήνες μένω έγκυος, το θέλαμε πολύ. Τι ήταν να το μάθει; Ετρωγε τον άντρα μου και τι έκανες και δεν προσεχες και και και. Παλι δεν μίλησα. Εεε μαζευόμαστε όλοι σπίτι, οι γονείς μου, ο πατέρας του και ο άντρας μου το βράδυ, καθώς επιβεβαίωσα την εγκυμοσύνη να το γιορτάσουμε. Ξαφνικα βλέπω τον πεθερό μου πολύ μαζεμένο να μην με κοιτάει στα μάτια… Εμείς λέγαμε για το μωρό και κανονίζαμε περί γάμου γιατί είμαστε πολύ των παραδόσεων και αυτός έλεγε αλλά πράγματα. Αυτη ούτε τηλέφωνο να μου πει ένα μπράβο τουλάχιστον, πάρα επέμενε τον γιο της τηλέφωνο και τον εκραζε και να μην σκεφτεί καν να με παντρευτεί. Εμεις τα κανονίσαμε όλα, γάμους, ημερομηνίες και όλα περί γάμου.. Ε ρε και το μαθαίνει και μου έρχεται Αθήνα 2 μήνες πρίν τον γάμο και άρχισε τα ψυχολογικά της πάλι… Και ξαφνικά αλλάζει και με είχε στα όπα όπα. Λεω κάτι μου βρωμάει εδώ και είχα δικιο!

Γινεται ο γάμος, όλα καλά, μαθαίνουμε το φύλο του μωρού, κοριτσάκι… Τέλος! Αυτό ήταν, ούτε καλημέρα. Ειδικα ο πεθερός αφήστε… ηρθε και μας ανακοίνωσε να μην τολμήσουμε να δώσουμε το όνομα του στο παιδί γιατί στην οικογένεια του βγάζουν μόνο αγόρια. Λεω έτσι είστε; Δεν πειράζει, θα πάρει του πατέρα μου το όνομα και τέλος.

Ερχεται η ώρα να γεννήσω 17-3-2017 ακριβώς η ίδια ημερομηνία που τα έφτιαξα με τον άντρα μου. Παμε στην κλινική, σε μια από τις καλύτερες της Αθήνας και αυτή να έχει θύμωσει, γιατί διάλεξα ιδιωτικό και όχι δημόσιο. Αυτα τα έμαθα μετά αφού γέννησα..

22 ώρες πάλευα να φέρω φυσιολογικά το παιδί μου στον κόσμο γιατι δεν ήθελα με του καισαρική και επειδή δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα το παλέψαμε και τα καταφέραμε με τον γιατρό μου. Βέβαια την πήρε με βεντούζα γιατί έβγαινε ανάποδα και γυρισμένο στο πλάι κεφάλι. Συνερχομαι από όλα αυτά και την άλλη μέρα κατέβηκα στην καφετέρια να πιω έναν χυμό και ξεκινάει η μάνα μου να μου λέει τι έκανε… Έβριζε τον γιατρό, το νοσοκομείο, εμένα, τον άντρα μου, γιατί ήταν δίπλα μου και τις 22 ώρες έβγαινε να τους ενημερώσει και του έλεγε «Πηγαινε σπίτι να κοιμηθείς και αν γεννήσει ποτέ θα σε πάρω να έρθεις» και έλεγε «Πέστης να κάνει καισαρική γιατί κουραστηκα να περιμένω» Τον έβλεπα τον άντρα μου στεναχωρημενο αλλά μέσα στους πόνους μου δεν τον ρωταγα τι έχει.

Το παιδί το είδε μόλις γεννηθΗκε και μετά πάλι στους 4 μήνες. Ελεγε «Αντε να βγάλουν και την Σοράγια να τη δούμε να φύγουμε..» Τον πατέρα μου δύο φορές τον κράτησαν να μην την χτυπήσει και αυτή εκεί συνέχιζε.

Λοιπον αυτή με δικαιολογία τον σκύλο μας ήθελε να μείνει σπίτι μας για να μην είναι μόνος ο σκύλος, στο μεταξύ πριν γεννήσω είχα κάνει γενική μέχρι και στο ταβάνι. Γυρναω η καλή σου και βρίσκω ένα σπίτι χάλια, άπλυτα πιάτα, τα χάλια μες την τρίχα από τον σκύλο, το σπίτι να βρωμαει τσιγάρο, γενικά ήταν σαν τρωγλη και αυτή να λέει μια ώρα πριν πάμε σπίτι με το μωρό ότι όλα τα έχει σε τάξη.. Μπαίνω μέσα εγκεφαλικό, παιρνω το μωρό σφαίρα στο δωμάτιο του γιατί βρωμοκοπουσε τσιγάρο. Κανω μια μεγάλη κουβέντα με τον άντρα μου, του λέω πως δεν την θέλω στην ζωή μου, δεν θέλω να την ξαναδω… Τσακωθηκαν άσχημα και έφυγε ξανά..

Ο πεθερός άφαντος, την είδε μόλις σαραντησε, του λέγαμε παρτην αγκαλιά και έλεγε έχω χρόνια μπροστά μου! Αυτό ήταν! 7 μήνες και δεν την έχει δει.

Χθες έμαθα ότι έλεγε στην γειτονιά ότι αυτή πλήρωσε τον γάμο και το νοσοκομείο γιατί εμείς δεν είχαμε λεφτά και ότι οι γονείς μου είναι φτωχοί. Εφτασε ο κόμπος στο χτένι και μίλησα ακόμα μια φορά τον άντρα μου για όλα αυτά και του είπα να την μαζέψει και αυτός μου έλεγε «Παλιιιιιι τα ίδια; Δεν κουράστηκες; Περσινά ξινά σταφύλια» και μετά δεν μου μίλαγε. Του είπα πως δεν την θέλω εδώ στο σπίτι μας πότε ξανά και αφού τον ειδα να βουρκωνει και του λέω τι έπαθες, απλά μου είπε ότι έχει τσακωθεί πολύ άσχημα με τους γονείς του για όλα αυτά και ας μην μου το έχει πει για να μην με στεναχωρεί και απλά δεν θέλουν ούτε εμένα, ούτε το παιδί γιατί είναι κορίτσι και φταίω εγώ για αυτό, γιατί πάντα λέγαμε μακάρι να κάνω κόρη και του είπαν πως αν δεν σταματήσει να τους απειλεί, θα βάλουν δικηγόρο και εισαγγελέα να τον πετάξουν έξω από την κληρονομιά του παππού του και της γιαγιάς του, η οποία είναι μεγάλη… Σαν μοναχοπαίδι δεν είχαν αλλά εγγόνια τα άφησαν σε αυτόν.

Τωρα εγώ τι άλλο να κάνω; Δεν αντέχω αυτή την κατάσταση! Κάθε μέρα μαθαίνω και από κάτι για αυτούς και έχω και τους γονείς μου αγρίμια να την περιμένουν να έρθει για να γίνει χαμός. Πραγματικα δεν αντέχω άλλο… Πως να την σταματήσω;;; Μα να μην θέλουν το παιδί, είναι δυνατόν;; Τι άνθρωποι, Θεέ μου! Απογοητευτηκα πραγματικά πολύ από την συμπεριφορά τους. Αλλους γνώρισα, άλλους βλέπω τώρα. Και δεν θέλω να πικραινω τον άντρα μου όλη την ώρα, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο….

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com