Πραγματικά έχω φτάσει πια σε απόγνωση… Κάθε μα κάθε μέρα ένας νέος καυγάς. Εκνευρίζεται με ότι και αν πω, ότι και αν προτείνω, καμιά φορά νομίζω πως του φταίω ακόμα και που ανασαίνω.
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 5 χρόνια. Συζήσαμε σχεδόν αμέσως και στον ένα χρόνο έμεινα έγκυος. Το θέλαμε, δεν μας έτυχε. Αναρωτιέμαι σήμερα αν όντως το ήθελε και αυτός βέβαια ή το έκανε «για πλάκα».
Στο σπίτι δεν κάνει σχεδόν τίποτα ούτε για το παιδί, ούτε για «εμάς», παρά μόνο αράζει στον καναπέ και χαζεύει στο κινητό ή βλέπει αγώνες. Σεξ ανύπαρκτο. Ναι, δεν έχω το σώμα που είχα όταν με γνώρισε, αλλά δεν νομίζω να παίζει και κανένα ρόλο. Αισθάνομαι ότι και κορμάρα να γίνω, πάλι αδιάφορη θα του είμαι.
Και όπως είπα και στην αρχή: καυγάδες! Μπορεί να φταίω και εγώ γιατί παραπονιέμαι συνέχεια, αλλά εσείς στη θέση μου τι θα κάνατε; Θα αντέχατε να είστε με έναν άνθρωπο που απλά δεν νοιάζεται για εσάς;
Και το θέμα είναι… Σώζεται όλο αυτό ή πρέπει να προετοιμαστώ να μπω και εγώ στο κλαμπ των χωρισμένων; Δεν με πειράζει, νέα είμαι, δεν μασάω. Θα κλάψω, θα πονέσω, ήδη κλαίω και μόνο στη σκέψη. Γιατί τον ερωτεύτηκα κάποτε πολύ και ναι, τον αγαπώ ακόμα. Αλλά αν είναι να είμαστε από το κακό στο χειρότερο, ας χωρίσουμε.
Απλά αν είναι να το προσπαθήσω, να το κάνω….
Έχει κάποια κοπέλα εδώ αντίστοιχη εμπειρία; Τι θα μπορούσα να κάνω;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Πιστεύω ότι για αρχή θα ήταν καλύτερο να συζητήσετε. Να του πεις τι ζητάς από αυτόν τον γάμο. Τι περιμένεις από αυτόν. Να μιλήσετε χωρίς να τον κατηγορήσεις. Να του πεις τα θέλω σου . Ότι θα προτιμούσες να είναι πιο συνεργάσιμος όσο αφορά το παιδί κι ότι και εσύ κουράζεσαι με τις υποχρεώσεις σου και τις δουλειές του σπιτιού κι ότι αν μπορούσε που και που να σε ξεκουράζει μιας και εσύ άνθρωπος είσαι κι όχι μηχανή.Και άκουσε και τα δικά του θέλω. Κοιτάξτε αν μπορείτε να συμβιβαστειτε κάπου και να βρείτε λύσεις που θα σας κάνουν και τους δύο ευτυχισμένους. Ώστε για την σχέση σας ,μιας και υπάρχει ένα παιδί στη μέση, θα ήταν καλό αν πραγματικά τον αγαπάς να βρεις ξανά τον ρομαντισμό στη σχέση σας. Προσπάθησε να τον ξανακερδίσεις . Καμία φορά η καθημερινότητα σκοτώνει τον έρωτα,αλλά αν υπάρχει αγάπη μπορείς με λίγη προσπάθεια να ξαναβρείς τον έρωτα και το πάθος στα μάτια του συζύγου σου. Μην ξεχνάς ότι με την βοήθεια του απέκτησες το παιδάκι σου. Θα έπρεπε κ ο άντρας σου να σκεφτεί ότι χάλασες το σώμα σου για να του χαρίσεις ένα πολύτιμο δώρο,ένα κομματι της ψυχής του ! Άρχισε μέρα με τη μέρα να του δείχνεις την αγάπη σου . Βγείτε και κανένα ραντεβού (αν μπορείς να αφήσεις το παιδί κάπου,δεν ξέρω αν έχεις την οικογένεια σου ή τα πεθερικά σου κοντά ή κάποιο άτομο της εμπιστοσύνης σου . ) Φλερτάρετε μεταξύ σας . Ανανέωσε ίσως το στυλ σου με ρούχα που θα σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα και να σου δίνουν μια λάμψη. Χαμόγελα πιο συχνά και να είσαι ευχάριστη. Να τον ρωτάς καθημερινά αν είναι καλά. Πως ήταν η μέρα του κτλ. , ώστε να του δείχνεις ότι ενδιαφέρεσαι για αυτόν και ότι τον νοιάζεσαι πραγματικά. Δοκιμασέ τα όλα αυτά,έτσι θα δεις αν ενδιαφέρεται για σένα ακόμα και αξίζει να το προσπαθήσετε. Αν εκ μέρος του συνεχίσει να υπάρχει αδιαφορία και μετά από 3-4 μήνες κι όταν λέω αδιαφορία,εννοώ π.χ να μην τον νοιάζει καν αν είσαι καλά , τότε μόνο θα πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι το ενδεχόμενο να χωρίσετε ! Αυτά με αγάπη
Οπως και να χει πρεπει να το προσπαθησεις, τον αγαπας και εχετε και ενα παιδι μαζι Πιαστον και μιλα του σε μια χαλαρη στιγμη, προσπάθησε να τον προσεγγισεις και ερωτικα, μπορει να νιωθει κι αυτος πράγματα που δεν σου λεει και μεγαλωνει η αποσταση μεταξυ σας, κανε λιγο ακομα υπομονη αξιζει να το προσπαθησεις Ευχομαι ολα να πανε καλα