Η μαμά ρωτάει: Υπάρχει ιδανική διαφορά ηλικίας ανάμεσα στα αδέρφια;
Η Τίνα έστειλε μια ερώτηση που απασχολεί και εμένα αρκετά! Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η ιδανική διαφορά ανάμεσα στα αδέρφια;
Μας έγραψε:
«Με λένε Τίνα και είμαι μαμά ενός αγοριού 14 μηνών. Πάντα ήθελα δύο παιδάκια και με μικρή διαφορά ηλικίας έως 2,5 έτη. Το κακό είναι ότι με την οικονομική κρίση που βιώνουμε όλοι, συνεχώς αναβάλουμε για πιο μετά την προσπάθεια για δεύτερο μωράκι και τα 2 χρόνια θα γίνουν 3 και τα 3 βλέπω να γίνονται 4… Και δεν ξέρω πόσα θα φτάσουν..
Θέλω λοιπόν να ρωτήσω τις Ελληνίδες μαμάδες, ποια είναι η γνώμη τους για την διαφορά ηλικίας ανάμεσα στα αδέρφια; Πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια «ιδανική» διαφορά, είτε η γνώμη τους προέρχεται από την εμπειρία τους με τα δικά τους αδέρφια, είτε βλέποντας τα παιδιά τους;«
To ίδιο θέμα είχαμε συζητήσει και ένα χρόνο πριν στο Πρωινό mou:
Εγω εχω 3 παιδια. Τα πρωτα μου ειναι διδυμα και ειναι 9 χρονων. Τρελη ταλαιπωρια, τον πρωτο χρονο ημουν με 5 ωρες υπνο καθε μερα. Τον τριτο το γεννησα με 5 χρονια διαφορα, παρολο που ο αντρας μου ηθελε πιο πριν αλλα επειδη δουλευω δεν την παλευα. Οταν τον γεννησα, τα μεγαλα ειχαν ξεπεταχτει, σταματησα κι ενα χρονο να δουλευω και ηταν πιο ευκολα τα πραγματα. Τωρα χαιρομαι μια υπεροχη 5μελη οκκογενεια. Δε λεω οτι δε ξεπατωνομαι αλλα δε θα ειναι για παντα μικρα ενω θα χω παντα 3 αγαπες. Εμπρος μανουλες αυξανεστε και πληθυνεστε με οση ηλιακη διαφορα μπορειτε!!
Κατά τη γνώμη μου κανείς δεν μπορεί να προκαθορίσει την ιδανική διαφορά, όλα είναι εικασίες γιατί το κάθε παιδί έχει τον χαρακτήρα του. Εγώ έχω δύο αδερφές. Με τη μία είχαμε 1 χρόνο και κάτι διαφορά και με την άλλη 6. Εγώ δεν ταίριαξα απόλυτα με καμία από τις δύο όταν ήμουν μικρή, ήμουν τελείως διαφορετικός χαρακτήρας. Ενώ οι δυό τους, παρόλο που είχαν 5 χρόνια διαφορά, τα πήγαιναν περίφημα. Τώρα (μετά τα σχολικά χρόνια ουσιαστικά) είμαστε και οι τρεις πολύ δεμένες. Εγώ έκανα τρία παιδάκια. Ο πρώτος είναι 8, ο δεύτερος 3 και η μικρή 14 μηνών. Τα αγόρια με τη μικρή τα πηγαίνουν καλά. Δηλώνουν ότι την αγάπούν, την προσέχουν (εννοείται όσο μπορούν για την ηλικία τους) και γενικώς δεν υπάρχει πρόβλημα. Μεταξύ τους όμως είμαστε μια έτσι μια γιουβέτσι... άλλοτε παίζουν πολύ ωραία κι άλλοτε σκοτώνονται. Όσον αφορά εμένα όμως ως μητέρα χάρηκα περισσότερο την παιδική ηλικία του μεγάλου που του αφιέρωνα κατ' αποκλειστικότητα τα χάδια μου όταν τα είχε ανάγκη. Τώρα τα μικρά μου ναι μεν μεγαλώνουν μαζί αλλά υπάρχουν στιγμές που με διεκδικούν και οι δύο και δυστυχώς δεν μπορώ να γίνω δύο κομμάτια. Εν κατακλείδι λοιπόν, για μένα, εφόσον το επιτρέπει η ηλικία (της μητέρας) καλύτερα είναι να υπάρχουν 4-5 χρόνια διαφορά τουλάχιστον. Τα παιδιά θα μάθουν να ζουν μ' αυτή τη διαφορά ενώ από την πλευρά της η μητέρα θα δώσει τα μέγιστα που μπορεί στον καθένα. Αυτή είναι απλά η γνώμη μου, δεν είμαι ψυχολόγος οκ!
τι εννουμε ιδανικη διαφορα βρε κοριτσια?????θα διαφωνισω καθετα. εχω φιλες που εκαναν στο χρονο πανω το δευτερο παιδι..το πρωτο ηταν ομως ακομα μωρο, ηθελε προσοχη, χαδια, φιλια. το αφηναν ομως στην ακρη για να προσεξουν το δευτερο που τους ειχε αναγκη για να επιβιωσει.. με τον αδερφο μου εχω 8 χρονια διαφορα..ως παιδια και μαζι παιξαμε και μαζι συζητησαμε και μαζι μεγαλωσαμε.χιλιες φορες ακουσα τη μαμα μου να λεει, ποσο καλα εκανε γι αυτα τα 8 χρονια. οταν ο αδερφος μου σπουδαζε εγω ημουν στο σπιτι. οι γονεις δεν εμειναν μονοι, τα εξοδα δεν επεσαν μαζι, εγω εμαθα να γινομαι ανεξαρτητη και χωρις αυτον. φιλες μου που μεγαλωσαν μαζι με τα αδερφια τους, εμαθαν παντα σε καποιο αποκουμπι. ο αδερφος/αδερφη θα με ευποστηριξει στα δυσκολα, στους καβγαδες στις σκανταλιες. δεν εμαθαν ποτε να γινονται ανεξαρτητες, δυνατες. επειτα ειναι κοι οι γονεις . τι αντεχουν τι μπορουν ποτε το μπορουν.. εγω νομιζω οτι το ιδανικο ειναι οταν οι γονεις μπορουν να σχοληθουν με τα παιδια τους ουσιαστικα..τοτε ειναι το ιδανικο
Η απάντηση που ελαβα όταν ρώτησα εναν παιδοψυχολογο ειναι πως οι ιδανικες διαφορες ειναι ή πριν το πρωτο παιδακι γινει 2 χρονων ή μετα απο οταν γινει 5 χρονων.
Εμενα η κορη μου ειναι 3 μιση και σε 1 μιση μηνα θα κανω την δευτερη μου κορη.νομιζω οτι ειναι η ιδανικη διαφορα.γιατι ειναι πλεον ανεξαρτιτη και δεν με κουραζει καθολου.αφηστε που ζηταγε και παρεα να παιξει!πανω απο ολα πιστευω πρεπει να ειναι ετοιμη και η μαμα αλλα και το μωρο για την μεγαλη αλαγη.
οντως τα τρια χρονια ειναι καλα γιατι ειναι και πιο ξεκουραστα αλλα και αρκετα κοντα ωστε να παιζουν. Βεβαια τα κοινα παιχνιδια θα αρχισουν οταν το μικρο παει 2 και το μεγαλο 5....Επισης μεγαλωνωντας....αυτη η διαφορα θα βοηθησει τους γονεις να ανταπεξελθουν σε εξοδα σπουδων κλπ.
Μακαρι να σας ευλογησει ο θεος κ.να σας.ερθουν ολα κατοπιν προγραμματος.....εγω δεν.εκανα.τιποτα ποτε με προγραμμα,ακομη και οταν προσπαθησα, εχασα το δευτερο μωρο μου,και μεχρι να τα ξανακαταφερω.....τωρα πια ο.γιος μου ειναι σχεδον 6,και γενναω σε.δυο μηνες....και ολα τα θεματα περι ιδανικων διαφορων.με αφηνουν.α διαφορη.καθε παιδακι,οποτε και αν ερθει ειναι ευλογια.δε μπορουμε πια να τα χουμε ολα κατοπιν παραγγελιας.εγω ουτε καν ξερω πως θα πηγαινω τον μικρο στην.πρωτη,με ενα νεογεννητο.στο σπιτι,οντας χωρις.βοηθεια.αλλα να ταν.αυτα τα εμποδια και τα δυσκολα.στη ζωη μας,και θα μουν.ευτυχισμενη......ειμαι.ευλογημεν που χω εναν.γιο υγιη,και τωρα σε λιγο μια κορη.ευχομαι να. Πανε ολα καλα,και ολα ταλλα,,γινονται.
εχεις δικαιο απολυτο ,βαζω πρωτο:οταν θελει ο θεος και δευτερο αυτο που ειπα παραπανω οταν νιωθει ετοιμη η μανουλα. Και μενα τα παιδια μου εξη χρονια εχουν διαφορα .με το καλο
για μενα η ιδανικη διαφορα ειναι οταν νιωθει ετοιμη η μανουλα....
πιστευω οτι η ιδανικη διαφορα ειναι τα 3 χρονια.η κορη μου ειναι 3 χρονια και τρεις μηνες μεγαλυτερη απο τον γιο μου.το ειχα προγραμματισει να εχουν τοση διαφορα γιατι η κορη μου πηγαινε μονη της τουαλετα,ετρωγε μονη της και γενικα δεν χρειαζοταν να ειμαι συνεχεια απο πανω της οπως εισαι με ενα μωρο.το μονο που με κουρασε ηταν η ζηλεια της αλλα απο οσο ξερω και παιδια με μικροτερη διαφορα ηλικιας,ακομα και μεγαλυτερη, εχουν θεμα με τη ζηλεια,αρα δεν παιζει κανενα ρολο σ'αυτο το θεμα.τωρα που η κορη μου ειναι 5 και ο γιος μου 19 μηνων,τον λατρευει και παιζουν και συχνα μαζι.τωρα ειμαι εγκυος στο τριτο μου παιδι, 6 μηνων, το οποιο προεκυψε(δεν σκοπευαμε για τριτο λογω οικονομικης κρισης και εμεις αλλα τι να κανουμε;αυτα ειναι τυχερα)και το σκεφτομαι απο τωρα πως θα τα βγαλω περα με δυο μωρα.ο γιος μου θα ειναι 23 μηνων και θα θελει και αυτος σχεδον την ιδια φροντιδα με το μωρο.ευελπιστω να εχω λιγη βοηθεια απο την κορη μου που αυτη την φορα το περιμενει πως και πως!
έχω δυο αγοράκια με διαφορά 20 μηνών. Είναι αρκετά δύσκολο για εμάς τους γονείς.το μεγαλύτερο είναι δυο χρονών κ ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει το "οχι" το "μη" τους κινδύνους.η συμπεριφορά του έχει αλλάξει με τον ερχομό του μπέμπη. παράλο αυτά πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια θα είναι καλύτερα τα πράγματα κ θα είναι καλό που έχουν μικρή διαφορά ηλικίας. μέχρι τότε.... υπομονη...!!!!
Όσο πιο μικρή η διαφορά, τόσο το καλύτερο για τα παιδιά, όσο πιο μεγάλη τόσο πιο εύκολο για τους γονείς, νομίζω, χωρίς να είμαι και απόλυτη σε αυτο. Νομίζω ότι η πιο δύσκολη διαφορά είναι αυτη του 1μιση έτους, με την έννοια ότι ενω είσαι έγκυος στο 2ο, έχεις ήδη ένα μωρό που δεν περπατάει κάν, που θέλει αγκαλιά, και που δεν μπορεί να καταλάβει απλές εντολές "ησυχία, κάτσε έκεί, όχι αυτο κτλ". Και όταν έχεις το λεχουδάκι, το μεγάλο είναι σε μια ηλικία που θέλει διαρκή προσοχή, μόλις εχει αρχίσει να κάνει βήματα και πρέπει να εισαι συνεχώς απο δίπλα του. Τα σέβη μου κ το θαυμασμό μου σε όσες έχουν παιδάκια με τετοια διαφορα ηλικίας. Τα δικά μου έχουν 2μιση χρόνια διαφορα περίπου, έμαθα ότι είμαι έγκυος όταν ο μεγάλος έκλεινε τα 2. Ειναι καλή διαφορά ηλικίας, και τωρα παίζουν μαζί, κάνουν παρέα, και βέβαια, κατα την εγκυμοσύνη ο μεγάλος είχε φυγει απο το στάδιο της συνεχούς αγκαλιάς, είχε αρχίσει να καταλαβαίνει πολλά. Με το λεχούδι ηταν μια χαρά, με βοηθουσε να το αλλάξω, να το φροντίσω, ηταν σε ηλικία που του άρεσε να του αναθέτεις ευθυνες. αυτη τη στιγμή παίζουν και απασχολουνται με τα τουβλάκια, και πολύ το χαίρομια που δεν χρειάζεται να ειμαι πάνω απο το κεφάλι τους.. Με το θέμα ζήλεια δεν ξέρω αν υπάρχει κανόνας, έχω ακουσει οτι τα μεγαλύτερα ζηλεύουν περισσότερο, αλλά έχω δει και πολλές εξαιρέσεις στον κανόνα, κι εχω δει και μικρα παιδια να ζηλεύουν τα μικρότερα αδέλφια τους, οπότε δεν ξέρω τι ισχύει. Εχει να κάνει και με την ιδιοσυγκρασία κάθε παιδιου. Στον δικό μου δεν ειχα τέτοιο πρόβλημα. Να μην τα παρουσιαζω ιδανικά όμως, κι εμείς εχουμε τις στιγμές μας που ειναι και οι δύο ανυπόφοροι, που ο μεγάλος μαλώνει με τον μικρό, που δεν ταιριάζουν καθόλου, που όλη την ωρα τσιριζουν, ο ένας πιρνει τα παιχνιδια του άλλου κι επικρατει πανδαιμόνιο... Πάντως, εγω με τον αδελφό μου ειχαμε 4 χρόνια διαφορά, εγώ τον ζήλευα πολύ, και μετα που μεγαλώσαμε λίγο δεν μπορουσαμε να πολυπαιζουμε μαζι, πρωτον λόγω διαφοράς ηλικίας, κ δεύτερον λόγω φύλου. Εντάξει, αυτα τωρα που μεγαλώσαμε δεν υπάρχουν, εννοείται. Όποια ηλικιακή διαφορά και να εχεουν τα παιδια, σαν ενηλικές θα ψιλοκάνουν παρέα, το λιγότερο. Αλλά σαν παιδια ταιριάζουν περισσότερο αν ειναι κοντά οι ηλικές τους.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ιδανικό..Νομίζω γύρω στα 2 με 3 χρόνια είναι καλά...Ανάλογα με τις αντοχές των γονιών..Εγώ λόγω ηλικίας δεν μπορώ να περιμένω πολύ για το επόμενο αλλά και φίλες μου, μου λένε οτι δεν είναι καλό να έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας..
τα 2 πρωτα μου παιδακια εχουν διαφορα 11 μηνες.ηταν πολυ εξαντλητικο για μενα.τωρα εχω αλλο ενα μωρο 4μηνων.συνφωνω λοιπον με την μαρια, η καλυτερη διαφορα ειναι τα 3 χρονια.παραδειγμα, η μεγαλη μου κορη με την μικρη.με βοηθαει κ την φροντιζει συνεχως!
Νομίζω πως γύρω στα 3 χρόνια είναι μια καλη διαφορά. Για τα ίδια τα παιδιά, όσο μικρότερη διαφορά έχουν, τόσο καλύτερο. Αλλά για τους γονείς είναι πιο καλά να έχει μεγαλώσει λίγο το πρώτο παιδάκι, να έχει ανεξαρτητοποιηθεί λιγάκι. Είναι πολύ δύσκολο να έχεις ένα βρέφος που θέλει όλη τη φροντίδα του και ένα παιδάκι που μόλις έχει μάθει να περπατάει και χρειάζεται έναν άνθρωπο συνέχεια δίπλα του. 3 χρόνια είναι μια καλή διαφορά και για τα παιδιά και για τους γονείς!!!