Η ευτυχία μας κράτησε μόνο ένα μήνα!
Με λένε Ιωάννα και είμαι 25 ετών. Έχω σχέση με τον σύντροφό μου εδώ και περίπου εννέα χρόνια.
Η ιστορία μου ξεκινάει από το 2015 που είχα μία εξωμήτρια κύηση με αποτέλεσμα να χάσω με τη μέθοδο καισαρικής την αριστερή μου σάλπιγγα.
Το καλοκαίρι του 2017 έχω μία βιοχημική κύηση, την οποία περνάω σχετικά γρήγορα.
Νοέμβριο του 2017 και αφού έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε το θέμα παιδί έχω σχεδόν πέντε μέρες καθυστέρηση. Βαθιά μέσα μου ξέρω ότι είμαι έγκυος, αλλά δεν δίνω τόσο σημασία καθώς είχαμε μία μετακόμιση στη μέση οπότε λέω μάλλον από το άγχος θα ’ναι. Με τα πολλά παίρνει η πεθερά μου ένα τεστ το κάνω και είναι θετικό! Το λέω στον καλό μου με κλάματα γιατί δεν ήξερα πως να νιώσω, αλλά κάτι βαθιά μέσα μου μου έλεγε ότι κατι δεν θα πάει καλά ούτε αυτή τη φορά.
Κλείνουμε ραντεβού στο γιατρό πάμε και ο πρώτος υπέρηχος με βρίσκει με κλάματα. Δεν υπάρχει τίποτα, ενα κενό. Μου λέει ο γιατρός ότι μάλλον έχει γίνει αργά ή σύλληψη οπότε γι’ αυτό δε βλέπουμε και κάτι, όμως αφήνει και το ενδεχόμενο να είναι πάλι εξωμήτρια. Κάνω μία χοριακή, μου λέει ότι οι τιμές πρέπει να είναι τόσο, αν είναι υψηλότερες δεν είναι καλά τα πράγματα… Την κάνω βγαίνει καλη όποτε μου λέει να την επαναλάβω μετά από κάποιες μέρες που αυτό και έκανα. Αλλάζω γιατρό και πάω στης αδερφής μου, γιατι οπως αποδείχθηκε ειναι ενας υπεροχος γιατρος αλλα πάνω απ’ ολα ανθρωπος, βλέπουμε σάκο ο οποίος είναι αρκετά μικρός σε σχέση με την εβδομάδα που βρισκόμουν και μου λέει να πάρω αντιπηκτικες ενέσεις για να βοηθήσουμε να προχωρήσει η εγκυμοσύνη. Η χαρά μας απερίγραπτη, αλλά ο φόβος να μένει βαθιά μέσα μου.
Συνεχίσαμε την καθημερινότητά μας και όλα καλά. Ακούμε και την καρδιά, εκεί ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Ολοι μας χαρούμενοι το ίδιοι και οι οικογενειες μας!
Την επόμενη μέρα άρχισε το μαρτύριο μου. Έχω λίγες καφέ βλέννες. Παίρνω το γιατρό, μου λέει μην ανησυχείς, δεν είναι κάτι, ξεκούραση και να διπλασιάσουμε την προγεστερόνη. Τα κάνω όλα αυτά αλλά έχω ένα φόβο γιατί κάποιες στιγμές πονάω αφόρητα. Ξαναπάω μετά από κάποιες μέρες στο γιατρό καθώς έχω και καφέ υγρά, με εξετάζει, βλέπουμε ότι καρδιά χτυπάει ακόμα και μου λέει ξεκούραση και ότι ο πόνος είναι φυσιολογικός και ότι όλα θα πάνε καλά αλλά να συνεχίσουμε τις ενέσεις.
Περνάει σχεδόν μια βδομάδα και ένα βράδυ νομίζω ότι βλέπω λίγο αίμα, ξαπλώνω στο κρεβάτι και νιώθω το σώμα μου διαφορετικό δεν ξέρω τι, νομίζω οτι όταν κάτι δεν πάει καλά στο σώμα σου το αισθάνεσαι. Και ένιωθα ότι κάτι εχει σταματήσει, οτι κατι ειναι διαφορετικό. Την άλλη μέρα είχα κανονικά αίμα… Πήγα στο γιατρό και επιβεβαιώθηκε ο φόβος μου. Πριν καν μου πει τι συμβαίνει εγώ ήξερα ήδη.
«Δυστυχώς, παιδιά, κάτι δεν πάει καλά! Σταματήσε η καρδιά!» Ένα κενό εκείνη τη στιγμή ένιωθα ένα κενό. Συζητήσαμε για τις εξετασεις που έπρεπε να κάνω και να ξανά βρισκόμασταν για να δούμε τι θα γίνει από κει και πέρα. Όλα αυτά έγιναν συζητήσαμε και κατέληξαμε στην απόξεση. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα έχασα τη γη κάτω απ’τα πόδια μου.
Τώρα σχεδόν πέντε μήνες μετά και έχοντας κάνει εξετάσεις για θρομβοφιλία, περιμένω τα αποτελέσματα με ανυπομονησία, καθως παιρνω και χάπι για τον θυρεοειδή τωρα πια, σκεφτομαι για το αν πρέπει να ξανά μπω σε αυτή τη διαδικασία και για το αν όλα θα πάνε καλά. Κάθε μέρα ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη για το τι θα γινόταν αν όλα είχαν πάει καλά. Ότι θα χάιδευα την κοιλιά μου και θα ψώνιζα για το δωμάτιο του μωρού μας!
Ελπίζω την επόμενη φορά, αν είναι Θεού θέλημα, όλα να πάνε κατ’ ευχή!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
2009 - μετα απο αλλαγη γυναικολόγου ανακαλύπτει η νεα γιατρός μου τεραστια ενδομητριωματα σε αμφότερες ωοθήκες. Ο προηγούμενος δεν ειχε κανει εναν υπέρηχο. Στο χειρουργείο αφαιρούν μισή δεξια ωοθήκη. 6μηνη θεραπεία με daronda κ αμεσως μετα η πρώτη κυηση. Ολα καλα μεχρι που επαψαν να ειναι στην 11η εβδομάδα. Πέρασαν 3μιση χρόνια για να ξανασυλλαβω, κ αν κ εκανα σπερματεγχυσεις, τίποτα. Ήμουν ετοιμη για εξωσωματική κ διαπιστώνουμε κύηση! Ξάπλα για 2μήνες, γεννησα το πρώτο μου αστεράκι το 2013. Πεπεισμένοι ότι ήταν μοναδική περίπτωση, αφενομαστε κ το Σεπτέμβριο του 2014 διαπιστώνουμε δεύτερη κύηση. Το μικρούλι μου γεννήθηκε τον Ιούνιο 2015. Χριστούγεννα 2016 δεύτερη αποβολή, ούτε καν ειχα καταλάβει κυηση. Στις 7 εβδομάδες. Δεκέμβριος 2017 διαπιστώνουμε παλι κύηση. Παραμονές Χριστουγέννων εφυγε το πρωτο, παραμονή πρωτοχρονιάς το δεύτερο. Στο νοσοκομείο μου ειπαν να βάλω σπιραλ, πως απο καθαρη τύχη εχουμε δυο υγιή παιδιά κ σίγουρα υπάρχει πρόβλημα στο σπερμα. Συμπερασματικά: ποτέ δεν ξερεις. Εχε πίστη κ μην γίνει η εγκυμοσύνη αυτοσκοπός σου, θα χασεις αδικα χρόνια της ζωης σου. Ολα τα παραπάνω συνεβησαν απο τα 33 εως τα 42 ετη μου. Εισαι πολύ μικρή, κοιτα να χαρείς τη ζωή σου κ εχεις ολο το χρόνο μπροστά σου.
Μετά από μια μυλη κύηση που τελείωσε την 8η εβδομάδα και μετά από ένα έτος μια παλινδρόμηση που ανακαλύφθηκε την ίδια εβδομάδα κύησης με την προηγούμενη απέκτησα δυο αγγελούδια το κοριτσάκι μου που είναι τώρα 6 ετών και το αγοράκι μου που είναι 2,5! Πίστη και προσευχή και όλα θα πάνε καλα!
Κοπέλα μου σε καταλαβαίνω ειλικρινά.Ειχα 2 παλινδρομες κυήσεις μια το 2015 και μια το2016 και τώρα αντικρίζω μια πανέμορφη μπαμπούλα 9 μηνών.Κανε τις εξετάσεις που πρέπει, έχε υπομονή και ξαναπροσπάθησε όταν θα είστε έτοιμοι.Ακου την καρδιά σου και τον γιατρό σου!!Ευτυχώς είσαι μικρή στην ηλικία..Είναι δύσκολα τωρα και ο,τι και να σου λένε φαίνεται βουνό.Να θυμάσαι κάτι που μου έχουν πει όλοι οι γιατροί που έχω επισκεφτεί: γυναίκα που μπορεί να συλλάβει θα καταφέρει αργά ή γρήγορα να τεκνοποιησει
Κορίτσι μου ο θεός είναι μεγάλος ! Θα σου στείλει τον άγγελο σου ! Να έχεις πίστη στον εαυτό σου πάνω απ όλα και όλα θα έρθουν με την σειρά τους ! Ότι δεν θέλει να έρθει θα έχει τον λόγο του !