Το ρολόι και η αλλαγή ώρας

Ένα ασημένιο ρολόι κάποτε σε ένα σπίτι είχε την συνήθεια να κάνει όλα τα πράγματα στην ώρα τους. «Είναι θέμα σεβασμού», έλεγε στα άλλα σκεύη και ασημικά, και κάθε φορά που κανόνιζαν κάτι φρόντιζε να είναι πιστό στο ραντεβού τους. Πολύ όμως ταλαιπωριόταν από αυτή του την συνήθεια, αφού τα άλλα σκεύη και ασημικά ποτέ τους δεν έφταναν στην ώρα τους. Και έτσι συχνά αναγκαζόταν να τα περιμένει ώρες ολόκληρες.

Ώσπου μια ωραία μέρα του Μαρτίου που είχαν κανονίσει να πάνε κινηματογράφο με τα άλλα σκεύη και ασημικά του σπιτιού, έτυχε να είναι αυτά στην ώρα τους και να χρειαστεί να περιμένουν το ρολόι. «Να του συνέβη κάτι;», αναρωτήθηκαν πριν καλά καλά περάσουν δέκα λεπτά, και ανησύχησαν αφού δεν είχε αργήσει ποτέ του ως τότε σε ραντεβού. Χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, είπαν να περιμένουν.

Δεν πρόλαβαν να περάσουν άλλα δέκα λεπτά, και αγχώθηκαν στην ιδέα ότι αυτή τη φορά ήταν το ρολόι που δεν είχε έρθει στην ώρα του και όχι αυτά. «Ας περιμένουμε λίγο ακόμα… ίσως άργησε να ετοιμαστεί», τους είπε το μενταγιόν, και έτσι είπαν να κάνουν λίγη ακόμη υπομονή.

Αφού πέρασε μισή ώρα και το ρολόι δεν έλεγε να φανεί, σκέφτηκαν να το γυρέψουν. «Ίσως έχει χαθεί μέσα στον κινηματογράφο», είπαν, και έπειτα χωρίστηκαν σε ομάδες για να το βρουν πιο γρήγορα. Έδωσαν ραντεβού στην είσοδο του κινηματογράφου, ακριβώς μπροστά στα εκδοτήρια.

Λίγο πριν κλείσει μια ολόκληρη ώρα, ξαναβρέθηκαν όλα μαζί στο σημείο που είχαν συμφωνήσει, χωρίς να έχουν καταφέρει να βρουν το ρολόι. Τότε σκέφτηκαν πως ίσως θα ήταν καλύτερα να γυρίσουν σπίτι να δουν αν είχε πάθει κάτι. «Μα που πάτε, η ταινία ξεκινάει σε λίγο!», τους φώναξε η κοπέλα στο ταμείο, και αυτά παραξενεύτηκαν πολύ.

Δεν πρόλαβαν να της απαντήσουν, και φάνηκε το καλό μας ρολόι, ακριβώς στην ώρα του. «Εσείς ήρθατε μια ώρα νωρίτερα, εγώ είμαι στην ώρα μου όπως πάντα!», τους είπε μόλις τα είδε. Αυτά παραξενεύτηκαν ακόμη περισσότερο, όμως σύντομα τους εξήγησε τι είχε συμβεί το βράδυ που αυτά κοιμόντουσαν του καλού καιρού: όλα τα ρολόγια είχαν πάει μια ώρα μπροστά και έδειχναν την νέα ώρα, την θερινή.

Αυτά πάλι, ξεχασιάρικα και μονίμως αργοπορημένα σε όλα τους τα ραντεβού, ξέχασαν τι μέρα ήταν και πήγαν στο ραντεβού με την παλιά ώρα, την χειμερινή. Μόλις το κατάλαβαν, γέλασαν με το πάθημά τους και συνάμα ένιωσαν άσχημα, αφού για ακόμη μια φορά το ρολόι ήταν στην ώρα του και όχι αυτά.

Και έτσι λοιπόν εκείνη τη μέρα απόλαυσαν όλα μαζί την ταινία στη σωστή ώρα, αλλά και κατάλαβαν πως στα ραντεβού του καλό είναι να είναι κανείς στην ώρα του, όπως την δείχνει το ρολόι.

πηγή