Λαδιέρα και ξυδιέρα

Μια λαδιέρα και μια ξυδιέρα κάποτε σε ένα σπίτι ήταν αχώριστες φίλες. «Φιλενάδα μου καλή, σε αγαπώ πολύ πολύ!», έλεγε η μια στην άλλη, και όποτε μαγείρευαν, μαγείρευαν παρέα. Τα άλλα σκεύη και ασημικά του σπιτιού πάλι πολύ τις ζήλευαν για το ταλέντο τους στην μαγειρική, αφού παρέα μαγείρευαν τα πιο νόστιμα φαγητά.

«Η φίλη σου θεωρεί το ξύδι της πιο σημαντικό απ’ το λάδι σου», είπε μια μέρα η κουτσομπόλα καφετιέρα στην λαδιέρα που την βρήκε μόνη της. Αυτή παραξενεύτηκε πολύ με αυτό που άκουσε. «Δεν είναι τυχαίο που όταν καθαρίζει τα πιάτα μετά το φαγητό, ποτέ δεν σε φωνάζει, παρά μόνο τα λούζει μόνη της με ξύδι να καθαρίσουν», της συμπλήρωσε η καφετιέρα, και την έβαλε σε σκέψεις. Αυτή το άκουσε και γύρισε στο ντουλάπι της να κλάψει, αφού με την ξυδιέρα έκαναν αχώριστη παρέα.

«Η φίλη σου θεωρεί το λάδι της πιο σημαντικό απ’ το ξύδι σου», είπε στην ξυδιέρα μόλις την είδε μετά από λίγο. «Απόδειξη πως όταν ανάβει το καντήλι τα βράδια, ποτέ δεν σε φωνάζει», συμπλήρωσε και την έβαλε κι αυτή σε υποψίες. Και έτσι μόλις γύρισε κι αυτή στο ντουλάπι, έριξαν με την λαδιέρα έναν τόσο μεγάλο τσακωμό που όλο το σπίτι σηκώθηκε στον αέρα.

«Η λαδιέρα με την ξυδιέρα τσακώθηκαν για το ποιά θεωρείτε καλύτερη μαγείρισσα!», ανακοίνωσε η κουτσομπόλα καφετιέρα στα άλλα σκεύη και ασημικά. «Και έτσι θα μένουμε νηστικοί από δω και πέρα αφού όλα τα φαγητά θέλουν ή λάδι, ή ξύδι, ή κι απ’ τα δυο, κι αυτές δεν μιλιούνται μεταξύ τους», συμπλήρωσε, και έτριψε τα χέρια της από ικανοποίηση.

Τότε τα άλλα σκεύη και ασημικά του σπιτιού τρομοκρατήθηκαν, αφού ήταν οι μόνες μαγείρισσες στο σπίτι, και χωρίς αυτές δεν ήξεραν να μαγειρέψουν ούτε τοστ. «Ας βρούμε λοιπόν έναν εύκολο τρόπο να τους αποδείξουμε ότι τις αγαπάμε εξίσου», σκέφτηκαν, και αποφάσισαν να κάνουν μια χωριάτικη σαλάτα. Πρώτα λοιπόν έκοψαν φρέσκιες ντομάτες και αγγουράκια, και τα έβαλαν σε ένα μεγάλο μπωλ. Έπειτα κρεμμύδι, πιπεριές και τυρί φέτα. Τέλος έβαλαν ρίγανη πάνω στο τυρί, καθώς και ελιές.

«Δίχως λάδι, δίχως ξύδι, πως θα κάνουμε ταξίδι;», άρχισαν να τραγουδάνε όλα μαζί. Έπειτα έκαναν ολόκληρη πορεία μέχρι το ντουλάπι που βρίσκονταν η λαδιέρα και η ξυδιέρα, βροντοφωνάζοντας το σύνθημα: «…δίχως λάδι, δίχως ξύδι, πως θα κάνουμε ταξίδι;» και κρατώντας πανό. Αυτές όμως συνέχισαν να τσακώνονται, χωρίς να κάνει καμία απ’ τις δυο πίσω.

Τότε λοιπόν σκέφτηκαν να χωρίσουν τη σαλάτα σε δυο μπωλ, αντί για ένα, και να δώσουν στην καθεμιά από ένα. Έτσι και έγινε. Η λαδιέρα πήρε το δικό της, και έβαλε λάδι. Το ίδιο και η ξυδιέρα. Στο τέλος τους ζήτησαν να δοκιμάσει η καθεμιά

«Δεν είναι το ίδιο νόστιμο χωρίς το ξύδι…», παραδέχθηκε η λαδιέρα για το μπωλ της. «Και χωρίς το λάδι…», παραδέχθηκε με τη σειρά της η ξυδιέρα. «Μα η καφετιέρα μου είπε ότι…», είπαν και οι δυο ταυτόχρονα, και πριν καλά καλά ολοκληρώσουν τη φράση κατάλαβαν τι είχε συμβεί. Τα άλλα σκεύη και ασημικά πήραν πάλι πίσω το μεγάλο μπωλ, και άδειασαν τα δυο μικρότερα μπωλ μέσα σε αυτό ώστε η σαλάτα να πάρει και από λάδι και από ξύδι.

«Πεντανόστιμη!», αναφώνησαν η λαδιέρα και η ξυδιέρα μόλις την δοκίμασαν, και έτσι κατάλαβαν πως και το λάδι και το ξύδι είναι εξίσου σημαντικά και απαραίτητα στη μαγειρική. Από τότε, και αφού ζήτησαν συγγνώμη η μια από την άλλη για τον τσακωμό τους, ξανάγιναν φίλες αχώριστες και συνέχισαν να μαγειρεύουν παρέα τα πιο νόστιμα φαγητά.

Και η καφετιέρα; Μόλις τα άλλα σκεύη και ασημικά κατάλαβαν τι είχε σκαρώσει, την έβαλαν για τιμωρία να δοκιμάσει φαγητά μαγειρεμένα δίχως λάδι και ξύδι.

πηγή