Μπροστά στα μάτια μου!!
Σήμερα ήτανε μια πολύ άσχημη μέρα για μένα.
Το πρωί που ξυπνήσαμε όλα πηγαίνανε καλά, ώσπου ξαφνικά ακούμε ένα γνώριμο ήχο.
Το σπίτι είναι λίγο πιο έξω από τη πόλη και κάθε μέρα περνάει από εδώ ένας τσοπάνης με τα αρνάκια του. Εμείς λοιπόν βγαίνουμε έξω στο μπαλκόνι μας με τη Κυριακή κάθε μέρα και τα χαιρετάμε, τους λέμε ελάτε, τους στέλνουμε φιλάκια και τα σχετικά. Το ίδιο κάναμε και σήμερα . Και ενώ όλα κυλούσανε καλά, ξαφνικά περνάει ένα αυτοκίνητο από την άλλη πλευρά του δρόμου.
Επρεπε να το δούμε και αυτό, αρχίζει λοιπόν η Κυριακή να τρέχει να προλάβει να τα δει όλα.
Και ξαφνικά τσουπ, πέφτει κάτω.!!!!
Παναγία, μου λέω, το παιδί.!!!!
Τρέχω γρήγορα κοντά να δω τι γίνεται, εξετάζω μύτη, στόμα, ΤΙΠΟΤΑ.
Ουφ λέω φτηνά τη γλιτώσαμε, όταν όμως σταμάτησε το κλάμα η Κυριακή και ηρέμησα λίγο και εγώ, τι να δω!!!!!!!
Είχε σπάσει το μισό μπροστινό επάνω δόντι μας.
Τρέλαθηκα και τι δε σκέφτηκα… ότι θα τη κοροϊδεύουν στο σχολείο όταν πάει, ότι δεν θα μιλάει καθαρά, ότι δεν θα μπορεί να φάει… χίλια δυο.
Το τι κλάμα έριξα δεν περιγράφεται.
Η Κυριακούλα μου δίπλα να μου λεέι: ΜΑΜΑ ΑΓΚΑΛΙΑ και να με φιλαέι.
Τελικά ο οδοντίατρος είπε ότι δεν γίνεται κάτι τώρα και υπομονή να βγάλει το καινούριο στα 6 -7-8 όσο πάει τελοσπάντων.
Είμαι χάλια από εκείνη την ώρα, το τι τύψεις έχω δε λέγεται που το παιδάκι μου για τα επόμενα χρόνια θα είναι μισο- κουτσοδόντικο εξαιτίας μου.
Και αυτό όμως είναι σωστό; Γιατί εξαιτίας μου, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ μου ήτανε, θα μπορούσα να το αποτρέψω;;
Ευτυχώς ΤΟ ΜΩΡΆΚΙ μου κατά τα άλλα είναι καλά .
Και τι έγινε λοιπόν….. όλα τα μικρούλια κουτσοδόντικα είναι, σκέφτηκα για να με δικαιολογήσω.
Αισθάνομαι χάλια, ξέρω υπάρχουν και χειρότερα, δεν είναι και το τέλος του κόσμου ΑΛΛΑ………… εσάς σας έχει τύχει ποτέ;;;
μαμά Γεωργία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Υπερβολες
Μανούλα Γεωργία να μην στεναχωριέσαι καθόλου! ΄Οπως λέει και το γνωμικό: "Ώσπου να παντρευτεί, θα γειάνει!" Ευτυχώς βέβαια που στην περίπτωση της κορούλας σου, θα περάσει πολύ-πολύ γρηγορότερα ακόμα! Εγώ έσπασα το μισό ΜΟΝΙΜΟ μπροστινό μου δόντι σε ένα χαζό ατυχηματάκι στην ηλικία των 10 σχεδόν. (Πήδηξα να δώσω κάτι στον αδελφό μου που ήταν σε πρώτο όροφο και τα κυάλια που φορούσα στον λαιμό τινάχτηκαν στο στόμα μου. Η σκέψη μου εκείνη τη στιγμή ήταν "ωχ αμάν, έσπασα τα κυάλια του μπαμπά" και αμέσως μετά "ουφ, ευτυχώς δεν ήταν τα κυάλια, αλλά το δόντι μου"!!!)Η χειρότερη - και η ΜΟΝΗ ΑΣΧΗΜΗ - στιγμή μου ήταν όταν με είδε η μαμά μου και ...συγχίστηκε ΠΟΛΥ!! Για μένα δεν έτρεχε τίποτα και δεν το πήρα και πολύ στα σοβαρά (είμαι και Τοξότης βλέπεις), αλλά η μητέρα μου ...εε, ΔΕΝ είναι Τοξότης!! Οι συμμαθητές μου στο σχολείο και γενικά όλοι οι φίλοι μου ποτέ δεν με κορόιδεψαν και μάλλον δεν έδωσαν και καμμιά ιδιαίτερη σημασία. Και μεγαλώνοντας, το δόντι γέμισε από μόνο του και δεν φαινόταν τίποτα κάποια στιγμή. (Τώρα που είμαι 42, μάλλον έχει αλλάξει η ...οδοντική μου κατάσταση!!) Όλα καλά λοιπόν :))) Να δεις που κάποια στιγμή στο μέλλον θα το σκέφτεσαι και δεν θα σημαίνει και τίποτα σπουδαίο πια. Να είστε καλά και να χαίρεστε το παιδάκι σας :))) Και ένα τελευταίο γνωμικό, που το έλεγε η γιαγιά μου η οποία αισίως έζησε μέχρι τα 93 - κάνοντας και πρωινή γυμναστική μέχρι τα 92!! - χωρίς άγχος, με αισιοδοξία και ενέργεια για ζωή - αν και είχε περάσει αρκετές δυσκολίες: ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΓΧΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ!!!! Σοφότατη νομίζω!!! Το οτι έζησε μέχρι τα 93, τυχαίο;; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!!! :))))))
ΑΧ!! Μην ανχωνεσαι!! και εμένα η κόρη μου πριν κλείσει τα δυο καθόμασταν στο ΄τραπέζι μαζί και ξαφνικά πέφτει απο την καρέκλα και σπαει το μπροστινό δοντάκι της!! λιγάκι όχι παρα πολύ!! Φέτος το πάσχα η μικρούλα μου 4 ακριβώς έπαιζε κηνυγιτό με την αδερφή της και σκοντάφτει και έσπασε το δόντι της απο την βάση!!! Ενοείται εκλαιγα όλη μέρα!!!! ο ΄γιατρος μου είπε πως έχουν αρχίσει να πέρνουν την κάτω βόλτα τα καινούργια δοντάκια και ετσι κάπως ηρέμησα!!! συμβαίνουν αυτα!!! Κανενα παιδάκι δεν παρατηρει ωστε να σχολειάσει αρνητικά κατι τέτοιο!! αν ηταν πιστεύω γυμνασιο ναι θα το κοροιδευαν τωρα ομως δεν υπαρχει λογος ακομα και σπασμένο δοντακι σιγουρα είναι μια γλύκα!!!!
Ευχαριστώ μανούλες για τα καλά σας λόγια,πήρα πραγματικά κουράγιο. Ήμουνα λίγο άσχημα αυτές τις μέρες. Έχω αρχίσει πάντως να εξικοιώνομαι με τη καινούρια φατσούλα που όπως και να το κάνουμε πάλι ΤΕΛΕΙΑ είναι για μένα. @ΜΑΡΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ: πήραμε και 2 γνώμη αλλά μας είπαν ότι είναι λίγο δύσκολο να γίνει κάτι τώρα.Είναι μόλις 17,5 μηνών. Δεν θα συνεργαστεί και θα είναι επίπονη κατάσταση για όλους μας. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!
το θεμα για μενα ειναι η δικη σου αντιδραση και κατ'εμε υπερβολη και νομιζω οτι το παιδι πρωτα απο σενα θα καταλαβει την "κουτσοδοντια ", οπως την ειπες, ως μειονεκτημα και θα εχει ηδη θεμα στο σχολειο
Έσπασα το μπροστινό αριστερό μου δόντι όταν ημουν στις πρωτες τάξεις τουυ δημοτικου. θυμάμαι να κλαιω στην αυλη του σχολειου.το πρωτο καιρο απο την ντροπη μου δεν πολυ μιλαγα ( εβαζα το χερι μου μπροστα)το διορθωσα οταν ημουν στην 1η λυκείου. τωρα ουτε που φαίνεται!
καλη μου Γεωργια σε καταλαβαινω αλλα δεν χρειαζεται να νιωθεις τυψεις σε καμια περιπτωση διοτι ολα μα ολα τα παιδια και θα πεσουν και θα χτυπησουν ειτε το θελουμε ειτε οχι και ολα τα ατυχηματα γινονται μπροστα στα ματια μας συνηθως!το σιγουρο ειναι οτι πρεπει να χειριστουμε με πολυ ψυχραιμια το καθε περιστατικο και να μην μεταδιδουμε στο παιδι μας το φοβο μας και τα συναισθηματα μας(οσο μπορουμε τουλαχιστον ,να το προσπαθησουμε) εκεινη την στιγμη και να το δουλευουμε σταδιακα κυριως με τον εαυτο μας.οσο πιο ψυχραιμοι ειμαστε εμεις τοσο καλυτερα θα το αντιμετωπησουν τα παιδια μας.και ειμαι τις αποψεις οτι <οτι ειναι να γινει θα γινει ειτε ειμαστε μπροστα ειτε οχι!σιγουρα εισαι παρα πολυ καλη μανουλα ,αλλο να στεναχωρηθεις για το ατυχο περιστατικο και αλλο να νιωθεις τυψεις!τυψεις σαφως πρεπει να νιωθουμε οταν γινεται κατι που περνουσε απο το χερι μας και το γνωριζαμε που δεν εγινε. συνηθως ξεχναμε και αμελουμε καποια βασικα πραγματα σε σχεση πχ με την ασφαλεια των παιδιων μας και αυτο συνηθως το κανουμε απο το πολυ τρεξιμο που εχει μια μαμα λεμε θα το κανω σε λιγο και το μυαλο τι τα θες αλλες φορες θυμαται αλλε οχι!ολα καλα να σκεφταεσαι το χειροτερο για να εκτιμας αυτο που μικρο σπασιμο στο δοντακι της μικρης σου!:)))
Η δικια μου χτυπησε σε παρτυ και ματωσε στο στομα (δεν εχει χρονισει) το τι σκεφτομουν δε φανταζεσται! μεχρι οτι τα πανω δοντια δε θα κατεβουν αλλο, οτι εσπασε εσωτερικα οτι οτι οτι... τελικα το αιμα ηταν λιγο και σταματησε με 1-2 γουλιτσες νερο και ησυχασα...
Βρε μανούλα, μήπως να ρωτήσεις και ένα δεύτερο οδοντίατρο - παιδοδοντίατρο; Σίγουρα δεν γίνεται ανασύσταση; Εγώ όταν ήμουν μικρή είχα σπάσει τα δύο μπροστινά και μου τα είχαν "χτίσει" (όχι θήκες, χτίζουν με ένα συστατικό το δοντάκι πάνω στο σπασμένο). Βέβαια, είχα σπάσει τα μόνιμα, όχι τα νεογιλά, αλλά πάρε μια δεύτερη γνώμη καλού - κακού!
Εγώ έμεινα με σπασμένο το μπροστινό δόντι για 10 χρόνια. Ήταν μόνιμο και θα φορούσα σιδεράκια. Οπότε άφησα να το φτιάξω όταν θα τέλειωνα από όλα αυτά!
Ax μη στεναχωριεσαι μωρε....εχει συμβει σε ολες τις μαμαδες του κοσμου οσο προσεχτικες και να ειναι.Η μανα μου εχει να το λεει ακομα-Ο πατερας σου μαζι με τον θειο σου δυο μετρα ο καθενας σε κρατουσαν και οι δυο απο τα χερια και εσυ εφυγες μπροστα και χτυπησες στο μαγουλο!πως το εκανες 3 χρονων παιδι?- Οποτε αν ειναι κατι να γινει θα γινει- δεν λεω να μην προσεχουμε αλλα πρεπει να ειμαστε και προετοιμασμενες και για τετοιες στιγμες...
Μη στεναχωριέσαι μαμα Γεωργία,και σε εμένα συνέβει κάτι παρόμοιο.Ημουν σε μια φίλη με την κορούλα μου και τον γιο μου και όταν ο μικρός κατέβηκε απο τον καναπέ οπου καθόταν δίπλα μου,χτύπησε στο τραπεζι!Το κάτω χείλος σκίστηκε στα δύο και το δοντάκι του ξαναμπήκε μέσα!Το σοκ που πέρασα και οι τύψεις...τεράστια!!Ακόμα το σκέφτομαι και στεναχωριέμαι ειδικά όταν βλέπω το σημάδι από τα ράματα στα χειλάκια του και το στραβό πλέον δοντάκι του..Ωστόσο χαίρομαι που η ταλαιπωρία πέρασε και φυσικά δεν έπαθε κάτι πιο σοβαρό.Θα φυτρώσει το καινούριο δοντάκι και όλα θα σου φαίνονται μια παλιά ανάμνηση.Αλλωστε δεν μπορούσες να κάνεις κάτι να το αποτρέψεις.Και μόνο που ήσουν εκεί να προσφέρεις μια ζεστη αγκαλίτσα στο αγγελούδι σου,είναι σαν να γιάτρεψες την πληγή του!
ΓΕΩΡΓΙΑ ΓΕΙΑ ΣΟΥ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 8 ΜΗΝΩΝ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ.11 ΜΗΝΩΝ ΕΚΑΝΕ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΟΠΟΥ ΠΙΑΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ.ΕΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ,ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ.ΓΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΗΡΑ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑ ΕΝΑ ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙ ΤΟΥ ΣΑΛΟΝΙΟΥ.ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΩ ΚΑΙ ΠΑΩ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΛΩ ΠΑΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΟΥΜΠΑΛΟ.ΠΑΙΡΝΩ ΤΟΝ ΠΑΓΟ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΔΩ.ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΦΙΓΓΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ,ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ ΓΕΜΑΤΑ ΑΙΜΑΤΑ.ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΚΑΙ ΤΡΕΧΩ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΜΑΣ.ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ,ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΚΛΠ..Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ.ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ ΕΚΛΑΙΓΕ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΕΓΩ ΦΟΒΕΡΟ ΦΟΒΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΜΟΥ.ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΨΥΧΡΑΙΜΗ.Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΕΜΗΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ.ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΟΤΙ ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΤΗΣ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑΣ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΦΥΓΑΜΕ 3 ΡΑΜΜΑΤΑΚΙΑΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΜΥΤΗΣ, ΡΩΤΟΥΣΑ ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ,ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΜΕΙΝΕΙ ΣΗΜΑΔΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΜΕΙΝΕΙ..ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ..ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ..ΠΙΕΙΤΕ ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ..ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΓΙΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
Ο δικος μου χτύπησε καθώς μια λαστιχένια ρόδα (τύπου κούνια) του ήρθε στο πρόσωπο, μπροστά στα μάτια μου. Για μέρες παραπονιόταν το παιδί ότι δεν μπορεί να φάει, να πιει νερό και να πλύνει τα δόντια του κι εγώ τον μάλωνα κιόλας γιατί νόμιζα ότι όλα αυτά ήταν καινούριες ιδιοτροπίες του. Τελικά σταδιακά το δοντάκι του μαύρισε, καθώς νεκρώθηκε. Είναι το μπροστινό και φαίνεται πολύ. Κι εγώ νιώθω δυο φορές τύψεις γιατί και μπροστά μου έγινε και δεν πίστευα το παιδί που πονούσε και το μάλωνα!!...
Αχ γλυκιά μου να σπάσει το νεογιλλό θα βγάλει άλλο.Να σπασει το κανονικο?Τοτε να δεις.Πριν 1 χρόνο απόγευμα Ιουνίου και ενω εγώ ήμουν στην δουλεια η μικρή Ελένη αποφάσισε να κάνει ποδήλατο σαν όλα τα παιδάκια αλλα χάσαμε ένα δόντι μέτα απο προσκρουση με το δρόμο.Εκει να δεις τρέλα.Στην αρχή μου κόπηκε το αίμα όταν με πήρε ο σύζηγος έντρομος στη δουλεια και μου πε οτι χτύπησε.Οταν ήρθα σπιτι βρήκα μια Ελένη με πρισμένο στομα και μύτη και μέσα στα αίματα.Πήγαμε στην οδοντίατρο και διορθωθηκαν τα πράγματα με μια θηκούλα.Μην έχεις τύψεις καλή μου,παιδακια ειναι και θα πέσουν και θα χτυπήσουν.Μόνο να μην παθαίνουν μεγάλο κακό.
Κι εγώ το είχα πάθει αυτό όταν ήμουν τριών νομίζω, δε το θυμάμαι το σκηνικό. Αλλά από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν έτσι κουτσοδόντικο μέχρι που έκανα επέμβαση στα 6-7 και βγήκε το καινούριο δόντι. Κανένας δε με κορόιδεψε ποτέ στο σχολείο, ούτε είχα πρόβλημα στην ομιλία, ούτε και εγώ θυμάμαι να αισθάνθηκα άσχημα ποτέ γι'αυτό. Ίσα ίσα στις φωτογραφίες που βλέπω γλυκούλα φαίνομαι!! Μην έχεις τύψεις ,να χαίρεσαι που δεν έπαθε τίποτα πιο σοβαρό το κοριτσάκι σου και να μη μεταδίδεις αυτές τις σκέψεις στο παιδί γιατί στο τέλος θα του δημιουργήσεις εσύ κόμπλεξ...!
Μην στεναχωριέσαι Γεωργία μου, συμβαίνουν αυτά!!! Δεν μου έχει τύχει το ίδιο ακριβώς αλλά μου έχουν τύχει πολλά άλλα "ατυχήματα" με τα παιδιά και σε καταλαβαίνω. Ο μικρός μου έπεσε πρίν λίγο καιρό και χτύπησε πολύ άσχημα στο στόμα, έσχισε τα χείλη του και χτύπησε τα δύο πάνω δοντάκια, ευτυχώς δεν τα έσπασε αλλά πήρα μια τρομάρα που δεν λέγεται, είναι μόλις 21 μηνών και μόνο στην σκέψη ότι μπορούσε να τα έχει σπάσει ή να έχουν νεκρωθεί από το χτύπημα, τρελάθηκα!!! Όλα όμως είναι μέσα στην ζωή, δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε καλές μανούλες επειδή θα τύχει να πέσουν και να χτυπήσουν.
mama georgia mh stenaxwriesai!!! egw otan hmoun sta nhpia espasa to donti mou sto gurw gurw oloi!!!e mou eipan na mh stenaxwriemai giati tha vgei to kainourio..ela omws pou to kainourio vghke k sth deutera dhmotikou me eriksan katw kai espasa kai autoooo..tragiko!egw gelousa giati nomiza oti tha vgei k allo alla h mama mou ta eixe dei ola!telika twra exw mia wraiotath porselaninh 8hkh! mhn kathgoreis ton eauto sou ginontai auta.tha vgalei to kainourio kai tha einai ola ok... filia
Mην στεναχωριεσαι,δεν γινεται να ειναι παντα στην αγκαλια μας,και θα πεσουν και θα χτυπησουν...μιας φιλης που ειχε παθει το ιδιο πραγμα το μικρο της της το ''εχτισε''ο οδοντιατρος και δεν φαινοταν τιποτα.και μαλιστα ηταν και τα 2 μπροστινα.γιατι δεν το ρωτας να μην στεναχωριεσαι;;
""Γιατί εξαιτίας μου, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ μου ήτανε, θα μπορούσα να το αποτρέψω;;"" Την απάντηση την δίνεις μόνη σου!!!! Δυστυχώς δεν μπορούμε να προλάβουμε τα πάντα, να είμαστε μπροστά στα πάντα! Αν γινόταν στο σχολείο αυτό, θα ήσουν εκεί να το αποτρέψεις; Γι΄αυτό λοιπόν σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου. Ατυχήματα συμβαίνουν κι εφόσον φτιάχνονται, όλα είναι καλά. Και η δική μου κόρη είχε πέσει όπως και η δική σου και μετά από αρκετό; καιρό, ανακάλυψα ότι ακριβώς το ίδιο δοντάκι είχε γίνει μαύρο. Είχα πει κι εγώ όοολα αυτά που είπες ή απλά σκέφτηκες. Απλά όταν ήρθε η ώρα να αλλάξει δοντάκια έφυγεεεεε και την θέση του πήρε ένα ωραιότατο κάτασπρο δοντάκι. Κατά τ' άλλα και οι δύο μου οι κόρες έχουν κάνει σφραγίσματα και είμαι σίγουρη ότι θα κάνουν κι άλλα, γιατί τέτοια είναι η πάστα των δοντιών τους, ενώ εγώ που είμαι 37, δεν έχω ούτε ένα. Σ' έπεισα ή να πω κι άλλα; χαχα Αυτά μόνο να είναι τα προβλήματα που θα υπάρχουν στη ζωή τους! Φιλιά μανούλα Γεωργία στη μικρή Κυριακή.
ναι και βεβαια μας εχει τυχει ,ο μικρος εσπασε και τα δυο μπροστινα δοντια του οταν ηταν 2 ετων,κυνηγωντας ενα μπαλονι,μπροστα στα ματια μας ακριβως. Τα εσπασε οχι οριζοντια αλλα καθετα οποτε η μονη λυση ηταν να τα βγαλουμε, με αποτελεσμα το ομορφο αγορι μας να μεινει χωρις δοντακια απο 2 ετων. φετος λοιπον στην ηλικια των 7μισι χρονων επιτελους ειδαμε τα καινουρια μας δοντια .ειναι τελεια.δεν ειχε προβλημα ουτε στο φαγητο ,ουτε στο πλυσιμο των δοντιων.ολα καλα λοιπον και να μην αγχωνεσαι .
ακριβως το ιδιο επαθα κι εγω με τη διαφορα οτι της μικρης μου της εφυγε ολο το δοντι! και ηταν 2 χρονων οταν επεσε μπροστα στα ματια μου... δυστυχως καποια πραγματα δεν μπορεις να τα αποφυγεις..οσο και να τα προσεχεις, ατυχηματα υπαρχουν..ειναι μες στο προγραμμα.κι εγω νιωθω πολλες τυψεις, τωρα ειναι σχεδον 5 ετων. ρατσιστικα σχολια απο παιδια δεν εχουμε ακουσει μεχρι τωρα, αλλα και να ακουσουμε δε με νοιαζει..ετσι κι αλλιως σιγα σιγα μπαινει στην ηλικια που πεφτουν τα πρωτα και βγαινουν τα μονιμα..το μονο μου αγχος και η μοναδικη αγωνια που εχω σε σχεση με αυτο ειναι αν θα επηρρεαστει το μονιμο δοντακι εξαιτιας του ατυχηματος. γιατι εφυγε τελειως το δοντι και οπως καταλαβαινεις, το διπλανο βρηκε χωρο να παρααπλωθει... οσο για την ομιλια, δεν επηρεαζεται καθολου.μην ανησυχεις, θα δεις που ολα θα πανε καλα.αλλωστε η ζημια, εγινε στο προσωρινο δοντακι..τωρα πια ολα φτιαχνονται!
Για να σε παρηγορήσω θα σου πω ότι η κόρη μου όταν ήταν περίπου 3 ετών, παίζοντας μέσα στο κρεββατάκι της χτύπησε το στόμα της στο οριζόντιο κάγκελο, και της έφυγε το πάνω μπροστινό δόντι ΟΛΟΚΛΗΡΟ! Την είχα λοιπόν φαφουτίτσα μέχρι 6,5 χρονών που βγήκαν πια τα μονιμα δοντάκια. Μη στενοχωριέσαι άλλο και μη κλαις. Και κυρίως μην αισθάνεσαι ενοχές. Τα προστατεύουμε τα παιδάκια όσο μπορούμε αλλά τα πεσίματα και οι μικροτραυματισμοί σε αυτές τις ηλικίες είναι στην ημερήσια διατάξη.
ax vre mama Georgia...den ftais esy!!nomizw oti oles oi manoules exoume perasei kati paraplhsio kata kairous k stenaxwriomaste-klaime...alla ta paidia etsi einai,,peftoun..xtypane,spane dontia-xeria-podia...ktl... dn to eixes parathmeno to paidi mono tou sthn moira tou pros theou..htann na ginei ! twra tha einai mia glykoula koutsodonta!! :) :) mexri na pesei k na vgei to epomeno! dont worry,eimai sigourh oti eisai mia spoudaia manoula!