Έχω γίνει η Μαίρη Παναγιωταρά!
Η Φιόνα λέει ότι έχει μεταλλαχτεί σε μια πραγματική Μαίρη Παναγιωταρά και νιώθει ότι η μοναδική ζωή που έχει αλλάξει μετά τον ερχομό του παιδιού της είναι Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ!
Έχω γίνει η Μαίρη Παναγιωταρά!
μαμά Φιόνα
Γεια σας μανουλιτσες!
Πριν απο λιγο μαγειρευα.. .συμμαζευα… τα συνηθισμενα… η μικρη μου κοιμαται… και ηθελα να μοιραστω τις σκεψεις που βασσανιζαν το μυαλο μου τοση ωρα.
Νιωσατε ποτε οτι με τον ερχομο του παιδιου σας, η μοναδική ζωή που άλλαξε ριζικά ηταν η… δικια σας και μόνο αυτή; Ότι τελικα το παιδι ειναι αποκλειστικα δικη σας υποθεση; Οτι οοολοι αυτοι που χαρηκαν με την εγκυμοσυνη, τη γεννηση του παιδιου σας, το φανταζονταν απλα λουσμενο, ταισμενο, ηρεμο να το κρατανε στhν αγκαλια τους για λιγα λεπτακια και μετα να στο δινουν πισω προτου ζεσταθει η φραπεδια τους;
Θυμωνω οταν σκεφτομαι οτι ο καλος μου μπορει τα βραδακια να βγει για ποτακι -και καλα κανει- να παει γυμναστιριο ή οτι αλλο τον ευχαριστει, χωρις να επηρεαζει το μωρο το προγραμμα του. Στη ζωη του προτεραιοτητα ειναι ακομα ο εαυτος του. Και φυσικα αγαπαει την κορη του, αλλα με το δικο του τροπο και σε στιγμες χαλαρωσης το εκδηλωνει. Ποτε οταν ειναι κουρασμενος, ποτε οταν βιαζεται να παει καπου. Για παππουδες δεν μιλαω γιατι τους εχουμε μακρια. Οι φιλοι αραιωσαν γιατι δεν μπορουν να πιουν καφε χωρις τσιγαρο… να δουν ποδοσφαιρο χωρις φωνες ή να κατηγορησουν τοΝ πρωην χωρις να βριζουν δυνατα… επειδη το αγγελουδι μου κοιμαται.
ΕΓΩΩΩ;;;
α) Η ριζα εχει φτασει κατω απο τα αυτια και ο καλος μου λεει «Και τι εγινε; Δες την Κοκκινου!!!» Εσυ απο τη Κοκκινου δηλαδη, μονο τη ριζα ειδες ανθρωπε μου; Τον διμετρο και το μυκονιατικο φοντο δεν το ειδες;; Εγω γιατι να υιο8ετησω μονο τη ριζα της δηλαδη;;
β) Το μανικιουρ- πεντικιουρ αποτελει παρελθον. Κανενας δεν κραταει 2 ωρες το παιδι μονο και μονο για να κανω κατι.. «περιττο»
γ) Τα τζηνακια, μινι φορεματακια και 12ποντα μπηκαν στην ακρη, γιατι κουβαλαω ακομα κιλα εγκυμοσυνης. Με δυσκολευουν με τον μαρσιππο… και φυσικα…»Μανα εισαι! Πως κυκλοφορεις ετσι;;«
δ) Δεν καπνιζω γιατι θηλαζω… Δεν πινω καφε χωρις τσιγαρο.
ε) Δεν δουλευω… Συνεπεια: μου λειπει να επανενταχθω στην κοινωνια και να μιλαω με ανθρωπους που διαφωνουν με επιχειρηματα.
Εχω γινει η Μαιρη Παναγιωταρα και μου θυμιζω… οχι τη μαμα μου… αλλα την γιαγια μου, στους ρυθμους που κυλαει η ζωη μου!!
Και φυσικα… δεν μετανιωνω γιατι εγινα μανα…!!! Και φυσικα μολις κρατησω στα χερια μου τον θησαυρο μου νιώθω όπως δεν ενοιωσα ποτε στη ζωη μου..! Και ουτε απλα μου αρεσει να παραπονιεμαι…
Αλλα…νιωθω… οτι οταν γινεσαι μανα…. πρεπει να ειναι πολυ συνειδητοποιημενη αποφαση. Να σκέφτεστε το ενδεχομενο…. να ζησετε οτι και εγω.
Να βλεπετε ολους να συνεχιζουν κανονικα τη ζωη τους οπως και πριν και αν πεις κατι να φιλοσοφουν με το τσιγαρο στο χερι και το καλαμακι στο στομα «Μανα ηθελες να γινεις; Τι περιμενες;;» Και αντε να καταλαβουν πως δεν ηθελες απλα να γινεις μανα, ηθελες να γινεις… οικογενεια!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε καταλαβαίνω, την έχω περάσει και αυτη την φάση,οταν νιώθεις ότι δεν έχεις έναν ανθρωπο να μιλήσεις παρα μονο με το μωρο σου,γιατι δεν δουλεύεις,εισαι όλη μέρα σπίτι, οι φίλοι χάθηκαν,χαθηκες και εσύ και έτσι απλά δεν ΠΑΣπουθενα αλλου παρα μονο στις κούνιες, στο σούπερ μάρκεςμε το παιδι και στην λαϊκή.Χαρούμενη περιοδος από την μια αλλα ναι όταν θέαλιγο χρόνο μονο για εσένα απλά δεν υπάρχει.Και εκεί συνειδητοποιείς ότι η μονη βοηθεια που έχεις είναι ο άντρας σου και κανένας άλλος.Γι αυτο βαλτον και αυτόν σε ολο αυτο,πιστεψε με δεν υπάρχει αλλη λύση,οπως πχ αύριο το απόγευμα έχω κλείσει ραντεβού για βαφή δεν θα πάρει παρα μονο δυο ώρες, χθες πχ μιλησα με την Μαίρη και χαθήκαμε, θα βγούμε για έναν καφέ στα γρήγορα μεθαύριο κ.τ.λ γιατί αυτο πρέπει να μοιράζεται αλλιώς θα σαλταρεις πιστεψε με όσο και αν αγαπάς το παιδι σου,ολες μας το αγαπούν.Και κάτι ακόμα μην σκεφτείς ποτε να πεις αχ γιατί η τάδε εχει την μανα της και της κρατάει το παιδι ενώ εγώ όχι;γιατι δεν βγάζει πουθενά ολο αυτο,συνειδητοποιησε την κατάσταση και να σκέφτεσαι ότι για το παιδι είσαι μονο εσύ και ο άντρας σου και όχι μονη σου,καλη συνεχεια
χαχαχαχαχα !!!! Το ποσο καλα περιεγραψες και τη δικη μου ζωη δε λεγεται !!! Και εργαζομαι 8-9 αντε και 10 ωρες τη μερα και το σπιτι και το μαγειρεμα αλλα και το μικρακι μου που της λειπω τοσο πολυ που μολις με βλεπει αρχιζει τα "μαμα, μαμα" και μενα με παιρνουν τα ζουμια ....Το δε τελειοτερο ομως ειναι οτι μια κι εγω λειπω τοσες πολλες ωρες απο το σπιτι ο μπαμπας εχει αναλαβει τα καθηκοντα νταντας εως οτου γυρισω. Μολις με δουν λοιπον να πλησιαζω με το αυτοκινητο η δε μικρη τρεχει προς την πορτα και ο δε μπαμπας αρπαζει τσιγαρα καφε και με γυαλισμενο ματι φωναζει " Δικια σου για κανα μισαωρο " κι εξαφανιζεται για το υπολοιπο της βραδιας. χαχαχαχαχα ! Ουτε τουαλετα δε προλαβαινω να παω. Χαλαλι ομως δε πειραζει ! Θα ξημερωσει εκεινη η μερα που θα πηγαινουμε μαζι κομμωτηριο, μανικιουρ, πεντικιουρ κτλ... και θα τσακωνομαστε με "χαρη" για την ταδε μοδα η μουσικη που κυκλοφορει.
Πάλι θα πω ότι εσύ έχεις βάλει τον εαυτό σου σε αυτή τη θέση και θα γίνω κακιά πάλι αλλά δεν πειράζει......Γιατί παντρευτήκατε άντρες που δε βοηθάνε? Γιατί κάνατε ή κάνετε παιδιά μαζί τους? Γιατί, αφού κάνατε τα παραπάνω, δε βάζετε τώρα τα πράγματα στη θέση τους? Γιατί δεν αποφασίζετε να σεβαστείτε τους εαυτούς σας και να δώσετε και το σωστό παράδειγμα στα παιδιά σας? Δυο γονείς δλδ που εξίσου συμμετέχουν και χαίρονται να ανακουφίζουν ο ένας τον άλλο από τα πρακτικά βάρη της καθημερινότητας. Δεν το παίζω καθόλου έξυπνη, αν έτσι νομίζετε. Απλώς πιστεύω ότι δε δικαιούμαστε να γκρινιάζουμε με τις επιλογές μας. Κι επιπλέον, όχι μόνο ο άντρας μου, αλλά και πολλοί σύζυγοι φιλενάδων είναι το εντελώς αντίθετο από τα περισσότερα που περιγράφετε. Ο άντρας μου συμμετέχει σε όλα από την αρχή επειδή δεν μπορεί να φανταστεί να κάνει αλλιώς και προτιμά να παίξει με το γιο του από το να πάει βόλτα με τους φίλους του. Όταν δουλεύω κάποια Σ/Κ από το πρωΐ εώς το βράδυ αρνείται να πάει το παιδί στη μητέρα μου ή να φέρει κάποιον να τον απαλλάξει λίγο και κάθονται όλη μέρα μαζί. Αν εξαιρέσουμε ότι σα μαμά έχω πολλά περισσότερα στο μυαλό μου και σίγουρα έχω αναλάβει το οργανωτικό κομμάτι όντας control freak από τη φύση μου, κατά τα άλλα, ο άντρας μου είναι εξίσου μια Μαίρη Παναγιωταρά και είναι και ένας λόγος που τον αγαπώ ακόμα περισσότερο.
Φιονα μην ανησυχεις δεν εισαι η μονη... Νιωθω ακριβως το ιδιο οτι καθε μερα πρεπει να γινομαι χιλια κομματια για να τα προλαβω ολα. Ο αντρας μου ασχολειται με τα παιδια δε λεω και μπορω να παω και ενα γυμναστηριο και να γυρισω και τα παιδια να ειναι μπανιαρισμενα και ταισμενα και τα δυο. Δεν συζητω ομως τι σπιτι θα αντικρισω οταν επιστρεψω. Προσωπικα πιστευω οτι πρεπει να βαζουμε τους μπαμπαδες να συμμετεχουν στην ανατροφη των παιδιων χωρις να το ζηταμε. Τι παει να πει μπορεις να κρατησεις το παιδι? Φυσικα μπορει απο δω και περα δεν ρωτας....ανακοινωνεις. Μωρακι εχω κλεισει ραντεβου το απογευμα στο κομμωτηριο οκ? Θα λειψω για μια ωριτσα οποτε θα μεινετε τα δυο σας. Δεν οφελει να γκρινιαζεις σε εμας δεν θα αλλαξει τιποτα...Μιλα με τον αντρα σου και αφησε τον να αναλαβει ορισμενα πραγματα. Γιατι κοριτσια μεταξυ μας δεν πρεπει με τον τροπο μας να τους βγαζουμε εκτος...Αστο το παιδι μαζι του τι θα παθει?
Πόσο σε καταλαβαίνω γλυκιά μου! Μα πόσο!
aspa ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΑΠΛΑ ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑ Ε ΑΣ ΤΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.ΧΑΧΑΧΑΧΑΕΓΩ ΕΧΩ ΤΡΙΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ 6 ΕΤΩΝ ΤΟ ΜΕΣΑΙΟ 4 ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΥΛΙ 7 ΜΗΝΩΝ.ΟΠΟΤΕ ΠΑΝΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΗΡΕΜΗΣΤΕ ΚΑΙ ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΑ ΜΙΚΡΟΥΛΙΑ ΣΑΣ.ΔΕΝ ΧΑΛΑΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΑΤΑ.ΧΑΧΑΧΑ
Κάπως έτσι αισθανόμουν και εγώ τον πρώτο καιρό!!! Άλλαξα όμως νοοτροπία για την καθαριότητα του σπιτιού! Κανείς δεν έπαθε τίποτα αν φόρεσε παντελόνι χωρίς τσάκιση ή αν δεν σφουγγαρίζω κάθε μέρα!!! Το σίδερο είναι βουνό, τα πιάτα στοίβες και εγώ μια ευτυχισμένη μαμά που κάθε μα κάθε απόγευμα παίζω, ζωγραφίζω, χορεύω με τα παιδιά μου. Δεν είπα να πιάσουμε ποντικούς αλλά παραβλέπω. Ο άντρας μου τώρα αρχίζει να ασχολείται με τα παιδιά περοσσότερο απ' ότι παλιά. Δε με νοιάζει αν θα τα αλλάξει ή θα τα ταΐσει. Αυτό είναι 5 λεπτά δουλειά. Παίζει όμως μαζί τους και μπορώ και εγώ να χαλαρώνω!! Τα παιδιά έχουν μάθει να κοιμούνται ακόμα και με φασαρία και έτσι οι φίλοι είναι πάντα μέσα στο σπίτι όχι όμως τα τσιγάρα!!! Και γήπεδο πάμε και νύχια φτιάχνουμε παρέα και τα μαλλιά μας χτενίζουμε!!! Ώρες ώρες τρελλαίνομαι με την ακαταστασία, τα παίζω από την κούραση αλλά προτεραιότητα είναι πάντα τα παιδιά μου και κάθε στιγμή μαζί τους είναι πολύτιμη!!!! Ακούω τις φίλες μου να παίρνουν άδεια για να καθαρίσουν το σπίτι και τρελλαίνομαι!!! Εγώ παίρνω άδεια και δεν τις πάω σχολείο για να περάσουμε όλη τη μέρα μας μαζί!!!!
Μπράβο, aspa, κι εγώ της ίδιας φιλοσοφίας είμαι... Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν είναι προτεραιότητα να έχεις σπίτι στην εντέλεια, αυτό θα έχεις! Αν προτιμάς χρόνο με το παιδί σου ή ένα μανικιούρ, αυτό θα έχεις! Απλώς ο ερχομός του παιδιού σε κάνει να σκεφτείς πολύ καλύτερα τις προτεραιότητές σου...
Και εγώ τα ίδια,οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτε τα παιδιά μας και ο άντρας μας ειναι μοναδικοί κοί οι στιγμες μαζί τους επίσης ακομα και σε ακατάστατο σπίτι
Allegra μήπως υπάρχει κανενας κλώνος του άντρα σου? χαχαχαχαχαχαχα μια από τα ίδια κ εδώ μονο που δουλεύω κ έχω να ακούω κ στην δουλειά τον καθε @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@!!!
Φιόνα μου,δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είσαι η μοναδική!!!!Όλες έτσι έχουμε γίνει και η πλάκα ξέρεις ποια είναι;Ότι οι αγαπημένοι μας σύζυγοι μας το ''παίζουν'' και άνετοι,τα θέλουν όλα στην εντέλεια χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους!!!Πιστεύω ότι εμείς πρέπει να αλλάξουμε και να κοιτάξουμε λίγο και τον εαυτό μας χωρίς βέβαια να παραμελήσουμε την οικογενειά μας,απλά ήρθε η ώρα να μοιραστουμε καποιες απο τις πολλές ευθύνες που έχουμε τόσα χρόνια στην πλάτη μας!!!!καλό κουραγιο σε όλες μας!!!!
Κορίτσια αρχίζω να πιστεύω ότι είμαι από τις πιο τυχερές μανούλες στον κοσμο (όχι πως δεν το ήξερα χιχιχιχι!!!) εχω ένα γιο 21 μηνων και ο αντρας μου συμμετεχει από την αρχή στα πάντα και το εννοώ.Εκτός από τους 9 πρώτους μήνες που εγώ ήμουν σπίτι με την άδεια μητρότητας(και τότε βοηθούσε απλά τότε τις ώρες που ήταν στην δουλειά ο μικρός ήταν αποκλειστικά δική μου ευθύνη) στη συνέχεια όμως όλα τα κάνουμε μαζί τις ώρες που είμαστε και οι δύο σπίτι,μαζί τον ντύνουμε,τον αλλάζουμε ,τον κάνουμε μπάνιο,παίζουμε,πάμε βόλτες,ο αντρας μου τον απασχολεί για να μαγειρέψω, μου κάνουν παρέα και μου δίνουν τα μανταλάκια για να απλώσουμε τα ρούχα και γενικά ποτέ δεν μου έχει αρνηθεί να τον κρατήσει για να κάνω κάτι από "τις γυναικίες δουλειές" που έκανα και παλιά. Βεβαια κι εγώ για να πω την αλήθεια δεν ειμαι τόσο συχνή πελάτισσα πλέον του κομμωτηρίου ούτε πηγαίνω όπως παλιά συνέχεια με τις φίλες και τις συναδελφους για καφέ και ρετσίνα αλλά ζω την οικογενειά μου χωρις να είμαι η "Μαίρη" σίγουρα περισσότερο κουρασμένη από πριν αλλά και περισσότερο ευτυχισμένη από πριν έχοντας στο πλευρό μου τον καλύτερο πατέρα που θα μπόρουσε να υπάρξει για το παιδί μου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΜΑΙΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ αν σε παρηγορει και εγω περασα αυτη τη φαση.τους πρωτους μηνες πιστευεις οτι το 24ωρο δε φτανει ουτε για ζητω!σιγα σιγα ομως οσο προσαρμοζεσαι στη νεα κατασταση αλλο τοσο και το μωρο θα προσαρμοζεται στο προγραμμα σου.βρες χρονο και τροπο να φροντιζεις και τον εαυτο σου.τα παιδια καταλαβαινουν τα παντα και ειναι σημαντικο οι μανουλες τους να νιωθουν καλα.
Αυτά που γράφεις τα ζούσα (δεν δουλεύω από τότε που γέννησα) και εγώ ώσπου κάποια στιγμή αγανάκτησα. Ο άντρας μου ασχολείται με το παιδί μας ελάχιστες ώρες και όταν έχει όρεξη. Έπρεπε να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι παντού πρέπει να έχω εγώ το παιδί. Ετσι το φιλοσόφησα το θέμα διαφορετικά και άλλαξα τρόπο σκέψης. Μανικιούρ - πεντικιούρ, μαλλί τα κάνω σπίτι και δεν έχω ανάγκη κανέναν. Οι φίλοι του άντρα μου έρχονται στο σπίτι μας είτε για καφέ είτε για ποδόσφαιρό (και ας φωνάζουν λιγάκι) και φυσικά τσιγάρο στο μπαλκόνι. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να καπνίζουν στο σπίτι? Και εμείς καπνίζουμε αλλά τηρούμε κάποιους κανόνες όταν πηγαίνουμε σε άλλο σπίτι. Όσοι αραιώνουν ή ξεκόβουν για τέτοιους λόγους για μένα δεν είναι φίλοι. Βγαίνω για καφεδάκι με τις φίλες μου και έχω πάντα το παιδί μαζί μου και περνάμε μια χαρά. Υπάρχουν στιγμές, δεν λέω, που δεν προλαβαίνω να κάνω ούτε μπάνιο αλλά τι να κάνουμε? Υπάρχουν στιγμές που θέλω να χαλαρώσω και να μην ακούω τίποτα. Υπάρχουν στιγμές που θέλω να είμαι μόνη μου. Αλλά επειδή δεν πρόκειτα να αλλάξει τίποτα από αυτά θέλω να είμαι καλά και να περνάω όσο γίνεται περισσότερες ώρες με το παιδί μου.
εκφραζεις νομιζω ολες τις μαμαδες,αλλες περασαν και αλλες περνουν ακομα αυτη τη φαση.....καποιες απλα δεν το παραδεχονται και θελουν να παρουσιαζουν απλα οτι εχουν την τελεια οικογενεια χωρις γκρινιες,που ολοι ειναι παααρα πολυ ευτυχισμενοι κ.τ.λ.μπορει να υπαρχουν,αλλα ειναι εξαιρεση του κανονα.Λυπαμαι που θα σου το πω αλλα ενα =κανενα......στα 2 καταλαβαινεις τι γινεται και στα 3+βγαζω το καπελο στις μαμαδες!!!!!αργοτερα μπορει να ειναι λιγο καλυτερα ,αλλα μπορεις να σταματησεις να εχεις εννοια οταν εισαι στη θαλασσα?ΕΣΥ θα κοιτας το παιδι και οι αλλοι στη φραπεδια ,ΕΣΥ στις κουνιες θα φοβασαι μη χτυπησει και οι αλλοι στην εφημεριδα .....γενικα ΕΣΥ σε ολα.ΜΠΡΑΒΟ σε ολους τους αντρες που ασχολουνται ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ με τα παιδια τους!
Δε θα μπορούσες να έχεις περιγράψει καλύτερα την καθημερινότητά μου, όπως -φαντάζομαι- και πολλών άλλων μαμάδων!!! Παρ΄όλα αυτά, δεν θα άλλαζα με ΤΙΠΟΤΑ, αυτό το όνειρο που ζω...! Ναι, μου λείπει η δουλειά μου, η ανεξαρτησία μου, η ξενοιασιά μου, ο χρόνος και η διάθεση να περιποιηθώ τον εαυτό μου... Άλλα μπορούν όλα αυτά, κι άλλα τόσα, να συγκριθούν με το ΜΕΓΑΛΕΙΟ του να δημιουργούμε, να ανατρέφουμε και να φροντίζουμε ένα ανθρωπάκι??? Και δε μιλάμε για ένα οποιοδήποτε ανθρωπάκι... Μιλάμε για ένα κομμάτι του εαυτού μας, που ήρθε στον κόσμο, γιατί εμείς επιλέξαμε να έρθει... Πιστεύω πως με τον καιρό, οι κόποι μιας μάνας ανταμοίβονται... Ίσως να ένιωθα πολύ υπερήφανη με μια προαγωγή στη δουλειά μου... σίγουρα όμως, όχι όσο υπερήφανη νιώθω -ήδη- όταν ακούω κολακευτικά σχόλια για τον τρόπο που μεγαλώνω το γιο μου!! Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως σε κάθε αναστεναγμο μας, όλοι ψιθυρίζουμε ¨Αχ, ΜΑΝΑ ΜΟΥ¨!!! Να είμαστε καλά όλες οι μανούλες, να μεγαλώνουμε καλά παιδιά!!!
http://prozak-prozac.blogspot.com/2011/08/k.html το είχα γράψει τον Αύγουστο..!!
poso se katalabainoyme oles oi mamades!ypomomh kai kouragio giati poy tha paei tha megalosoyn!
Πάντως εγώ, εάν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα θα σταματουσα τη δουλειά. Δεν αντέχω άλλο να γυρίζω σπίτι στις 6 το απόγευμα και μετά να πρέπει να παω s.m., να σιδερώσω, να πλύνω, να μαζέψω, να βοηθήσω τον Βαγγέλη στο διάβασμα, να κάνω τη μικρή μπάνιο, .....Που να βρω το κουράγιο να φτιάξω και νύχια. Ντους στις 6.30 το πρωί και ίσω που προλαβαίνω να στεγνώσω τα μαλιά μου. Το μόνο που κάνω, βάφομαι λίγο για να έχω λίγο χρώμα και να μην είμαι σαν το εκρού του νεκρού!!!
Γλυκια Φιονα, κι εσεις υπολοιπες Μαιρουλες Παναγιωταρα, εκει που ειστε, ημουνα! Και θελετε να σας πω το απιστευτω: περναει. Και φευγει. Μετα το πρωτο, το δευτερο, το τριτο παιδι, αυτη η απιστευτη κατασταση, που τοσο σωστα περιγραφει η Φιονα, ΠΕΡΝΑΕΙ. Ξαφνικα μπορεις παλι να πιεις φραπε με το τσιγαρο σου στο μπαλκονι, να κολυμπησεις στη θαλασσα χωρις να σε νιαζει, που ειναι τα παιδια, να φωναξεις απλως "παω γυμναστηριο" και να κλεισεις πισω σου την εξωπορτα. Γιατι μεγαλωνουν τα ατιμα. Και μεγαλωνουν γρηγορα. Και καμια φορα θυμαμαι, οταν πριν απο χρονια ξυπναγα για 3η φορα μεσα στη νυχτα, για να μαζεψω εμμετους, να θυλασω, να νανουρισω, βριζοντας μεσα μου "γιατι παντα εγω", αλλα εκεινη τη μια και μοναδικη στιγμη πο εβλεπε το μωρο μου να κλεινει -επιτελους- τα ματακια του και να κοιμαται σαν αγγελουδι, ε αυτη τη στιγμη την εζησα μονο μιοα φορα, καθε φορα! Μπορει και να την ανταλλασσα με τον φραπε, μπορει παλι και οχι, δεν με ρωταει ετσι κι αλλοιως κανεις... Οσον αφορα αυτους που δεν ασχολουνται με το μωρο οταν ειναι κουρασμενοι η βιαζονται, δεν ξερω τι λενε και οι υπολοιπες Μαριες, αααααα, αυτο ΔΕΝ αλλαζει. Μονο χειροτερο γινεται!
Μα το Θεό νιώθω σαν να διαβάζω τισ σκέψεις μου...
koritsia...eyxaristw gia ta sxolia..kai gia to koyragio...kserete....i kypria giagia moy elege "me toys polloys o ponos ein glytzihs"..kai ennooyse oti an moirasteis kati poy se ponaei...noiw8eis kalytera.se ayto to shmeio eyxaristw tin olivia poy mas dinei ayti tin eykairia:)tereza....me boh8aaaaaas ;)niki....teleio to tragoydi!!xaxaxa!!aristea,xara,maria,ioanna,ioylia,nikh,annoy..proswpika stin ka8emia kai oxi apla kai aproswpa....na xairomaste ta paidakia mas...kai na exoyme tin ygeia mas...kai dynami na ta megalwnoyme!
ΠΟΣΟ, ΜΑ ΠΟΟΟΟΣΟΟΟΟΟ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙΣ...........!!!!!!!!!
Αν νιώθεις έτσι .... τότε έτσι θα είσαι για μια ζωή! Τί πάει να πει είναι περιττό ένα μανικούρ ή ένα πεντικιούρ; Τί πάει να πει γιατί ντύνεσαι έτσι επειδή είσαι μάνα;; Δηλαδή επειδή έγινες μάνα πρέπει να ξεχάσεις εντελώς και το ότι υπήρξες ποτε;;;!!!! Συγνώμη εαν προσβάλλω κάποιες άθελά μου, αλλά οι δουλειές του σπιτιού δεν θα τελειώσουν ΠΟΤΕ, το σπίτι δεν θα αστράφτει ΠΟΤΕ εντελώς γιατί πάντα κάτι θα βρίσκουμε, η τσάκιση στην κάλτσα και στο πουκάμισο δεν θα είναι ποτε΄αλφάδι, και για να μη μακρυγορώ το παιδί μας δεν θα πάψει ΠΟΤΕ να χρειάζεται τη μαμά του!!! Τη μαμά του όμως! Οχι μια ημίτρελη δυστυχισμένη με τη ρίζα στο πηγούνι, τον μαύρο κύκλο στο γόνατο και τη δυστυχία προσωποιημένη!!!! Γιατί για μένα τουλάχιστον μάνα δε σημαίνει αυτό! Η μάνα μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να κάνει ότι έκανε και πριν το παιδί της (ντάξει μπορεί όχι επακριβώς...) αλλά έστω στο περίπου! Και μιλώ για μένα προσωπικά, δεν σταμάτησα ποτέ να με περιποιούμαι, μπορεί τώρα να φτιάχνομαι και περισσότερο από ότι πριν γεννήσω, να βγαίνω, να έχω φίλους στο σπίτι κλπ. Προσάρμοσα το μωρό μου στην ήδη υπάρχουσα ζωή μου και όχι τη ζωή μου στο μωρό μου! Για κάποιους αυτό μπορεί να ακούγεται άθλιο και να με κατηγορήσουν, μα το παιδί μου έχει μια ευτυχισμένη μαμά. (και ξανατονίζω, για τα δικά μου δεδομένα ευτυχισμένη, και όχι στα πρότυπα ή τα θέλω κάποιου άλλου)
Προσκυνω.... Ακριβως τα ιδια θα ελεγα. Με καποια plus οπως πχ. το μαλλι και τα νυχια. Ας πουμε κανω ανταυγειες για να μην χρειαζεται να τρεχω κααααθε μηνα και στα νυχια βαζω ακρυλικο για να εχω μονιμα περιποιημενα νυχια και μου ερχεται και πιο φθηνα. Ντυνομαι οπως αισθανομαι (ενταξει εχασα πρωτα τα 27 επιπλεον κιλακια μου!) και εχω βαλει και σουπερ μινι με 12ποντο. Δεν καταλαβα τι παει να πει "εγινα μανα", τελειωσε η ζωη μου???? Οχι δα! Στην αρχη εισαι 100% αφοσιωμενη στο μωρο (εννοειται) και μετα φτιαχνουν τα πραγματα. Αλλα την καταλαβαινω την κοπελα πααααρα πολυ...ειναι η φαση αυτη που σε πιανει απελπισια και μετα τα βλεπεις ολα πολυ πολυ καλυτερα και με μεγαλυτερη αισιοδοξια. Σκοπος ειναι να υπαρχει προγραμμα, αν το καταφερει μια μαμα αυτο, ολα μπορει να τα καταφερει. Εμενα προσωπικα ενα πραγμα μου λειπει, η δουλεια (διεκοψα μολις παντρευτηκα). Αλλα ακομη κι αυτο καπως το κουλαντριζω!
Σε καταλαβαίνω απολύτως, η διαφορά μας είναι εχω 3 μωρα. Δυο μικρά κι ενα μεγάλο, που κοιτάει τον εαυτό του συν οτι δουλευω από το πρωι εώς το βράδυ. Ευτυχως που εχω την μαμα μου. Δράμα η κατάσταση δεν φανταζόμουν έτσι την ζωή μου. Οχι όμως οτι δεν μ'αρεσει.
Και εγώ κάπως έτσι είμαι και πραγματικά με εκνευρίζει οτι δεν έχω την ανεμελειά που έχει ο άντρας μου ο οποίος τρέχει στα γήπεδα στους καφέδες και στα ποτάκια.Στο μόνο που θα διαφωνήσω είνια στο θέμα καλλωπισμός.Για αρκετό καιρό πραγματικά δεν προλάβαινα-δεν είχα κουράγιο αλλά πλέον αφιερώνω μια νύχτα για νύχτα μαλλί και ας κοιμάμαι γύρω στις 2 ενώ το πρωι έχω να ξυπνήσω 6,30 για την δουλεια.Αλλά πλέον το έχω καθιερώσει.Νύχι και μαλλί πάντα στην εντέλεια.
ποσο μα ποσο μου θυμιζεις τον εαυτο μου!!!!!!
Δεν θελω να σε απογοητεύσω αλλά σε μερικά χρόνια θα τραγουδάς αυτό...:P :) http://www.youtube.com/watch?v=CXgoJ0f5EsQ
Φιόνα τα είπες όλα!!!!!!!! Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα και για μένα! Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ 1-2 τσιγαράκια τη μέρα τα κάνω με τον καφέ μου (όποτε προλαβαίνω να πιω και καφέ δηλαδή...). Αν θες διάβασε αυτό: http://pediatros-thes.gr/?page_id=619
fiona poly kalo......egw exw ena xrono na koimithw seri ena vrady......oso gia malli kai nuxia ok twra ta katafera kai ta eftiaksa....alla den to alazw kai egw me tipota ston kosmo to na eimai mama..... na sou zhsei to asteraki sou kai pare kamia aosmh vafh na ta kaneis ta mallia spiti apo to tipota tha nioseis kalytera kai egw ta eixa vapsei otan thilaza me tou farmakeiou kai eniosa para poly omorfa ;-))
Fiona mou den ksero poso mikrouli einai to moraki sou,omos nomizo pos oles stin arxi ta idia pername..me ton kairo tha fugoun ta peritta kila,tha megalosei to moro kai tha gineis pio aneksartiti,pio euelikti kai tha mporeis na kaneis pali arketa pragmata.Kai NAI,mono i zoi tis manas allazei rizika!!!! KALO KOURAGIO!!!!
ΚΙ ΟΜΩΣ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ! Η μόνη διαφορά μας είναι ότι εγω σουλεύω οπότε από τη μια ξεφεύγω και λίγο αλλά από την άλλη απλώς ο ελεύθερος χρόνος που θα μπορούσα να απολαύσω κι εγω το παιδί μου ξεκούραστη είναι μηδαμινός έως ανύπαρκτος! Και να προσθέσω κι όλας ότι το Μάνα ήθελες να γίνεις δεν μου το λεν τρίτοι αλλά ο άντρας μου!!!!!!! Και μετά θέλει και δεύτερο...ε, βέβαια, σάμπως αυτός θα το μεγαλώσει;
Φιόνα...η καλύτερη ιστορία ever!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πάρα πολύ ουσιαστική και περιεκτική!