Καλώς ορίσατε στην Ολλανδία!
Kαλώς ορίσατε στην Ολλανδία
της Emily Kingsley
Συχνά μου ζητούν να περιγράψω πώς είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες…Λοιπόν είναι κάπως έτσι… Όταν πρόκειται να αποκτήσεις ένα μωρό, είναι σαν να σχεδιάζεις ένα τέλειο ταξίδι αναψυχής στην Ιταλία. Αγοράζεις τόμους από ταξιδιωτικούς οδηγούς και κάνεις τα τέλεια σχέδια σου…θα δεις το Κολοσσαίο, το Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου, τις γόνδολες στην Βενετία. Μπορεί ακόμα να μάθεις και κάποιες φράσεις στα ιταλικά. Όλα είναι πολύ συναρπαστικά.
Μετά από μήνες μεγάλης προσμονής η μεγάλη μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και αναχωρείς. Μετά από αρκετές ώρες, το αεροπλάνο προσγειώνεται. Η αεροσυνοδός έρχεται και σου λέει: «Καλωσορίσατε στην Ολλανδία!».
«Ολλανδία;;; τι εννοείς Ολλανδία; Εγώ είχα πτήση για Ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν να πάω στην Ιταλία!!»
Όμως υπήρξε μια αλλαγή στην πτήση και προσγειωθήκαμε στην Ολλανδία. Εκεί πρέπει να μείνεις. Βέβαια το σημαντικό είναι ότι δε σε πήραν σε κάποιο απαίσιο, βρώμικο μέρος γεμάτο αρρώστιες και πείνα.
Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος. Έτσι αναγκάζεσαι να πας και να αγοράσεις άλλους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Και πρέπει να μάθεις μια εντελώς διαφορετική γλώσσα. Και θα γνωρίσεις ανθρώπους που ποτέ δε θα συναντούσες.
Είναι απλά ένας διαφορετικός τόπος. Οι ρυθμοί ζωής είναι πιο αργοί, λιγότερο φανταχτεροί σε σχέση με την Ιταλία. Αλλά όταν βρεθείς εκεί, αφού πάρεις μια βαθιά αναπνοή και κοιτάξεις γύρω σου… θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους…και τουλίπες…
Αλλά όλοι όσοι ξέρεις όλο πάνε και έρχονται στην Ιταλία… και όλο λένε πόσο υπέροχα πέρασαν εκεί.. και εσύ για την υπόλοιπη σου ζωή θα λες «Ναι, εκεί θα πήγαινα και εγώ. Έτσι τα είχα σχεδιάσει…»
Και ο πόνος για αυτή την απώλεια του ονείρου ποτέ μα ποτέ δε θα φύγει. Γιατί ήταν κάτι πολύ σημαντικό για σένα η Ιταλία.
Αλλά.. αν περάσεις όλη σου τη ζωή πενθώντας επειδή δεν πήγες στη Ιταλία, δε θα μπορέσεις ποτέ να απολαύσεις αυτά τα πολύ ιδιαίτερα , τα πολύ αξιαγάπητα που έχει η Ολλανδία!
—-
H Emily Kingsley ανήκει στη δημιουργική ομάδα του Sesame Street για το οποίο γράφει κείμενα από το 1970. Για τα κείμενά της έχει βραβευτεί με 12 βραβεία Emmy, ενώ έχει γράψει πάνω από 20 βιβλία.
Ο γιος της, Jason, γεννήθηκε το 1974 με σύνδρομο Down. Η Kingsley αγωνίζεται για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.
—-
To κείμενο αυτό μου το έστειλε η Κατερίνα που μοιράστηκε μαζί μας τη δική της ιστορία.
Εγώ λοιπόν που ξέρω θα πω ότι : Η ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ..ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΕΚΕΙ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΙΤΑΛΙΑ,ΙΣΠΑΝΙΑ,ΠΑΡΙΣΙ,ΛΟΝΔΙΝΟ.. ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΟΛΛΑΝΔΙΑ.. Γιατί δεν υπάρχει μόνο "πόνος και κλάμα" υπάρχουν όλα τα θαύματα του κόσμου εκεί.. Όλη η ομορφιά του κόσμου, όλα τα χρώματα της Γης..
Επειδή το ταξείδι μου στην Ολλανδία φαίνεται να κρατάει πολύ και κανείς δεν μου λέει ποια θα είναι η εξέλιξή του θέλω να σας πως απερίφραστα και με όσες κριτικές ενδέχεται να δεχτώ πως ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΊΧΑ ΠΑΕΙ!!!!!!! Αγαπώ πάρα πολύ το παιδί μου και καθημερινά δίνω αγώνα για αυτό αλλά ένα ταξίδι που σου έχει προκαλέσει μόνο πόνο και κλάμα, τι να το κάνεις;;; Να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο; Να σου λένε οι υπόλοιποι για τον αξιέπαινο αγώνα σου; Να σου εκφράζουν την κατανόησή του; Οτι αν υπάρχει αγάπη όλα τα σύνορα είναι ένα;;;;; Που το ξέρεις αυτό Μαρία Ορφανίδου; Το έχεις ζήσει;
>Οτι πιο ευστοχο εχω διαβασει ποτε...
>Συγκινητικό...
Ωραία τα λες Μαρία Ορφανίδου
>Πολύ δύσκολο ταξίδι και γεμάτο εμπειρίες φαντάζομαι. Ωραίο κείμενο.
Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος,είτε είναι Ολλανδός είτε Ιταλός. Αν υπάρχει αγάπη όλα τα συνορα γίνονται ένα.
>τι γλυκό και διδακτικό...μακάρι να είχαμε όλοι τέτοια ευρύτητα και κατανόηση! Τουλάχιστον υπάρχουν άνθρωποι που μας δείχνουν το δρόμο, όταν δε τον βρίσκουμε με τη μία...
Συνεχίστε την καλή δουλειά!
Καλό Πάσχα
>Η "Ολλανδία" για όποια οικογένεια τη βιώνει της διδάσκει να εκτιμά τα πάντα...από ένα απλό κλάμα μέχρι μια αναπνοή... Μπορεί να ήθελα όσο τίποτα να ταξιδέψω στην Ιταλία αλλά και η Ολλανδία είναι υπέροχη αφού κατάφερα και ζώ σε αυτή :D
>ένα υπέροχο κείμενο!!!
>Με εκανε να δακρυσω γιατι περασα διπλα απο την "Ολλανδια" και χωρις να το πολυσκεφτω αποφασισα να ξαναπροσπαθησω το ταξιδι για την Ιταλια.Ημουν 35!Μεχρι τα 40μου "εχασα 5 ταξιδια" για την Ιταλια κιολα ηταν 5μηνα και πανω!Στα 41μου εφτασα στην Ιθακη μου με τη γεννηση του γιοκα μου!Σημερα στα 45μου ακομα σκεπτομαι οτι ισως το ταξιδι στην "Ολλανδια" να ηταν ομορφο,θαυμαζω καθε οικοενεια που ταξιδεψε στην "Ολλανδια" και θεωρω τον εαυτο μου αναξιο ανθρωπο καθε μα καθε φορα που αντικρυζω οικογενεια με παιδι με συνδρομο DOWN...Zητω συγνωμη...
και εγώ το ίδιο θα έκανα . . . . . . Είσαι άνθρωπος με αισθήματα, όχι μια καλοκουρδισμένη μηχανή.
>Καλύτερη περιγραφή δε θα μπορούσε να γίνει!