Η επισκληρίδιος έπιασε… αφού γέννησα!
Η ιστορία της Κατερίνας
(Η Κατερίνα γέννησε φυσιολογικά με επισκληρίδιο)
Διαβαζοντας κι εγώ όλες αυτές τις συγκινητικες ιστορίες τοκετού, είπα, Ολίβια μου, να σου στείλω κι εγώ την δικιά μου.
Γενικά είχα μια εγκυμοσύνη καλή, αν εξαιρέσουμε τους εμέτους που είχα μέχρι και τον πέμπτο μήνα. Όλα πηγαιναν καλά, ήμουνα πολύ ήρεμη και περίμενα μέχρι και 13 Αυγούστου που ήταν και η τελευταία ημερομηνία που μου είχε δώσει ο γιατρός μου.
Αποφασίσαμε με τον άντρα μου να γεννήσω στην ιδιωτική κλινική της πόλης μου μιας και ήθελα τον γιατρό μου και να μην κατεβούμε Θεσσαλονίκη για να μην ταλαιπωρούμε τους συγγενείς με τα πήγαινε – έλα.
Μπαίνοντας στο μήνα μου, έδειξαν οι εξετάσεις μου ότι είχα ανεβάσει λεύκωμα. Ο γιατρός μου με καθυσήχασε ότι όλα θα πάνε καλά . Έκανα 2 φορές την εβδομάδα εξετασείς αίματος και πήγαινα στην κλινική για καρδιοτοκογράφημα για να βλέπουμε το μωράκι. Το μώρο δεν είχε πάρει ακόμα θέση και ξέραμε ότι υπήρχε μια περιτύληξη, άλλα ο γιατρός μου είναι κατά της καισαρικής και με διαβεβαίωσε ότι ακόμα και έτσι μπορεί να γεννήσω φυσιολογικά.
Οι τελευταίες εξετάσεις ήταν καλές και αφού είχα κλείσει και την 39η εβδομάδα, κλείσαμε με τον γιατρό μου να γεννήσω με τεχνητους πόνους (δεν είχα ούτε συσπάσεις, ουτε είχε μαλακώσει ο τράχηλος) στις 7 Αυγούστου. Την περίμενα πως και πως αυτήν την μέρα. Πήγαινα στην κλινική, λες και πήγαινα διακοπες.
Με ετοιμάζουν οι νοσοκόμες και στις 8:30 ήρθε ο γιατρός να μου βάλει υπόθετο για να μαλακώσει ο τράχηλος. Παρεπιπτόντως είχα αποφασίσει ότι θα κάνω επισκληρίδιο. Κατα τις 9 άρχισαν οι πρώτοι πόνοι και σιγα σιγα άρχισα να έχω διαστολή. Στη 1 ήρθε ο αναισθησιολόγος να μου βάλει την πρώτη δόση για να μου σπάσει τα νερά ο γιατρός μου. Μέχρι τότε με το ζόρι άντεχα τους πόνους.
Οταν μου έκανε την πρώτη δόση άνακουφίστηκα πολύ σε τέτοιο σημείο που έκανα και αστεια. Έλα που όμως καμία άλλη δόση δεν έπιασε. Αρχισα να τσιριζω από τους πόνους, με άκουσε όλη η κλινική. Δεν μπορούσα να αναπνευσω και έκλαιγα.
Στις 5 έκανα διαστολη οχτω. Εκεί ήταν το αποκορύφωμα. Να φωνάζω τον άντρα μου, να τον έχουν βγάλει έξω, γιατι θα χτυπουσε τον αναισθησιολόγο και ο γιατρος μου να μου λέει «σπρωξε» κι εγώ να του φωνάζω «κανε μου καισαρική«.
Στις 6 άρχισαν να πέφτουν οι παλμοί του μωρου. Ο γιατρός μου έλεγε «φέρτε βεντούζα και ετοιμάστε χειρουργείο«. Εκεί τα είδα όλα. Ένιωσα τα πάντα. Ακόμα και το ψαλίδι που με έκοβαν. Είχα 4 άτομα απο πανω μου να με κρατάνε και να μου πατάνε την κοιλιά.
Στις 18:14 γεννήθηκε η πριγκιπησσά μου με μια πληγή στο κεφαλάκι της από την βεντούζα. Και το αστείο είναι ότι μόλις γέννησα έπιασε και η τελευταία δόση που μου είχαν κάνει. Τραγικό εεε!!!!! Τα ξέχασα όλα, όμως, μόλις μου την έδωσαν στην αγκαλιά μου.
Εκ των υστέρων έμαθα ότι η επισκληρίδιος δεν έπιασε γιατί δεν έχει μπει σωστα ο καθετήρας. Αυτά είχα να πω εγώ . Τώρα είμαι πανευτυχής με την 10 μηνών κορουλα μου.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>Ειναι απιστευτα βαρβαρο αυτο που περασαν τα κοριτσια, δεν επιτρεπονται τετοια περιστατικα στην εποχη μας. Αναρωτιεμαι ΠΟΥ γεννησατε!!!
>πωπω ρε κοριτσια χαρα στο κουραγιο σας..πως αντεξατε?εγω ειμαι φυγοπονη και δεν μπορω να φανταστω να περνα μανα τετοια ταλαιπωρια..
τουλαχιστον αξιζε τον κοπο το αποτελεσμα..ισως εσεις να αγαπατε ενα κλικ παραπανω τα παιδακια σας με τοσα που περασατε για να τα φερετε στον κοσμο..
Νινα
>Κι εγώ τα ίδια κορίτσια... Μία έπιανε, μία δεν έπιανε. Μου έκαναν επανατοποθέτηση, μου έβαζαν πιο δυνατή δόση, τίποτα..Ούτε που ξέρω πόσες δόσεις μου έβαλαν αφού γεννούσα για καμιά εικοσαριά ώρες...
>Να σου ζησει η κορουλα σου!!το ιδιο ακριβως επαθα και εγω μονο που δεν με επιασε καμμια δωσει απο τις 3 που μου εκανε ο αναισθησιολογος,καταλαβα τα παντα.μονο που η τελευταια δοση με επιασε οταν γεννησα και μετα και αφου με ραψανε!!!