Ό,τι μου είναι ξένο… με τρομάζει
γράφει ο Γιάννης Καφάτος
Μας ειδοποίησε η δασκάλα της ρυθμικής ότι το μάθημα των κοριτσιών δε θα γίνεται πλέον και για ένα διάστημα «χ» στο στάδιο Tae Kwon Do του Παλαιού Φαλήρου, αλλά λίγο πιο δίπλα, στο «πρώτο Ολυμπιακό Ακίνητο».
Πήρα λοιπόν τη Μαρίνα και την Ειρήνη, τη συμμαθήτρια-κολλητή-αυτοκόλλητη-συναθλήτρια με το αυτοκίνητο και κινήσαμε.
Το κτίριο για το οποίο σας μιλάω είναι εκεί που η Εσπλανάδα τελειώνει ή αρχίζει, όπως προτιμάτε, εκεί που λέγεται και «όρμος νερού», τέλος πάντων δίπλα από το Tae Kwon Do, αλλά με το αυτοκίνητο κάνεις ένα γύρο, οπότε φαίνεται λίγο πιο μακρινή η απόσταση.
Εκεί όμως, εμείς οι γονείς που πάμε τα κορίτσια στη ρυθμική είμαστε… πώς να στο πω… κάτι σαν εισβολείς. Για τον απλούστατο λόγο ότι εκεί παρκάρουν τα φορτηγά τους και στήνουν ένα πρόχειρο νοικοκυριό για λίγες ώρες ή περισσότερες οι έλληνες ρομά, αυτοί που τους λέμε εύκολα τσιγγάνους και όχι σπάνια, γύφτους.
Ρούχα απλωμένα στα συρματοπλέγματα, σκάφες στο πεζοδρόμιο, πιτσιρίκια ξυπόλητα να τρέχουν και να μην ξέρεις πότε θα πεταχτούν στο δρόμο: αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου άναψε ένα φλας στο κεφάλι.
«Μα καλά βρε παπάρα Γιάννη, επειδή είναι τσιγγάνοι, δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους να μην πετάγονται στο δρόμο;»
Προσπαθώντας να προσανατολιστώ για να παρκάρω ένα ημιφορτηγό, με καρότσα, το γνωστό datsun – που λέγαμε εμείς στα 80’s ελέω Χάρι Κλιν – ήρθε και κόλλησε από πίσω μου και άρχισαν κάτι γαλλικά …
Πάλι η πρώτη σκέψη είναι κοίτα κάτι τύποι που … κλπ. Δεύτερο φλασάκι!
«Μα βρε παπάρα Γιάννη, δεν σε κράζουν επειδή είναι τσιγγάνοι! Σε κράζουν γιατί έχεις κλείσει τη στροφή, χωρίς να έχεις βγάλει φλας ή αλάρμ!»
Πάρκαρα τελικά ανάμεσα σε φορτηγά-σπίτια και πάλι σκέφτηκα μαλακισμένα: λες να μου σπάσουν το τζάμι να κλέψουν τα ποδήλατα των παιδιών που βαρέθηκα να βγάλω από το πορτ-μπαγκάζ; Δε θα ξαναβρίσω τον εαυτό μου, θα σου πω μόνο ότι το αυτοκίνητο της γυναίκας μου το άνοιξαν με την ίδια μέσα και την έκλεψαν δύο ιθαγενείς, έλληνες ανανταμ-παπαντάμ, στο κέντρο της Αθήνας. Να το τρίτο φλασάκι!
Την ίδια ώρα κι ενώ πήγαινα να ανοίξω την πόρτα να βγουν έξω τα κορίτσια μου, μια μικρούλα με δύο υπέροχα κοτσιδάκια όρθια ενώ έτρεχε προς τη μαμά της μπουρδουκλώθηκε, δυο βήματα μακριά μου, και ξαπλώθηκε στο πεζοδρόμιο – από γκρο-μπετόν. Χωρίς δεύτερη σκέψη, άφησα τις δικές μου να περιμένουν στο αυτοκίνητο και πήγα κοντά της, της σήκωσα, είδα από τη μία να ορμάει η μαμά της και να φωνάζει το όνομά της, από την άλλη ο μπαμπάς της, είδαν ότι σήκωσα το παιδί τους, είδα κι εγώ ότι δεν έχουμε αίματα στο στόμα που το κράταγε και τσίριζε η μικρή, τη χάιδεψα στο κεφαλάκι και την παρέδωσα στη μαμά που έφτασε κοντά μας πιο γρήγορα και την πήρε αγκαλιά. Ο Μπαμπάς μου έκανε νόημα «’φχαριστώ» από μακριά κι εγώ απάντησα μ’ ένα χαμόγελο.
Έβγαλα την κόρη και τη συμμαθήτρια-κολλητή-αυτοκόλλητη-συναθλήτρια της από το αυτοκίνητο, τις πήγα στο μάθημα, γύρισα στο αυτοκίνητο, διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει να το κλειδώσω, μπήκα κι έφυγα.
Στη διαδρομή σκέφτηκα αυτά που σου γράφω, και όση ώρα στα γράφω σκέφτομαι ότι τρεις φορές τη βδομάδα που είναι οι προπονήσεις της Μαρίνας μου… θα γνωρίσω έναν νέο κόσμο!
Χαίρομαι που πρώτα διάβασα τα σχόλια στο άρθρο για την εκπαίδευση και μετά τα σχόλια εδώ. Μου έδωσε (ακόμα μια φορά) να καταλάβω τη διαφορά της εκπαίδευσης με την παιδεία και ότι το ένα δεν συνεπάγεται το άλλο (ευτυχώς ή δυστυχώς.....).
Δεν είμαι ρατσίστρια με τους ρομά και γενικότερα αλλά τους αποφεύγω γιατί έχει τύχει να ανοίξουν την πόρτα του αυτοκινήτου μου ενώ ήμουν σταματημένη σε φανάρι και να φτύσουν το μωρό μου στο πρόσωπο(μόλις 6 μηνών) που καθόταν στο καθισματάκι του στο πίσω κάθισμα επειδή δεν έδωσα χρήματα που μου ζήτησαν, από τότε κλειδώνω ΠΑΝΤΑ, επίσης για τον ίδιο λόγο έχει μουτζώσει το μωρό μια μεγάλη σε ηλικία ρομά και τέλος έχει τύχει να περπατάω στον δρόμο με την μικρή μου ανηψούλα και μερικά αγοράκια γύρω στα 11 κατέβασαν τα βρακιά τους και μας έδειχναν τα πουλάκια τους. :) Από μακριά και αγαπημένοι λοιπόν!
Έχουμε ρατσισμό γιατί μεγαλώνουμε με αυτόν και γιατί συνεχίζουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας έτσι... εκπλήσομαι να ακούω καινούριους γονείς να απειλούν τα παιδιά τους με το γύφτο ... Προβληματίστηκα πολύ όταν μου ρθε η κόρη μου από το προνήπιο με ένα τραγουδάκι που μιλούσε για γύφτους δεν ήξερα τι να της πω και τι να της εξηγήσω. Τι είναι οι γύφτοι τι κάνουν κλπ κλπ Επειδή είναι φύση ανοιχτός άνθρωπος και πηγαίνει αυθόρμητα σε ξένους δεν θέλω να την ενθαρύνω γιατί θα την χάσω κιόλας.. αλλά από την άλλη δεν θέλω να της φυτέψω ρατσιστικούς φόβους. Είναι πολύ μικρή για να της εξηγήσω και ακριβώς. Έτσι προβληματίστηκα πολύ και έφτιαξα στο μυαλό ένα πλάνο για το τι πρέπει να της μεταδώσω μακροπρόθεσμα για να κινούμαι ανάλογα τα ερωτήματα και τα θέματα που προκείπτουν γιατί αυτά τα πράγματα δεν γίνονται και σε μια μέρα. Κατέληξα λοιπόν ότι το σημαντικότερο που έχω να της μεταδώσω είναι να βλέπει όλους τους ανθρώπους σαν ανθρώπους... και όχι σαν ζώα. Ο ρατσισμός το χειρότερο που κάνει δεν είναι ότι σε κάνει να θέλεις ή να μην θέλεις να κάνεις παρέα ή να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με κάποιον αλλά ότι κοιτάς τον άλλον σαν να μην είναι άνθρωπος .. σαν να είναι μια άλλη κατηγορία. Η αλήθεια είναι ότι στην περιοχή που μένουμε η επαφή της είναι ανύπαρκτη.. μόνο σε φανάρια ή έξω από το σουπερ μάρκετ. Θέλω όμως να ξέρει ότι αυτοί είναι άνθρωποι έχουν μια ζωή έχουν καρδιά και συναισθήματα είτε μας αρέσει είτε όχι είτε μας ταιριάζει είτε όχι. Δεν θέλω να τους βλέπει και να τους κοιτάει με χειρότερο τρόπο από ότι θα κοιτούσε ένα αδέσποτο σκυλί. Είμαστε όλοι ίσοι αλλά δεν είμαστε όλοι όμοιοι, έχουμε το δικαίωμα να θέλουμε ή να μην θέλουμε να κάνουμε παρέα με το διαφορετικό (φυλετικό, ταξικό ή ότι άλλο) .. αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να φερόμαστε άσχημα και να θέτουμε τον εαυτό μας επάνω από κάποιους άλλους.
!!! ;)
Στην περιοχή που μένω εγώ πάλι η παρουσία τους δεν είναι έντονη μεν (όσο σε άλλες) αλλά υπάρχει και όπου υπάρχει είναι τραγική! Βρώμα, βρώμα, βρώμα παντού! Όπου περνάνε αφήνουν μια καταστροφή! Πρόσφατα ο Δήμος ανακαίνισε ένα παρκάκι κοντά στο σπίτι μας και μετά από μερικές μέρες οι τσιγκάνοι αποφάσισαν (χωρίς να ρωτήσουν κανέναν υποθέτω) να κάνουν ένα γλέντι εκεί. Το παρκάκι καταστράφηκε και τώρα είναι χειρότερο από πριν την ανακαίνηση... Το παιδί μου έχει τύχει να παίξει πολλές φορές με τα παιδιά τους στις κούνιες. Και στην προσπάθειά μου να συγκρατήσω μέσα το ρατσιστή εαυτό μου για να μην τον μεταδώσω στην κόρη μου, δεν αντιδρώ καθόλου και την αφήνω να παίζει ανενόχλητη. Όμως δεν μπορώ να μην τρέμω γιατί τα τσιγκανάκια είναι ανεμβολίαστα και ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ βρώμικα. Ούτε μπορω να μην την βάλω "στο πλυντήριο με χλωρίνη" μετά την μικρή μου! Τι να σας πω. Melini μου άρεσε αυτό που είπες. Να μάθουν τα μικρά ότι όλοι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Αλλά και λίγη καθαριότητα δε βλάπτει γιατί κάποια ζώα είναι αν μη τι άλλο πιο καθαρά!
Ιωάννα, αν το δικό σου το παιδί είναι εμβολιασμένο, τότε δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι τα ανεμβολίαστα - όπως πιστεύεις ότι είναι - παιδιά των Ρομά.
Σαφώς και πρέπει να έχουμε ανοιχτά μυαλά αλλά πρέπει να διαθέτει και η ...άλλη πλευρά αντίστοιχα. Εν προκειμένω, οι τσιγγάνοι στην πλειοψηφία τους αρνούνται πεισματικά να ενσωματωθούν στο κοινωνικό σύνολο. Και δεν εννοώ να απαρνηθούν τις παραδόσεις τους ή να κοιμούνται σε κρεβάτια. Ας κοιμούνται όπως και όπου θέλουν αρκεί να στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο και όχι στη ζητιανιά, να κάνουν μπάνιο και να τηρούν στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και να σταματήσουν τις πάμπολλες παρανομίες. Ε, ναι λοιπόν είμαι ρατσίστρια με την απλυσιά, την αγραμματοσύνη και την παρανομία. Η πλειοψηφία των τσιγγάνων έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά και πριν βιαστείτε να με κρίνετε να σας πω ότι έζησα 27 χρόνια στα άνω λιόσια, τους ξέρω και απότην καλή και από την ανάποδη και δε θα συμμορφωθούν ποτέ όσο κι αν τους προσεγγίσουμε γιατί δεν έχουν ανοιχτά μυαλά...
Η ανατροπή είναι ώραιο πράγμα.Δεν τους φοβήθηκα ποτέ,οχι περισσότερο απο οποιονδηποτε άλλο άνθρωπο,δεν με φοβήθηκαν ποτε.Τους μιλάω πάντου όπου και αν τους βρω,χαιδεύω τα κεφαλάκια των μικρών παιδιών και νοιώθω να μου δίνουν κάτι απο μια ενέργεια διαφορετική,είναι άνθρωποι που ζουν τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό.Κακοι ανθρώποι υπάρχουν πάντου.
μόλις σήμερα και εγώ πέρασα απο τον πρόχειρο καταυλισμό που έχουν στήσει εκεί που αναφέρετε. Δυστυχώς εγώ πρόσεξα και άλλα τα οποία μάλλον δεν είδατε. τέρμα η μουσική, γυμνά 1χρονα που έτρεχαν χωρίς να τα ελέγχει κάποιος, πάνες πεταμένες στη μέση του δρόμου και πολλά πολλά σκουπίδια. ακούγομαι κακιά/?μπορεί. σίγουρα αντιμετωπίζονται οι ρομά με τεράστιο ρατσισμό αλλά η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. δεν είναι τυχαίο οτι πολλοί κλέβουν και κάνουν ένα σωρό ζημιές, χωρίς βέβαια να τους βάζω στο ίδιο τσουβάλι όλους. απλώς θεωρώ ιδανικό το να μπορούσαν και αυτοί να εξευρωπαιστούν απο την άποψη οτι αν ζούσαν σε σπίτια κανονικά και δοκίμαζαν να πανε τ απαιδάκια τους σχολείο ίσως πολλά να βλέπαμε διαφορετικά. τώρα αν τους βλέπεις στο δρόμο, με τόση βρωμιά γύρω τους, ασυναίσθητα σε πιάνει και εσένα μια ανατριχίλα. ίσως και εκείνοι θα έπρεπε να προσαρμοστούν εάν αυτό είναι οικονομικά εφικτό βέβαια και οχι να τριγυρνάνε απο μέρος σε μέρος, ώστε να ενταχθούν ομαλά στη κοινωνία.
Δεν είσαι κακιά. Η κατάσταση είναι χάλια από βρώμα, κι όχι μονο σ' εκεινο το σημείο. και δίπλα από τα γήπεδα και το στίβο στη Μαρίνα και προς το ΣΕΦ, επειδή κάνω ποδήλατο βλέπω τη δυσωδία που περιγράφεις σε όλο της το μεγαλείο. Εκτός όμως από αυτά υπάρχουν και τα άλλα που αφορούν σε μένα και τι σκέφτηκα! Η ιστορία των τσιγγάνων και πώς μπορούν θέλουν ή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ενταχθούν είναι πολύ μεγάλο με πολλές ευθύνες από τις δύο πλευρές Ευχαριστώ για το σχόλιο
Συμφωνώ απόλυτα με το θέμα της καθαριότητας. Για το θέμα του σχολείου και της κατοικίας δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Ποιος μπορεί να αποδείξει ότι ο σωστός δρόμος είναι αυτός που εμείς έχουμε ακολουθήσει;; Με παιδιά χωρίς κανένα κριτήριο σκέψης, από σχολεία που λατρεύουν την αποστήθιση και τους καλούς μαθητές, που δεν ασχολούνται με τους αδύναμους. Με σπίτια που χρυσοπληρώνουμε και κάνουμε του κόσμου της υποχωρήσεις για να τα διατηρήσουμε; Αν σκεφτείς το κομμάτι "ελευθερία" θα καταλάβεις αμέσως ποια κατηγορία από τις 2 υστερεί.
Γυρνωντας απο τις πασχαλινες μας διακοπες με το πλοιο, η διχρονη κορη μου πλησιασε για να παιξει σ ενα τραπεζακι που καθονταν τρια κοριτσακια και ο πατερας τους, τσιγγανοι. Οι μικρες, 7, 8 και 10 χρονων, ηταν γλυκυτατες με τη δικη μου και ο πατερας τους επιασε "αντρικη" συζητηση με τον αντρα μου, περι περηφανων κοριτσομπαμπαδων. Οταν οι μικρες ανακαλυψαν το νεογεννητο κοριτσακι μου χωμενο στο μαρσιππο ενθουσιαστηκαν και αρχισαν τις τσιριμονιες και τα χαδακια. Ολα καλα; ΟΧΙ. Ποσα φαουλ μου εβαλα; Απειρα. Ενα, που θεωρησα ενδομειχα τον εαυτο μου κουλ που παιζαμε μ αυτη την οικογενεια αντι να ειναι κατι φυσιολογικο που ουτε θα το παρατηρουσα. Δυο, που φοβηθηκα μην κολλησει κατι το μωρο μου. Τρία, που δεν στρογγυλοκαθησα μαζι τους να παιξω, οπως θα εκανα με μια αλλη οικογενεια... Ευτυχως εσωσε την κατασταση (και καταρρακωσε την αυτοεκτιμηση μου) ο αντρας μου που μου αρπαξε το μωρο απο το μαρσιππο και το εδωσε αγκαλια στο μεγαλο κοριτσακι. Τελικα πρεπει να υπαρχει καπου μεσα βαθια ενα ζιζανιο ρατσισμου που υποσχεθηκα στον εαυτο μου να ξεριζωσω
Τι ωραίο πράγμα να ανατρέπονται οι προκαταλήψεις μας μία προς μία. Δεν είναι δύσκολο!Καρδιά και μυαλά θέλει τα οποία, όπως έλεγε και ο Φρανκ Ζάπα, είναι σαν τα αλεξίπτωτα: δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά. Ο άντρας μου έχει αναλάβει πελάτη, του οποίου το γραφείο βρίσκεται "μεσοτοιχία" με τον καταυλισμό Ρομά της περιοχής. Του έλεγε λοιπόν ότι πρόσφατα βγαίνοντας από το αυτοκίνητό του, του έπεσε το πορτοφόλι του με την είσπραξη της ημέρας. Μισή ώρα μέτα, μπήκε μέσα στο γραφείο ένα αλαφιασμένο τσιγγανάκι με το πορτοφόλι στο χέρι, όλο άγχος να του το δώσει. Δεν έλειπε από μέσα ούτε σεντ. Ο πιτσιρικάς φυσικά και πήρε μέρος από τα έυρετρα.
στηρίζω Ζάπα!!! ευχαριστώ!