Είστε σίγουροι ότι κάποιος δεν κακοποιεί το παιδί σας;
γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Θέλω πριν ξεκινήσω κείμενα που αφορούν στην παιδοφιλία και σε ότι έχει να κάνει με κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση νηπίων και βρεφών, να ευχαριστήσω την Ολίβια Γαβρίλη και τον Μάνο Αντώναρο που είναι ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ δημοσιογράφοι που μου πρότειναν το εξής:
να δημοσιοποιήσω χρηστικές συμβουλές για γονείς, μετά από την εξάμηνη έρευνα που είχα κάνει με την ομάδα μου το 2003 στο τηλεοπτικό κανάλι ΣΤΑΡ, όπου κάθε μέρα στην εκπομπή «Έχω θέμα», το μοναδικό θέμα αφορούσε την παιδεραστία, το εμπόριο παιδιών και την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων στην Ελλάδα.
Όσα γράψω δεν θα είναι ευχάριστα. Πιστέψτε με, με την αρχισυντάκτριά μου τότε και την ομάδα της εκπομπής για να δούμε υλικό που είχαμε στα χέρια μας ή για να δούμε μάρτυρες κακοποίησης παιδιών ή τα ίδια τα κακοποιημένα παιδιά -ναι, ναι όπως το διαβάζετε- χρειαστήκαμε ακόμη και ψυχολογική υποστήριξη.
Με αφορμή τον υποκριτικό τρόπο που πολλές εκπομπές κάλυψαν την εκπομπή της μικρής ΜΑΡΙΑΣ και επειδή ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ν’ ακούω για ακόμη μια φορά το «πώς πέσαμε από τα σύννεφα», δημοσιοποιώ τα εξής.
Μετά από εξάμηνη έρευνα θέλω να ξέρετε ότι:
Υποψήφιο για σεξουαλική κακοποίηση και στην Ελλάδα είναι το κάθε παιδί.
Η διαστροφή του ενήλικα δεν γνωρίζει κοινωνική τάξη, ούτε πνευματικό επίπεδο.
Πολλοί (και ρωτήστε ψυχιάτρους για το θέμα -στην εκπομπή τότε συμμετείχε η ψυχίατρος Νίκη Μαρκογιάννη) γνωρίζουν ότι ο πατέρας που μπορεί να κακοποιεί σεξουαλικά το παιδί του μπορεί να είναι από καθηγητής πανεπιστημίου εως εργάτης.
Τα παιδιά μας κακοποιούνται στην μεγάλη πλειοψηφία σεξουαλικά από ΑΤΟΜΑ ΤΟΥ ΣΤΕΝΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (παππούδες, θείοι, εκπαιδευτικοί, γυμναστές, νταντάδες, οδηγοί σχολικών, ιερείς) όπως προέκυπτε από την έρευνα που κάναμε τότε με την βοήθεια του ηλεκτρονικού εγκλήματος και του διοικητή Μανώλη Σφακιανάκη.
Τις περισσότερες φορές σε περιπτώσεις όπου το έγκλημα έχει δημοσιοποιηθεί και ο πατέρας είναι ο κακούργος, προέκυπτε -και αυτό είναι δραματικό- ότι ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ήταν τις περισσότερες φορές προσπάθεια κάλυψης του άντρα για την πράξη. Πολλές γυναίκες επέλεγαν την οδό της σιωπής, καθώς όπως υποστήριζαν οι ψυχίατροι θεωρούσαν τα παιδιά τους… «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ» της ερωτικής σχέσης που είχαν με τον άντρα τους! (!!!)
Φυσικά οι βιαστές ή οι κακοποιητές παιδιών υκλοφορούν ελεύθεροι γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο το νήπιο ή το μεγαλύτερο παιδί να μιλήσει για το θέμα αυτό. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ.
Οι ΘΥΤΕΣ -και αυτό ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ όλες οι μητέρες- διεγείρονται όπως ο καρχαρίας μυρίζει αίμα, όταν βλέπουν μικρά κοριτσάκια να συμπεριφέρονται όπως η Τζούλια Αλεξανδράτου και να ξεπατικώνουν συμπεριφορές όπως αυτές της Πετρούλας Κωστίδου την εποχή που έλεγε «τον καιρό». Έζησα, όπως σας έχω ξαναγράψει, εγώ η ίδια βγάζοντας τα σκυλιά μου βόλτα επτάχρονα να τραγουδάνε κάποτε το τραγούδι της Τζούλιας «Τα πάντα είναι τα λεφτά, μου το είπε και η μαμά», οι γιαγιάδες, μαμάδες να χειροκροτούν και τα νύχια των παιδιών να είναι βαμμένα ροζ.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΘΦΕΙΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑ
Στα πλαίσια της έρευνας εκείνης κυριολεκτικά μια αλυσίδα εθελοντών από την Ελλάδα και το Εξωτερικό μας βοήθησε ώστε να συλλέξουμε στοιχεία. Από την Νίκαια της Γαλλίας είχαμε έρθει σε επαφή με γυναίκες αστυνομικούς εξειδικευμένες στην κακοποίηση παιδιών, καθώς κάθε χώρα αντιμετωπίζει αυτό το τραγικό θέμα.
Μια Γαλλία αστυνομικός – εγκληματολόγος μου έδειξε πώς εκπαιδεύονται οι δάσκαλοι να καταλαβαίνουν από τις ζωγραφιές των παιδιών ότι το ανήλικο είναι θύμα σεξουαλικής κακοποίησης.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΤΕΣ
Με την ομάδα μου είδαμε ότι όταν δασκάλα σχολείου ζήτησε από παιδιά να ζωγραφίσουν την οικογένειά τους, ένα παιδάκι έδωσε στον πατέρα του την όψη ΚΑΡΧΑΡΙΑ και μέσα στο στόμα του είχε τοποθετήσει τον εαυτό του. Αυτό το παιδί το κακοποιούσε ο πατέρας. Μοναδικός τρόπος να το επικοινωνήσει η ζωγραφική.
Είχαμε δει εκατοντάδες ζωγραφιές όπου ήταν πεντακάθαρο. Τα παιδιά μπορεί να μην είχαν μιλήσει ακόμη καλά, αλλά ζωγράφιζαν τέρατα, των οποίων το θήραμα ήταν τα ίδια!
ΣΧΕΣΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΤΟ FBI ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ότι σε ποσοστό 99,9 % οι άνθρωποι που κακοποιούν ζώα, δηλητηριάζουν ζώα ή καταδικάζουν ζώα σε φρικώδη θάνατο, είναι ή σίριαλ κίλερ ή βιαστές και κακοποιητές ανηλίκων. Παρακολουθώντας για χρόνια εκείνους που βασάνιζαν ζώα, βρέθηκαν οι διωκτικές αρχές να αντιλαμβάνονται ότι ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΖΩΟ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ, γιατί τα ζώα και παιδιά έχουν κάτι κοινό: ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΠΟΤΕ. Τα ζώα γιατί δεν μπορούν και τα παιδιά γιατί φοβούνται.
Σήμερα θέλω να σταθώ μόνο σε αυτά ως πρόλογο. Σας προετοιμάζω ότι θ’ ακολουθήσει κείμενο πολύ σκληρό με μαρτυρία κακοποιημένου σεξουαλικά παιδιού που το βίαζαν από τα τρία του χρόνια. Το πού, το πώς και το γιατί, το παρακολούθησαν τότε στο στούντιο μεταξύ άλλων και ο Πάνος Καμμένος μαζί με την δημοσιογράφο Νίνα Βλάχου και μετά από εκείνη την τραγική συνάντηση με τον Γιάννη, πήγαμε όλα τα στοιχεία στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κύριο Ληνό.
[divider]
Τη Νανά Παλαιτσάκη θα τη βρείτε -εκτός των άλλων- στο
'Οσο εμείς οι γονείς να είμαστε ενημερωμένοι και υποψιασμένοι ώστε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας πάντα υπάρχει ο φόβος και η σκέψη μην γίνει κάτι γιατί αυτά τα ανώμαλα τέρατα που κακοποιούν τις αθώες ψυχούλες βρίσκονται εκέι έξω....
Ως γονείς οφείλουμε να είμαστε ενημερωμένοι και υποψιασμένοι ώστε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας. Με αφορμή το άρθρο της κυρίας Παλαιτσάκη θα ήθελα να αναφέρω ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει δημιουργήσει ένα υλικό ευαισθητοποίησης με στόχο την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών με τίτλο: "the underwear rule/ ο κανόνας του εσωρούχου". Αξίζει όλοι οι γονείς να κάνουμε τη σχετική αναζήτηση. Υπάρχει ενημερωτικό υλικό, ταινία και παραμύθι.
Δε θα σχολιάσω για την παιδεραστία και για τα ανώμαλα τέρατα που κακοποιούν τις αθώες ψυχούλες. Σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι στο ότι οι "μάνες" καλύπτουν αυτά τα τέρατα. Δεν υπάρχει πιο χυδαίο, πιο ανήκουστο, πιο απαίσιο, πιο εγκληματικό πράγμα απ'αυτό. Δεν το χωράει το μυαλό μου πως μπορεί μια μάνα να το κάνει αυτό...Με ξεπερνάει σαν άνθρωπο...
Και οςο κοιτάζω το γιο μου τωρα στα 3,5 περίπου και βάζω στο νου μου τέτοια πραγματα.... Μετα τον πιάνεις και του κόβεις το λαρύγγι ... οποιουδήποτε ποτε τον ακουμπήσει.
loiopn....aporo pos tha pao na afiso ta paidia mou ston paidiko.....i so nipiagogeio........tha ta valo kamera kai gps....
Όσο δύσκολο κι αν θα είναι το επόμενο κείμενό σου, Νανά, είμαι σίγουρη ότι θα μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για να προστατευόμαστε και να μην πέσουμε σε παγίδες που έχουν πιθανώς πέσει, ελλείψει πληροφόρησης, άλλες μητέρες. Όσο δε γι'αυτό που λες σχετικά με το βασανισμό ζώων, ανέκαθεν πίστευα και προειδοποιούσα τους γύρω μου: Άνθρωπος με τέτοιου είδους ένστικτα, που δεν σέβεται μια αθώα ζωή, δεν έχει ηθικούς φραγμούς, τίποτα δεν τον σταματά από το να κάνει ακριβώς το ίδιο και σε έναν συνάνθρωπό του, πόσο μάλλον σε ένα παιδί που έχει κάποια "κοινά" χαρακτηριστικά με ένα ζώο, είναι δηλαδή ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ και, όπως σωστά ανέφερες, δεν μπορεί να μιλήσει (εδώ και ενήλικα θύματα πολλές φορές δεν αντέχουν να μιλήσουν), γιατί αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά είναι τα κριτήρια επιλογής θύματος για τέτοιους ανθρώπους.
Είμαι από τις μαμάδες που διαβάζω τα πάντα για την παιδοφιλία όσο και αν πονάω και αν φοβάμαι και αν και ξέρω ότι το βράδυ δε θα κοιμηθώ διότι πρέπει να το κάνω για να οχυρώσω τα παιδιά μου και κυρίως για να άναγνωρίσω τα σημάδια αν ποτέ κάτι συμβεί.. Δεν έχω εμπιστοσύνη ούτε στο ίσκιο μου..Γι αυτό έχω μάθει τα παιδιά μου να συζητάμε πάρα πάρα πολύ και καθε αλλαγή της συμπεριφοράς την αντιλαμβάνομαι..Οσο για τις γυναίκες που βλέπουν ανταγωνιστικά τα παιδιά τους, τι να πω, η αμορφωσιά σε όλο το μεγαλείο της. Δυστυχως μακάρι να μπορούσα να προστατέψω τα παιδιά όλου του κόσμου.. Ομως είναι αδύνατο. Είναι χρέος μου όμως να προστατέψω τα δικά μου!!!!!
εγω ενα θα πω... περιχυλισμα με βενζινη και ενα σπιρτο.. αυτο τους αξιζει... Δεν ειμαι Θεος δεν μπορω να κρινω αλλα μονο στην ιδεα κατι τεοιου και οτι το κοριτσακι μου μεγαλωνει και ισως ενας βρεθει εστω να την αγγιξει να ειστε σιγουροι οτι θα με δειτε στις ειδησεις ... αισχος... στην πυρα!!!
θα ηθελα απλως να εχω ενα ωραιο μεγαλο σπαθι (κ τα απαραιτητα μπρατσα να το κραταω) κ να αποκεφαλιζω εναν εναν τους αχαρακτηριστους αυτους ανθρωπους μα πρωτα απο ολα τις μαναδες αυτων των παιδιων Αυτες πρωτα απο ολα.
Λοιπόν, παίρνω βαθιά ανάσα και γράφω γιατί αυτό το θέμα μου γυρίζει τα άντερα..Μου έχει τύχει ως παιδί 2-3 φορές να νιώσω αυτόν τον κίνδυνο και χαίρομαι που οι γονεις μου με είχαν προετοιμάσει για το ότι ο κόσμος δεν ειναι όμορφα αγγελικά πλασμένος. Έχω σαν όνειρο την αναμνηση ενός άντρα να με ακολουθεί μέχρι την είσοδο της πολυκατοικίας προσκαλώντας με σε 'κατι', δεν θυμάμαι καν τα λόγια,μόνο πόσο τρόμαξα, οτι έτρεξα και μπηκα στην είσοδο και πόσο τυχερή ήμουνα που το ανσασέρ ήταν στο ισόγειο και πρόλαβα να μπω και να πατήσω το κουμπί για τον οροφό μου αφήνοντάς τον απέξω(στην πολυκατοικία προλαβε να μπει). Λάθος κίνηση γιατί θα μπορούσα να μην έχω προλάβει το ανσασέρ, κανονικά μάλλον έπρεπε να σταθώ στο δρόμο με τον κόσμο και να αρχίσω να φωνάζω. Μου έχει τύχει αστυνομικός μέσα από το παρκαρισμένο περιπολικό του να μου 'την πέσει' λεκτικά- πόσο ανήμπορη ένιωσα εκεί- και μεγαλύτερη πια ένας σκατόγερος να απλώνει το χέρι για να με χουφτώσει ενώ χάζευα μια βιτρίνα. Τότε ήμουν βέβαια κάπου στα 17, πρεπει να του έσπασα το χέρι με την ομπρέλα που κρατουσα αλλά ήταν τέτοιο το θράσος του που άρχισε να με βρίζει κιόλας..Να πω πως παιδί πάντα περπατούσα με σκυφτό το κεφάλι,απέκτησα καμπουρίτσα στην προσπαθεια να κρύβω το στήθος μου όταν μεγάλωσε και πάντα εδειχνα μικρότερη από την ηλικία μου. Αυτό σαν παρένθεση για να δείξω ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιο παιδί 'μικρομέγαλο' ή ζωηρό για να του συμβεί, χωρίς να διαφωνώ ότι ένα κοριτσάκι που καμώνεται πετρούλες μπορεί να είναι εύκολα θύμα. Αυτό που ως μαμά σκέφτομαι είναι πως μπορώ από μικρή ηλικία να θωρακίσω το παιδί μου απέναντι στα τέρατα. Νομίζω οτι με απλά πράγματα μπορεί να γινει από νωρίς ( ο δικός μου είναι τριών). 1.η ιδιωτικότητα των γεννητικών οργάνων, κανείς εν μπορεί να μιλήσει, ακουμπήσει ,δει αυτή την περιοχή. 2. Ας κόψουμε αυτά τα αστειάκια από συγγενείς , παππούδες κτλ με τις διάφορες 'χαριτωμένες' προσφωνήσεις για τα γεννητικά όργανα, μπορει να φαινεται αστείο αλλά τα παιδιά εξοικειώνονται με το ασχολειται κάποιος με το πουλάκι τους 3. Μην πιέζετε μαμάδες τα παιδιά να αγκαλιάσουν/ φιλήσουν όποια θειά ή φίλη βλέπετε στο δρόμο. Μπορεί να είναι χρυσός άνθρωπος αλλά το παιδι μαθαίνει ότι ακόμη και αν δεν θέλει με λίγη πίεση θα το κάνει. Προσωπικά με ενοχλει και όταν ψιλοάσχετοι μιλάνε ή χαιδέυουν το κεφάλι του παιδιού, ξέρω ότι δεν το κάνουν για κακό αλλά και πάλι παίζει αυτό με την εξοικείωση. Και εγώ λιγουρεύομαι να τσιμπήσω μάγουλα σε χαριτωμένα παιδάκια αλλά κρατιέμαι γι αυτόν τον λόγο. 4. Πείτε στα παιδά σας να ακούν το ένστικτό τους.Πιστεύω οτι λειτουργεί πολύ. 5. Να σας μιλάνε, να μην ντρέπονται, να μην φοβούνται. Αλλά να τους μιλήσουμε και εμείς, ξεκάθαρα. Και προσοχή, πολλή προσοχή
Απλα να πω την αποψη μου, δεν φταιει το μεγαλοντυσιμο ή το βαψιμο νυχιων κλπ, ενας αρρωστος/ανωμαλος ειναι παντα ανωμαλος, δεν φταιει το παιδι για τις ενεργειες ενος παιδεραστη..... ο παιδεραστης ειναι παντα παιδεραστης ακομη κι αν δεν μεγαλοντυνεις ενα παιδι ή δεν βαφεις τα νυχια και δεν ξερω εγω τι αλλο.... εχετε απο κοντα ενα παιδι, να μιλατε με τα παιδια σας, απο μικρα μπορουμε να τα προστατεψουμε, υπαρχει τροπος να πονηρεψεις τα παιδια απο μικρα για τυχων παρενοχλησεις απο μεγαλους, ρωτηστε ειδικους, μαθετε τους τροπους γιατι δεν θελει κοπο, τροπο θελει αναλογα την ηλικια...., μια μανα μπορει να καταλαβει ποτε κατι δεν παει καλα με το παιδι της, οποια μαμα λοιπον νοιαζεται και αγαπα πραγματικα το παιδι της, θα καταλαβει αμεσως και θα ενεργησει οπως πρεπει, ετσι νομιζω, δεν θα το συγκαλυψει....
θα συμφωνησω με την ευη,πρεπει να ειμαστε υποψιασμενοι,πρεπει να βοηθησουμε το παιδι μας να μιλαει και να μην φοβαται,να λει ΟΧΙ οταν κατι δεν του αρεσει,να φωναζει και να ειμαστε διπλα τους εχω μαθει απο πρωτο χερι οτι οι οικογενειακοι φιλοι θελουν προσοχη και κυριως οταν ειναι ατομα πολυ, μα πολυ..ευγενικα,μορφωμενα που λες αποκλειεται. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ ΓΑΒΓΙΖΕΙ.. την πατανε τα ντροπαλα παιδακια,ενω τα "τσαουσικα" τα φοβουνται κιολας,γιατι θα μιλησουν ενισχυση του"εγω" και η μανα απο διπλα.Τωρα αν ειναι και αυτη στο κολπο γιατι φοβαται μην χασει το λαχειο αντρα...τοτε κριμα στο παιδακι ... δυσκολες καταστασεις και η τυχη του καθενος μας...
Θα ήθελα να κλείσω τα μάτια και να φανταστώ ότι απλά δεν υπάρχει. Δυστυχώς υπάρχει και δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια! Όσο σκληρό και να είναι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με θάρρος και να δούμε ο καθένας ξεχωριστά τα μηνύματα που μας στέλνουν τα παιδιά μας. Είναι μία πολύ καλή αρχή η ενημέρωση (χωρίς την ωραιοποίηση των πραγμάτων) για να αρχίσουμε να ξυπνάμε. Νανά χαίρομαι που θα ανοίξεις εσύ αυτό το θέμα καθώς είμαι σίγουρη ότι θα το παρουσιάσεις στην πραγματική του διάσταση, μιας και είσαι από τις λίγες που τα λες έξω από τα δόντια.
Να σας πω την αλήθεια προτιμώ να ακούσω τις μαρτυρίες των αστυνομικών και των ειδικών παρά την δραματική εμπειρία του δύστυχου μωρού...
Δεν θα πω συγκονιστικο θα πω αληθινο ο φοβος και ο τρομος της καθε μανας...............του καθε πατερα και παιδιου......ας ημαστε κοντα στα παιδια μας να αφουγκαζομαστε καθε ανασα τους δεν ξερω τη αλλο βοηθηστε μας οσο μπορειτε!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΑΝΟΙΞΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ.
Ψυχοπλακώθηκα ήδη από τον πρόλογο. Δεν τα ντύνουμε σαν μικρομέγαλα, δε γράφουμε τα ονόματά τους πάνω στις τσάντες τους να τα βλέπει ο καθένας, δεν τα πάμε σε πάρκα που έχουμε δει ότι συχνάζουν και μερικοί περίεργοι που απορείς τι δουλειά έχουν στις κούνιες. Ωστόσο, μια φορά έτυχε στα ψώνια μας ένας να κοιτάξει περίεργα το παιδί και φοβήθηκα πάρα πολύ. Το ξέχασα γιατί όσο το σκέφτομαι μου έρχεται να κλειστούμε σπίτι και να μην ξαναβγούμε ποτέ. Αλλά δε θέλω να τα κλείσω μέσα από φόβο. Όπως δε μας έκλεισαν κι εμάς οι γονείς μας, όταν μερικοί φοβόντουσαν να βγουν στη γειτονιά, έτσι δε θέλω κι εγώ. Να το κάνεις, αλλά όσο μπορείς με τρόπο. Μη μας τρομάξεις περισσότερο από ό,τι χρειάζεται.
Νανά, μου έβγαλες τον εαυτό που θέλω να ξεχάσω. Μεγάλωσα με πάρα πολλές ελευθερίες και τεράστια εμπιστοσύνη από τους γονείς. Μας άφηναν να βγαίνουμε, να ταξιδέψουμε μόνοι μας από πάρα πολύ μικροί, να φιλοξενούμαστε σε σπίτια δικών μας φίλων χωρίς να ξέρουν απαραίτητα τους άλλους γονείς και δεν πάθαμε ποτέ τίποτα. Αντίθετα, εμένα μου έρχεται να κλείσω τα παιδιά στο σπίτι και να τα πηγαίνω η ίδια σχολείο μέχρι να γίνουν 18. Επειδή αυτός που το ξεκίνησε όλο αυτό δε ζει πια να μου πει πως κατάφερε να μας εμπιστευτεί τόσο πολύ, θέλω πάρα πολύ να μας γράψεις κι εσύ ένα κείμενο γι΄αυτό. Μαζί με όλες τις άρρωστες καταστάσεις που θα γράψεις, γράψε μας πως εσύ εμπιστεύτηκες το δικό σου παιδί παρά το γεγονός ότι ο κόσμος είναι τόσο άγριος.
Τι να πεις τωρα δεν εχω λογια δεν μπορω να καταλαβω πως το κανουν αυτο το πραγμα ειναι εγκλημα μα κ η μαναδες να ειναι μεσα σε αυτο...γιατι μα γιατι...να το κανουν αυτο?? δεν σκευτονται καθολου??? Τι μαναδες ςιναι αυτες κ πως της αξιονει ο θεος να γινουν μαναδες..οτι κ να πω ειναι λιγο πολυ λιγο θανατος χρειαζετε σε οποιυς το κανουν.
συγκλονιστικό! περιμένω πώς και πώς τα άρθρα σου !! πρέπει να μάθουμε να προστατεύουμε τα παιδιά μας!