Η πρώτη νύχτα στο δωματιάκι της!
Χθες ήταν μια δύσκολη νύχτα και ας προσπάθησα να το κρύψω: η Αθηνά κοιμήθηκε για πρώτη φορά στο δωμάτιό της.
Ήταν κάτι που το είχαμε αποφασίσει από καιρό, αλλά όλο το αφήναμε «από Δευτέρα» και ως γνωστόν, ότι ξεκινάει από Δευτέρα, σπάνια γίνεται, χαχα. Χθες, όμως, ήταν η ώρα της: έχει ψηλώσει τόσο πολύ που το πρωί την βρήκα στην κάτω μεριά της καλαθούνας με τα πόδια σε ορθή γωνία πάνω στο «τοίχωμα» της άκρης. Κάθε βράδυ την έβαζα πάνω πάνω στο στρωματάκι και κάθε πρωί, λες και γλιστρούσε σαν σαλιγκαράκι, έφτανε κάτω κάτω.
Σας έχω ξαναπεί ότι η Αθηνά από πολύ νωρίς άρχισε να κοιμάται σερί το βράδυ. Στις 12 πίνει το τελευταίο της γάλα και μετά παραδίνεται στην αγκαλιά του Μορφέα μέχρι τις 8 το πρωί.
Σήμερα, βέβαια, ξύπνησε ξαφνικά στις 4 και άρχισε να κλαίει. Δεν ξέρω αν έφταιγε το ότι κοιμήθηκε σε άλλο δωμάτιο, ή αν έχει φτάσει πάλι σε άλμα ανάπτυξης, πάντως, ξύπνησε, άρχισε να κλαίει, εκσφενδονίστηκα από το κρεβάτι (κοιμόμουν με την ενδοεπικοινωνία αγκαλιά, από άγχος μήπως δεν την ακούσω, χαχα) και την ταίσαμε παρέα με τον Μάνο -έφαγε μάλιστα αρκετά, γύρω στα 150 mL.
Για να δούμε τι θα κάνει απόψε το βράδυ… Θα τον πάρει σερί τον ύπνο ή θα κάνει πάλι ουά ουά και μαμ μαμ;
Δεν ξέρω αν υπάρχει ιδανική ηλικία για να αποχαιρετήσουν τα μικρά το δωμάτιο των γονιών τους… Κάποιοι γονείς τα βάζουν απευθείας στο παιδικό δωμάτιο, άλλοι τα αφήνουν για πολλούς μήνες στην κρεβατοκάμαρα. Η αλήθεια είναι ότι, πριν γεννήσω, έλεγα ότι θα την είχαμε μόνο 40 μέρες κοντά μας, αλλά μου καλοάρεσε να κοιμάμαι κοντά της και έτσι κάπως φτάσαμε σχεδόν στους 3 μήνες… Δεδομένου ότι το κρεβάτι της δεν χωράει στην κρεβατοκάμαρά μας, η μεταφορά ήταν πια αναγκαία!
Έχω διαβάσει, πάντως, ότι η ιδανική περίοδος «μετακόμισης» του παιδιού στο δωματιάκι του είναι εκεί γύρω στους τρεις με τέσσερις μήνες, γιατί από εκεί και έπειτα το παιδί αρχίζει και «συνειδητοποιεί» και αντιδρά αν ξαφνικά βρεθεί σε ένα δωμάτιο μακριά από τον μπαμπά και τη μαμά…
 |
| Πατουσάκι!! |
 |
| Εδώ ήταν πολύ πολύ μικρούλα! |
 |
| Μιαμ, μιαμ η πιπίλα!
Μικρή μου, ελπίζω να τα περνάς πάντα όμορφα στο δωματιάκι σου!
|
λενε...πως το μωρο ξεπερνάει τον κινδυνο του αιφνίδιου θανάτου περιπου 5-6 μηνων!!πηρα μεγαλη καλαθουνα κ ετσι εως 5 μηνων τον ειχα διπλα μου!!δεν ειναι ευκολο να αποχωριστείς το πλασματακι σου αλλα πρεπει να το κανουμε,κ για να το κανεις θελει κοτσια πιστευω...
>EMENA O MIKROS MOY ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ 15 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.....ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΔΩΜΑΤΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΗΚΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΑΚΟΜΑ.....Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ....ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΑΠΟΦΑΣΗ......ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ..........
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ..............ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑΤΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ.....ΘΑΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΣΤΡΩΜΑΤΣΑΔΑ.........
>ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΨΗΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΑΘΟΥΝΑ, 2 ΜΗΝΩΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ.ΟΤΑΝ ΞΥΜΝΑΓΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΝΗΘΗΣΕΙ, ΤΟΝ ΘΗΛΑΖΑ ΚΑΙ ΕΒΑΖΑ ΠΑΛΙ ΔΥΠΛΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΘΟΥΝΑ.ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΣΥΝΗΘΗΣΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 4 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΟΝ ΘΗΛΑΣΜΟ, ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 12 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΙ...
>ΕΜΕΝΑ Η ΜΙΚΡΗ ΑΚΟΜΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ.ΕΙΝΑΙ 6,5 ΜΗΝΩΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ Κ ΠΟΥ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΒΑΛΩ ΤΗ ΠΙΠΙΛΑ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑ ΔΩΜΑΤΙΟ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ Κ ΜΙΑ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΚΟΜΑ. ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΟ . ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ Η ΚΥΡΙΑΚΗ.
>Ο Κωνσταντίνος ήταν για 3 και κάτι χρόνια στην κούνια του που την είχαμε ενώσει με το κρεββάτι μας.Ηταν η καλύτερη λύση γιατί θήλαζε πολύ τα βράδια και μας αρεσε να είναι κοντά μας. Όταν του φέραμε το κρεββάτι του (παιδ. δωμάτιο δεν είχαμε, του φτιαξαμε μια δική του γωνιά στο καθιστικό)φανταζόμουν ότι θα του πάρει καιρό η αλλαγή αλλά ήδη από το επόμενο βραδυ ήταν χαρουμενος που κοιμόταν στο κρεββάτι του.
>Τον πρώτο μου γιο τον είχα στο δωμάτιο μας περίπου 8 μήνες λόγω έλλειψης χώρου. Μετά μετακομίσαμε σε μεγαλύτερο σπίτι κι απόκτησε κι αυτός το δωματιάκι του. Ποτέ δε σκέφτηκα ότι θα κακομάθει ή ότι θα κρέμεται από τη φούστα μου - βέβαια δεν τον έβαζα στο κρεβάτι μας να κοιμηθεί επειδή ξύπνησε ή για να μην κλαίει και τέτοια. Κοιμήθηκε στο κρεβάτι μας όταν ήταν άρρωστος, όταν έβγαζε δόντια και ξυπνούσε κάθε τέταρτο, κάποιες φορές που ξύπνησε με λυγμους μέσα στη νύχτα προφανώς από κακό όνειρο... Κοινώς, κρίνουμε κατάλληλα ανά περίπτωση. Από την άλλη, το παιδί πάντα κοιμόταν σερί όλη τη νύχτα εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις που προανέφερα, δεν ξέρω πώς θα το αντιμετώπιζα αν εκανε ανήσυχο ύπνο, και αν συνεχως ήθελε να είναι στο κρεβάτι μας, αν έκλαιγε όλη νύχτα κι εγώ έπρεπε να πάω στη δουλειά το πρωί..
Τώρα με το δεύτερο, που θηλάζω κιόλας, εννοείται ότι το έχω στο δωμάτιό μας, ειδικά τον πρώτο καιρο που όλη τη νύχτα την έβγαζα με ένα μωρό να κρέμεται από το στήθος.. Θεωρητικά θα μετακομίσει στο παιδικό δωμάτιο κατα τα χριστούγεννα, και θα είναι μαζί με τον αδερφό του. Από την άλλη θέλω να βεβαιωθώ ότι και ο μεγάλος δεν 8α αποτελεί κίνδυνο για το μωρό, που ξέρεις, μπορεί να ξυπνησει ξημερώματα και να του έρ8ει να ανεβει στην κούνια...
Κοινώς, βλέποντας και κάνοντας, όντως το κάθε μωρό είναι διαφορετικό, ο κάθε γονιός είναι διαφορετικός, οι καταστάσεις είναι διαφορετικές...
>Θεωρώ την καλαθούν ακατάλληλη γενικώς, και γιατί φοβάμαι επειδή δεν είναι σταθερή, αλλά και γιατί πιστεύω πως το καλύτερο για το μωρό είναι να κοιμάται σε κανονικό στρώμα. Χρησιμοποίησα όμως καλαθούνα για 2 μήνες περίπου. Ειδικά στην κόρη μου αναγκαστικά έγινε έτσι μια που το σπίτι είναι διώροφο και ήθελα τη διάρκεια της ημέρας να την έχω κοντά μου. Μέχρι 8 μηνών κοιμόταν δίπλα μας, στο κρεβάτι της φυσικά. Μετά πήρε το δρόμο της ανεξαρτησίας.
>:)
>Έχω εντελώς διαφορετική άποψη λόγω διαφορετικής εμπειρίας. Εγώ κοιμόμουν με την κόρη μου όχι μόνο στο ίδιο δωμάτιο αλλά και στο ίδιο κρεββάτι για 3 ολόκληρα χρόνια. Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να σκεφτώ αν κάλυπτα δικές της ανάγκες, δικές μου αναγκες αν θα συμφωνούσε ή θα διαφωνούσε ο οποιοσδήποτε. Απλά ένιωθα πως αυτό ήταν σωστό, αυτό ταίραζε σε εμάς. Τώρα πλέον η κόρη μου που, είναι πια τεσσάρων, κοιμάται όπου εκείνη επιλέγει: στο κρεββάτι της, στη σκηνή της, στο δικό μας κρεββάτι, στο χαλί με το πάπλωμα.
Συμφωνω κι επαυξανω! Ελεος πια με τη μοδα οτι με το που θα παει σπιτι το παιδι πρεπει να παει στο δικο του δωματιο. Παιζουν πολλα ρολο οπως οι χωροι κι οι αναγκες που υπαρχουν οπως και το πως το βλεπει ο καθε γονιος. Η κορη μου θα κλεισει τα 3 σε ενα μηνα και ναι κοιμαται διπλα μου στο κρεβατι της γιατι εχουμε θεμα χωρου. Δε με χαλαει καθολου ουτε κι εκεινη. Στις διακοπες κοιμηθηκε χωρια απο μας μια χαρα. Υπαρχει περιπτωση σε μερικες μερες να μετακομισει πλεον σε δικο της δωματιο γιατι τωρα μπορει να γινει αυτο και να πω την αληθεια μου απο τη μια θελω κι απο την αλλη οχι. Για μενα κανει ο καθενας οπως νιωθει και μπορει!
>Καλησπέρα Ολίβια! Η μικρή μας που είναι σχεδόν 6 μηνών σήμερα, κοιμήθηκε στο δωμάτιο της και μάλιστα στο κρεβατάκι της (τεράστιο για το μέγεθος της ειδικά στην αρχή) από την .....πρώτη νύχτα!
Το δωμάτιό της είναι ακριβώς δίπλα στο δικό μας και τις πρώτες μέρες επειδή πίστευα ότι δεν θα την άκουγα, έβαζα ...ξυπνητήρι κάθε δύο ώρες. Όμως το αυτί μου ακούει και τους πιο αναπαίσθητους ήχους οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα. Θηλάζω ακόμη και ξυπνάει ακόμη 1 με 2 φορές κάθε βράδυ οπότε είμαι μαζί της όποτε ξυπνήσει και κανένα πρωινό που αποφασίζει να ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα την παίρνω στο κρεβάτι μας.
Για δύο πράγματα είμαι υπερήφανη: που τα κατάφερα (κι εγώ κι αυτή) να κοιμάται από την αρχή μόνη της και που θηλάζω ακόμη!
>Αχ Ολίβια πολύ σε ζηλεύω που η μικρή σου πήγε τόσο εύκολα στο δωμάτιό της...
Εγώ την έχω κρατήσει στο δωμάτιό μου ακόμα (5 μηνών) λόγω του θηλασμού,για να μη σηκώνομαι από το κρεβάτι κάθε 3 και λίγο.
Τώρα που δίνω μόνο μπιμπερό και κοιμάται όλη τη νύχτα ε νομίζω πως ήρθε ο καιρός να πάει στο κρεβάτι της και στο δωμάτιό της,περιμένω να μάθει να γυρίζει από ανάσκελα μπρούμυτα και...έφυγε!!
>αχ τσουκου τσουκου ειναι στις φωτογραφιες της πως να την αποχωριστειτε?!!!
δεν εχω καν παιδια αλλα εδω ειναι πολυ δυσκολο να αποχωριστω τις ξαδερφουλες μου...χαχα...
μαλλον ομως καλα κανατε κ για σας κ για την Αθηνουλα σας!!!
φιλακια
>Καλά τι μου θύμισες!! Εκμεταλλεύτηκα όλο τον χρόνο που χωρούσε στην καλαθούνα ο μικρούλης μου!! Οριακά ήταν όταν πλέον τον έβαλα στο κρεβατάκι του! Πριν γεννήσω, δήλωνα κατηγορηματικά ότι στις 40 μέρες θα πάει στο δωμάτιο του!! Ναι καλά!! Κι ευτυχώς όταν ερχόμαστε Αθήνα κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο! Κατά τ'άλλα ο μικρός δέχτηκε το δωμάτιο του καλά! Κοιμάται, απλώνεται στην κρεβατάρα του και το πρωί ξυπνάει και βλέπει τα κουκλάκια του και χαίρεται!
>Οταν δεν ειχα γινει ακομα μαμα , σκεφτομουν καπως σαν την Κωλογρια .
Οταν εμεινα εγκυος ,διαβασα για το ΣΑΘ και ελεγα σιγουρα ενα εξάμηνο μαζι μας και μετα στο δωματιο της .
Οταν γεννησα και κρατησα το κοριτσακι μου στην αγκαλια μου , καταλαβα οτι καλες οι διαφορες θεωριες αλλα καθε μωρο ειναι τελειως διαφορετικο και το καλυτερο που εχω να κανω ειναι να ακουω τις αναγκες του δικου μου μωρου :)
Κοιμομασταν καθημερινα μαζι μεχρι τους 18 μηνες και ακομα αν τυχει μπορει να κοιμηθουμε καποιες ωρες ή ολη τη νυχτα μαζι . Ποτε δεν φοβηθηκα οτι θα "κακο-καλο/μαθει" , ικανοποιούσα οσο το δυνατον καλυτερα τις ανάγκες του μωρου μου .
Νιωθω ήδη δικαιωμένη για τις επιλογες μου οταν την βλεπω ποσο ανεξάρτητη , αυτονομη και χαρουμενη ειναι :)
>Όσο είμασταν στο μαιυετήριο μου την άφηναν σχεδόν όλο το βράδυ και κοιμόμασταν αγκαλίτσα!
Όταν γυρίσαμε σπίτι την βάλαμε κατευθείαν στο δωμάτιο της για πολλούς λόγους αλλά κυρίως γιατί ο μπαμπάς μας είναι καπνιστής και δε θέλαμε να αναπνέει τις αναπνοές μας το μωρό.
Ευτυχώς το δωμάτιο της είναι μεγάλο και έχω έναν καναπέ-κρεβάτι οπότε κοιμόμουν εκεί για 1 μήνα!
Αλλά μέχρι τον 4ο σηκωνόμουν ΚΑΘΕ βράδυ έως και 10 φορές, για να την δω, για πιπίλα κλπ.
Από τους 4μιση μήνες και μετά κοιμόμαστε ήσυχα.....μέχρι να έρθουν τα δόντια!!!
Πολύ καλή κίνηση ολίβια μη φοβάσαι τίποτα το ένστικτο της μανούλας θα προστατεύει εσένα και το μωρό...και με τέτοιο μπαμπά σούπερ!
>Για να απαντήσω και στην ερώτησή σου, η καταλληλότερη ηλικία είναι εκείνη που ικανοποιεί και γονείς-μωρό και φυσικά διαφέρει ανά περίπτωση. Δε μπορώ να δεχτώ ότι τον "τάδε" μήνα είναι το πρέπον να φύγει ένα μωρό από το δωμάτιο. Ποιος το ορίζει το "πρέπει"? Αφού νιώσατε έτοιμοι να το κάνετε τότε μια χαρά πράξατε. Ας πούμε στην περίπτωσή μου που θηλάζω και δε μπορούσε ο άντρας μου να αναλάβει σε καμιά από τις 634,455 φορές που ξυπνάει το μωρό, το να το πάω στο δωμάτιό του γιατί "έτσι πρέπει" θα μ'έκανε κουρέλι από την κούραση την άλλη μέρα. Οπότε κοιμόμαστε αγκαλίτσα και τουλάχιστον ξεκουράζομαι στο ενδιάμεσο αφού δε χρειάζεται να ανοίξω καν τα μάτια μου για να του δώσω να φάει. Το ενδεχόμενο να τον αφήσω να κλαίει απλά το αποκλείω. Άρα όλα είναι σχετικά...Μπράβο μπαμπά Μάνο παρεπιπτόντως και στην Αθηνούλα που είναι μια κυρία.
>Ήμουν από τις γυναίκες που έλεγα ότι από την πρώτη μέρα το μωρό θα κοιμηθεί στο δωμάτιό του. Αλλά ο Θεός γελούσε μαζί μου. Μόλις γυρίσαμε από το μαιευτήριο οι μαραθώνιοι θηλασμοί δε μου επέτρεπαν ούτε στην καλαθούνα του να τον βάλω. Ανά 20 λεπτά ξυπνούσε και θήλαζε ΟΟΟΛΛΛΛΟ το βράδυ και ΟΟΟΛΛΛΗ τη μέρα. Άνετα χτυπούσα 18ωρα με το μεμέ απ'έξω. Κοιμόμαστε αγκαλιτσα στο κρεβάτι μας και είμαστε και οι 3 μια ευτυχισμένη οικογένεια. Χάρη στο co-sleeping -που αρκετοί κατακρίνουν οφείλω να ομολογήσω- μπόρεσα να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ. Δε θυμάμαι καν πόσες φορές ξυπνάω ακόμα και τώρα μετά από 16 μήνες για θηλασμό. Το πότε θα τον πάω στο κρεβάτι-αξεσουάρ είναι άγνωστο. Προς το παρόν απολαμβάνω πρωινά χουζουρέματα και βραδυνές αγκαλίτσες.
>Εύγε μπαμπά Μάνο που φροντίζεις τα κορίτσια σου!:)
>Μεγάλο κορίτσι είναι! Θα τα καταφέρει!!! :P Φιλιά
>Μπραβο στην Αθηνουλα!εγινε μεγαλη κοπέλα και ανεξαρτητη!Ο δικος μου μπεμπης εμεινε στο καλαθι του στο δωματιο μας 1 με 2 μερες!ειχε παντα ανησυχο υπνο..οποτε σκεφτηκα να μην τον παω ακόμα στο δωματιο(διοτι μου φαινόταν πολυ μακρυα τα 2,5 μετρα)αλλα στο διαδρομο αναμεσα στο δωματιο μας και το δικό του.Μετα απο κανα δυο μερες επειδη δεν μπορουσα να κοιμηθω απο τα ροχαλητα του χιχιχι! κατεληξε στην κουζίνα διπλα στο καλοριφερ...εμεινε παλι κανα δυο μερουλες.καποια στιγμη βρεθηκε στο δωματιο του(δεν θυμαμε για ποιο λογο)παντα ομως στο καλαθι του...μεχρι που μια μερα τον βρήκα να κρεμεται εξω απο το καλαθι(ειχε παρει 10 ποντους σε 30 μερες). εε εκει ειχε ερθει και η στιγμη να κοιμηθει στην κουνια του!απο τοτε καιμαται εκει και τωρα ειμαι προς αναζήτηση μεγαλυτερης κουνιας γιατι ανοιγει τα χερια του σε σχημα σταυρου οποτε παλι ζοριζεται απο αποψη χωρου!!!!εγω ειλικρινα τον ηθελα διπλα μου...αλλα εκεινος ειχε αλλα σχεδια, ασε που η παιδιατρος μας ειπε οτι ειναι ανθυγιεινο να κοιμαται με 2 ενηλικες!παντως λενε οτι τα μωρα αρχιζουν να γραφουν στον σκληρο απο 4,5 μηνων...απο κει και περα αποκτουν χουγια!!!!!!
>Aπό το πρώτο βράδυ ο μικρός κοιμήθηκε στο δωμάτιό του...
και όλοι είμασταν μία χαρά!
Τζωρτζίνα
>Εγώ πάντως όταν ξύπνησε.. αφού βέβαια η Ολιβ ήταν μέσα στην τρελλή ανησυχία... την ανέλαβα (την Αθηνά ντε), την τάισα (τη δεύτερη δόση) , της τραγούδησα το αγαπημένοτης "είμαι μια καμήλα, που μασάει φύλα". την έβαλα να καθίσει στην αγαπημένη της θέση στα γόνατά μου, μου χαμογέλασε "ουφ μπαμπά... δεν θέλω ναμαι μόνη" και την έβαλα στην κούνια τραμπα-τραμπαλίζομαι... με την πιπίλα στο στόμα κοιμήθηκε νιώθντας την παρουσία μου δίπλα της και όταν βεβαιώθηκα την πήρα αγκαλιά και την πήγα στο κρεββάτι της στο δωμάτιο της...Η Ολιβ ήσυχη πιά κοιμόταν σαν άγγελος... Ωραίο πουναι νασαι μπαμπάς.
>και εγω την εβαλα στο δωματιο της 2 μηνων γιατι και εμενα δεν χωραγε αλλο στην καλαθουνα..
το θυμαμαι ακομα πολυ εντονα και ειχα πολυ αγχος μην τυχον δεν την ακουσω μηπως ξυπνησει και ειναι μονη και φοβηθει και οτι αλλο φανταστειτε αλλα τελικα κοιμηθηκε το μωρακι μου πολυ πιο ανετα...πρεπει να τα βαζουμε τα μωρακια μας για πολλους λογους στα δωματια τους..
η αρχη ειναι δυσκολη(για την μαμα και μονο) μετα κυλαει μια χαρα..
>Μπράβο Ολίβια ! εμείς τον Γιωργάκη μας τον είχαμε δίπλα μας μέχρι 3 χρονών , δηλαδή μέχρι πριν λίγους μήνες. αισθανόμουν τεράστια ανασφάλεια για να τον αφήσω να κοιμάται μόνος του . ασε που βολευτηκαμε επειδη απο την ημερα που γεννηθηκε ειχαμε το κρεβατάκι του δίπλα μας και όλο το αναβάλαμε . πάντως δεν αντιμετωπισαμε κανένα απολύτως πρόβλημα , κοιμάται μια χαρά , ούτε ξυπνάει για να έρθει κοντά μας και δεν κρέμεται απο κανένα " μπατζάκι " όπως προαναφέρθηκε . τελικά είναι στον χαρακτήρα του κάθε παιδιού . καλό απόγευμα !
>Τέλεια...Η Αθηνούλα σας επιτέλους στο υπέροχο δωματιάκι της...Η Ιωάννα μου είναι 13 μηνών και μετακόμισε από 40 ημερών στο δικό της....Δε χωρούσε στο πορτ μπεμπέ, είχε καλοκαιριάσει, ζεσατινόταν και δεν ήθελα να ταλαιπωρείται...Περιττό να σου πω ότι η πρώτη νύχτα ήταν κόλαση...Έκλαιγε επί δύο ώρες όταν τη βάλαμε στην κούνια της...Αλλά είπαμε ότι αν δεν το κάναμε τότε, δε θα το κάναμε ποτέ...Μετά από 2 ώρες κοιμήθηκε από την εξάντληση...Την επόμενη μέρα όταν κοιμόταν την έβαζα συνέχεια και έκτοτε κοιμάται στο δωματιάκι της...Το απολαμβάνει μάλιστα!!Της αρέσει πολύ!!Στην αρχή κι εγώ αγκαλιά με την ενδοεπικοινωνία κοιμόμουν....Κι επειδή κι εμένα κοιμόταν πολλές ώρες (από 2 μηνών κοιμόταν 10.30 το βράδυ με 11.30 το πρωί) πεταγόμουν κατά τις 10 το πρωί από το κρεβάτι και έλεγα ότι κάτι έπαθε το παιδί και δεν έχει ακουστεί...χαχαχαχαχαχα....
Ολιβιάκι η αλήθεια είναι ότι για πρώτη μέρα η Αθηνούλα τα πήγε τέλεια....Και πιστεύω ότι στις 4 ξύπνησε επειδή κατάλαβε την αλλαγή....όλα όμως θα πάνε καλά!!Μπράβο σας λοιπόν!!!
>Εγώ δεν ξέρω πότε είναι σωστό να αφήσεις το μωρό σου στο δικό του δωμάτιο γιατί δεν έχω παιδάκι αλλά έχοντας δει γονείς να κοιμούνται με το παιδί τους στην ηλικία των 3 και μετά το παιδί να κρέμεται σαν σφουγγαρίστρα από το μπατζάκη των γονιών, θεωρώ ότι ΚΑΝΑΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ! Άλλωστε δίπλα είστε! Και όλη μέρα μαζί. Δώσε της ένα ρουφηχτό φιλί από μένα:)
>καλή διαμόνη στο πριγκηπο-δωμάτιο!!!
τωρά όσον αφορά το πότε πρεπει να πηγαίνουν εκεί, μόνο η ίδια η μάνα νομίζω το ξέρει καλύτερα.
εγώ κράτησα τη Μελίνα 11 μήνες στο δωμάτιο μας και όταν μετακομίσαμε στο καινούριο σπίτι πήγε απευθείας στο δικό της.
2 βράδυα είχε λίγο ανήσυχο ύπνο και μετά όλα καλά. επίσης με τη μετάβαση στο δικό της δωμάτιο άρχισε να κοιμάται και σερί, κάτι που δεν το έκανε πριν, δεν ξέρω αν έφταιγε η αλλαγή περιβάλλοντος, μπορεί να ήταν και θέμα ηλικίας.
η αλήθεια όμως ότι τώρα που δεν την έχω μαζί μου στο δωμάτιο, είναι πως πολλές φορές μπαίνω στον πειρασμό να πάω να την πάρω από το κρεβατάκι της να την φέρω στο δικό μας, αλλά πάντα στο τέλος αντιστέκομαι.
μου λείπει που δεν ξυπνάω και να βλέπω κατευθείαν το χαμόγελό της το πρωινό, αντί της παντόφλες μου που βλέπω πρώτα μέχρι να φτάσω στο δωματιό της.
υπομονή....!
>η αληθεια ειναι οτι εγω ειμαι λιγο φοβιτσιαρα...τη μικρη μου την βαλαμε στο δωματιο της οταν ηταν σχεδον 3 μηνων αλλα δεν ηθελα...ηθελα να παει τουλαχιστον 6!βεβαια σημαντικο ρολο παιζει η αποσταση του παιδικου απο την κρεβατοκαμαρα των γονιων.
Μετα απο ενα τραγικο περιστατικο που συνεβη σε ενα φιλικο ζευγαρι πριν απο μερικες μερες(βρηκαν το μολις 7 μηνων μωρακι τους νεκρο στην κουνια του απο πνιγμο), αποφασισα πως αν και διπλα μας ακριβως το παιδικο, θα κρατησω το μπεμπη μας οταν με το καλο ερθει,πιο πολυ στο δωματιο μας...
>Ολιβια καλα εκανες!!Ισως για καμια εβδομαδα το πολυ να ξυπναει καποιες φορες αλλα μετα θα δεις τα ωφελη! Εγω δυστυχως το εχασα το παιχνιδι με τον Σεμπαστιαν..Τον ειχα απο την αρχη, οχι απλα στο δωματιο μας αλλα στο κρεββατι μας..αποτελεσμα 1 ετους σημερα ειναι αδυνατον να τον βγαλω απο το κρεββατι μου, δεν εχει μπει ποτε στην κουνια του κ αν καταλαβει οτι κοιμηθηκε μονος χαλαει τον κοσμο...Ειλικρινα το εχω μετανιωσει αλλα δε ξερω πλεον πως να τον βγαλω..ελπιζω απλα να μεγαλωσει λιγο κ να φυγει μονος του..τωρα ομως οχι οταν παει φανταρος...
>Α και ξεχασα να πω οτι θεωρω ιδανικη ηλικια καπου εκει κοντα στους τρεις μηνες.Αυτα στη θεωρια, επι του πρακτεου, τα γραφω στο παραπανω σχολιο μου...
>Έχωμια κόρη 14 μηνών. Την πρωτοέβαλα στο δωμάτιό της 40 ημερών καθότι δεν χωρούσε στο πορτ μπεμπέ και προσωπικά ένιωσα απίστευτη ανακούφιση γιατί όσο την είχα δίπλα μου δεν κοιμόμουν καθόλου. παρόλο που είναι στο δίπλα δωμάτιο ακούω μέχρι και την αναπνοή της. Μου αρέσει που η μικρή μου έχει το χώρο της και την βοηθά και την ίδια στην ανεξαρτητοποίησή της, οπότε μην ανησυχείς, θα το συνηθίσει και θα της αρέσει της μικρής σου!!! Φιλιά :)
>Την Ελενη μου την πηγα στο δωματιο της περιπου στους τρεις μηνες.Ο γιος μου,αν και 15 μηνων, ακομη κοιμαται στην κουνια του στην κρεβατοκαμαρα μου γιατι αυτη (η κουνια) δεν χωραει στο παιδικο.Και το κακο ειναι οτι θα κοιμαται και μεχρι 2,5 χρονων, οποτε και θα αλλαξουμε σπιτι.Ξερω οτι δεν ειναι ο,τι καλυτερο αλλα δεν υπαρχει αλλη λυση-που να την βαλω την κουνια,στην κουζινα; :-)
>Ωωωωω μετακομίσατε!Μπράβο!!!!!!!!!!!Τέλεια!
Τον μπέμπη μας 4 μηνών τον βάλαμε στο δωματιάκι του.Ένιωθα πολύ περίεργα!Αγωνια εγω μεγάλη!Είχα συνηθίσει και γω να τον έχω δίπλα μου.Το πρώτο βραδυ μια χαρα τελικά.Τώρα πια μπορει να ξεχασω να ενεργοποιήσω την ενδοεπικοινωνία.Λατρεύει το δωματιάκι του.Μπορεί να κάθεται με τις ώρες στην κουνίτσα του!