Πόσα παιδιά είναι αρκετά;
Στα λευκώματα των παιδικών μας χρόνων, μια στις τόσες έσκαγε η ερώτηση «Πόσα παιδιά θέλεις να κάνεις;«.
Δεν θυμάμαι πια τι απαντούσα… Πιθανότατα να έγραφα «Δύο! Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι«.
Αν με ρωτούσες πέρσι, πάλι δεν ξέρω τι θα σου απαντούσα. Πιθανότατα να έλεγα «Δύο! Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι«.
Αν με ρωτήσεις σήμερα, θα σου πω «Τουλάχιστον δύο! Θα ήθελα άλλο ένα κοριτσάκι, αλλά αρχίζω να φλερτάρω και με την ιδέα του αγοριού«.
Έβλεπα τώρα τον υπέρηχο της αυχενικής διαφάνειας, τότε που η Αθηνά ήταν μπιζέλι και το το μόνο που ξέραμε για αυτήν ήταν ότι φαινόταν «φυσιολογική» και ότι κατά 70% ήταν κοριτσάκι. Εκείνο το μεσημέρι στην Κηφισιά (μην ρωτάτε πώς βρεθήκαμε εκεί!), ένιωσα τη μεγαλύτερη συγκίνηση της ζωής μου. Ναι, είτε το πιστεύετε, είτε όχι, ήταν ακόμα μεγαλύτερη και από τη στιγμή που πρωτοκράτησα στα χέρια μου την Αθηνά. Μέχρι την αυχενική διαφάνεια, δεν είχα κάνει κανέναν υπέρηχο και έτσι όταν αντίκρυσα στην οθόνη ένα ανθρωπάκι με χέρια και πόδια και κεφάλι να χορεύει, ξέσπασα σε λυγμούς. Ποτέ πριν στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα πιο γυναίκα. Ήταν λες και όλα όσα είχα ζήσει μέχρι τότε έγιναν για να με φέρουν ακριβώς σε αυτή τη φάση: τη δημιουργία ενός νέου ανθρώπου. Περίεργο πώς το πιο φυσιολογικό πράγμα για έναν άνθρωπο, η αναπαραγωγή, μπορεί να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής του.
Θέλω διακαώς να κάνω και άλλο παιδί. Μετράω τις μέρες καρτετικά μέχρι τον Ιανουάριο που θεωρητικά μπορώ να ξαναμείνω έγκυος. Είναι σαν να περνάω μια δεύτερη εγκυμοσύνη που μόλις φτάσει στο τέλος της θα γεννήσει μια νέα εγκυμοσύνη.
Είναι φοβερό, όμως, το πόσοι άνθρωποι μου έχουν πει «Έλα μωρέ, τι να το κάνεις και άλλο παιδί! Να ζοριστείς θέλεις; Ένα και καλό!!» Συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι που έχουν παιδιά, οικογένεια (αυτοί που δεν έχουν, δεν μετράνε)… Τσατίζομαι κάθε φορά…
«Μα εγώ θέλω! Δεν με ζορίζει καθόλου ο ρόλος της μητέρας!«
«Ναι, το λες τώρα που η Αθηνά είναι μικρή. Κάτσε να μεγαλώσει να την κυνηγάς και τα λέμε«
Μα οι ίδιοι άνθρωποι ήταν αυτοί που μου έλεγαν «Κοιμήσου τώρα που μπορείς, γιατί όταν γεννηθεί το μωρό, θα ξεχάσεις τι θα πει ύπνος!«. Και να που γεννήθηκε το μωρό και μια χαρά κοιμάμαι και εγώ και αυτό.
Δεν ξέρω τι τους κάνει να με συμβουλεύουν να μείνω στο ένα… Φοβούνται μην μεταλλαχτώ σε… νοικοκυρά; Μήπως τους τρομάζει η οικονομική κρίση (λιγότερα παιδιά, λιγότερα έξοδα);
Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έμεινα έγκυος το «Εγώ» έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Από τη μέρα που γέννησα το μόνο που έχω αγοράσει για τον εαυτό μου είναι ένα φόρεμα. Κοιτάω τις ντουλάπες μου και συνειδητοποιώ ότι η πριν-γίνει-μαμά Ολίβια υπήρξε άπληστη, αλλά τουλάχιστον άφησε πολλά εφόδια για τη μαμά Ολίβια, η οποία ξαφνικά αρκείται σε αυτά που έχει και είναι και σούπερ ευχαριστημένη. Οι προτεραιότητες άλλαξαν και δεν το λέω με παράπονο, αλλά σαν αβίαστη και καθόλου ενοχλητική διαπίστωση. Νομίζω πως μέρα με τη μέρα, ανακαλύπτουμε, ο Μάνος και εγώ, τι πραγματικά χρειάζεται κάποιος για να είναι ευτυχισμένος. Και αυτό σίγουρα δεν είναι ούτε τρία μπλουζάκια παραπάνω, ούτε σούσι μια φορά την εβδομάδα.
Μμμ, το βλέπω ήδη ότι με μια πρώτη ματιά δεν θυμίζω καθόλου εκείνη την ξανθιά πιτσιρίκα Σαλονικιά που ξημεροβραδιαζόταν σε μπαράκια, αλλά να σας πω κάτι; ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!
Η Αθηνά ήρθε και εξαφάνισε κάθε ίχνος εγωισμού και μου έδωσε θάρρος να κοιτάξω τη ζωή κατάματα. Φαντάζομαι ότι ένα δεύτερο παιδί θα με γεμίσει με άλλα, πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Η Stelluna είναι έγκυος στο πρώτο της παιδάκι. Σε ένα post της στο koilitsadotcom, της έγραψα ότι ανυπομονώ να ξαναμείνω έγκυος και αναρωτήθηκε αν μια δεύτερη φορά θα είναι ίδια με την πρώτη. Όχι. Η πρώτη φορά είναι μαγική, σε κάνει να ξενυχτάς μέσα στην αγωνία να ξημερώσει η μέρα να ξαναδείς το μωρό σου στον υπέρηχο. Σε κάνει να αγωνιάς για το πώς θα γεννήσεις, πώς θα είναι το μωρό, αν θα πονέσεις. Η δεύτερη, όμως, θέλω να πιστεύω πως είναι εξίσου μαγική με ένα δικό της, διαφορετικό τρόπο. Και μόνο η αίσθηση του να σε κλωτσάει ένα τόσο δα μωράκι μέσα στην κοιλιά και ένα άλλο χεράκι -της Αθηνάς- να προσπαθεί να το νιώσει, είναι μοναδική. Σαν εκείνες τις φωτογραφίες στα περιοδικά που τις χαζεύουμε και κάνουμε «Ωωωωωωωω!» μελωμένοι…
Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω ακριβώς: μέσα μου νιώθω πως δεν έχω «κλείσει» το κεφάλαιο «εγκυμοσύνη». Σαν να βλέπω σε ένα φλιτζάνι της ζωής το ριζικό μου και να σχηματίζεται μια ακόμα μορφή, εκτός της δικής μου, του Μάνου, της Αθηνάς και των γατιών μας.
Θεού θέλοντος, θα ξαναγίνω κάποια στιγμή μαμά. Το χρωστάω σε μένα, τον άντρα μου και στο γλυκό μου το κοριτσάκι!
Όσο για τα «παπαγαλάκια»; Άστα να παπαγαλίζουν!
Φιλιά
Ολίβια
Έτσι και εγώ! Με το που βγήκα από το νοσοκομείο και έφτασα στο σπίτι με το αγγελούδι μου αγκαλιά είπα στον άντρα μου ότι θέλω κι άλλο! Τώρα αμέσως! Όλοι με κοίταζαν λες και ήρθα από άλλο πλανήτη! Βρε κάτσε μόλις απέκτησες το πρώτο! Περίμενε να μεγαλώσει λίγο! Να το χαρείς! Όμως εγώ βλέπω πόσο πολύ αρέσουν τα παιδάκια στον γιο μου και το μόνο που σκέφτομαι είναι πότε με το καλό θα μου έρθει το επόμενο! Και δεν θέλω ένα! Θέλω δίδυμα! Να τα έχω όλα μαζί να με πριζουν και να με ξενυχτάνε και να με αγκαλιάζουν και να μου γελάνε και να μην προλαβαίνω τίποτα και πως στο τέλος της ημέρας να τα έχω προλάβει όλα και να έχω αφιερώσει και 10 λεπτά να βγάλω τα φρύδια μου πριν κλείσουν τα ματιά μου!!! Χαχαχαχα! Μην ακούς κανέναν μόνο την καρδιά σου! Εσύ ξέρεις καλύτερα και τι θέλεις και τι αντέχεις και τι νιώθεις και όλα!
Αν η κούραση μας έκοβε τη διάθεση για δεύτερο παιδί θα είχαν όλοι οι γονείς μόνο από ένα! Χεχεχε άλλωστε ξεχνάμε έυκολα εμείς οι γονείς, και τα ξενύχτια και τις ναυτίες όσες είχαν και όλα! 'Οταν τρυπώνει μέσα σου επιθυμία για ακόμα ένα παιδάκι δεν σε σταματάει τίποτα ;-) Εμένα το δικό μου το παιδάκι φτάνει τώρα δύο ετών κι όλα είναι τόοοοοσο πιο εύκολα, κοιμάται με τις ώρες, δεν έχει κλάματα, δεν τρώει ξεχωριστά φαγητά, ούτε κούρση ούτε άγχος ούτε τίποτα (προς το παρόν δεν βλέπω τίποτα το terrible στα two αλλά ίδωμεν). Μήπως το εκμεταλλευόμαστε για να ξεκουραστούμε;;;; Μπαααα χαχαχαχα το καλοκαίρι καταφτάνουν τα δίδυμα και ξαναρχίζουν τα όργανα! :D :D :D
>Ποτέ δεν είναι αρκετα! Καμιά δε μετάνιωσε γι αυτά που έκανε, αλλά πάρα πολλές έχουν μετανιώσει που δεν έκαναν πάνω από δύο! Είμαι μητέρα τεσσάρων παιδιών.Τώρα είμαι στα 60 κι ο μεγάλος γιος μου 30, η μεγάλη κόρη 28(σήμερα γιορτάζει τα γενέθλιά της), ο άλλος γιος 25 και η μικρή μου 21. Δόξα τω θεώ είναι όλα μια χαρά, αλλά στιγμές στιγμές μου φαίνονται λίγα. Η κούραση περνάει γρήγορα, οι χαρές είναι πολλές.Καμαρώνω, νιώθω ότι η ζωή μου έπιασε τόπο, ό,τι άλλο κι αν κάνουμε δεν μας δίνει αυτή την πληρότητα.Είστε μανούλες και ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάω, γι αυτό που όλες λέμε "δεν περιγράφεται". Χαίρομαι πάρα πολύ διαβάζοντας το κείμενό σου και τα σχόλια που βλέπω πως η ψυχή σας αποζητάει αυτή τη χαρά, το λέτε, το πιστεύετε και το παλεύετε. Αφού το λέει η καρδιά σας μη σταματάτε μπροστά στις δυσκολίες, το παιδί δεν είναι αυτοκίνητο να υπολογίσω "πόσο κοστίζει", "το φτάνω-δεν το φτάνω", "το παίρνω-δεν το παίρνω", είναι η ζωή μου και τη ζω δεν παζαρεύω. Γεννήστε λοιπόν τα παιδάκια που θέλει η καρδιά σας κι όχι όσα φτάνει το περτοφόλι, κι όσα περισσότερα τόσο καλύτερα! Άντε γιατί δεν κρατιέμαι καίγομαι να γίνω γιαγιά!!!!!!
>ΑΧ ΠΟΣΟ ΣΕ ΝΟΙΩΘΩ!!!!!!!ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΑΓΟΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΙΩΘΩ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.ΝΟΙΩΘΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΣΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΜΑΜΑ.ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ ΜΩΡΟ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΚΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΑΛΑΕΙ!!!!!!ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΛΕΩ ΔΥΟ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ.ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΑ ΣΤΟ ΕΝΑ.ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΝ!!!!!!
ΣΤΕΛΛΑ
>Ααααχχχ...είμαι έγκυος στο 3ο και ομολογώ πως όταν το έμαθα (ήμουν ήδη στο 2ο μήνα, γιατί δεν είχα σκεφτεί ποτέ αυτήν την εκδοχή), σοκαρίστικα πολύ! Πιο πολύ γιατί σκεφτόμουν όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο μας και φοβόμουν ότι δεν θα μπορούμε να προσφέρουμε και στα 3 όλα αυτά που θα χρειαστούν στο μέλλον.. Όταν όμως το είδα στον υπέρηχο, δεν θα μπορούσα να μην ξεχάσω όλες τις αρνητικές σκέψεις και να γεμίσω δύναμη..η δε χαρά των άλλων 2 παιδιών μου (5 και 3.5) ήταν απίστευτη!!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία και πραγματικά νομίζω κι εγώ πως έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος μετά τον ερχομό των παιδιών μου...
>ΕΓΩ ΑΝΗΚΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΤΕΚΝΗΣ ΜΑΜΑΣ. ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ (ΚΑΙ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ)ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΥ,ΑΝΗΚΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ "ΘΥΜΑ". ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΚΑΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ ΤΟΥΣ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΜΙΑ ΑΔΕΙΑ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΑ "ΒΑΣΑΝΑ".ΟΣΟ ΓΙΑ ΘΥΜΑ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ,ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΠΑΝΙΟ.ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΤΕΡΟΥΜΑΙ ΤΩΡΑ, ΤΑ ΖΩ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ!!!ΤΟ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΣΚΑΤΟΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ,ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΠ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ, ΤΑΞΙΔΙ Ή ΕΞΟΔΟ....
>Ολιβια ο γιος μου ειναι 4 ετων και η κορη μου 2 μηνων. Πριν τη γεννησω θεωρουσα οτι δεν θα νιώσω το ιδιο οπως στο πρωτο. Αυτο το μοναδικο συναισθημα. Πριν τη γεννησω περασα πολλοι εντονες στιγμες με το γιο μου γιατι σκεφτομουν οτι με τον ερχομο της μικρης μου θα χαναμε τη μοναδικοτητα στη σχεση που εχουμε. Μαλιστα ενιωθα σαν να την αποχαιρετουσα. Και απο την άλλη σκεφτομουνα οτι η μικρη μου δεν θα εχει την ιδια μοναδικοτητα, αποκλειστικοτητα κτλ. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ. Τα αγαπαω το ιδιο. Με συγκινει το ιδιο το καθε ενα. Ειναι το ιδιο καινουργια ολα. Ενας νεος ανθρωπος. Μια νεα αγαπη. Ισως και να το απολαμβανεις περισσοτερο πια γιατι ξερεις καποια πραγματα. Αλλά εγω τουλαχιστον ανησυχουσα το ιδιο οταν ημουν εγκυος και φοβηθηκα το ιδιο οταν παρουσιασε πυρετο η μικρη....
>ολιβια σου ευχωμαι με το καλο να αποκτησεις κ 2νινι!!!ειμαι μανουλα ενος κοριτσιου 19,5 μηνων τρελα ερωτευμενη με την κορη μου παρολο που οταν γεννησα περασα αρκετα ασχημα αν με ρωτησεις τωρα ναι θελω κ αλλο κ αλλα παιδακια νιωθω οτι σαν μαμα δεν εχω κλισει καθολου τα παιδια ειναι η ευτιχια ολου του κοσμου μακαρι ο θεος να μου δωσει κ αλλα παιδακια το ΘΕΛΩ ΜΕ ΤΡΕΛΛΑ!!!!ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΛΙΤΣΑ!!!
>Στα αγγλικά η κατάσταση ορισμένων μαμάδων ονομάζεται "wombaholic". Εθισμός στη μήτρα δηλ. στην εγκύμοσυνη.
Καποιες έτσι νοιωθουν σπουδαίες...
Και μη βιαστείτε να συμπεράνετε...έχω παιδί 8 μηνών.
Ψυχραιμία κορίτσια !
>απόκτησα την Ελεάννα στα 25 και τον Άκη στα 28 νόμιζα πως είμασταν πλήρεις σαν οικογένεια αλλά κι εγω σα μάνα ..τον ιούνιο του 2009 διαπίστωσα ότι ήμουν έγκυος και έπαθα ΣΟΚ!!!το συζήτησα αμέσως με την κόρη μου ενθουσιάστηκε και μου συμπαραστάθηκε σαν ενήλικη φιλενάδα...τρελλάθηκε απο τη χαρά της ο άντρας μου επίσης ..εγω ντρεπόμουν φρικτά ΟΛΟΥΣ και κυρίως τον 14 χρονο γιό μου ..δεν είναι εύκολη αποφαση να ξαναγίνεις μανούλα στα 42 και μάλιστα με μια κόρη στη β λυκειου κι ενα γιο να σε εχει περάσει δυο κεφάλια στο ύψος...
μετά την εξέταση του τροφοβλάστη που μας ησήχασε οτι το μωρό είναι μια χαρά το ανακοινώσαμε στο γιό μας και στους συγγενείς...
εξακολουθούσα να ντρέπομαι μέχρι που τον κράτησα στην αγκαλιά μου.
σήμερα πιστεύω πως ο μπέμπης μας είναι ο θησαυρός μας και τον ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ όλοι.τα παιδιά είναι ο πλούτος μας να κάνετε όσα αντέχεται να μεγαλώσετε σωστά..
>τελεια αυτα που γραφετε.και εγω ειμαι μια μανουλα που ο γιοκας της ειναι 17 μηνων και ειμαι στον 5ο μηνα εγκυος στον δευτερο γιο μου απο τωρα σκεφτομαι και το τριτο και το τεταρτο:-).δεν μπορω να φανταστω το σπιτι μαw χωρις μωρακια.εχω ΤΡΕΛΑΑΑ!ελπιζω να γεννησω με το καλο ενα υγειστατο νινι και να κανω μολις ξεπεταχτουν και τα δυο και ενα τριτο νινι που θα μακαρι να ειναι και ενα κοριτσάκι.δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα απο τα παιδια και απο τοτε που γεννησα το μωρακι μου νιωθω συνεχως ευτιχισμενη...
>και στις δυο μου εγκυμοσυνες τους τρεις πρωτους μηνες οτι και αν ετρωγα εβγαινε κατευθειαν....στον πρωτο μου γιο ειχα μεγαλη αγωνια,λαχταρα και αναριωμουν πως θα ηταν τα παντα.....στον δευτερο στην κυριολεξια απο τα πρωτα λεπτα που γεννηθηκε δεν ηθελα να τον αφησω απο την αγκαλια μου.....νιωθω οτι δεν εχω κλεισει ως μαμα.....νιωθω οτι μου λειπει αλλο ενα παιδακι....παρολο που ο μεγαλος ειναι 6 και ο μικρος 3.θελω να πιστευω οτι θα το κανω καποια στιγμη....μπορει τα πραγματα να ειναι δυσκολα αλλα ολα σβηνουν στο ακουσμα ενος παιδικου γελιου......ευχομαι να σου΄ρθει συντομα και ενα δευτερο ζουζουνακι....
>na sou zisi i mikroulasou ke sintoma ke me ena deftero ego ime 33 ke exo 3 koritsakia 10xronon 6 ke 8 minonparola ta problimata nio8o poli eftixismeni ke i triti mou me exi ananeosi para poli exo gini pio poli xazomama gera ke kalofotismena naine ke oti 8eli o 8eos
>Εγώ και στην πρώτη μου εγκυμοσύνη έτσι αισθανόμουν...και στην δεύτερη το ίδιο...και στην τρίτη το ίδιο...και με την ίδια ανυπομονησία και το ίδιο γλυκανάλατο χαζογελάκι και αυτό το μέλωμα στην καρδιά μου,ελπίζω και για μία τέταρτη εγκυμοσύνη!
>Ολιβακι θεϊκά όλα αυτά....κι εγω να σου πω την αλήθεια 3 θα'θελα να καταφερω να κανω... Πολυ μ'αρεσει, με συναρπάζει η ολη διαδικασία του μωρού!!! Να χαϊδεύεις ενα κεφαλακι οταν βλεπει εφιαλτες και σε ζητάει...αλλα το σουσάκι γιατί να το κόψεις???? χχεχε Εμείς με τον Αλεξ φτιάχνουμε στο σπίτι πλέον και είναι απίστευτη η όλη φάση, ρύζι, κοβε υλικά, τυλιγε... Και είστε ευπρόσδεκτοι όποτε θέλετε για σουσο-απόγευμα...και με παιδιά!
>Ολίβια, απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ηθελα να κάνω οικογένεια κ 3 παιδιά τουλάχιστον (ήμαστε κ 3 αδέρφια). Πριν ενάμισυ μήνα γέννησα τον μικρό μου Πρίγκηπα Κωνσταντίνο. Είχα τόσο δύσκολη γέννα καισαρική & χειρουργείο μαζί, με δυο μέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, αφου όταν ανοιξα τα μάτια μου την επομενη μέρα προσπαθούσα να καταλάβω που βρισκόμουν. Ο λόγος ήταν οτι είχα τρομερή αιμοραγία στη γέννα (πήρα 12 μπουκάλες αίμα & 2 μπουκάλες πλάσμα) Κοντέψανε πραγματικά να με χάσουνε. Ενα μήνα μετά ο άντρας μου μου ανακοίνωσε ότι δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε άλλα παιδάκια γιατί μου είχαν αφαιρέσει ενα σημαντικο οργανο για να μη με χάσουνε... Φυσικά κ δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ένιωσα εκείνη τη στιγμή & δεν ξέρω αν θα το χωνέψω ποτε αυτό ! Το μόνο πράγμα που με κάνει να ηρεμώ είναι οτι το παιδάκι μου τουλάχιστον θα έχει τη Μανούλα του και τον Μπαμπάκα του & ας μην έχει αδελφάκια !!! Εύχομαι σε καμία μανούλα να μην τύχει αυτό !!! & όσες μπορείτε να κάνετε παιδάκια πολλά παιδάκια...
>Για το προηγούμενο σχόλιο,ψάξε να προσλάβεις κάποια κοπέλα να σε βοηθήσει.Μάλλον δε θα δώσεις όλο σου το μισθό και θα σου μείνει και κάτι.Μετά από λίγα χρόνια,δε θα τη χρειάζεσαι και θα έχεις πάντα τη δουλειά σου.Εγώ αυτό κάνω.Η μαμά σου θα περνάει μια βόλτα να ελέγχει την κατάσταση!
Όσο για το πόσα παιδιά...όταν ξεχνάς τις δυσκολίςε της εγκυμοσύνης,βάζεις μπροστά για το επόμενο!!
>ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΜΕ ΔΥΟ ΑΓΟΡΙΑ 3 ΚΑΙ 5 ΕΤΩΝ!ΜΟΛΙΣ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ!ΔΟΥΛΕΥΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΑΕΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ!ΗΡΩΙΔΑ!!!!!!!Η ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΛΛΟ!ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ!ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΠΕΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ!ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΠΩ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ?
>Ολίβια σήμερα ειναι η πρωτη μου μέρα στην δουλεια μετα την λήξη του εξαμήνου (δευτερο παιδί). έιμασταν μαζί εγκυοι και το πρωτο πραγμα που εκανα λογω ελλειψησ υπολογιστη στο σπιτι ήταν να μπω να δω πως τα πηγες με το παιδακι σου. Χαιρομαι παρα πολύ που όλα πηγαν καλά. Και μιας και συζητατε για το ποσο παιδία είναι καλά. Εγώ εμεινα εγκυος στην δευτερη κόρη μου όταν η πρωτη ήταν 10 μηνων. Ενα εχω να σου πω!! οσο πιο κοντα τοσο καλυτερα. Ιδιαιτερα για τους γονεις που δεν προλάβαινουν να ξεχασουν τι πρεπει να κάνουν. Τωρα η μικρη μου είναι 8 μηνων και ηδη σκεφτομαστε με τον αντρα μου ποτε να ξεκινησουμε για το τριτο. Εγω ποτε δεν αγαπουσα πολυ τα παιδια των αλλων αλλά με τα δικα μου εχω παθει ζημια. Τα λατρευω και με γεμιζουν με τοση αγαπη και στοργή που θελω να κάνω και αλλο ενα. Αλλωστε ενασ παιδοψυχολογος που ειδα στην τελεοραση ελεγε " Το ενα βγαινει κακομαθημενο, στα δυο αδικειτε το δευτερο, στα τρεια το μεσαιο στριμωχνετε αρα μετα τα 4 ερχεται ισοροπια στο σπίτι" Καλο κουραγιο λοιπον σε ολους
>Αχχχ Ολίβιά μου,είμαι στην ίδια φάση κι εγώ!Θέλω τόσο πολύ να μείνω έγκυος αν κι έχω ήδη τα διδυμάκια μου που στην παρούσα φάση είναι τα δύσκολα γιατί ξεκινήσανε να περπατάνε!
Θέλω σαν τρελή να κάνω τρίτο παιδάκι και δεν ακούω πραγματικά κανέναν!
Η καρδιά μου και η ψυχή μου το θέλουν που τα αυτιά μου δεν λειτουργούν!
Και θα το κάνω,αργά ή γρήγορα θα το κάνω και τρίτο!Εφόσον το θέλουμε κι εγώ και ο άντρας μου!
Εγώ σου λέω βουρ και για δευτερο και για τρίτο και για τέταρτο και μην ακους κανέναν!!
>..μακαρι να μπορουσα να κανω δεκα...ποτε δεν ειναι αρκετα!!! αλλα φυσικα ειναι και ο συζυγος στη μεση που δεν θελει πολλα..θα δουμε ομως γιατι αμα θελει η γυναικα λενε...ε??
>Oλιβια μου πιστευω οτι μπορει να ειναι λιγο δυσκολο με το δευτερο παιδακι αλλα επισης πιστευω οτι ειναι μια γλυκεια δυσκολια. Εγω δεν εζησα δευτερη εγκυμοσυνη γιατι τα εκανα 2 σε 1 αλλα την ωρα που με εραβε η γιατρος απο την καισαρικη ρωτουσα ποτε μπορω να ξαναμεινω εγκυος. Βεβαια λογαριαζα χωρις τον αντρα μου ο οποιος δεν θελει καν να ακουσει και για δευτερη εγκυμοσυνη. Παντως για να μην τα πολυλογω σου ευχομαι να κανεις και ενα ακομα παιδακι οπως θελεις και να μην ακους τι σου λενε οι γυρω σου. Τα παιδια σιγουρα ειναι ευτυχια και αξιζουν την καθε δυσκολια που θα βρουμε εμεις σαν γονεις μπροστα μας. Σας ευχομαι οτι καλυτερο μεσα απο την καρδια μου. Καθε σου ονειρο να βγει αληθινο.
>Εγω πειράζει που με το ένα είμαι κομπλε? Δεν θέλω άλλο παιδάκι! Δεν πιστεύω οτι είμαι γεννημένη για μαμά... Αλλα μπράβο σας κορίτσια μακάρι να κάνετε όσα παιδάκια θέλετε! Σας το εύχομαι από καρδιας!
>Γεια σας και από μένα μανούλες!!!! Είμαι η Γωγώ, 32 χρονών, καί έχω 2 κορούλες!!! Η μεγάλη μου είναι 3,5 χρονών και η μικρή μου 2,5 χρονών. Έχουν 13 μήνες διαφορά.. Όταν γέννησα την μικρούλα μου η μεγάλη ήταν έτοιμη να περπατήσει, για την ακρίβεια την ημέρα που γυρίσαμε στο σπίτι με το μωρό από το μαιευτήριο έκανε τα πρώτα της βηματάκια!! και όπως πολύ καλά θα ξέρετε από αυτή την ώρα δεν σταμάτησε να περπατάει - πέφτει - μπουσουλάει κ.τ.λ. ήθελε συνεχώς κάποιον δίπλα της!! εγώ πάλι έπρεπε να είμαι συνεχώς αγκαλιά με τη μικρή λόγω θηλασμού!!! Δεν θα πώ ψέμματα κάποιες στιγμές ένοιωσα να κουράζομαι, όμως είναι τόσο μεγάλη αυτή η αγάπη που νιώθω για τα παιδάκια μου, που αρκεί ένα γχαμόγελό τους και μια πονηρή τους ματιά για να μου φύγει η κούραση με τη μία!!!!! Είμαι από τις γυναίκες που έχω περάσει καλά ώς ελεύθερη, νιώθω χορτάτη από όλα!!! Το μόνο που θέλω είναι να τις έχω κοντά μου συνέχεια, να τις αγκαλιάζω και να τις φυλάω!! Τώρα ναι είμαι σε φάση που θέλω και 3ο παιδί!! Και το θέλω πολύ!! Αν και φοβάμαι τις γέννες (γέννησα και τις 2 φορές φυσιολογικά χωρίς επισκλυρήδιο και πολύ πολύ γρήγορα με αρκετό πόνο ειδικά την δεύτερη) πιστεύω ότι ένα τρίτο παιδάκι θα ολοκληρώσει την οικογενειά μας και την ευτυχία μας!!!! Σημαντικό βέβαια είναι ότι ο άντρας μου βοηθάει πολύ τόσο στο μεγάλωμα των παιδιών όσο και στο σπίτι!!
>Γεια σας και απο μενα....εγω ειμαι 27 χρονων και εχω 3 παιδακια....σχεδον δυο χρονια διαφορα το καθενα μεταξυ τους.Τα δυο πρωτα τα ειχα προγραμ.(αν μπορω να το πω ετσι)το τριτο ηρθε απο μονο του....επαθα εκαιφαλ.δεν μπορουσα να το χωνεπσω...ολη μερα εκλαιγα...Οταν το σκαιφτομαι τωρα λεω ΤΙ ΑΝΟΗΤΗ ΠΟΥ ΕΙΜΟΥΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΤΣΙ...μου αραισει παρα πολυ που εχω 3 παιδακια...δεν θα το αλαζα με τιποτα αυτο!!!!!!!!!
>γεια σας κοριτσια..εχω δυο αγγελουδια..τον νικο 3 ετων και την πετρουλα 21 μηνων...περιμενουμε με το καλο το τριτο μας μωρακι!!!!πιστευω τα μωρα ειναι η μεγαλυτερη ετ=υτυχια στην ζωη...απεριγραπτη η στιγμη της γεννας...δεν το σκεφτηκα καθολου να κανω το τριτο!!αν και υπαρχουν στιγμες που δεν ξερω πως θα ειναι!!!!!
>ολιβια μου σε καταλαβαινω απολυτα απο μικρη ηθελα να κανω νωρισ οικογενεια και μαλιστα μεγαλη και σκεφτομουν οτι θα θελα το πρωτο μου παιδακι να ναι αγορι γιατι εγω εχω μια αδερφη εζησα πολυ εντονα οσο καιρο ημουν ελευθερη τα ταξιδια μου τισ βολτεσ μου τα ξενυχτια μου δεν ειπα οτι εφτασε σε κορεσμο αλλα απ την αλλη δεν χρειαζεται και να φτασει κανεις για να πει ως εδω χαζευα στο δρομο μανουλες με μωρακια και ελεγα και γω ποτε θα γινω μανα ποτε θα γινω μανα και μεχρι να το ξαναπω ολα εγιναν οταν λοιπον η μαγικη στιγμη ηρθε και εμεινα εγκυος ηξερα απο την αρχη οτι ειναι αγορι και τον δεκεμβρη κρατησα στα χερια μου ενα ξανθο αγγελουδακι τον γιαννη ο οποιος δεν μας κουρασε καθολου απο 2 μηνων κοιμοταν στο δωματιο του να φανταστεις ετσι οταν ελεγα οτι θελω και δευτερο ολοι μου λεγαν να περιμενω και οτι το λεω ετσι γιατι το πρωτο δεν με κουρασε καθολου ειχα στο μυαλο μου οτι επρεπε να περιμενω ενα χρονο για να ξαναρχισω να προσπαθω ετσι και εγινε οταν ο γιαννης εγινε 15 μηνων εγω μαθαινα οτι ειμαι εγκυος για δευτερη φορα και μαλιστα μαρτιο του 2008 εγινε η συληψη του γιαννη μαρτιο του 2010 εγινε η συλληψη του μπεμπη μας τυχαιο???δεν νομιζω καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφορετικη παρολου που αυτη ειχε λιγο παραπανω ζαλαδες δεν την αλλαζω με τιποτα με κλοτσαει και φωτιζει ο κοσμος ολος οταν ο γιαννης ερχεται στην κοιλια παρολου που δεν καταλαβαινει και πολλα και του μιλαει βαζω τα κλαματα ο αντρας μου εχει αλλα 3 αδερφια εγω θα ηθελα ακομα ενα αργοτερα να ερθει δηλαδη και ενα κοριτσακι αρκει να ειμαστε καλα και εχει ο θεος τα μωρα ειναι χαρα και ευτυχια και φυσικο το καλυτερο δωρο οποτε και να ρθει
σου ευχομαι λοιπον ολιβια μου με το καλο να χαρισεις και συ ενα αδερφακι στην αθηνουλα σου
>κοριτσια συγκινήθηκα με όσα διαβασα θελω και γω βρε κοριτσια και άλλο μωρακι και ας ειναι ο γιος μου το αστερακι μου που ηρθε στη ζωη μου και τη φωτισε σχεδον 7 μηων το ηθελα απο την αρχη που γεννησα οταν το συζήτησα με καποια μου ειπε δεν αγαπας το παιδι σου γαι να θες και άλλο. εκεινη τη στιγμη κολλησα και απο το κολλημα δεν απαντησα. γινεται να μην αγαπαω τη ζωη μου??? γινεται να μην αγαπαω το ζουζουνι μου απλα νιωθω οτι εχω τοση αγαπη και χαρα( που μου την εδωσε το μπουμπουκι μου με τον ερχομο του0 που θελω και αλλα μωρα γιατι τα μωρα ειναι ευτυχια και θελουν αγαπη. μακαρι ο θεος να με αξιωσει να ξαναγινω μανα και Ολιβια μου πιστευω οτι ο ερχομος καθε μωρου. και γω το σκεφτηκα μηπως δεν θα ειναι το ιδιο ομως πιστευω οτι καθε μνια περιπτωση ειναι διαφορετικη και εχει τη δικη της γλυκα. οσον αφορα το εγω μου το εχω βαλει στην ακρη για την ωρα και οταν βγαινω βλεπω μονο για το μωρο και κυριως αγοραζω γιαυτο γιατι βλεποντας το γεμιζω απιστευω χαρα προχτες βγαλαμε δοντακι και εκανα σαν την τρελη, λες και μου δωσαν το μεγαλυτερο δωρο. Αυτο ειναι τα Μωρακια Ευτυχια παρολο που υπαρχουν και δυσκολιες ομως δεν γινεται ολα να ειναι τελεια.
εγω κοριτσια θελω αν μου δωσει ο θεος πολλα μωρακια 3 και 4 μακαρι να το θελει και ο αντρας μου βεβαια
>μπραβο ολιβια μου....χαιρομαι για την αποφαση σου.πιστευω 2παιδακια ειναι μια χαρα.εγω εχω δυδημα ενα αγορακι κ ενα κοριτσακι.μπορει να κουραζομαι αλλα πραγματικα δεν με νοιαζει,μου φτανει που καθε πρωι ξυπναω κ βλεπω αυτες τις ομορφες φατσουλεςςςςςςς.....!!!!!!φιλακια πολλα....!!!!
>Μόλις σαράντησα και πήγα στον γιατρό για την καθιερωμένη εξεταση όταν άκουσα ότι πρέπει να περιμένω τουλάχιστον ένα χρόνο για να ξαναμείνω έγκυος (καισσαρικούλα) βέλαξα!!!! Τι??????????? Μα εγώ θέλω τώρα!!!!! Θέλω κι άλλο.... Μετά πέρασα άλλη φάση.... Εγώ δεύτερο??? Εγώ μια και δεν μπορώ να την προλάβω.... Αυτή κανει για δέκα!!!! Αλλά πριν ακόμη καλά καλά χρονίσει η Νικολέτα μου ήδη πιάνω τον εαυτό μου να χαζεύει κοιλίτσες εγκύων και να νοσταλγεί τη περίοδο που χάιδευά κι εγώ τη κοιλίτσα μου κι απο μέσα μου απαντούσε η κοριτσαρα μου....
Υ.Γ. Συγχαρητήρια για το blog Ολιβιάκι!!! Κάθε θέμα και καλύτερο..
Φιλιά σε όλες σας και να χαιρεστε τα ζουζούνια σας!!
>ΕΧΩ 2 ΜΩΡΑΚΙΑ 20 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ 7 ΜΗΝΩΝ.....ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ.....ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΑ(ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 1)ΜΕ ΚΟΙΤΑΝ ΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑ!ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ?ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΕΡΧΟΤΑΝ ΜΟΥ ΧΑΙΔΕΥΕ ΤΗ ΚΟΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΑΓΕ....
>ego eimai 25 exo kanei 2 paidakia poli konta i kori mou tora einai22minon kai o gios mou 7minon
enoiosa kai stis 2 egkumosunes magika.
alla den mou ftanoun thelo na kano kai trito kai tetarto na maste kala.
osi kai kourasi na exoyn ta paidia emena me eyxaristei ksetrelenomai mazi toys
i kori moy perpatise otan hmoyn 8 minon egkuos
den kourastika pote...
>olivia geia sou!katarxin na xairesai tin oikogeneia sou k pro pantwn tin mpempa sou!egw den exw mwro.den eimai kan pantremeni.eimai molis 21 xronwn.den einai stis proteraiotites mou i oikogeneia k to paidi-etsi nomizw toulaxiston-ma i ali8eia einai pws lew se files mou "kane ena paidaki na exoume!!na paizoume k na to xairomaste!kai 8a to vaftisw egw!" den exw loipon tin empeiria mia gennas.ma 8a sou pw etsi diais8itika ti pisteuw.kapote eixa rwtisei mia ka8igitria mou pws einai na didaskeis ka8e mera ta idia pragmata sta idia paidia.ekeini mou apantise pws den allazei i uli oute ta paidia.allazei mono i dia8esi sou kai o tropos.8a mou peis twra ti sxesi exei auto.nomizw apla pws einai kati antistoixo k i empeiria tis egkumosunis.xereis to apotelesma,pws an ola pane kala,8a exeis ena paidi.k suni8ws xereis k to fullo.alla alliws megalwnei mesa sou to prwto k alliws to deutero k alliws to trito k outw ka8exis.allazei o tropos k to taxidi,ma o proorismos einai o idios.etsi pisteuw.pws ka8e fora einai san na einai i prwti fora,mono pou exoun koini afetiria k koino terma.an pote exw tin empeiria k esu exeis akoma to blog 8a soy grapsw.ws tote aplws 8a se parakolou8w.ta sugxaritiria mou!
>ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΟΛΙΒΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΤΑ ΣΚΕΥΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΕΧΩ 2 ΠΑΙΔΙΑ 22 ΜΗΝΟΝ (ΑΓΟΡΙ)ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥ 5 ΜΗΝΟΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΡΥΒΩ ΟΤΙ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΥ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΑΔΙΑ ΤΑ ΓΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΣΑΧΠΗΝΙΕΣ ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΛΑ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ.....ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΟΛΙΣ ΜΑΘΑΝΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟΟΟΟΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΟΥΝΑΓΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΤΟΗΘΗΚΑ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΛΥΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΑΤΣΟΥΛΕΣ???ΤΩΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ 3ΤΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΞΑΝΑΝΟΙΩΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ!!!!!!!!!ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ(ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΝΧΟΣ ΘΑ ΕΧΕΙΣ)ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ...... ΣΑΝ ΜΩΡΟ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΑΝΧΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΕΥΧΑΡΗΣΤΙΕΣΑΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.......ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΑΝΤΟ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑΝ.ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ FB.....[ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΟΥ ΛΑΘΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΟΥΝΑ ΠΟΤΕ ΚΑΛΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΑΝ ΜΑΝΑ ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΚΑΛΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΑΥΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ]
>Έχω μεγαλώσει με αδέρφια και μάλιστα με την αδερφή μου είμαστε και δίδυμες (δε μοιάζουμε). Λόγω αυτού έμαθα να μοιράζομαι. Τα πάντα. Σκέψεις, συναισθήματα, παιχνίδια, το δωμάτιο μου, το χαρτζιλίκι, το κρεβάτι μου, το φαγητό μου, τα ρούχα μου, τους φίλους μου. Είναι πολύ καλό να μεγαλώνει κανείς με αδέρφια. Να έχεις έναν υποστηρικτή-σύμμαχο απέναντι στους "κακούς" γονείς σου που δε σε καταλαβαίνουν στην εφηβεία σου... Ένα "φιλαράκι" να λες τον πόνο σου. Έναν μεγαλύτερο αδερφό να σε χαρτζιλικώνει και να σου γνωρίζει τους φίλους του!! - πλάκα κάνω. Για αυτό συμμερίζομαι την άποψη της Ifigeneia_mammyland. Βέβαια υπάρχει και η άποψη της Σοφίας... Το να μοιράζεσαι δεν είναι πάντα απαραίτητα καλό, ειδικά όταν σε αναγκάζουν να το κάνεις... Και πίστεψέ με Σοφία (έχεις και το όνομα της αδερφής μου), μόνο όταν έχεις "να μοιράσεις" - με την έννοια του συμφέροντος - πχ μια περιουσία/κληρονομιά, τσακώνεσαι με τα αδέρφια σου. Άλλος ένας σημαντικότατος λόγος είναι ο τρόπος που σε μεγάλωσαν οι γονείς σου. Αν σε μάθανε να αγαπάς και να βοηθάς τα αδέρφια σου, να προστατεύετε και να φροντίζετε ο ένας τον άλλο, τότε αυτό θα κάνεις. Αν εσύ πλακώνεσαι όλη μέρα μαζί τους και τα ανταγωνίζεσαι και τα ζηλεύεις και κανείς δε σου λέει τίποτα, και δε σε βοηθάει να αντιμετωπίσεις το (ψυχολογικό) πρόβλημά σου, τότε αυτό θα κάνεις και στο υπόλοιπο της ζωής σου.
Καθώς επίσης θέλω να σχολιάσω κάτι που είπε η Γιάννα: "Μάνα γίνεσαι δε γεννιέσαι". Δε νομίζω ότι ισχύει απόλυτα. Κάποιες γυναίκες απλά είναι "φτιαγμένες" να γίνουν μαμάδες. Παίζανε με κουκλίτσες από μικρές. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι θα γίνουν καλές μανάδες... Κάποιες άλλες μπορεί να λένε "Εγώ δε θέλω παιδιά και υποχρεώσεις" κι όταν έρχεται η στιγμή να γίνονται οι καλύτερες μαμάδες του κόσμου... Οι περιπτώσεις είναι πάρα πολλές. Όπως ακόμα το γεγονός, πως η ίδια γυναίκα μπορεί να είναι καλύτερη μάνα για το 1ο παιδί και η χειρότερη για το 2ο (και το αντίστροφο) - να επαναλάβει ή όχι, τα λάθη στη φροντίδα και τη διαπαιδαγώγηση. Ανάλογα τη φάση που βρίσκεται η κάθε μία. Δεν είναι όλες οι εποχές ίδιες, ούτε και οι άνθρωποι μένουν ίδιοι στο χρόνο...
Θέλω κι εγώ τουλάχιστον δύο. Αλλά όπως είπα προηγουμένως σε άλλο θέμα, τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα... Αγγελική
>ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΜΕ 4 ΠΑΙΔΙΑ(ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ) ΚΑΙ ΠΑΡ'ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΝΑΚΤΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ,ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙΣ (ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ 9(,7 1/2, 6 1/2 & 3) ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ, ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΓΑΛΗΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ. ΚΑΙ ΠΑΡΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ 40 ΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΧΙ, ΠΑΡ'ΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ,(ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΡΙΤΟ) ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΧΕΙ ΠΛΗΞΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ). ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ. ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΑΝ ΤΑ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΖΗΤΑΝΕ.
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝΑ ΑΚΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ.
>Ena tha sou po molis eisai etoimi bour gia to deutero!!!!!!Oxi den einai san tin proti fora esei kainourgia sinesthimata kai pragmata na nioseis kai na matheis!!!!!!!POs tha einai tha moiazei me to proto tha to agapao kai auto opos agapao to proto ......pos tha to moirasto me to proto paidi gia na min niosei aporopsi!!!!!!!!kai ola linontai........Ta papagalakia den tha stamatisoun na papagalizoun pote distixos emeis den akoume tipota!!!!!!!EviK
>Προσωπικά πιστεύω ότι ήμουν γεννημένη μανούλα, ήθελα πάντα ένα παιδάκι, ήταν το απόλυτο όνειρο ζωής. Χωρίς να προσπαθώ επιμόνως φυσικά αλλά όποτε το ήθελε ο Θεούλης....
Τώρα που έχω την μικρή μου μπουμπουδένια αισθάνομαι τόσο πλήρης και γεμάτη, ότι ζητούσα και επιθυμούσα το έχω στην κουνίτσα του!!
Σίγουρα θα κάνω κι άλλο παιδάκι στο μέλλον μόνο και μόνο για να έχει η μικρούλα μου ένα αδερφάκι.....μέχρι τότε θέλω να την απολαύσω, να την χορτάσω, να της πω τα πιο μελένια γλυκόλογα του κόσμου!!!!
Ολίβια σου εύχομαι όσο πιο σύντομα να γίνεις (ξανά) μανούλα!
>Εγώ πάλι πάντα ήθελα μόνο ένα παιδί. Μεγάλωσα σαν μοναχοπαίδι, δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα και οι περισσότερες εμπειρίες από αδέρφια που έχω ήταν καταστροφικές (από την μητέρα μου ως τον άντρα μου που δεν μιλάνε εδώ και χρόνια με τον αδερφό του). Τώρα που έχω την μικρή μου θεωρώ αδύνατον να μπω στην ίδια διαδικασία. Είχα μια καλή εγκυμοσύνη, μια υπέροχη γέννα και ναι στο λεπτό θα τα ξαναέκανα και τα δύο αλλά δεν μπορώ το μετά. Από την στιγμή που κόντευα να γεννήσω όλοι άρχισαν να μιλάνε για δεύτερο και μάλιστα να με αποδοκιμάζουν όταν έλεγα πως δεν θέλω άλλο λέγοντας πως είναι κρίμα, αν μη τι άλλο, για το παιδί. Τα πράγματα για μένα είναι απλά. Θαυμάζω όλες τις γυναίκες που έχουν πάνω από 1 παιδιά. Και πρακτικά να το πάρω, τώρα έχω την μητέρα μου να με βοηθάει η οποία όμως δεν θα μπορέσει για πολύ ακόμα (έχει ήδη κουραστεί). Εγώ γυρνάω στη δουλειά πάλι από Ιούλιο και θα λείπω από τις 7 - 5 και δεν γίνεται να μείνω σπίτι για οικονομικούς λόγους. Ο,τι θέλεις, από το αν θέλεις να παντρευτείς και ποιον, αν θέλεις να κάνεις παιδιά και πόσα, αν θέλεις να θηλάσεις και πόσο είναι καθαρά δική σου απόφαση και δεν μπορεί κανείς να σε κατακρίνει για αυτό. Σοφία
>Μετά από την πλούσια εμπειρία μου λόγω απόκτησης ενός μονάκριβου παιδιού, μπορώ να δίνω και συμβουλες.
Αν μπορείς, αν έχεις βοήθεια (όχι ιδιαίτερη, η ψυχολογική στήριξη του συντρόφου αρκεί), ωραίο θα είναι να κάνεις κι ένα δεύτερο παιδάκι σύντομα, για να μεγαλώσουν μαζί. Και μετά από χρόνια μπορείς να κάνεις κι ένα τρίτο να το χετε χαιδεμένο. Δεν συμφωνώ να κάνουμε παιδιά μόνο για να τα έχουμε και να μας τρώει η γκρίνια και η κακομοιριά. Εγώ δέχομαι τα πάντα ακόμα και τις γυναίκες που λένε δεν θέλω παιδί, και τις γυναίκες που κάνουν ένα και μένουν με αυτό και αυτές που κάνουν πολλά κοντά κοντά κι αυτές που κάνουν πολλά αραιά αραιά. Αρκεί να μην καταπιεζόμαστε για την καταξίωσή μας στα μάτια της κοινωνίας. Τα παιδάκια θέλουν χρόνο και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα μετά τον 1+ χρόνο τους.
Προς το παρόν έμεινα στο ένα, θα ήθελα πολύ ένα δεύτερο να το είχα ήδη ή να το αποκτήσω, όμως πολλοί παράγοντες δεν μου το επέτρεψαν προς το παρόν. Ευελπιστώ σε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν το μετανιώνω, αν είχα και δεύτερο σίγουρα δεν θα είχα μεγαλώσει τόσο χαρούμενα αυτό. Στεναχωριέμαι όμως ώρες ώρες που δεν έχει αδερφάκι, το νιώθω ότι το θέλει. Παρηγοριέμαι με την ιδέα ότι όλοι μας μια έλλειψη την έχουμε.
>Εγώ εχω τρία παιδιά, ομολογώ πως η απόφαση για να κάνω τρίτο με δυσκόλεψε πολύ.΄Σήμερα κοιτάζοντας πίσω απορώ με τον εαυτό μου γιατί τελικά δεν το αποφάσισα νωρίτερα.Νομίζω πως με το τρίτο παιδί χαλάρωσα ως μαμά δεν είμαι πλέον τόσο καταπιεστική απολαμβάνω τον ρόλο μου και τα παιδια μου περισσότερο.Μακάρι να είμουν νεωτερη να κάνω και τέταρτο(40 ετων).Δεν λέω πως δεν ειναι δύσκολα και κυρίως όταν δεν εχεις βοήθεια,ειναι στιγμές που λες εχεις φτάσει στα ορια σου, αλλά είναι αλλες που νιώθεις ευλογημένος και αυτό είναι τελικά που αξίζει.!
>Ολίβια και γω έτσι ένιωθα τους πρώτους 8 μήνες. Παρόλο που κοιμόμουν 5 ώρες τη μέρα και με χίλιες διακοπές, η ιδέα ενός ακόμα παιδιού με φλέρταρε πολύ. Μόλις όμως άρχισα να ξαναβρίσκω τους παλιούς μου ρυθμούς και να κάνω πράγματα με το παιδί μου, η ιδέα ενός ακόμα παιδιού μου φαινόταν δεσμευτική. Έκανα διάφορα με το μωρό που δε θα μπορούσα να τα κάνω αν είχα να φροντίζω και ένα ακόμα πιτσιρίκι. Συνενοούμαι με το μικρό μου και θέλω λίγο χρόνο ακόμα για τα δυο μας. Επιπλέον βρήκα χρόνο να ασχοληθώ και με τη "Μαρία". Αποφασίσαμε λοιπόν με τον άντρα μου να γίνει το μωρό 2 ετών και μετά Θεού θέλοντως να κάνουμε και το δεύτερο. Θέλω 3 παιδιά (οπωσδήποτε μια κόρη). Ένα άλλο που παρατήρησα και γω, είναι ότι παλιά σήκωνα την αγορά για μένα και τώρα το μάτι μου πάει κυρίως στα παιδικά και όχι στα γυναικεία!!! Αρκούμαι στα περσυνά και στα προπέρσυνα (πρέπει να το κοιτάξω αυτό κάτι δεν πάει καλά). Συγκρατούμαι όμως γιατί δε μ'αρέσει να ξεφεύγω σε κάτι που ξέρω ότι θα το φορέσει 6 μήνες και μετά στο πατάρι. Η χαρά βρίσκεται πια στο γέλιο του, σε μια λεξούλα που θα την πει κουτσά στραβά, σε μια αστεία γκριμάτσα του (που την αναλύω τουλάχιστον ένα 5λεπτό με τον άντρα μου γιατί στους υπόλοιπους κινδυνεύω να γίνω βαρετή). Γίνονται ανακατατάξεις στη ζωή μου που ούτε φανταζόμουν ότι θα τις κάνω και με χαρά. Το μωρό μου είναι η ντοπαμίνη μου και νιώθω να έχω πιο πολλή ενέργεια να κάνω πράματα απ'ότι όταν ήμασταν χωρίς παιδί.
>Απορώ πώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παιδια και σου λένε "ένα και καλο".
Εγώ δεν ειχα καλη γέννα και δυστυχώς μου έκαναν καισαρική. Αλλα παρόλα αυτα στην πρώτη μου επίσκεψη μετα την γέννα στο γιατρό τον ρώτησα πότε μπορώ να ξαναμείνω έγκυος. Ο Θανασάκης μου με γεμίζει απόλυτα. Σταματησα και την δουλεια μονο και μονο για να μεγαλώσω το μωράκι μου μονη μου. Ευτυχώς η δουλεια του άντρα μου μας καλύπτει.
Απορώ με τις γυναικες που κανουν παιδια και σκεφτονται καριέρες και βάζουν ξενες γυναικες να μεγαλώνουν τα παιδιά τους!
Αφού έγινε 7 μηνών ο μικρούλης μου και αφού έχασα τα κιλά που ήθελα αρχίσαμε τις προσπάθειες για το δεύτερο. 3 μήνες τώρα τίποτα αλλα ελπίζω να το έχω πιασει αυτον τον μηνα. Νιώθω οτι θέλω να γεμίσει και άλλο το σπίτι μας. Μονο που σκέφτομαι ότι θα με ζαλίζουν και θα τρελαίνομαι....γουστάρω!!!!!
Βεβαια η αποψή μου είναι ότι η οικογένεια ολοκληρώνεται με 3 παιδιά. Οπότε ελπίζω αφού κανω και το 2ο μετά απο λίγα χρονακια, να πανε αυτα παιδικο και θα προσπαθήσω και ένα 3ο παιδάκι.
Τα παιδιά είναι ο σκοπός της ζωής ενός ανθρώπου. Και όταν αποφασίζουμε να κανουμε παιδιά καλό ειναι να αφοσιωνόμαστε σε αυτα. Να νιώθουμε έτοιμοι να τα μεγαλώσουμε σωστα και να μην τα παρατάμε οπως πολλές που ξερω, σε ντανταδες και γιαγιαδες για να κανουμε τις βόλτες μας και τις βραδινες μας εξοδους.
Όπως είπες κι εσύ πολύ σωστα Ολίβια...ξεχναμε το 'εγώ', είναι πλεον πρώτη προτεραιότητα αυτα τα αγγελούδια. Και αμα θέλουμε μπορούμε να παμε παντού με τα παιδάκια μας, απλα γυρίζουμε λίγο νωρίτερα σπιτι.
Ποπη
>Ο Απόστολός μου είναι 5,5 χρονών και η νεραϊδούλα μου είναι 2 μηνών και 23 ημερών! Πίστευα μετά από τρεις αποβολές ότι δεν θα ξανακάνω παιδί και είμουν πλέον ευτυχισμένη που ο Θεός μου έδωσε τον γιο μου. Εκεί που δεν το περίμενα όχι μόνο μου ήρθε η μικρή μου, αλλά ήταν και κορίτσι! Σε πληροφορώ ότι η δεύτερη φορά, είναι ακόμη καλύτερη, γιατί ξέρεις ακριβώς τί σε περιμένει. Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις ένα παιδί δικό σου, που θα σε κοιτάζει μέσα στα μάτια όταν το ταΐζεις που θα "λιώσεις" όταν σε πρωτοπεί μαμά.
Εξάλλου πιστεύω ότι μάνα γίνεσαι δεν γεννιέσαι. Όταν πρωτοπήρα τον μικρό μου στην αγκαλιά μου ναι συγκινήθηκα, τον αγαπούσα αλλά όχι όπως τον λατρεύω τώρα. Ίσως να σου ακούγεται σκληρό αλλά έτσι ένιωσα, είμουν μπερδεμένη και σαστισμένη γιατί δεν ήξερα τί με περίμενε, εξάλλου τα "παπαγαλάκια" είναι πάντα πρόθυμα να σε προετοιμάσουν. Τώρα όμως μόλις άκουσα το πρώτο της κλάμα πέρασαν κατευθείαν από το μυαλό τα 5,5 χρόνια ευτυχίας με τον Απόστολο και η λαχτάρα να το ξαναπεράσω!
Αν μπορούσα θα έκανα και τρίτο παιδί, δεν ξέρω ποιος είναι ο σωστός αριθμός, αλλά και τώρα νιώθω την απόλυτη ευτυχία.
Απόλαυσε τώρα την Αθηνούλα σου που είναι μικρούλα, πρόσεφερέ της την αγκαλιά και την προσοχή που θέλει και εσύ θα καταλάβεις πότε και πόσα παιδιά θέλεις να κάνεις. Και πίστεψέ με η μαγεία τώρα ξεκινάει!
Γιάννα
>Μόλις γέννησα είπα στον γιατρό μου ότι στο δεύτερο παιδί θέλω μια διαφορετική γέννα....
με κοιτούσε έκπληκτος και μου είπε... "μόλις γέννησες και συζητάς για το δεύτερο?!?!?"
Φυσικά και το συζητούσα επειδή ήδη το ήθελα... Ο γιος μου όμως είχε άλλη γνώμη.... έκανε ό,τι μπορούσε για να με μεταπείσει.... (χαχαχα)
Ήταν πολύ δύσκολο μωρό.... γκρίνια, κλάμα (χωρίς πόνους) και ΑΥΠΝΙΑ!!!! Μόλις έστρωσε λίγο η κατάσταση πήρα την απόφαση για δεύτερο... ήμουν τυχερή επειδή μου ήρθε και ένα πανέμορφο κοριτσάκι..... η ευτυχία μου συμπληρώθηκε και ήταν εντελώς διαφορετικό μωρό από το πρώτο... ήσυχο, με πρόγραμμα... έτσι είχα δύο παιδιά και ζοριζόμουν πολύ λιγότερο από ότι όταν είχα ΜΟΝΟ ΕΝΑ!!!!
Είμαι εργαζόμενη μητέρα και έχω τύψεις που τα αφήνω τόσες ώρες στα σχολεία τους... προσπαθώ να αναπληρώσω τον χρόνο αλλά ομολογώ ότι δεν τα καταφέρνω πάντα... σπίτι, ψώνια, μαγείρεμα, οικιακά....
Αισθάνονται την αγάπη, την ασφάλεια και καταλαβαίνουν πια ότι η δουλειά της μαμάς είναι απαραίτητη....
Όσον αφορά τρίτο παιδί.... ναι θα το ήθελα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!! Απλά λόγω οικογενειακών καταστάσεων δεν γίνεται....
Στέλλα
>ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ 2ο ΠΑΙΔΑΚΙ.ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΓΟΡΙ.ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ 3 ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΤΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΚΑΙ ΓΙΑ 4ο!!ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ (ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΩ!!) ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΞΙΖΕΙ!! ΒΙΚΥ
>mpravo olivia....aniko kai ego se autous pou theoroun ta paidia tin megaliteri eulogia...exo ena gio 3 xronon....kai thelo diakaos kai ena deutero....thelo na kano deutero oxi mono gia mena alla kai gia ton gio mou...na exei parea....na mathei na moirazetai..vevaia aniko stin katigoria ton koritsion pou den exoun to paidi otan to apofasisoun....exo polikistikes wothikes....kai xreiazetai ena mikro sproksimataki apo ton giatro....den peirazei omos tha prospathiso....thelo na nioso pali auto to megaleio tis egkumosinis kai tis gennas...exo dio mines pou prospatho alla den etuxe...den to vazo kato....tha prospathiso oso xreiastei....afisa ton gio mou na paei trion xronon giati ithela na ziso sto megisto kathe stigmi....apo to pos tha perpatisei ,pos tha milisei,pos tha kanei ta panta mexri na ginei ena mikro antraki...tora niotho etoimi kai gai akomi ena paidaki....euxomai op theos na mou to xarisei....filakia ....areti
>Πριν γεννήσω το Μαράκι και τους πρώτους μήνες της ζωής της, έλεγα θέλω να κάνω 3 παιδιά. 3 γιατί το Μαράκι μου θέλω να έχει μία αδερφούλα και εγώ θέλω να έχω έναν γιο!! Χαχαχα...
Πλέον θέλω να κάνω άλλο ένα σίγουρα. Για 3ο? Θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά!
Η αλήθεια είναι ότι για μία εργαζόμενη σύζυγο και μητέρα δεν είναι ρόδινα τα πράγματα! Και δεν αναφέρομαι στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου (εδώ και με 1 Μαράκι δεν έχω ελεύθερο χρόνο), αλλά στο κατά πόσο μπορεί (με την έννοια του προλαβαίνει) να αφιερώσει όχι τόσο ποσοτικό (αυτό εκ των πραγμάτων δεν γίνεται) αλλά ποιοτικό χρόνο στα παιδιά της.
Σαν όνειρο έχω στο μυαλό μου να κάνω ένα παιδάκι ακόμα άμεσα, και το τρίτο σε καμιά 8ετία.
Έτσι ώστε όταν τα μεγάλα ξεπορτίσουν (για σπουδές, για παντρειά, για οτιδήποτε), να έχω εγώ το στερνοπούλι μου στο σπίτι για παρηγοριά! Χαχαχα!!!
>Ολίβια διάβαζοντας το σημερινό σου κείμενο, είναι σαν να διαβάζω τις σκέψεις μου...!
"Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έμεινα έγκυος το "Εγώ" έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Από τη μέρα που γέννησα το μόνο που έχω αγοράσει για τον εαυτό μου είναι ένα φόρεμα. Κοιτάω τις ντουλάπες μου και συνειδητοποιώ ότι η πριν-γίνει-μαμά Ολίβια υπήρξε άπληστη, αλλά τουλάχιστον άφησε πολλά εφόδια για τη μαμά Ολίβια, η οποία ξαφνικά αρκείται σε αυτά που έχει και είναι και σούπερ ευχαριστημένη. Οι προτεραιότητες άλλαξαν και δεν το λέω με παράπονο, αλλά σαν αβίαστη και καθόλου ενοχλητική διαπίστωση. Νομίζω πως μέρα με τη μέρα, ανακαλύπτουμε, ο Μάνος και εγώ, τι πραγματικά χρειάζεται κάποιος για να είναι ευτυχισμένος. Και αυτό σίγουρα δεν είναι ούτε τρία μπλουζάκια παραπάνω, ούτε σούσι μια φορά την εβδομάδα.
Μμμ, το βλέπω ήδη ότι με μια πρώτη ματιά δεν θυμίζω καθόλου εκείνη την ξανθιά πιτσιρίκα Σαλονικιά που ξημεροβραδιαζόταν σε μπαράκια, αλλά να σας πω κάτι; ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!"
Ειδικά όλη η παράγραφος που παρέθεσα αντικατοπτρίζει τη δική μας οικογένεια.(και ναι,ειμαι κι εγω από Θεσσαλονίκη!)
Από τότε που έκανα τη Δούκισσα,νιώθω ότι έχει αλλάξει όλη μου η κοσμοθεωρία.Εγώ θέλω να κάνω καλώς εχόντων των πραγμάτων 3 παιδιά.Και ναι,όσο μεγαλώνει η Δούκισσα,τόσο θέλω άλλα δύο πιτσιρίκια να τρέχουν όλα μαζί μέσα στο σπίτι.Οι οικονομικές συγκυρίες δεν με φοβίζουν τόσο,γιατί πλέον ζούμε στην επαρχία και κάνοντας έναν οικονομικό υπολογισμό, είδαμε ότι τα χρήματα που χρειαζεται το μήνα ένα παιδί για να μεγαλώσει είναι 100-150 ευρώ. Ποσό εφικτό. Κι ας φοράει και ρούχα από το τζάμπο.Κι ας μην έχει το σουπερ ντούπερ καρότσι,αλλά ένα πιο απλό να κάνει τη δουλειά του.Και ναι,δεν με νοιάζει που σταμάτησα τη δουλειά μου για να μεγαλώσω την κόρη μου και όπως κακεκντρεχώς λένε κάποιοι έγινα νοικοκυρα.Συνεχίζω να έχω τα ενδιαφέροντα μου.Το ότι έμεινα στο σπίτι δεν σημαίνει ότι όλη μέρα βλέπω πρωινάδικα και κουτσομπολιά.Ούτε ότι είμαι με μια σκούπα και μια σφουγγαριστρα στο χέρι.Ξέρω όμως ότι έχοντας την οικονομική δυνατότητα να μείνω στο σπίτι, μεγαλώνω την κόρη μου με τις αρχές που επιθυμώ εγώ,της παρέχω το χρόνο που χρειάζεται από τη μαμά της και ζω την κάθε της στιγμούλα.
Ολίβια και γενικώς κορίτσια,κάντε μωράκια!Μην σας φοβίζει τπτ.Ναι, είναι δύσκολοι οι καιροί.Μην ξεχνάτε όμως ότι δεν θέλει ένα σωρό υλικά αγαθά για να είναι ευτυχισμένο.Θέλει τα βασικά και αγάπη...
(Γμτ πάλι σεντονι έγραψα...)
Φιλιά πολλά!
>Μπράβο βρε Ολίβια,αποφασισμένη σε βρίσκω!Με το καλό λοιπον να έρθει η μέρα που θα ξαναμείνεις έγκυος!Εγώ πάλι νιώθω τόσο μακριά απο αυτό που γράφεις,που ανησυχώ αν είναι φυσιολογικό...!Η κορούλα μου είναι σήμερα 2 μηνών και η ιδέα να αποκτήσω άμεσα κι άλλο μωράκι με τρομοκρατεί, ενώ πριν έλεγα ότι θέλω πολλα παιδιά.Γιατί;Ίσως γιατί ακόμα προσπαθώ να βρω τις...οδηγίες χρήσης της πιτσιρίκας μήπως και καταφέρω να την ανακουφίσω από τους κόλικούς, ίσως γιατί με τρομάζει η οικονομική κρίση.
>ενα θα σου πω καθε φορα ειναι σαν την πρωτη και καλυτερη γιατι δεν εχεις το ανχος της νεας μαμας και το απλαμβανεις ακομα πιο πολυ, και αν ρωτας και εμενα που εχω δυο παιδια, ναι αλλο ενα θα το ηθελα ρε γαμωτο. Μαριτσα
>ολιβια μου πιστεψε με πως ακριβως οπως ενιωθα στην πρωτη μου εγκυμοσυνη, ακριβως ετσι νιωθω και στη δευτερη!!!καθε φορα ειναι μια αλλη φορα!!!τρελαινομαι οταν η μαρκελλα μου με ρωταει ποτε θα βγει το μωρο και περνει την κρεμα για τις ραγαδες και μου αλοιφει την κοιλια!!!δεν υπαρχει μεγαλυτερη ολοκληρωση για τη γυναικα, το ξερεις..οχι μονο 2 αλλα και 3 και 4 παιδακια, μακαρι να μπορεσω να τα μεγαλωσω χωρις ελλειψεις και θα τα κανω!!!!