Στα λευκώματα των παιδικών μας χρόνων, μια στις τόσες έσκαγε η ερώτηση «Πόσα παιδιά θέλεις να κάνεις;«.
Δεν θυμάμαι πια τι απαντούσα… Πιθανότατα να έγραφα «Δύο! Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι«.
Αν με ρωτούσες πέρσι, πάλι δεν ξέρω τι θα σου απαντούσα. Πιθανότατα να έλεγα «Δύο! Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι«.
Αν με ρωτήσεις σήμερα, θα σου πω «Τουλάχιστον δύο! Θα ήθελα άλλο ένα κοριτσάκι, αλλά αρχίζω να φλερτάρω και με την ιδέα του αγοριού«.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
>ολιβια σου ευχωμαι με το καλο να αποκτησεις κ 2νινι!!!ειμαι μανουλα ενος κοριτσιου 19,5 μηνων τρελα ερωτευμενη με την κορη μου παρολο που οταν γεννησα περασα αρκετα ασχημα αν με ρωτησεις τωρα ναι θελω κ αλλο κ αλλα παιδακια νιωθω οτι σαν μαμα δεν εχω κλισει καθολου τα παιδια ειναι η ευτιχια ολου του κοσμου μακαρι ο θεος να μου δωσει κ αλλα παιδακια το ΘΕΛΩ ΜΕ ΤΡΕΛΛΑ!!!!ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΛΙΤΣΑ!!!
>Στα αγγλικά η κατάσταση ορισμένων μαμάδων ονομάζεται "wombaholic". Εθισμός στη μήτρα δηλ. στην εγκύμοσυνη.
Καποιες έτσι νοιωθουν σπουδαίες...
Και μη βιαστείτε να συμπεράνετε...έχω παιδί 8 μηνών.
Ψυχραιμία κορίτσια !
>απόκτησα την Ελεάννα στα 25 και τον Άκη στα 28 νόμιζα πως είμασταν πλήρεις σαν οικογένεια αλλά κι εγω σα μάνα ..τον ιούνιο του 2009 διαπίστωσα ότι ήμουν έγκυος και έπαθα ΣΟΚ!!!το συζήτησα αμέσως με την κόρη μου ενθουσιάστηκε και μου συμπαραστάθηκε σαν ενήλικη φιλενάδα...τρελλάθηκε απο τη χαρά της ο άντρας μου επίσης ..εγω ντρεπόμουν φρικτά ΟΛΟΥΣ και κυρίως τον 14 χρονο γιό μου ..δεν είναι εύκολη αποφαση να ξαναγίνεις μανούλα στα 42 και μάλιστα με μια κόρη στη β λυκειου κι ενα γιο να σε εχει περάσει δυο κεφάλια στο ύψος...
μετά την εξέταση του τροφοβλάστη που μας ησήχασε οτι το μωρό είναι μια χαρά το ανακοινώσαμε στο γιό μας και στους συγγενείς...
εξακολουθούσα να ντρέπομαι μέχρι που τον κράτησα στην αγκαλιά μου.
σήμερα πιστεύω πως ο μπέμπης μας είναι ο θησαυρός μας και τον ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ όλοι.τα παιδιά είναι ο πλούτος μας να κάνετε όσα αντέχεται να μεγαλώσετε σωστά..
>τελεια αυτα που γραφετε.και εγω ειμαι μια μανουλα που ο γιοκας της ειναι 17 μηνων και ειμαι στον 5ο μηνα εγκυος στον δευτερο γιο μου απο τωρα σκεφτομαι και το τριτο και το τεταρτο:-).δεν μπορω να φανταστω το σπιτι μαw χωρις μωρακια.εχω ΤΡΕΛΑΑΑ!ελπιζω να γεννησω με το καλο ενα υγειστατο νινι και να κανω μολις ξεπεταχτουν και τα δυο και ενα τριτο νινι που θα μακαρι να ειναι και ενα κοριτσάκι.δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα απο τα παιδια και απο τοτε που γεννησα το μωρακι μου νιωθω συνεχως ευτιχισμενη...
>και στις δυο μου εγκυμοσυνες τους τρεις πρωτους μηνες οτι και αν ετρωγα εβγαινε κατευθειαν....στον πρωτο μου γιο ειχα μεγαλη αγωνια,λαχταρα και αναριωμουν πως θα ηταν τα παντα.....στον δευτερο στην κυριολεξια απο τα πρωτα λεπτα που γεννηθηκε δεν ηθελα να τον αφησω απο την αγκαλια μου.....νιωθω οτι δεν εχω κλεισει ως μαμα.....νιωθω οτι μου λειπει αλλο ενα παιδακι....παρολο που ο μεγαλος ειναι 6 και ο μικρος 3.θελω να πιστευω οτι θα το κανω καποια στιγμη....μπορει τα πραγματα να ειναι δυσκολα αλλα ολα σβηνουν στο ακουσμα ενος παιδικου γελιου......ευχομαι να σου΄ρθει συντομα και ενα δευτερο ζουζουνακι....