>Emeis eimastan tuxeroi giati o paidiatros pou itan parwn sti gennisi tis mikris mas parakolouthei mexri twra.To iatreio tou einai 10' me to autokinito apo to spiti mas kai einai polu kalos.Genikws exei enan xallaro thessalonikiwtiko tropo,pou mou aresei.Exei ton tropo na min me agxwnei,sikwnei to tilefwno tou oles tis wres tou 24wrou,einai polu prosektikos stin eksetasi tou kai sunexws prospathei na kerdisei ti mikri.
Malista,mou eixe kanei entupwsi tis prwtes evdomades pou vgikame apo tin kliniki,me epairne kathe 3-4 mere tilefwno gia na dei pws pame kai na rwtisei an xreiazomai kapoia voitheia kai sumvouli.Telos, otan i mikri eitan 40 imerwn kai eixe sovaro thema duskoiliotitas,ton pira til 10.30 to vradu kai to sikwse amesws,mou edwse tis sumvoules tou kai to eleuthero na ton ksanakalesw oti wra kai na ton xreiazomoun,enw tin epomeni mera mas pire tilefwno o idios gia na dei an ola einai entaksei me ti mikri.
Laxeio o kos Xristos!
(an einai kapoia kopela apo rodo kai tha ithele plirofories, as mou steilei mail sto tcleopatra@gmail.com)

>Καλησπέρα!
Εγώ δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα στην επιλογή παιδιάτρου. Αρχικά πήγα σε κάποια που μου τη σύστησε μια κοπέλα που ήταν στον ίδιο θάλαμο με μένα στην κλινική όπου γέννησα. Από την αρχή κατάλαβα ότι δεν ταιριάζαμε ιδιαίτερα, αλλά έκανα υπομονή. Αντιμετώπιζε το παιδί πάντα λέγοντάς του σοβαρά "σταμάτα μωρέ κλαψιάρη" και -πιστέψτε με- το παιδί έκλαιγε μόνο όταν του έβαζε τη βελόνα της ένεσης. Δεν την ενόχλησα ποτέ ακατάλληλες ώρες ή μέρες και γενικά ήμουν πολύ cool μαμά. Όταν όμως κάποια μέρα είδα αίμα στα κακά του παιδιού την πήρα τηλέφωνο 11.30 το βράδυ. Με αντιμετώπισε αρκετά απότομα του στυλ "σιγά το σοβαρό θέμα που έπρεπε να με πάρεις τέτοια ώρα". Λίγο αργότερα το παιδί έκανε συνέχεια εμετούς. Τη ρώτησα κάποιες φορές τηλεφωνικά, αλλά μου έλεγε να μην ανησυχώ. Όταν ήρθε η ώρα για το επόμενο εμβόλιό του, λέγοντάς της τα ίδια ακριβώς πράγματα που της είχα πει νωρίτερα κάποιες φορές από το τηλέφωνο, εκείνε με έστειλε ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΑ για υπέρηχο.
Τώρα έχω μια άλλη αξιολάτρευτη, την οποία βρήκα τυχαία. Είναι πάντα καλή μαζί μας, στον έλεγχο ρουτίνας τον προσέχει απίστευτα και όσο κόσμο κι αν έχει απ' έξω ΠΑΝΤΑ αφιερώνει μερικά λεπτά για να "χτίσει σχέση" με το παιδί.
Όταν κάποια φορά μέσα στο χειμώνα αποφάσισα για ένα ζήτημα να ζητήσω δεύτερη γνώμη, όμως, (που, παρεμπιπτόντως, μόνη μου εντόπισα τελικά τη λύση), ένιωσα άσχημα όταν στην επόμενη επίσκεψη είδε εξετάσεις γραμμένες για το παιδί από άλλη συνάδελφό της και τα μπάλωσα όπως-όπως. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι η βασική παιδίατρός μας, που συμβουλευόμαστε πάντα για τα θέματα του μικρού (όχι ακατάλληλες ώρες, αλλά κάποιες φορές ακατάλληλες μέρες) και επισκεπτόμενη άλλη είναι σα να μην της δείχνουμε εμπιστοσύνη!
Και θα ήθελα τη βοήθειά σας στο εξής ζήτημα: τελικά, όταν το παιδί είναι ασφαλισμένο και δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να επισκεπτόμαστε ιδιώτες γιατρούς, πώς να αντιμετωπίσουμε τη δυσαρέσκεια του παιδιάτρου μας όταν βλέπει ότι έχουμε απευθυνθεί και σε κάποιο άλλο συνάδελφό του;