6 μήνες μαζί..!
Ήταν το πρωινό της 24ης Φεβρουαρίου, όταν φτάσαμε με το Μάνο στο Αρεταίειο, όπου θα γεννιόταν λίγες ώρες μετά η Αθηνά μας. Θυμάμαι ότι είχα γαντζωθεί πάνω του σαν χταπόδι σε βράχο και ότι φοβόμουν, φοβόμουν, φοβόμουν.
Λίγες ώρες αργότερα αποχαιρετούσα τον άντρα μου και τη μαμά μου πάνω στο φορείο, κάνοντας αστειάκια, αλλά από μέσα μου φοβόμουν, φοβόμουν, φοβόμουν.
Μία ώρα αργότερα ανάμεσα σε ορούς, πιεσόμετρα, νοσοκόμους και γιατρούς, άκουσα ένα «Γκουχ γκουχ γκουχ» που μετατράπηκε σε ένα τρυφερό, ήρεμο «Ουαααααα!» και ύστερα από λίγο αντίκρυσα τα μάτια της και φίλησα το στόμα της.
Έξι μήνες μετά, το μικρό μπιζελάκι που την πρώτη μέρα της στο σπίτι ζύγιζε 2.700 και είχε ύψος 48 εκατοστά έχει εξελιχθεί σε ένα απίστευτο φατσόνι με φωνή για όπερα (δείτε το βίντεο παρακάτω), πάντα χαμογελαστό και απίστευτα τρυφερό.
 |
| Πρωινά χαμογελάκια! |
 |
| Με «μουστάκι» από αβοκάντο! 😛 |
 |
| Άρπαξε το κορδόνι της φωτογραφικής ενώ την φωτογράφιζα! |
 |
| Πονηρόφατσα!!!! |
 |
| Στην παραλία! |
 |
| Απογευματινό γαλατίνι στη θάλασσα! |
 |
| Πλάτσα πλούτσα με τον μπαμπά! |
 |
| Και μετά χαλάρωση με τον μπαμπά στην ξαπλώστρα! |
 |
| Με Νίκο, Νικόλα, Σάββα! |
>τρομερο το μωρο σας Ολιβια να σας ζησει. δεν ειναι τρελα βρε παιδια οταν χαιρονται που ανοιγουν το στομα τους!!!! αχ ειναι πολυ ζουζουζια τα μωρα
>Αγάπη μου γλυκιά είναι μια οπτασία!! Είναι τέλεια φιλενάδα!! Μεγάλωσε κι έχει γίνει απίστευτη!! Αχ ανυπομονώ να βρεθούμε και να την ξαναδώ από κοντά!!
>Αχ συγκινηθηκα!!!Ποτεεβλεπα τον υπερηχο της να τον περιγραφεις κ ποτε εγινε 6 μηνων...Να την χαιρεσαι Ολιβια μου...Ενα φιλακι απο την φιλη της Νεφελη και ελπιζω του χρονου το καλοκαιρι που θα ειμαστε στην Βουρβουρου να κανουν μαζι βουτιες!!!
Αθηνουλα μου να τα χιλιασεις και να χαριζεις παντα χαμογελα στους γυρω σου...\Νατασα!!!
>Πολύχρονη και γερή να είναι, και να την καμαρώνετε! Χρόνια Πολλά!
>Ζουζουνίτσα μου, γερή να είναι πάντα να την χαίρεστε. Και όταν θα βγάλει μαλλάκια την βλέπω με υπερπαραγωγή κοκκαλάκια όπως είναι τα ρουχαλάκια της. :-)))