Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις!
Αυτό το blog εκτός από πολλές μαμάδες, αρκετούς μπαμπάδες, μερικές γιαγιάδες (μπορεί και παπούδες;; Δεν ξέρω! :P), το διαβάζουν και άνθρωποι που δεν έχουν ακόμα παιδάκι. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν ποτέ παιδί (δεν το κατέβασα από την κεφάλα μου, το γράφουν οι ίδιοι κατά καιρούς στα σχόλια).
Αυτοί, λοιπόν, αναρωτιούνται, γιατί οι (Ελληνίδες) μαμάδες παθαίνουν τέτοιο εθισμό με τη μητρότητα που (πολλές) δηλώνουν ότι η ζωή τους απέκτησε νόημα μόνο με το παιδί.
Θα σας γράψω δυο λόγια ως Ολίβια (και όποια μανούλα θέλει να πει τη δική της γνώμη, ας αφήσει ένα σχόλιο). Νομίζω πως το έχω ξαναπεί.
Αν 1 1/2 χρόνο πριν μου έλεγες ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν μαμά και ξαφνικά όλη μου η ζωή θα γύριζε γύρω από ένα μωρό, αν μου έλεγες ότι θα αισθανόμουν ανείπωτη χαρά να γεμίζει κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου, αν μου έλεγες ότι θα έφτανα να δηλώνω «Τώρα είμαι αληθινά ευτυχισμένη«, θα σε κοιτούσα με απαξιωτικό ύφος και θα σου έλεγα ότι λες κουραφέξαλα και ότι είσαι ένας χαζογονιός και μισός και ότι εγώ ποτέ μα ποτέ δεν θα έφτανα σ’ αυτό το σημείο.
Έχεις απόλυτο δίκιο! Όταν γίνεσαι γονιός, σιγά σιγά όσο ζεις μεγαλόνοντας το παιδί σου..θυμάσαι κάπου κάπου αυτή τη φράση....που έλεγε η μαμά κ καμιά φορα ο μπαμπάς....Προσωπικά....ήμουν πολύ ανεξέλεγκτη έφηβη, και πραγματικά άκουγα συνέχεια φράσεις του τύπου "Θα κάνεις παιδιά και τότε θα σε δω..." Όταν έμεινα έγκυος όλη η ζωή μου άλλαξε, όσα συνήθιζα να κάνω μεχρι τότε ξαφνικά διαγράφηκαν!Δεν θυμάμαι καλά καλά πως ήταν η ζωή μου πριν (χωρίς υπερβολές) Η εγκυμοσύνη μου και η μετέπειτα περίοδος ήταν ο μεγαλύτερος σταθμός της ζωής μου με άλλαξε και ως άνθρωπο και ως γυναίκα! Πραγματικά!Κάποιες φορές μου λείπει η ελευθερία και ανέμελη ζωή που έχουν οι φίλοι μου...όμως εγώ έχω κάτι που είναι πιο πολύτιμο από όλους τους θησαυρούς του κόσμου μαζί!!!!!!!Έχω ένα υπέροχο αγγελούδι που κάθε πρωί που ξυπνάω μου δίνει ζωή...και αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα!
Εγώ όχι απλά κατάλαβα αλλά τα τελευταία 2,5 χρόνια έχω πολλές φορές ζητήσει συγγνώμη από τη μαμά μου για διάφορα που έκανα μικρή (και μεγαλύτερη). Από το τί τράβηξε για να με γεννήσει, πώς στεναχωριόταν όταν αρρώσταινα, πώς έλιωνε όταν μας έπαιρνε αγκαλιά, πώς ένιωθε όταν της "την έλεγα", μέχρι και για το ότι σιχαινόμουν να φάω από το πιάτο μου αν έβαζε μέσα το χρησιμοποιημένο κουτάλι της (!!!τέτοιο σκασμένο ήμουν!!!). Άρα όταν η μάνα σας σας λέει "θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις" έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία...
akrivws ta idia skeftomoun kiegw ... afou otan gennhsa mou erxotan na vgw sto parathiro ths klinikhs kai na fonaxw!! " psaxnete thn eytyxia???? kante paidia!!!!!!!!" den exw zhsei poio eytyxhsmenh stigmh! kai toso anatreptikh ws pros th zwh mou! ontws allazoun ola kai de xerw gia esas alla egw exw pathei amnhsia apo ta palia.... ta thimamai alla san na einai polu makria... de me agizoun katholou... pws zousa toso kairo xwris to aggeloudi mou?! ti nohma eixe h zwh mou?!!! twra omws!!! ektws apo eytyxhsmenh eimai perhfanh kai gia mena pou ta katafera kai ta katafernw ! ki kathe mera kanw oti mporw gia na megalwsw swsta to latremeno paidaki mou! :)
>Ανώνυμε απ΄όσο μπορώ να φανταστώ -γιατί δεν την γνωρίζω προσωπικά για να εκφέρω γνώμη, η Ολίβια δεν θα γίνει ποτέ σαν σαν τις "μανάδες" που περιγράφεις στο σχόλιό σου.. Γιατί πολύ απλά ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ για το παιδί της..
Χαρά
>kala mhn pairnete kai orko oti tha einai etsi.
mia kai dyo einai oi gynaikes poy an kai manes paratane ta paidia toys,ta kakopoioyn h sthn kalyterh periptwsh aplws ta xoyn grammena?