Ο Αρχέλαος έγινε 18 μηνών!
Eίσαι 18 μήνες πια πάνω στον πλανήτη και μέσα στο σπίτι μας. 17 μήνες και 10 μέρες τώρα, η μέρα μας ξεκινάει με τα τεράστιά σου χαμόγελα. Άρχισες να χαμογελάς πολύ πολύ μικρός, ήσουν σαν μικρό γυμνοσαλιαγκάκι που χαμογελούσε, χεχε! Εύχομαι να χαμογελάς πάντα έτσι πλατιά και φωτεινά!
Είσαι 1 1/2 έτους, μα μοιάζεις μεγαλύτερος. Δεν ξέρω το βάρος σου, δεν ξέρω το ύψος σου, μα είσαι καρδαμωμένος πολύ, στο δρόμο σου λένε «Κοτζάμ μαντράχαλος στο καρότσι;» ή «Κοτζάμ παλίκαρος ακόμα πιπίλα;» και θέλω να τους φωνάξω «Αφήστε τον, είναι ακόμα μωρό, μην μου τον μεγαλώνετε!». Αλλά φωνάζω ή όχι, εσύ μεγαλώνεις.
Σου αρέσει να τραγουδάς. Λατρεύεις να βλέπεις μικρή γιατρό με την αδερφή σου. Παλεύετε νύχτα μέρα για το ποιος θα πάρει τα εργαλεία της γιατρού να παίξει (λες να πληρώσω την απέχθεια μου προς την σχολή μου;). Θέλεις πια να τρως εντελώς μόνος σου. Ευτυχώς δεν λερώνεσαι (πολύ). Λατρεύεις την πιπίλα σου και λίγο αγχώνομαι για το πώς θα την κόψεις, αλλά έχουμε ακόμα. Θέλεις να κάθεσαι στο γιογιό, αλλά ηρέμησε, σου λέω, είσαι ακόμα ΜΩ-ΡΟ!
Είσαι πολυμήχανος σαν τον Οδυσσέα. Βρίσκεις τρόπο να ανοίγεις το πιο ψηλό ντουλάπι. Σκαρφαλώνεις παντού. Εμφανίζεσαι από το πουθενά με δυο κατσαρόλες στα χέρια, πού στο καλό τις βρήκες;
Επαναλαμβάνεις τα πάντα σαν παπαγάλος.
Επιμένεις ότι η κότα κάνει τσίου. Κάνει κο-κο, να είσαι βέβαιος για αυτό.
Ζωγραφίζεις. Ήδη.
Μαζεύεις τα παιχνίδια σου. Ευτυχώς!
Από το Βερολίνο σου έφερα μεταξύ άλλων και μία σκούπα και ένα φαράσι. Αφού είσαι νοικοκύρης!
Έχεις παχουλά πατούσια που μου θυμίζουν ζεστά ψωμάκια και όλο θέλω να τα φιλάω.
Το σώμα σου είναι πραγματικά αγορίστικο.
Τα μάτια σου είναι ακόμα απροσδιόριστα.
Τα μαλλιά σου μακραίνουν γρήγορα.
Τα ρούχα σου κονταίνουν ακόμα πιο γρήγορα.
Είσαι συνέχεια χωρίς κάλτσες.
Είσαι γλύκας.
Οι γυναίκες σε βλέπουν και κάνουν λες και είδαν τον Brad Pitt ή τον George Clooney στη χειρότερη. Εύχομαι να σου μείνει (ματάκια, ματάκια!)
Να φέρεσαι λίγο πιο απαλά στην αδερφή σου. Επειδή σε αγαπά και δεν σου ρίχνει καμία, δεν σημαίνει ότι μπορείς να σκαρφαλώνεις πάνω της.
Σ’ αγαπάμε.
Μπορεί το δωμάτιό σου να είναι ακόμα σαν αποθηκούλα με ένα κρεβατάκι και έναν σωρό παιχνιδιών, μα σου υπόσχομαι πως θα στο κάνω υπέροχο. Σ’ αγαπώ, δεν κάνουν τα δωμάτια την αγάπη.
Σου έχω πει πόσο σε καμαρώνω;
Μην το ξεχάσεις ποτέ.
Σ’ αγαπώ, Αρχελάκο μου!
Τι γλυκό !!!!!!!!! Σου μοιάζει πολύ , να τον χαιρεστε τον ζουζουνο !!
Απο τα καλητερά σου Ολιβια!Στην τελευταια φοτο σου μοιαζει τοσο μα τοσο πολυ!!Να τα χαιρεστε κ τα δυο σας ζουζουνια!!!
Πολυ γλυκο κειμενο!Παντα γραφεις ομορφα οσον αφορα τα μηνογενεθλεια των παιδιων σου μα αυτη τη φορα ειχε μια πιο ομορφη πινελια και γλυκα συναισθηματα!Να ξερεις πως τα ματια του Αρχελαου δε θα τα ελεγα απροσδιοριστα οσον αφορα το χρωμα.Εχει παρομοια αν οχι ιδια ματια με τη κορη μου τα οποια αλλαζουν αναλογα το φωτισμο κ τη διαθεση της.Εαν ψαξεις θα δεις πως αυτο συμβαινει κυριως στους πρασινοματιδες διοτι ουσιαστικα παρ ολο που τους αποκαλουμε ετσι δεν εχουν δικο τους χρωμα και το περνουν απο το περιβαλλον.Ειναι ελαχιστος ο πλυθησμος στο κοσμο(1-2%) με τετοια ματια. Διαβασε κ αυτο με βοηθησε πολυ να καταλαβω γιατι το χρωμα των ματιων της κορης μου ειναι οπως το λες απροσδιοριστο! (copy paste κειμενο) Μάθετε κι αυτό: Όπως τα μάτια, έτσι και το χρώμα δέρματος και μαλλιών αλλάζει με την πάροδο των μηνών. Τα ανοιχτόχρωμα μάτια είναι ζήτημα κληρονομικότητας. Η τελευταία καθορίζει τα επίπεδα της μελανίνης διαμορφώνοντας τα χρώματα του κάθε ανθρώπου. Μόνο οι Καυκάσιου γεννιούνται με γαλάζια μάτια. Οι υπόλοιπες φυλές (Ασιάτες, Αφρικανοί ή ντόπιοι Αμερικάνοι) έρχονται τις περισσότερες φορές στον κόσμο με καστανά ή σκούρα μαύρα μάτια, τα οποία και διατηρούν για όλη τους την ζωή. Μόνο τα μωρά με πράσινα μάτια δεν αποκτούν ποτέ ένα σταθερό χρώμα. Ο λόγος είναι πως η εν λόγω χρωστική είναι τόσο αραιή, ώστε τα μάτια δεν αποκτούν ποτέ δικό τους χρώμα, αλλά αντικατοπτρίζουν το χρώμα του περιβάλλοντος. Γίνονται θαλασσιά, όταν εκτίθενται στο δυνατό φώς, ή καστανά σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Υ.Γ:Οσο κ να παρακαλαμε να μη μεγαλωσουν γρηγορα θα μεγαλωνουν αλλα και παλι θα ειναι για παντα τα μωρα μας!Φιλια σε ολες σου τις ομορφιες!
Πολύ τρυφερό κείμενο.... Με τα μάτια της μαμάς που αγαπάει, παρατηρεί και ενθαρρύνει τα παιδιά της... Μακάρι να ήταν έτσι όλες οι μανούλες... Να σου ζήσει Ολίβια και ο Αρχέλαος και η νεραιδούλα.....
Ολίβια πλέον δεν είναι μωρό, ανήκει και επίσημα στην κατηγορία Νήπιο ;) Δεν είναι περίεργο να είναι τόσο μικρός αλλά και συγχρόνως τόσο μεγάλος!!!!!!!!!! Ειλικρινά εγώ δεν θυμάμαι πλέον τον Σπύρο μωρό... και δεν είναι καν 2,5. Θυμάμαι σαν χθες τη χαρά που είχα όταν έγινε 18μηνών ήταν πια παιδί. Από εκείνη τη μέρα δεν ξαναείδα πάνα (ούτε για βράδυ πια), καρότσι και έφυγαν τα κάγκελα από την κούνια. Αρχίζει ένα υπέροχο κεφάλαιο στη ζωή σας <3 Απόλαυσε το όσο δε πάει !!!!!!!!
Να τον χαίρεστε!!!!!την εχω ερωτευτεί αυτή τη φάτσα! Εχω αδυναμία στα αγόρια ιςως επειδή μεγαλώνω κι εγω δυο παλικαρακια!
ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ!! ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΑΣ,ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ.. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟΣ (ΜΑΤΙΑ,ΠΡΟΣΩΠΟ) ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!
Πολύ ωραίο κείμενο! Με άγγιξε πραγματικά! και εμένα θα γίνει 15 μηνών και έχει πολλά κοινά με τον Αρχέλαο....μοιάζουν! Να τον χαίρεσαι πάντα!
Δεν είναι ΥΠΕΡΟΧΗ ηλικία; Να τα κοιτάς και να μην το πιστεύεις..... Να σου ζήσουν, να είναι καλά όλα τα μικρούλια! Αν επιτρέπειται τι είναι η μικρή γιατρός που κοιτάνε, κινούμενο σχέδιο; 'Οσο για το γιογιο αν ζητάει από μόνος του να πάει καλό είναι, κι ας είναι νωρίς ακόμα =)
Ναι, κινούμενο σχέδιο είναι. Αυτό: http://youtu.be/UwzgGFPpHCA :D
Αν βγάλεις τη μικρή γιατρό και το Βερολίνο και βάλεις το πάθος για να αναποδογυριζει οτι εχει νερό αφού εχει πλατσουρισει μεσα, θα μπορούσα να το εχω γράψει εγω για το μητσο μου
Να τον χαίρεστε, είναι κουκλί!
Ίσως το καλύτερο σου κείμενο.... Είμαι χοντρόπετση, δεν συγκινουμαι με τίποτα και ανατρίχιασα!