Μια μαμά στη θάλασσα
Κάποτε θάλασσα για μένα σήμαινε ατελείωτο πάρτυ. Καταφτάναμε από νωρίς -με τις φίλες και τους φίλους- να πιάσουμε την σουπεράτη ξαπλώστρα, τα κορίτσια φορούσαμε τα υπέροχα -καυτά!- μπικινάκια μας, πίναμε φρέντο και μετά μοχίτο, ρίχναμε και καμιά ξώφαλτση μπαλιά με τις ρακέτες, καβαλούσαμε στρώματα και φουσκωτά ζωάκια, φλερτάραμε, χορεύαμε, πηδούσαμε από βράχια, γινόμασταν τηγανητά μπέικον από τον ήλιο και φεύγαμε αργά αποκαμωμένοι για το σπίτι. Να κάνουμε μπάνιο, να ετοιμαστούμε για τη βραδινή εξόρμηση.
Όλα αυτά μέχρι τον Ιούλιο του 2009. Τον Ιούλιο του 2009 έμαθα ότι ήμουν έγκυος και μαζί με το θετικό τεστ, άρχισαν και κάτι περίεργες ναυτίες που με έκαναν να βλέπω τη θάλασσα σαν μπλε κόλαση. Κομμένα τα μπάνια.
Φέτος είμαι μαμά. Καταφτάνω στην παραλία το απόγευμα -με τον άντρα μου, την κόρη μας και συχνά τους φίλους μας- πιάνουμε μια «ασφαλή» ξαπλώστρα, φοράω ένα μπικίνι που δεν είναι αμάν του γούστου μου, αλλά είναι ότι πρέπει για τα λίγα παραπάνω κιλάκια που μου έμειναν, πίνω ντεκαφεινέ φραπέ σκέτο (δίαιτα!), αποφεύγουμε τις ρακέτες όπως ο διάβολος το λιβάνι, κουβαλάμε το σωσιβιάκι της Αθηνάς, μιλάμε με άλλους γονείς στην παραλία, αγκαλιαζόμαστε οικογενειακώς, χορεύουμε αγκαλιά με τη μικρή, δεν πηδάμε πια από βράχια, φοράμε αντιηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας και χωρίς parabens και φεύγουμε 2 ώρες μετά αποκαμωμένοι για το σπίτι. Να κάνει μπάνιο η μικρή, να πιει το γάλα της και να κοιμηθεί.
>giati tha prepei na simvainei i to ena i to allo. ok eisai mama pleon alla boreis mia mera na pas apo noris stin paralia, na piaseis ti superati xaplostra, na pieis kafe kai mojito, na xorepseis, na flertareis, na pidixeis apo ta vraxia kai arga to apogevma na fereis kai to paidaki sou stin paralia na to alipseis adiliako kai bratsakia kai na metakinitheis se asfalesteri xaplostra.
Den xreiazetai na apopoitheis tin palia sou zoi. boreis apla na ti sindiaseis me tin kainourgia.
gi'afto goustaro tous goneis tou exoterikou! giati den peftoun me ta moutra! oi isorropies einai poli simadikes :)
A.
>Ti kala pou ta les!!!!
H xara einai ATELEIOTI kai den 8a stamatisei pote!!!
>Χαχαχαχα!! Εγω αργησα πολυ να το δεχτω!! Θυμαμαι τα πρωτα καλοκαιρια που ,αναμεσα στα δυο μπανια, το μεσημερι αφου ειχαμε επιστρεψει , μαγειρεψει κ φαει, εβαζα τον μπαμπα με την μικρη για υπνο κ πηγαινα μονη μου κ ξεροψηνομουν στην παραλια μεχρι να ξαναρθουν κι αυτοι. Μεχρι που καποια στιγμη αρχισα να νιωθω αβολα με τα ματια πανω μου κ το κοψα.Ημουν μονη, χωρις παρεα κ ευκολος στοχος.
>ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ...ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΙ ΡΥΘΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΓΟΝΙΟΣ.. ΕΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΥ ΚΑΚΟΦΑΙΝΟΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΩ ΟΠΩΣ ΗΘΕΛΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΛΑ ΕΓΩ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΜΟΝΙΜΩΣ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ, ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΕΝΗ. ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑΚΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΝΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΒΟΥΤΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ!ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΛΕΕΙ "ΜΑΜΑ Σ ΑΓΑΠΑΩ.ΚΟΙΤΑ ΚΑΤΙ ΒΟΥΤΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ" ΛΙΩΝΩ!!! Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ! ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΩΣ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ. ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ. ΣΕ 2 ΜΗΝΕΣ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΜΑ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΜΑΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΓΙΑΤΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΜΑΘΕ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΜΑ.ΒΙΚΥ.
>Αχ βρε Ολιβια τι μου θυμησεεεες!!! Τι λαδι εχει πεσει στο σωμα και τις ηλιος πανω του! Τι μακροβουτια και ξεγνιασια στην παραλια! Ξεγνιασια πια δεν υπαρχει! Μια πετσετα και ενα μικρο τσαντακι στον ωμο δεν φτανει με τιποτα με εναν τριχρονο και ενα εξαμηνο μωρο! Χα! Το αλλαζω; Οχι βεβαια!!! Εχει καμια σχεση η χαρα της δικης μου βουτιας με την χαρα του ενος τσαλαβουτηγματος απο το ποδαρακι της Ναταλιας ή το γελιο του Γιωργου καθως του πιανει ο «Ποσειδωνας» το ποδι του κατω απο το νερο; ΚΑΜΙΑ!!!!
>@Ανωνυμος με την κορουλα Αλεξανδρα: μπορεις να γραφεις τις ερωτησεις σου και στο φορουμ του "ειμαι μαμα". εγω οτι χρειαζομαι το συζηταω με αλλες μανουλες και παντα βρισκω την ακρη. ειναι ολες τους φοβερες!!
Ολιβιακι εχεις ενα υπεροχο τροπο να διηγησε το "τοτε" και το "τωρα"!
οντως ετσι ειναι. εγω ανυπομονω να κανω τα μπανια μου με τον μπομπιρακο μου του χρονου!!
Εισαι ομως και μια κουκλα! τα λιγα κιλα που εχεις οκ, θα φιγουν για πλακα!!
Αγνη
>ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ.ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 15 ΜΗΝΩΝ.ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ (ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥΥΥ) ΤΗΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΒΟΥΤΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΑΜΕ ΟΥΤΕ ΤΗ ΜΥΤΗ ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ.ΛΕΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΡΕΣΟΥΝ.ΤΙ ΛΕΤΕ?
>και εγω ετσι νιωθω πλεον . Μολις σκεφτομαι ποσο πιο ξενοιαστει ημουν παλιοτερα μου σκανε οι μικρες ενα χαμογελο και μια αγκαλια και τα ξεχναω ολα. Και ειδικα τωρα που τους αρεσει η θαλασσα ειναι σουπερ.
Φαιη
>ΕΤΣΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΛΙΓΟ ΑΝΑΠΟΛΩ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΞΑΠΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΜΟΙΑ ΞΑΠΛΑ, ΑΝΕΜΕΛΕΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΑΜΑΝ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΙΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΟΜΩΣ
>Ξεκινήσαμε με την αδερφή μου και τα 4 παιδιά μας (3 εκείνη και 1 εγώ) να πάμε στη θάλασσα... επιλέξαμε μια παραλία που είχε παραδίπλα beach bar, πισίνα όλη η αφρόκρεμα της πόλης... καταφτάνοντας, εμείς είχαμε μαζί μας εκτός από τα παιδιά, μπρατσάκια, σωσίβια, στρώματα θαλάσσης, τσάντες, πετσέτες, αλλαξιές, πάμπερς, καθισματάκι... οι παρευρισκόμενοι... κοπέλες με μικροσκοπικά μπικίνι, άλλες με 12ποντα πέδιλα, μακιγιαρισμένες, αγόρια με το μαλλί κόκκαλο απο το ζελέ,γυαλι και ρολόι τελευταία λέξη της μόδας... μας έπιασαν κάτι γέλια... ακόμα το λέμε και γελάμε με την καρδιά μας!
Κάθε πράγμα στον καιρό του...για άλλους εκείνη τη δεδομένη στιγμή απαραίτητο και σημαντικό είναι το παρεώ που θα ταιριάξουν με το μαγιώ τους και για άλλους αν το παιδί τους φοράει καπελάκι, αντιηλιακό και μπρατσάκια!
Πλέον, για μένα, το χαμόγελό μου είναι η κόρη μας που πλατσουρίζει στα νερά και φτιάχνει πύργους με την άμμο!
>Αχ Ολίβια, μόλις τώρα είχα παρόμοια συζητηση.... Για λίγο με πειράζει το ότι πλεον, το πάω στις 9 το πρωι στην θάλασσα κ φεύγω στις 8 το απόγευμα δεν γίνεται. Το ότι το ζεβρέ μαγιουδάκι και η αλυσίδα στην μέση είναι παρελθόν. Αλλά μόλις ακούσω τον Νικόλα να φωνάζει "μαμα, μπαγκιο" (μπάνιο δηλαδή) τελειωνει όλα τα πριν....
>Ετσι ακριβως ειναι Ολιβια...Θα σου λειψει καποια στιγμη η ανεμελια της παλιας σου ζωης τα καλοκαιρια (οπως και τους χειμωνες).Θα κουραστεις ισως με τα χρονια απο τους περιορισμους που υφιστασαι,ομως για εμενα,η ζωη πριν κανω παιδια ηταν "αδεια" και πολλες φορες αναρωτιεμαι, τι θα εκανα αν δεν ειχα τα παιδια μου,ποσο θα αντεχα να ζω "ανουσια" οπως καμια φορα χαρακτηριζω την παλια ζωη μου...Οταν το τεστ ειναι θετικο,ολη η ζωη μας αλλαζει και δεν παυει να εξαρταται μεχρι το τελος της,απο την ευτυχια και την ευημερια των μικρων μας...