Μια σχέση που χτίστηκε νύχτα με τη νύχτα!
Η ιστορίες της Λίτσας
(Η Λίτσα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Γειά σου Ολίβια!
Πλησιάζουν τα δεύτερα γενέθλια του γιού μου, στις 29 του Σεπτέμβρη και σκέφτηκα ότι του αξίζει να πει η μαμά την ιστορία του.
Παιδιά δεν είχα σκοπό να κάνω, πίστευα ότι θα είμαι πάντα απορροφημένη από την δουλειά μου και ήμουν ευχαριστημένη έτσι. Ο άντρας μου δεν πίεζε για παιδί οπότε όλα ήρεμα για μας.
Δύο χρόνια μετά τον γάμο μας (στα 32 μου) και ενώ έκανα σχέδια να φύγω στο εξωτερικό για ένα χρόνο τουλάχιστον (λόγω δουλειάς), έμεινα έγκυος. Αλλά δυστυχώς απέβαλα. Μεγάλη απογοήτευση και για τους δυό μας. Τότε κατάλαβα ότι ήθελα παιδάκι αλλά οι φιλοδοξίες μου δεν μου επέτρεπαν να το σκεφτώ θετικά…
Είπα «Δεν πάω πουθενά, θα μείνω εδώ και θα κάνω πολλά παιδιά». Πολύ σύντομα (και χωρίς να έχω ξεπεράσει ψυχολογικά την αποβολή μου) ξανά-έμεινα έγκυος. Χαρά μεγάλη αλλά με κάποιο φόβο για το τι μπορούσε να συμβεί.
Η εγκυμοσύνη κύλησε ομαλά, μέσα μου μεγάλωνε ο Γιάννης, υγιής και ζωηρός, όπως είναι και τώρα. Βέβαια άλλαξα γιατρό στον 4ο μήνα, αφού είχα κάνει αναιμία και ο συγκεκριμένος έλεγε να περιμένουμε και αν χρειαστεί θα έκανα μεταγγίσεις στον 7ο!! Απίστευτος τύπος έτσι; Αλλά ευτυχώς άλλαξα και πήγα σε έναν καλό μαιευτήρα, να’ ναι καλά ο άνθρωπος! Αύξησε την ημερήσια δόση σιδήρου και σε 1 μήνα ήμουν τέλεια!
Εμείς συνεχίσαμε κανονικά την ρουτίνα μας, μου έβαζε μουσική ο άντρας μου για να κάνω τις αναπνοές μου για την ώρα της γέννας κάναμε και μαθήματα ανώδυνου -που τελικά δεν χρειάστηκαν. Μπήκα στον 9ο μήνα με έναν Γιάννη να έχει γυρίσει μεν αλλά να παραμένει ψηλά.
Κάνουμε και την πρώτη κολπική εξέταση.. και εκεί «έφαγα την φρίκη μου» να το πω και λαϊκά! Με καμία δύναμη δεν ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά! Πίεζα τον γιατρό μου για καισαρική, αυτός προσπαθούσε να μου αλλάξει γνώμη (αυτός κ η αδερφή μου), αλλά εγώ τίποτα, δεν ήθελα ούτε να το φανταστώ!!
Μου όρισε ημερομηνία για το χειρουργείο στην 40η εβδομάδα και 1 μέρα, νομίζω ότι ήταν άλλη μια προσπάθεια του γιατρού μου να με προλάβει η φύση αλλά δεεεν.
Τελικά γέννησα με καισαρική και ολική νάρκωση από επιλογή στην 40η +1 ημέρα! Στις 29 Σεπτέμβρη του ’08, στις 12:50 γεννήθηκε ο Γιάννης, το νυχτοπούλι μου. Όταν ξύπνησα από την νάρκωση ζήταγα τον μπαμπά μου (!) που περίμενε απ’ έξω με τον άντρα μου και είχε γίνει άσπρος από την αγωνία. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τον Γιάννη είναι οι πατούσες του, μου φάνηκαν τεράστιες!
Τον αγάπησα με τον καιρό και σιγά σιγά! Ίσως να έπαιξε ρόλο και η επιλόχεια μελαγχολία αλλά η σχέση μας χτίστηκε μέρα με τη μέρα και κυρίως νύχτα με τη νύχτα, πολλές νύχτες με τις νύχτες για να ακριβολογήσω.
Τώρα ο Γιάννης κλείνει τα 2 χρόνια, είναι ένα ζωηρό αγοράκι, χαδιάρης και πεισματάρης! Έχει πια και μια αδερφούλα 7 μηνών!
Για την δική της ιστορία μπορείτε απλά να αφαιρέσετε την επιθυμία για καισαρική (ήθελα φυσιολογικό τοκετό, αλλά δεν γινόταν 16 μήνες μετά την 1η γέννα), τα ξενύχτια και την επιλόχειο μελαγχολία και έτοιμη η 2η ιστορία τοκετού :PP
Για να κλείσω (έγραψα πολλά εεε;) τα αγαπάω τα παιδάκια μου, χαίρομαι να τα βλέπω να μεγαλώνουν και να γίνονται ανεξάρτητα, αλλά όσα παιδάκια και να κάνω αυτό που έχασα ήταν ξεχωριστό και δεν το ξεχνάω. Τ’ αγαπάω και αυτό τώρα πια..
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑ ΤΑ ΚΑΜΑΡΩΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΛΑΧΤΑΡΑΣ!!!!!ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕΣ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΑ Κ ΕΓΩ ΕΝΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΛΙΣ 18 ΕΤΩΝ. ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 19 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΩΡΑ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ Κ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΑΡΑΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΟΤΑΝ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑΥΤΟ Κ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΧΑΡΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΩΡΟ ΕΝΩ ΕΙΧΑΜΕ ΕΙΔΗ ΕΝΑ 7 ΜΗΝΩΝ.ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΣΒΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ..... ΚΡΑΤΑ ΤΙΣ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΗΣΕ Κ ΖΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑ ΣΟΥ....ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ!!!!!!
>Συμφωνω απολυτα.Και εγω ειχα χασει ενα μωρακι πριν τα ζουζουνακια μου,και δεν θα το ξεχασω ποτε!!
>μαρια δεν το γνωριζα οτι μπορεις τοσο συντομα,αλλα δεν το αναλαμβανε τοσο συντομα ο γιατρος μου,μου το ειχε πει. Αν ερχοταν 2-3 χρονια μετα θα το αναλαμβανε φανταζομαι,απο τα λεγομενα του.
>Να σου ζήσουν τα μπουμπούκια σου αλλά θα ήθελα να διορθώσω κάτι από αυτά που είπες αν επιτρέπεται.
Μετά από τις νεότερες έρευνες μπορείς να κάνεις VBAC ακόμα και αν μείνεις έγκυος 1 μήνα μετά την καισαρική!!!!! Επίσης μια δεύτερη καισαρική είναι χειρότερη και για το παιδί και για τη μαμά, από το να προσπαθήσεις VBAC που συνήθως έχει επιτυχία γύρω στο 75%. Δε τα βγάζω από το μυαλό μου. Είναι καρατσεκαρισμένα με στατιστικά στοιχεία από το εξωτερικό φυσικά, όχι από εδώ.....μάκια.
>ευχαριστω Ολιβ που την δημοσιευσες! χαρηκα που την διαβασα εδω αναμεσα σε ολες τις αλλες ιστοριες γεννας :)))
φιλι στην Αθηνα!
>κανεις πιστευω δεν ειναι ετοιμος για παιδι μεχρι να ερθει προ τετελεσμενου!
εδω εγω που παντα διαλαλουσα οτι θελω παρα πολυ να κανω παιδι,οταν εμεινα εγγυος στα 30 μου επαθα το σοκ της αρκουδας!αλλο να το λες και αλλο να σου χτυπα την πορτα η μητροτητα..
εγω παντως στις φιλες μου που δηλωνουν οτι δεν τις ενδιαφερει να γινουν μητερες απλα τους λεω οτι τις ευχομαι με ολη μου την καρδια να βιωσουν το θαυμα της ζωης γιατι εκει θα δουν και μια αλλη πλευρα του εαυτου τους που δεν φανταζονται οτι υπαρχει..το να δινεσαι απολυτα σε μια ψυχουλα χωρις να ζητας τιποτα παρα μονο την αναπνοη του..
να χαιρεσαι τα μωρακια σου :))